Οι οικονομικές δυσκολίες της Ισλανδίας έγιναν εμφανείς, το φθινόπωρο του 2008, και ως όροι έγιναν οι αυστηρότεροι στην παγκόσμια πιστωτική αγορά.
Στίς Ισλανδικές τράπεζες οφείλεται η περίπου έξι φορές αύξηση του συνολικού Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της χώρας (ΑΕΠ), και όταν οι διεθνείς “αγορές-πιστωτές”, στέρεψαν, απέμειναν ανίκανες να αναχρηματοδοτήσουν τα δάνεια.
Παρακάτω είναι ένα χρονολόγιο των γεγονότων που οδήγησαν την κυβέρνηση να παραιτηθεί:
Στίς 29 Σεπτεμβρίου 2008, η ισλανδική κυβέρνηση λαμβάνει το 75% των μετοχών της τρίτης μεγαλύτερης τράπεζας της χώρας, Glitnir, αφού αντιμετωπίζει βραχυπρόθεσμα προβλήματα χρηματοδότησης.
Στίς 6 Οκτώβρη του 2008, η “εμπορία μετοχών” αναστέλλεται, σε έξι από τους μεγαλύτερους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, απο την OMX Nordic Exchange Ισλανδία.
Η κυβέρνηση προσφέρει μια “απεριόριστη εγγύηση” για όλους τους αποταμιευτές και το κοινοβούλιο της Ισλανδίας, η “Althing”, περνά νομοθεσία έκτακτης ανάγκης που επιτρέπει στην κυβέρνηση να παρέμβει εκτενώς στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ισλανδίας.
Στίς 7 Οκτωβρίου του 2008, η κυβέρνηση της Ισλανδίας αναλαμβάνει τον έλεγχο της δεύτερης και της τρίτης μεγαλύτερης τράπεζες της χώρας, Landsbanki και Glitnir.
Στίς 8 Οκτωβρίου του 2008, η Ισλανδία παίρνει τον έλεγχο της μεγαλύτερης τράπεζας, της Kaupthing, στον απόηχο της απόφασης της βρετανικής κυβέρνησης να επικαλεστεί “αντιτρομοκρατική νομοθεσία”, για να παγώσει περιουσιακά στοιχεία της τράπεζας, με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο.
Στίς 9 Οκτωβρίου ο Ισλανδός πρωθυπουργός κ. Geir Haarde επικρίνει τη βρετανική κυβέρνηση, λέγοντας ότι ήταν "αναστατωμένος" και "συγκλονισμένος", όταν η βρετανική κυβέρνηση, επικαλέστηκε "εχθρική" αντιτρομοκρατική νομοθεσία για να “παγώσει” περιουσιακά στοιχεία των ισλανδικών τραπεζών, στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Στίς 10 Οκτωβρίου του 2008, ο βρετανός πρωθυπουργός, Γκόρντον Μπράουν, καταδικάζει τον χειρισμό της Ισλανδίας, για την κατάρρευση των τραπεζών της, και την αδυναμία της να εγγυηθεί τις καταθέσεις των αποταμιευτών Βρετανών.
Λέει ότι η πολιτική της (της Ισλανδίας), ήταν «αποτελεσματικά παράνομη" και "εντελώς απαράδεκτη".
Στίς 15 Οκτωβρίου του 2008, η Κεντρική τράπεζα της Ισλανδίας μειώνει τα επιτόκία της χώρας κατά 3,5%, από το ρεκόρ του 15,5%. Με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο μία δικηγορική εταιρεία έχει προσληφθεί από την κυβέρνηση της Ισλανδίας να συντάξει μήνυση κατά των βρετανικών αρχών.
Οι πολιτικοί αυτής της χώρας αποτελούν “φάρο” προάσπισης των Εθνικών συμφερόντων μιάς μικρής χώρας.
Στίς 17 Οκτωβρίου του 2008, το ποσό των χρημάτων των φορολογουμένων του Ηνωμένου Βασιλείου, το οποίο “απέτυχε” στίς “αποδόσεις” των ισλανδικών τραπεζών, προσεγγίζει στο £ 1 δις.
Στίς 20 Οκτωβρίου του 2008, οι οικονομικές αρχές της Ισλανδίας ανακοινώνουν επίσημα τη δημιουργία νέων, Glitnir, Landsbanki και Kaupthing τράπεζών.
Στίς 28 Οκτωβρίου του 2008, η Κεντρική τράπεζα της Ισλανδίας, αυξάνει το βασικό της επιτόκιο στο 18% από 12%.
Στίς 20 Νοεμβρίου του 2008, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, εγκρίνει $ 2,1 δισ. (£ 1,4 δις) δάνειο για την Ισλανδία. Γεωπολιτικά συμφέροντα γαρ. !!!
Η Ισλανδία γίνεται η πρώτη χώρα της Δυτικής Ευρώπης η οποία παίρνει ένα δάνειο από το ΔΝΤ, όπως από το Ηνωμένο Βασίλειο το 1976.
Γι’αυτό εδώ στην Ελλάδα, οι κυβερνώντες και οι πολιτικοί μας μαζύ με τα ΜΜΕ, τηρούσαν “σιγή ασυρμάτου”, περιμέναν το ίδιο !!!
Στίς 26 Νοεμβρίου του 2008, ο ετήσιος ρυθμός του πληθωρισμού στην Ισλανδία κλιμακώνεται σε ένα υψηλό ρεκόρ του 17,1%.
Στίς 16 Δεκεμβρίου του 2008, ο Πρωθυπουργός κ. Geir Haarde, λέει στο BBC, ότι ετοιμάζει “αγωγή” κατά του Ηνωμένου Βασιλείου, λόγω της κατάρρευσης της τράπεζας, της Kaupthing.
Στίς 18 Δεκεμβρίου του 2008, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), λέει ότι η Ισλανδία έχει “κάνει”, τα πρώτα "σημαντικά" βήματα προς την αποκατάσταση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.
Λέει ότι ο κύριος στόχος της σταθεροποίησης των νομισμάτων της Ισλανδίας, η κορώνα, έχει επιτευχθεί.Προσέξτε τί δηλώνει και πότε το ΔΝΤ (IMF)!!!
Ο Geir Haarde μιλάει στους δημοσιογράφους μετά την παραίτηση της κυβέρνησής του (26 Ιανουαρίου 2009).
Ο κ. Geir Haarde, παραιτήθηκε τρεις ημέρες μετά την προκύρηξη, γιά πρόωρες γενικές εκλογές στην Ισλανδία.
Στίς 20 Ιανουαρίου 2009, το ισλανδικό υπουργείο Οικονομικών αναφέρει ότι η οικονομία αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 9,6% το 2009 και δεν βλέπουν καθόλου ανάπτυξη για το 2010.
Στίς 21 Ιανουαρίου του 2009, οι Ισλανδοί διαδηλωτές, θυμωμένοι με την οικονομική κρίση, περικυκλώνουν το αυτοκίνητο του πρωθυπουργού κ. Geir Haarde, χτυπώντας τα παράθυρα και πετώντας του αυγά.
Στίς 23 Ιανουαρίου του 2009, ο κ. Πρωθυπουργός καλεί τον κ. Geir Haarde σε γενικές εκλογές για τις 9 Μαΐου του 2009, δύο χρόνια νωρίτερα, προσθέτοντας έτσι, ότι δεν θα παραμείνει, λόγω του καρκίνου του φάρυγγα.
Στίς 26 Ιανουαρίου του 2009, ο Πρωθυπουργός κ. Geir Haarde, ανακοίνωσε την άμεση παραίτηση της κυβέρνησης, μετά την κατάρρευση των συνομιλιών με το συνεργάτη του συνασπισμό, την Σοσιαλδημοκρατική Συμμαχία.
Στίς 31 Ιανουαρίου του 2009, η πρώην αντιπολίτευση Αριστερό-Πράσινο Κίνημα και οι νέοι εταίροι στην απερχόμενη κυβέρνηση του συνασπισμού, την Σοσιαλδημοκρατική Συμμαχία, λένε ότι έχουν εξασφαλίσει την αναγκαία υποστήριξη για να σχηματίσουν, μια προσωρινή κυβέρνηση πριν από τις γενικές εκλογές στις 25 Απριλίου του 2009.
Στίς 1 Φεβρουαρίου του 2009, η νέα πρωθυπουργός κ. Johanna Sigurdardottir καθορίζει το σχέδιο της κυβέρνησής της, για να σώσει την Ισλανδία από την οικονομική καταστροφή.
Λέει ότι προτεραιότητά της θα είναι, να αντικαταστήσει το κεντρικό Διοικητικό Συμβούλιο της Τράπεζας, η οποία απέτυχε να αποτρέψει την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος.
Λέει, επίσης, θα ζητήσει μια κοινοβουλευτική επιτροπή να εξετάσει την ένταξή τους στην ΕΕ.
Αλλά με την παγκόσμια κρίση, στα πιστωτικά ιδρύματα όλου του κόσμου, στα τέλη του 2007, μια διαδικασία η οποία έχει ωθήσει αρκετές βιομηχανικές χώρες σε ύφεση, την Ισλανδία και την οικονομία της “overleveraged” (υπερμοχλευμένη), εμφανίστηκαν σύντομα αδυναμίες στη γραμμή του πυρός.
Ακόμη και μεγιστάνας κ. Philip Green, προχώρησε στην "πώληση των ομολογιών” του, για να σώσει την εταιρεία του. (Βλ. «Από την Ισλανδία στην Green-Land.").
Μοιάζει πολύ με το φαινόμενο subprime (ενυπόθηκων δανείων υψηλού κινδύνου), όταν δανειολήπτες οι οποίοι, είδαν το “κτύπημα”, οι τράπεζες να παίρνουν τα σπίτια τους όταν δεν μπορούσαν να εξοφλήσουν τα χρέη.
Εκπρόσωπος των τραπεζών, δήλωσε στο “Forbes”, ότι δεν έχει ενδιαφέρον, για μια πώληση “πυρκαγιά”, των περιουσιακών στοιχείων τους και είχε ζητήσει να τούς χορηγηθεί πίστωση και χρόνος, σε μια μακροπρόθεσμη λύση.
Κατά τη διάρκεια της ιστορίας, ο πληθυσμός της Ισλανδίας στηρίχθηκε κυρίως στην αλιευτική βιομηχανία και την αγροτική παραγωγή ως κύριους πόρους τους.
Η ηφαιστειακά και γεωλογικά ενεργή ευρωπαϊκή χώρα-νησί στο Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό, η οποία επεκτείνεται στην Μεσο-Ατλαντική Ράχη, έχει πληθυσμό περίπου 320.000 και μια συνολική έκταση 103.000 km2 (40.000 τετραγωνικά μίλια), τα δύο τρίτα των οποίων βρίσκονται στην πρωτεύουσα Ρέικιαβικ και τη γύρω περιοχή.
Η οικονομία της Ισλανδίας είχε μετατραπεί μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με την βιομηχανοποίηση της αλιείας. Το 1994, η Ισλανδία προσχώρησε στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο και στην διαφοροποιημένη εθνική οικονομία.
Και στις δύο οικονομικές και χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες “industry” και πρίν την παγκόσμια οικονομική κρίση, η Ισλανδία βρισκόταν στην κορυφή μεταξύ των 177 χωρών του ΟΗΕ, με στατιστικά στοιχεία τα οποία σε σύγκριση με το κατά κεφαλήν εισόδημα, το επίπεδο της εκπαίδευσης, της υγείας φροντίδα και το προσδόκιμο ζωής.
Κατά μέσο όρο σε 80,55 χρόνια για τους άνδρες, το προσδόκιμο ζωής ήταν η τρίτη μεγαλύτερη στον κόσμο. Στήν Ισλανδία παρέχονται δωρεάν σύστημα υγείας και παιδείας, όπου οι κάτοικοι ενθαρρύνονται να μαθαίνουν και να επενδύσουν σε νέες τεχνολογίες.
Το αποτέλεσμα ήταν επίσης εμφανές στις στατιστικές, δεδομένου ότι η χώρα ήταν ψηλά στη λίστα με τον αριθμό των βιβλίων που αγοράζονται, οι άνθρωποι που ανήκουν τα περισσότερα κινητά τηλέφωνα κατά κεφαλήν στον κόσμο.
Σε ένα χρόνο η Ισλανδία είχε το υψηλότερο ποσοστό γυναικών που εργάζονται στον πλανήτη. Μια μικρή χώρα πιστεύεται ότι είναι ένα σύγχρονο οικονομικό θαύμα.
Η οικονομική ανάπτυξη βασίστηκε στην εξαιρετικά ταχεία επέκταση του εθνικού τραπεζικού συστήματος. Δεν είναι πολλοί οι άνθρωποι οι οποίοι, θα μπορούσαν καν να φανταστούν, ότι το ίδιο σύστημα θα επιβαρύνει τη χώρα με τις υποχρεώσεις άνω των 100 δισ. δολαρίων.
Η κυβέρνηση αναζήτησε τρόπους για την αποτροπή οικονομικής κατάρρευσης, αλλά το μοιραίο συνέβη. Το 2003, οι τρεις μεγαλύτερες τράπεζες της Ισλανδίας είχε περιουσιακά στοιχεία της μόνο λίγα δισεκατομμύρια δολάρια, περίπου 100% του εθνικού ακαθάριστου εγχώριου product.In τα ακόλουθα τρία και μισό χρόνια αυξήθηκε σε πάνω από $ 140 δισεκατομμύρια και έγινε αρκετές φορές μεγαλύτερο από το εθνικό ΑΕΠ.
Το ποσοστό της αύξησης ήταν τα διαγράμματα. Ήταν ίσως η πιο ταχεία επέκταση του τραπεζικού συστήματος στην ανθρώπινη ιστορία. Οι τράπεζες δανείζουν εύκολα χρήματα στούς Ισλανδούς, για να αγοράσουν μετοχές και ακίνητα, εξ ου και η αξία των αποθεμάτων της Ισλανδίας και της ακίνητης περιουσίας της η οποία ξεπέρασε την οροφή. Από το 2003 έως το 2007, η χρηματιστηριακή αγορά της Ισλανδίας αυξήθηκε, επί εννέα φορές, ενώ στο Ρέικιαβικ οι τιμές των ακινήτων τριπλασιάστηκαν.
Το ζήτημα “χρηματοπιστωτικό προιόν” Icesave, το Icesave ήταν ένα online τραπεζικό προιόν σε λογαριασμό ταμιευτηρίου το οποίο, ανήκει και λειτουργεί από την Landsbanki τράπεζα από το 2006-2008, η οποία προσφέρει λογαριασμούς ταμιευτηρίου.
Η βάση των δραστηριοτήτων ήταν σε δύο χώρες, Ηνωμένο Βασίλειο και στην Ολλανδία. Σύμφωνα με τα διαφημιστικά συνθήματα των Τραπεζών, όπως το "σαφής διαφορά" ή "το διαφανές ταμιευτήριο", οι Τράπεζες, προσέφεραν προσωπικούς λογαριασμούς ταμιευτηρίου σε ενδιαφερόμενους επενδυτές.
Κατά αυτόν τον τρόπο, προσέλκύσαν πάνω από 300.000 πελάτες στο Ηνωμένο Βασίλειο, με καταθέσεις άνω των € 5 δισ. ευρώ και 125.000 πελάτες, οι οποίοι κατατίθενται € 1,7 δισ. στην Ολλανδία.
Μου θυμίζει όταν οι Ελληνικές Τράπεζες χορηγούσαν αφειδώς “πιστωτικές κάρτες”,
Καταναλωτικά δάνεια, δάνεια για διακοπές, κτλ, στους Ελληνες πολίτες, κατά την προηγούμενη τριετία πρίν απο την χρεοκοπία της χώρας.Βίοι παράλληλοι μήπως ;;;
Όταν οι τράπεζες της Ισλανδίας, κατέρρευσαν το 2008, μια διπλωματική διαμάχη με επίκεντρο τους λιανικούς πιστωτές του “προιόντος”, προέκυψε, μεταξύ των εμπλεκομένων χωρών.
Ως αποτέλεσμα της καταστροφικής κατάρρευσης περισσότερα από 400.000 καταθέτες με λογαριασμούς “Icesave”, δεν ήταν σε θέση να έχουν πρόσβαση στα χρήματά τους, για δύο έως τρεις μήνες, ενώ περιμένουν για πληρωμή από τα συστήματα εγγύησης των καταθέσεων στις χώρες καταγωγής τους.
Η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την νομοθεσία για την “καταπολέμηση της τρομοκρατίας”, κατά της Ισλανδίας, και να “παγώσουν” τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία των χρεοκοπημένων τραπεζών στο εξωτερικό.Αυτή η αντιμετώπιση εκ μέρους του Ηνωμένου Βασιλείου, έθεσε πολλαπλές ερωτήσεις, και έφερε αρνητικές εντάσεις μεταξύ των δύο χωρών.
Σήμερα η Ισλανδία με την υποστήριξη των Ισλανδών πολιτών, η νέα κυβέρνηση, ξεκίνησε άμεσα έρευνες για αστικές και ποινικές ευθύνες, κατά των υπευθύνων για την οικονομική κρίση. Η “Ιντερπόλ”, εξέδωσε διεθνές ένταλμα σύλληψης για τον πρώην πρόεδρο της τράπεζας Kaupthing κ. Σιγκιζμούντ Έϊναρδσον.
Πολλοί τραπεζίτες, εγκατέλειψαν εσπευσμένα την χώρα. Όμως οι Ισλανδοί δεν σταμάτησαν εκεί, υιοθέτησαν νέο σύνταγμα, το οποίο θα απαλλάξει την χώρα από την υποτέλεια στην Διεθνή οικονομία των χρηματοπιστωτικών οργανισμών και των εικονικών νομισμάτων.
Σήμερα η Ισλανδία των ψαράδων χωρίς τον ορυκτό πλούτο, την Βιομηχανία και τον Γεωργικό τομέα που έχουμε εμείς, η Ισλανδία του σήμερα, έχει ανάπτυξη 3.1% και ανεργία 6.9% το 2011. Η Ελλάδα έχει 7% ύφεση και 21% ανεργία.
Τό ΑΕΠ της Ελλάδος ήταν 305,415 δισ. δολλάρια Αμερικής κατά το έτος 2011, το δέ της Ισλανδίας ήταν κατά το έτος 2009 11,781 δισ, δολλάρια.
Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ισλανδίας είναι 36.730 δολλάρια ανά κάτοικο, της Ελλάδος είναι 28.496 δολ/κάτοικο, κατά το έτος 2010.
Τα συμπεράσματα δικά σας !!!
Λάζαρος Ελευθεριάδης
πηγή
Δημοσίευση σχολίου