Τεράστιο ζήτημα – το οποίο υπό προϋποθέσεις αγγίζει τα όρια της εθνικής αυτοκτονίας – φαίνεται να εγείρεται από την απίστευτη αδράνεια του ΥΠΕΚΑ αναφορικά με το ζήτημα της δημιουργίας του ενεργειακού διαδρόμου Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ.
Από την αρχή να ξεκαθαρίσουμε πως το θέμα δεν έχει αυτή τη στιγμή να κάνει με τη δημιουργία θαλασσίων «οικοπέδων» στην Ανατολική Μεσόγειο – κάτι το οποίο προκαλεί πονοκέφαλους στην εγχώρια… φεουδαρχία και τους πολιτικούς της φίλους – αλλά με την ενεργοποίηση ενός ενεργειακού άξονα στην περιοχή ο οποίος εκ των πραγμάτων θα οδηγήσει εν τέλει στην εγκαθίδρυση ενός στρατηγικού άξονα που θα σφυρηλατήσει και την ασφάλεια στη περιοχή, αποτέλεσμα το οποίο σε τελική ανάλυση θα βοηθήσει όχι μόνο τον ελληνισμό αλλά και τον κάθε λογής… φεουδάρχη να συνεχίσει να κάνει χρυσές δουλειές τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό.Και εξηγούμαστε:
Στις 16 Ιουλίου του 2012 δηλαδή πριν από ενάμιση μήνα ο Κύπριος υπουργός εμπορίου, βιομηχανίας και τουρισμού Νεοκλής Συλικιώτης αποστέλλει δύο επιστολές προς τους ομολόγους του Ισραήλ, Δρ. Ούζι Λαντάου και της Ελλάδας, Ευάγγελο Λιβιεράτο. Στις επιστολές αυτές ο Κύπριος υπουργός αναφέρει τα αυτονόητα, δηλαδή ότι στα πλαίσια των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Κύπρος έχει υποβάλλει στις Βρυξέλλες τρία πολύ σημαντικά ενεργειακά σχέδια τα οποία πρόκειται να ωφελήσουν τόσο την Ένωση όσο και τις χώρες οι οποίες θα λάβουν την ευθύνη υλοποίησης αυτών, δηλαδή την Κύπρο, το Ισραήλ και την Ελλάδα.
Τα έργα αυτά είναι εξής:
>O Trans-Mediterranean Gas -pipeline: Δηλαδή ο αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου του Ισραήλ (από τη Λεκάνη της Λεβαντίνης), μέσω της Ελλάδας και της Κύπρου προς την Ευρώπη.
>Το Mediterranean Gas-storage: Το πρόγραμμα τροφοδοσίας των χωρών της Μεσογείου με υγροποιημένο φυσικό αέριο οι οποίες φυσικά διαθέτουν εγκαταστάσεις με σκοπό το αέριο αυτό να διανεμηθεί στις υπόλοιπες χώρες τη Ευρώπης.
>Ο EuroAsia Interconnector: Το υποθαλάσσιο καλώδιο το οποίο πρόκειται να συνδέσει ηλεκτρικά την Κύπρο την Ελλάδα και το Ισραήλ.
Τι ζητούσε λοιπόν; Πολύ απλά να κανονιστεί μία συνάντηση των τριών πλευρών έτσι ώστε να δοθεί μία νέα ώθηση στα συγκεκριμένα σχέδια και στη συνέχεια να σχηματιστεί μία ομάδα εργασίας η οποία θα τα επεξεργαζόταν περεταίρω.
Αλλά φευ! Στο αίτημα απάντησε άμεσα ο Ισραηλινός, ενώ ο έτερος, ο Έλληνας, τίποτε… Δυστυχώς, στη χώρα του παραλόγου, σύμφωνα με πληροφορίες που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης δήλωσε άγνοια για το θέμα! Άντε να δεχτούμε πως η νέα ηγεσία, Ιούλιος γαρ, να χρειάζεται ενημέρωση, από τότε έχουν περάσει πάνω από 40 ημέρες και στο ΥΠΕΚΑ ακόμα να απαντήσουν.
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων επισυνάπτουμε τα γράμματα του Ν. Συλικιώτη προς τον Ελλαδίτη και Ισραηλινό ομόλογό του.
Τα σχόλια του defence-point.gr για την ώρα θα είναι δύο:
Πρώτον, δεχόμαστε εκ προοιμίου πως οι προθέσεις του ΥΠΕΚ είναι αγαθές οπότε συμπεραίνουμε πως η καθυστέρηση δεν έχει δόλο, αλλά εντάσσεται στο πλαίσιο του τρόπου λειτουργίας ενός αποσαθρωμένου δημόσιου τομέα ο οποίος αδυνατεί πλέον να αντιληφθεί την έννοια της «προτεραιότητας» και του «εθνικού συμφέροντος», αδυνατεί δε να αντιληφθεί πως η λέξη. ανάπτυξη δεν είναι κάτι το μαγικό αλλά θέλει κόπο, δουλειά και θυσίες για να επιτευχθεί. Άρα αναμένουμε άμεσα, όχι κάποια απάντηση στο «defence-point.gr», αλλά ευελπιστούμε η… υπουργική ενημέρωση να έχει «ολοκληρωθεί» με αποτέλεσμα να είμαστε σε θέση τις επόμενες εβδομάδες να ενημερώσουμε πως τα πράγματα έχουν πάρει το δρόμο τους.
Δεύτερον, στο πλαίσιο της «ενημέρωσης» των αξιωματούχων του ΥΠΕΚΑ να τους επισημάνουμε πως σε γεωπολιτικό επίπεδο, οι συγκεκριμένες συνέργειες με το Ισραήλ είναι πιο σημαντικές ακόμα και από την υπογραφή αμυντικής συμφωνίας η οποία θα προέβλεπε πως σε περίπτωση κρίσης με τη Τουρκία, το Τελ-Αβίβ θα χτυπούσε τις αεροπορικές βάσεις των Οθωμανών από Νότο! Εξηγούμαστε: Η πραγματοποίηση και υλοποίηση των συγκεκριμένων προγραμμάτων μπορεί να έχει έναν καθαρά οικονομικό χαρακτήρα αλλά στην ουσία εξασφαλίζει στο Τελ-Αβίβ τη δημιουργία μίας ενεργειακής γραμμής-ζωής (life-line στα… αγγλοσαξονικά) την οποία θα υπερασπιζόταν εκ των πραγμάτων χωρίς να έχει υπογράψει καμία αμυντική συμφωνία με την Αθήνα και τη Λευκωσία, αφού η απώλεια της γραμμής αυτής στην ουσία θα σήμαινε και την αναστολή της παροχής οξυγόνου στην οικονομία και την κοινωνία του.
Επειδή λοιπόν η Αθήνα εάν θέλει «συμμάχους» θα πρέπει επιτέλους να δράσει και η ίδια ως σύμμαχος, τέτοιες ολιγωρίες είναι απαράδεκτες και εκθέτουν τη χώρα. Είτε το να το παίζουμε «δύσκολοι», είτε να πέφτουμε θύματα της θερινής ραστώνης, σε τέτοια θέματα και με τη σημερινή πολιτική, οικονομική και γεωπολιτική συγκυρία μόνο ως εγκληματική αμέλεια, για να μη το χαρακτηρίσουμε αλλιώς, θα μπορούσε να παρομοιαστεί. Εν αναμονή λοιπόν…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου