Όπως αναφέραμε στο χθεσινό κεντρικό μας θέμα (με την ευκαιρία ευχαριστούμε για την αναπαραγωγή του αν και ορισμένοι ξέχασαν, προφανώς εκ παραδρομής, να αναφέρουν την πηγή…), η προμήθεια του AZMIM δεν αποτελεί αυτόνομο εξοπλιστικό πρόγραμμα αλλά μέρος ευρύτερου σχεδιασμού.
Πιο συγκεκριμένα, το έτος 2007 αποτέλεσε για τους γείτονες, έτος έναρξης μιας άνευ προηγουμένου φρενίτιδας προμήθειας ειδικών μέσων μηχανικού που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά στη διεξαγωγή επιχειρήσεων σε ποτάμιες γραμμές, όπως αυτή του ποταμού Έβρου. Η παρέμβρια περιοχή χαρακτηρίζεται τόσο από την ύπαρξη του ποταμού, όσο και από ένα πλήθος παραποτάμων, ρεμάτων, καναλιών και αποστραγγιστικών τάφρων που καταλήγουν σ’ αυτόν. Επιπλέον υφίστανται αντιπλημμυρικά αναχώματα (συνήθως δύο) κατά μήκος του ρου του Έβρου, σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μέτρων, που κατασκευάστηκαν για να αντιμετωπίζουν τα πλημμυρικά φαινόμενα του ποταμού. Στο δαίδαλο αυτών των φυσικών και τεχνικών κωλυμάτων θα πρέπει να προσθέσουμε τόσο την οργιώδη βλάστηση που υπάρχει σε αρκετές περιοχές, εκατέρωθεν των οχθών, όσο και την αντιαρματική τάφρο που ο Ελληνικός Στρατός εσπευσμένα κατασκευάζει από το καλοκαίρι του 2010.
Μέχρι τότε υπήρχε, μια μικρή αντιαρματική τάφρος, μήκους μόλις 12 χλμ, πλάτους 20 περίπου μέτρων και βάθους 4-5 μέτρων. Αυτή κατασκευάστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1970 και εκτεινόταν κατά μήκος των χερσαίων συνόρων Ελλάδας – Τουρκίας, στο προγεφύρωμα του Κάραγατς, βορείως της πόλης της Ορεστιάδας, μερικές εκατοντάδες μέτρα μπροστά από την οποία και σχεδόν παράλληλα μ’ αυτήν επί της ορίου γραμμής, κατασκευάζεται σήμερα ο περιβόητος «φράκτης» για τους λαθρομετάναστες. Όμως από το καλοκαίρι του 2010, ο Ελληνικός Στρατός, «προς απάντησιν» των τουρκικών εξοπλιστικών προγραμμάτων και ειδικότερα της προμήθειας νέων γεφυροφόρων αρμάτων LEGUAN, δυνατότητας γεφύρωσης ανοίγματος 24 μέτρων, ξεκίνησε τη διαπλάτυνση και εκβάθυνση της υφιστάμενης τάφρου, δίνοντάς της μέσο πλάτος 30 – 35 μέτρων και μέσο βάθος 7 μέτρων.
Ταυτόχρονα αποφάσισε να την προεκτείνει παράλληλα, ει δυνατόν, καθ’ όλο το μήκος του Έβρου ποταμού. Το επιχειρούμενο αμυντικό έργο συνεχίζεται εντατικά μέχρι και σήμερα, θεωρείται φαραωνικών διαστάσεων, με μόνο προηγούμενο, εντός της ελληνικής επικράτειας, τη κατασκευή της γραμμής Μεταξά, τη περίοδο 1936 – 1940. Στη κατασκευή του, έχει εμπλακεί το σύνολο σχεδόν των χωματουργικών μηχανημάτων του ελληνικού Μηχανικού που εργάζεται ασταμάτητα τα δύο τελευταία χρόνια. Το εντυπωσιακό, πέραν του μεγέθους του έργου, είναι η συναίνεση των τοπικών κοινωνιών οι οποίες όχι μόνον κατανόησαν την αναγκαιότητά του αλλά και «αγκάλιασαν» την όλη προσπάθεια, παρά το γεγονός ότι με τη διάνοιξη της τάφρου θίγονται ιδιοκτησίες και προκαλείται τεράστια όχληση κατά τη διάρκεια της κατασκευής.
Κατά μήκος της ελληνικής όχθης του ποταμού, πέραν της τάφρου και των αντιπλημμυρικών έργων, έχουν από πολλά χρόνια κατασκευαστεί αλλά και συνεχίζουν σε ετήσια βάση να κατασκευάζονται, μόνιμα έργα οχύρωσης (πολυβολεία, ολμοβολεία, θέσεις αντιαρματικών όπλων, σκέπαστρα διμοιριών πεζικού κ.λπ.) τα οποία σε συνδυασμό με ήδη στρωμένα αλλά και σχεδιασμένα να στρωθούν αντιαρματικά ναρκοπέδια, μετατρέπουν την όλη περιοχή σε ιδανική ζώνη διεξαγωγής άμυνας αλλά και καταστροφής των επιτιθέμενων δυνάμεων από Ανατολάς.
Όμως, παράλληλα την τελευταία εξαετία, οι Τούρκοι έχουν επιδοθεί σε μία ιδιότυπη κούρσα υλοποίησης εξοπλιστικών προγραμμάτων με τελικό αποτέλεσμα τη ριζική αναβάθμιση των δυνατοτήτων του τουρκικού Μηχανικού, για τη διεξαγωγή επιθετικών επιχειρήσεων σε ποτάμιες γραμμές. Οι σχετικές τουρκικές εξοπλιστικές ενέργειες έχουν αναλυτικά όπως παρακάτω:
>Τον Ιανουάριο του 2007, το Τουρκικό Υφυπουργείο Αμυντικών Βιομηχανιών (SSM) προχώρησε στην υπογραφή σύμβασης με την τουρκική εταιρεία FNSS Savunma Sistemleri για την προμήθεια 52 οχημάτων – φορέων σχεδίων εφόδου, τύπου SAMUR, ύψους 130,8 εκ. δολαρίων. Το πρωτότυπο παρουσιάστηκε επίσημα τον Ιούλιο του 2010. Το όχημα – πλατφόρμα είναι βασισμένο στο σασί του τουρκικού τροχοφόρου ΤΟΜΠ (Τεθωρακισμένου Οχήματος Μεταφοράς Πεζικού), τύπου PARS, έκδοσης 8Χ8, της ίδιας εταιρείας. Η υπερκατασκευή βασίζεται σχεδιαστικά στο όχημα τύπου Μ3, κατασκευής της πρώην Γερμανικής εταιρείας EWK που έχει εξαγοραστεί από την αμερικανική General Dynamics European Land Systems.
Τα οχήματα SAMUR μετατρέπονται ταχύτατα σε σχεδίες που ενώνονται μεταξύ τους και δημιουργούν πλωτές γέφυρες. Η προμήθεια των 52 SAMUR παρέχει στο τουρκικό στρατό, ικανότητα γεφύρωσης υδάτινων κωλυμάτων, μήκους 650 μέτρων συνολικά. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι δύο SAMUR συνενωμένα, σχηματίζουν πλωτή γέφυρα μήκους 20 μέτρων. Με τη σειρά τους οκτώ οχήματα δημιουργούν γέφυρα κλάσης 70 τόνων και μήκους 100 μέτρων, σε 15 μόλις λεπτά, για άρματα μάχης και για πάσης φύσης οχήματα.
Τα 52 SAMUR έχει επίσημα ανακοινωθεί ότι θα συγκροτήσουν τέσσερις συλλογές των 12 οχημάτων, με ικανότητα γεφύρωσης 150 μέτρων η κάθε μία, καθώς και μία εκπαιδευτική συλλογή των τεσσάρων οχημάτων. Τα οχήματα χρησιμοποιούνται εναλλακτικά και ως πορθμεία σε ποτάμια, για την διεκπεραίωση βαρέως υλικού, στην απέναντι όχθη. Συγκεκριμένα ένα SAMUR παρέχει ικανότητα μεταφοράς οχημάτων ή ερπυστριοφόρων βάρους μέχρι 21 τόνους, δύο SAMUR συζευγμένα μεταξύ τους, δημιουργούν πορθμείο ικανότητας μεταφοράς 70 τόνων δηλ. ενός βαρέως άρματος μάχης, ενώ τρία συζευγμένα SAMUR μπορούν να μεταφέρουν 140 τόνους, δηλ. δύο βαριά άρματα μάχης. Η πρώτη επιχειρησιακή συλλογή, αποτελούμενη από τέσσερα οχήματα, παραδόθηκε στο Τουρκικό στρατό, στις 14 Σεπτεμβρίου 2011 και σύμφωνα με πληροφορίες προωθήθηκε σε μονάδα μηχανικού της Ανατολικής Θράκης. Η παράδοση του συνόλου των 52 οχημάτων αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2013.
Σύμφωνα με νεότερες πληροφορίες, το τελικό κόστος του προγράμματος αναθεωρήθηκε στα 152 εκατ. δολάρια. Κάθε SAMUR κινείται από υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα, γερμανικής προέλευσης, τύπου Deutz, ισχύος 523 ίππων. Διαθέτει σύστημα αυτόματης μετάδοσης της κίνησης και στους οκτώ τροχούς (8Χ8) που όλοι τους χρησιμοποιούνται για την διεύθυνση του οχήματος. Η πίεση των ελαστικών των οκτώ τροχών, ελέγχεται και ρυθμίζεται κεντρικά από τη θέση του οδηγού του οχήματος, παρέχοντας έτσι δυνατότητα πρόσβασης σε μαλακά, λασπώδη και υγρά εδάφη.
Η καμπίνα των τριών μελών του πληρώματος, είναι θωρακισμένη και παρέχει προστασία από θραύσματα βλημάτων πυροβολικού, όλμων και από βολίδες ελαφρών όπλων. Το όχημα αναπτύσσει μεγίστη ταχύτητα 100 χλμ. σε άσφαλτο και 20 χλμ. μέσα στο νερό. Οι διαστάσεις του είναι 12 μέτρα μήκος, 4 μέτρα πλάτος και 3,5 μέτρα ύψος. Παρόμοια συστήματα έχουν μέχρι σήμερα κατασκευαστεί μόνο στη Γερμανία και τη Γαλλία, συνεπώς η Τουρκία είναι η τρίτη χώρα παγκοσμίως που εντάσσεται στο «κλαμπ» των ελάχιστων κατασκευαστών. Τέλος θα πρέπει να επισημανθεί ότι τα τουρκικά SAMUR είναι ότι πιο σύγχρονο έχει κατασκευαστεί στο συγκεκριμένο τομέα με ιδιαίτερα βελτιωμένη κινητικότητα, αφού είναι διαμόρφωσης 8Χ8, σε σύγκριση με την αντίστοιχη 4Χ4 των παλαιότερων γερμανικών και γαλλικών συστημάτων.
ΔΕΙΤΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΒΙΝΤΕΟ ΤΟΥ CNN TURK ΜΕ ΤΑ SAMUR ΣΕ ΔΡΑΣΗ
>Τον Νοέμβριο του 2008, οι Τούρκοι γνωστοποίησαν την απόφασή τους για την προμήθεια 36 γεφυροφόρων αρμάτων τύπου LEGUAN επί σκαφών αρμάτων Leopard 1. Οι γέφυρες LEGUAN είναι κλάσεως 70 τόνων, αναπτύσσονται «συρταρωτά» και γεφυρώνουν ανοίγματα μέχρι και 24 μέτρα. Γεφυροφόρα LEGUAN διαθέτουν λίγοι στρατοί στο κόσμο. Ο Ελληνικός στρατός διαθέτει μόλις 8 τέτοια άρματα σε σκάφη αρμάτων Leopard 1, ενώ η «φίλη» μας Τουρκία προμηθεύεται 36 LEGUAN, έναντι 48 υπαρχόντων σε όλη την Ευρωπαϊκή ήπειρο! Το πρόγραμμα υλοποιείται από τη γερμανική εταιρεία Krauss Maffei Wegmann (KMW) που εξαγόρασε τη πρώην εταιρεία ΜΑΝ – Mobile Bridges, προϊόν ανάπτυξης της οποίας, υπήρξε ο συγκεκριμένος τύπος γεφυροφόρου άρματος. Tα πρώτα 6 γεφυρόφορα, σύμφωνα με τη σύμβαση, θα προέλθουν από τις εγκαταστάσεις της εταιρείας στη Γερμανία, ενώ τα υπόλοιπα 30 προγραμματίστηκε να κατασκευαστούν στο στρατιωτικό εργοστάσιο αρμάτων στο Καϊσερί (Kayseri). Το πρώτο άρμα τουρκικής κατασκευής, παρουσιάστηκε το Μάιο του 2011, στη Κωνσταντινούπολη, στη τουρκική έκθεση οπλικών συστημάτων IDEF. Οι δοκιμές αποδοχής του τουρκικού πρωτοτύπου έχουν ήδη δει το φως της δημοσιότητας. Εικάζεται ότι τα 36 σκάφη αρμάτων Leopard 1 επί των «χτίζονται» τα γεφυροφόρα, διατίθενται από τη KMW.
>Το 2008 οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις προχώρησαν σε ανάθεση σύμβασης στη βρετανική FAUN Municipal Vehicle ltd, θυγατρική του γερμανικού ομίλου FAUN, ύψους 19,5 εκ. ευρώ, για τη προμήθεια 40 συστημάτων βαρέων ακτοδρόμων τύπου HGMS (Heavy Ground Mobility Systems: Βαρέα Συστήματα [Αποκατάστασης της] Κινητικότητας επί Εδάφους). Τα νέα αυτά συστήματα, είναι μηχανικά αναπτυσσόμενα και φέρονται επί οχημάτων IVECO, τύπου Trakker, 8X8. Καθένα από τα συγκεκριμένα μέσα απλώνει μηχανικά ακτόδρομο, κράματος αλουμινίου, υψηλής αντοχής, κλάσης 80 τόνων, μήκους 50 μέτρων και πλάτους 4, 57 μέτρων. Οι ακτόδρομοι χρησιμοποιούνται για να αποκαταστήσουν τη δυνατότητα διέλευσης τροχοφόρων και ερπυστριοφόρων από λασπώδη, ελώδη, αμμώδη ή χιονισμένα εδάφη. Τα νέα μέσα παρελήφθησαν όλα μαζί, το 2011, η δε εκπαίδευση των χειριστών τους, από τη κατασκευάστρια εταιρεία, έλαβε χώρα στις Σαράντα Εκκλησίες (Kirkareli) της Ανατολικής Θράκης. Μερικά από τα νέα συστήματα παρατηρήθηκαν το Μάιο του 2012, να συμμετέχουν σε εκπαιδευτικές δραστηριότητες, στο κέντρο εκπαίδευσης πλωτών μέσων στη περιοχή της γέφυρας Μπόσνας, απέναντι από το προγεφύρωμα του Κάραγατς, πολύ κοντά στα ελληνοτουρκικά σύνορα.
>Τον Απρίλιο του 2010, διέρρευσαν οι διεξαγόμενες διαπραγματεύσεις μιας ακόμη Τουρκικής εξοπλιστικής προμήθειας. Οι Τούρκοι διαπραγματεύονται την προμήθεια 56 αρμάτων μηχανικής διάσπασης ναρκοπεδίων, τύπου KEILER, με συστήματα τύπου ανέμης, σε σκάφη αρμάτων Leopard 2A4, κόστους ενός εκ. ευρώ ανά άρμα. Μέχρι σήμερα δεν έχουν υπάρξει πρόσθετες πληροφορίες για το πρόγραμμα, πέραν του ότι οι Τούρκοι έχουν «στοχοποιήσει» αντίστοιχο αριθμό Leopard 2A4 που αποσύρει ο Αυστριακός στρατός. Οι Αυστριακοί διαθέτουν 114 Leopard 2A4, τα οποία είχαν προμηθευτεί τη δεκαετία του 90 από τους Ολλανδούς. Πρόσφατα η Αυστριακή κυβέρνηση αποφάσισε τα μισά απ’ αυτά να παραμείνουν στο οπλοστάσιο της χώρας και τα υπόλοιπα να εκποιηθούν.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου