Οι γιορταστικές εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στις 28 Νοεμβρίου στην Αλβανία με την ευκαιρία των εκατονταχρόνων της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της χώρας, επισκιάστηκαν με διπλωματικό σκάνδαλο.
Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Αβραμόπουλος ακύρωσε την προγραμματισμένη επίσκεψή του στην Αλβανία μετά τη δήλωση του πρωθυπουργού αυτής της χώρας Σαλί Μπερίσα ότι πριν 100 χρόνια την ανεξαρτησία τους απόκτησαν «όλα τα αλβανικά εδάφη από την Πρέβεζα ως το Πρέσεβο και από τα Σκόπια ως την Ποντκόριτσα». Το πρόβλημα συνίσταται στο ότι η πόλη Πρέβεζα, η οποία ιστορικά αποτελεί αντικείμενο των ελληνο-αλβανικών εδαφικών διαφορών, σήμερα βρίσκεται στην επικράτεια της Ελλάδας. «Τέτοιου είδους δηλώσεις δεν συμβάλλουν στην ενίσχυση του κλίματος φιλίας, εμπιστοσύνης και σχέσεων καλής γειτονείας μεταξύ των δύο χωρών», - διαπίστωσε το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών. Ας σημειωθεί ότι και οι άλλες απαριθμημένες από τον Σαλί Μπερίσα πόλεις βρίσκονται έξω από τα όρια της Αλβανίας. Το θέμα συνεχίζει ο σχολιαστής Πιότρ Ισκεντέροφ.
Το Γραφείο του επικεφαλής της αλβανικής κυβέρνησης εξήγησε ότι ο πρωθυπουργός εννοούσε τα «ιστορικά συμφραζόμενα, που υπήρχαν πριν 100 χρόνια και δεν υπονοεί οποιεσδήποτε εδαφικές απαιτήσεις από τους γείτονές μας στο Νότο, τον Βορρά και την Ανατολή». Ωστόσο το πρόβλημα είναι ότι ακριβώς σήμερα πολλοί ριζοσπάστες των Βαλκανίων ονειρεύονται εθνικούς και πολιτικούς χάρτες της εποχής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Επι πλέον, ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα δεν είναι η πρώτη φορά που προκαλεί με τις δηλώσεις του διεθνή σκάνδαλα. Ακριβώς αυτό είναι που τον Αύγουστο του 2009 κοινοποίησε για πρώτη φορά σε τόσο υψηλό επίπεδο την ιδέα της ένωσης του Κοσόβου με την Αλβανία.
Ωστόσο η ένωση του Κοσσυφοπεδίου και της Αλβανίας αποτελεί μόνο ένα μέρος του προγράμματος, το οποίο υπερασπίζονται οι υποστηριχτές της ιδέας της «Μεγάλης Αλβανίας». Συγκεκριμένα, επικαλούνται τις αποφάσεις της ιδρυμένης το 1878 Λίγκας του Πρίζρεν. Τότε περίπου εκατόν Αλβανοί ηγέτες από την Αλβανία, το Κοσσυφοπέδιο, την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και άλλες βαλκανικές περιοχές υιοθέτησαν έκκληση προς τις μεγάλες δυνάμεις με την απαίτηση να παραχωρήσουν στους Αλβανούς ενιαίο καθεστώς αυτονομίας στη σύνθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και να μην επιτρέψουν τη μεταβίβαση των εδαφών τους σεγειτονικά κράτη. Και το 1912 το Παναλβανικό Συνέδριο στον Αυλώνα ανακήρυξε την ανεξαρτησία της Αλβανίας, η οποία, ας σημειωθεί, δεν είχε αναγνωριστεί από τις μεγάλες δυνάμεις.
Η μονομερής ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου και η αναγνώρισή της από τις δυτικές δυνάμεις αποτέλεσε για την ιδέα της αναθεώρησης των Βαλκανίων συνόρων ισχυρή ώθηση – επεσήμανε σε συνέντευξη που παραχώρησε στη "Φωνή της Ρωσίας" ο ρώσος εμπειρογνώμονας Αλεξάντρ Καράσεφ:
- Η ηχώ των γεγονότων του Κοσόβου θα εξακολουθεί να υπάρχει για πολύ καιρό. Νομίζω ότι ήδη μπορούμε να κάνουμε λόγο για τη δημιουργία προηγούμενου στο διεθνές δίκαιο. Και αυτό το προηγούμενο θα ασκεί επίδραση στην εξέλιξη της κατάστασης σε άλλες παρόμοιες διενέξεις.
Βέβαια, δεν νομίζω ότι ο ίδιος ο Σαλί Μπερίσα θα ηγηθεί του αγώνα για την υλοποίηση του προγράμματος της Μεγάλης Αλβανίας. Γιατί η Αλβανία ακολουθεί γραμμή ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτό επιφορτίζει τους ηγέτες της με σοβαρές δεσμεύσεις. Ωστόσο στα Βαλκάνια υπάρχουν υπεραρκετοί ριζοσπάστες εθνικιστές, για τους οποίους οι ιδέες του 100χρονου παρελθόντος δεν αποτελούν φόρο τιμής στην ιστορία, αλλά οδηγό δράσης.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου