Ο λόγος για τις νέες προσφυγές της Ισπανίας και Κύπρου στον μηχανισμό, τον κατ’ ευφημισμόν ονομαζόμενο, και στήριξης, αντί του ορθού, που είναι επιταχυνόμενης καταστροφής. Εξ ού και η μεγάλη απροθυμία προσφυγής σε αυτόν, μιας και δεν πρέπει να υπάρχουν πλέον ψευδιασθήσεις για το πού θα καταλήξει η απλόχερη βοήθεια αυτών, που συνεχίζοντας να διαφεντεύουν και να διαστρεβλώνουν τη γλώσσα και τη σκέψη, επιμένουν να αυτο-παρουσιάζονται ακόμα ως «φίλοι» και «εταίροι» και να παραπλανούν τους εναπομείναντες αφελείς.
Η Κύπρος, εξ αιτίας της Ελλάδας, σέρνεται σε μια περιπέτεια για δεύτερη φορά στη σύγχρονη ιστορία της. Την πρώτη φορά από μια στρατιωτική χούντα, τη δεύτερη από μια οικονομική. Παρά ταύτα, όπως τόχει η παράδοση, το φταίξιμο και πάλι θα ριχτεί στους δημοσίους υπαλλήλους και τα επιδόματα, ή στις μεταρρυθμίσεις που δεν έγιναν, ή στον κρατιστή και ψιλο-μπολσεβίκο Χριστόφια. Γνωστή και τετριμμένη προπαγάνδα, που αν μη τι άλλο φανερώνει την πνευματική ένδεια και κόπωση αυτών που συνεχίζουν να την χρησιμοποιούν, αντί να τής προσθέτουν νέα στοιχεία πιο πιασάρικα και να τήν ανανεώνουν.
Η πορεία, παρά τις εναγώνιες προσπάθειες να παρουσιαστούν η Ιρλανδία και Πορτογαλία, κυρίως η πρώτη, ως μνημονιακές και μνημειώδεις επιτυχίες, είναι προδιαγεγραμμένη. Ο γνωστός, δηλαδή, φαύλος κύκλος:
Τα bail-outs και τα μνημόνια φέρνουν λιτότητα, επιδείνωση της οικονομίας, μείωση των πιθανοτήτων αποπληρωμής των ιδιωτών κατόχων ομολόγων, διότι έκτοτε θα προηγούνται οι επίσημοι και senior δανειστές, καθώς και ενίσχυση της πεποίθησης ότι το μαγαζί όπου νάναι βαράει διάλυση. Όμως, αύξηση της πιθανότητας διάλυσης της ΕΖ, αυξάνει την αστάθεια, απομακρύνει τα κεφάλαια και τους επενδυτές, προκαλώντας περαιτέρω συρρίκνωση της οικονομίας, και καθίζηση του κλίματος εμπιστοσύνης. Ακολουθούν σκέψεις και αιτήσεις και για δεύτερα δανεικά, διαδικασία η οποία είτε προχωρήσει, είτε όχι, το αποτέλεσμά της θα είναι το ίδιο αδιέξοδο και καταστροφικό.
Η Κύπρος, ως καθαρή περίπτωση μόλυνσης από την ελληνική μνημονίτιδα, (και δεν είναι μόνο λόγω PSI, αλλά λόγω μεγάλης έκθεσης των κυπριακών τραπεζών σε δάνεια επιχειρήσεων και νοικοκυριών που από πράσινα, λόγω λιτότητας, έγιναν κόκκινα), αποτελεί ένα μικρό παράδειγμα, του τι πρόκειται να συμβεί σ’ ολόκληρη την Ευρώπη, αν συνεχίσει το Βερολίνο να παίζει τον ίδιο σκοπό, στο ίδιο βιολί...
πηγή
Δημοσίευση σχολίου