Εάν κανείς αφαιρέσει την αποδοχή των ευρωπαϊκών αναπτυξιακών ομολόγων (project bonds) τα οποία αποδέχεται η Γερμανία να εφαρμοστούν πιλοτικά, όλα τα υπόλοιπα στο περίφημο πρόγραμμα για την ανάπτυξη που ετοιμάζονται να προτείνουν στους Ευρωπαίου εταίρους, είναι εκτός τόπου και χρόνου περιοριζόμενο σε ευχολόγια και θεωρητικολογίες.
Το πρόγραμμα δεν επεμβαίνει σε κανένα από τα φλέγοντα προβλήματα σειράς χωρών της Ευρωζώνης και όχι μόνο της Ελλάδας και της Ισπανίας, ενώ αποκαλύπτει ένα συνεχώς διευρυνόμενο χάσμα, ψυχολογικό και πραγματικό ανάμεσα στη Γερμανία και τους υπόλοιπους εταίρους, τουλάχιστον τις χώρες του Νότου.
Σε πρακτικό επίπεδο αυτό σημαίνει ότι εάν δεν υπάρξει κάποια θεαματική ανατροπή τότε το μέλλον της Ευρωζώνης και ενδεχομένως της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα τεθεί σε μεγάλη δοκιμασία… Όπως σε μια χώρα που έχει μοναρχία, εάν ο μονάρχης σταματήσει να είναι αποδεκτός από τους υπηκόους του, τότε το κρατικό – πολιτειακό οικοδόμημα θα αρχίσει να τρίζει, έτσι και στην περίπτωση της Γερμανίας, του Ευρωπαίου ηγεμόνα, τα πράγματα δεν εξελίσσονται καλά.
Πλέον, πιθανό θα πρέπει να θεωρείται ακόμα και η αποχώρηση της Γερμανίας από την Ευρωζώνη, ή να οδηγηθούμε σε αντισυσπειρώσεις στο εσωτερικό της ΕΕ αρχικά, που θα οδηγήσουν σε διαιρέσεις τύπου βορρά – νότου. Αυτό που δεν γίνεται αντιληπτό, είναι πως οι Έλληνες πολιτικοί ηγέτες δεν επιχείρησαν να αναζητήσουν έναν κοινό δρόμο με τον ευρωπαϊκό νότο, αναλαμβάνοντας σχετική πρωτοβουλία.
Ότι και οι Γερμανοί θα αποτελέσουν στόχο κερδοσκοπικών πιέσεων πολύ σύντομα θα πρέπει να το θεωρούμε μάλλον ως δεδομένο και κανείς απορεί πως δεν το αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι. Δεν είναι δυνατόν σε αυτού του είδους την κρίση η «ηγέτιδα» Γερμανία να απαντά με επιχειρήματα του τύπου «να ενισχύσουμε το διαδικτυακό εμπόριο!
Το «defence-point.gr» εξ αρχής είχε ταχθεί ευθαρσώς υπέρ της άποψης που εκφράζει το Βερολίνο, ότι δημοσιονομική εξισορρόπηση και ανάπτυξη είναι «οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος», όπως αναφέρεται στη γερμανική έκθεση. Ωστόσο, παρότι συμφωνούμε στη γενική πορεία, δηλώνουμε απλώς εξοργισμένοι με το πόσο μονοδιάστατα ερμηνεύουν αυτή την καταρχήν σωστή παραδοχή. Το ζητούμενο είναι να γίνει αλλά με τρόπο που θα απορροφήσει τις κοινωνικές εντάσεις αφού διαφορετικά δεν πρόκειται να προχωρήσει.
Πολλοί αναλυτές που έχουν επισημάνει ότι αν ο Χίτλερ δεν ήταν… μπουμπουνοκέφαλος ίσως η έκβαση του Β’ Παγκοσμίου πολέμου να ήταν διαφορετική. Λέτε να είναι χαρακτηριστικό στο γερμανικό DNA; Αλλιώς δεν εξηγείται…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου