Γ. ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ Αργά αλλά σταθερά προχωρεί η παλινόρθωση της κυρίαρχης επιρροής της Ρωσίας στην πρώην ΕΣΣΔ. Το πρώτο μεγάλο βήμα ήταν η Ουκρανία, η πρόσφατη αλλαγή στη Γεωργία θεωρήθηκε σαν η ολοκλήρωση, αλλά η δυναμική φαίνεται να συμπεριλαμβάνει ακόμη και την εντός Ε.Ε. και ΝΑΤΟ Λιθουανία.Στην αντιστροφή της δυναμικής διάλυσης της Ρωσικής Αυτοκρατορικής Εμβέλειας συνέβαλαν τρεις παράγοντες:Η αυταρχική ανασύνταξη της Ρωσίας υπό τον Πούτιν, που στην πράξη απαγόρευσε τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. πέραν των τριών Βαλτικών Χωρών.Η ρεαλιστική προσαρμογή των ΗΠΑ που έδωσε και έχασε την τελευταία μάχη της στη Γεωργία το Καλοκαίρι του 2008, με αναμενόμενη θεαματική βελτίωση των ρωσοαμερικανικών σχέσεων σε περίπτωση επανεκλογής Ομπάμα παρά την αντιπαράθεση Ουάσιγκτον-Μόσχας στη Συρία.Η κρίση της Ευρωζώνης και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και η σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή της, εντός Ευρωζώνης, Εσθονίας και της εκτός Λετονίας.
Ετσι εκ των πραγμάτων η Μόσχα είναι πλέον η μοναδική επιλογή των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών: Ως προς την ασφάλεια και ακεραιότητά τους, ως προς τη στήριξη της οικονομικής τους ανάπτυξης και ως εμπορικής διεξόδου, την ώρα που η κρίση σκιάζει όχι μόνον την Ευρωζώνη αλλά το σύνολο του πλανήτη.Η συνέχιση της παλινόρθωσης της Μόσχας στην πρώην ΕΣΣΔ είναι πλέον επιλογή του Πούτιν και από ό,τι φαίνεται θα προχωρήσει σταδιακά:
Ως τελωνειακή ένωση που θα συμπεριλαμβάνει και την ελεύθερη διακίνηση πολιτών.
Ως στρατιωτική συμμαχία που θα είναι πολύ πιο συνεκτική από το σημερινό ΝΑΤΟ.
Ως Νομισματική Ένωση με κοινό νόμισμα το ρούβλι.
Και σε τελευταία φάση, ως Ομοσπονδία ή Συνομοσπονδία κυρίαρχων κρατών, που θα δρα στη διεθνή σκηνή ως μονολιθικό μπλοκ.
Η παλινόρθωση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας δεν είναι παράδοξο, καθώς η επέκταση πρώτα της τσαρικής Ρωσίας και στη συνέχεια της ΕΣΣΔ έγινε στη βάση χερσαίας συνέχειας και όχι υπερπόντιων κτήσεων σε απόσταση από τη Μητρόπολη, όπως συνέβη με τη Βρετανία και τη Γαλλία.
Επιπλέον το σύνολο των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών δημιουργήθηκαν ως έθνη υποτελή στη Μόσχα από τον Λένιν και τον Στάλιν, με κλασικό παράδειγμα τις τρεις Βαλτικές Χώρες, όπου μέχρι και την προσάρτηση στην ΕΣΣΔ το 1940 κυριαρχούσαν οι Γερμανοί γαιοκτήμονες και έμποροι.
Αξιοσημείωτο παραμένει και το γεγονός ότι η Μόσχα λειτούργησε σαν διαιτητής ενδιάμεσος ανάμεσα στις αλληλοσπαρασσόμενες εθνότητες του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας, με κλασικό παράδειγμα τις σχέσεις Αρμενίας- Αζερμπαϊτζάν, όπου η διένεξη για το Ναγκόρνο Καραμπάχ ήταν η πρώτη που πυροδότησε αλυσιδωτές αναφλέξεις από την Τσετσενία και τη Γεωργία μέχρι το Νταγκεστάν.
Τελευταίο και σημαντικότερο με εξαίρεση τις Βαλτικές Χώρες και τη Γεωργία, καμιά άλλη δημοκρατία δεν ζήτησε πλειοψηφικά απόσχιση. Η ΕΣΣΔ διαλύθηκε από την Ομάδα Γέλτσιν, σε μια κίνηση αποπομπής του Γκορμπατσόφ από το Κρεμλίνο και πλήρους ελέγχου της εξουσίας.
Η παλινόρθωση της ρωσικής επιρροής στην πρώην ΕΣΣΔ είναι ένα στοιχείο σταθεροποίησης στην Ευρασία, καθώς περιορίζει τις όποιες εναπομείνασες φιλοδοξίες της Αγκυρας και της Τεχεράνης να ασκήσουν επιρροή στη Μουσουλμανική Κεντρική Ασία και θωρακίζει την περιοχή από κάθε μορφή ισλαμικού φονταμενταλισμού. Μακράν του να θίγει ζωτικά συμφέροντα της Ουάσιγκτον επιταχύνει εκ των πραγμάτων την προσέγγιση των δύο πρώην αντιπάλων όχι μόνον στον Ψυχρό Πόλεμο αλλά και στη Μεταψυχροπολεμική Εποχή.
Μοναδική Επιλογή
Εκ των πραγμάτων η Μόσχα είναι πλέον η μοναδική επιλογή των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών: Ως προς την ασφάλεια και ακεραιότητά τους, ως προς τη στήριξη της οικονομικής τους ανάπτυξης και ως εμπορικής διεξόδου, την ώρα που η κρίση σκιάζει όχι μόνον την Ευρωζώνη αλλά το σύνολο του πλανήτη. Η συνέχιση της παλινόρθωσης της Μόσχας στην πρώην ΕΣΣΔ είναι πλέον επιλογή του Πούτιν και από ό,τι φαίνεται θα προχωρήσει σταδιακά.
πηγή>
Δημοσίευση σχολίου