Έχουμε έναν -για την ώρα άτυπο- άξονα Μόσχας και Τελ Αβίβ, απέναντι στην ανάδειξη ακραίων ισλαμικών κυβερνήσεων στις χώρες της "Αραβικής Άνοιξης"; Τι μπορεί να υποδηλώνει η επίσκεψη του προέδρου της Ρωσίας Vladimir Putin στο Ισραήλ και το να εκφράζουν οι δύο χώρες την από κοινού ανησυχία τους για την άνοδο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην εξουσία, στην Λιβύη και στην Αίγυπτο; Τόσο ο Putin όσο και ο Netanyahu εκτιμούν ότι η άνοδος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας αποτελεί απειλή για την σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή, απειλή το ίδιο σοβαρή και αντίστοιχη με αυτήν ενός πυρηνικού Ιράν.
Το σημερινό ''Defencenet'' υποστηρίζει σε εκτενή του ανάλυση πως έχουμε μια απόκλιση των δύο χωρών, Ρωσίας και Ισραήλ, με τις επιδιώξεις των ΗΠΑ. Και αυτό διότι οι ΗΠΑ αποδέχονται όπως φαίνεται την εγκατάσταση ισλαμικών κυβερνήσεων, χωρίς να υπολογίζουν την έλλειψη σταθερότης που μπορεί να ενέχει αυτή η πολιτική, η οποία προφανώς εδράζεται στα φιλομουσουλμανικά αισθήματα του Αμερικανού προέδρου Μ. Ομπάμα, του οποίου ο πατέρας ήταν μουσουλμάνος (με το τελευταίο δεν συμφωνούμε απαραίτητα με τους αναλυτές του ''Defencenet'', η πολιτική των Αμερικανών -και κάθε μεγάλης δύναμης- χαράσσεται πέρα και έξω από συναισθηματισμούς που μπορεί να επιφέρει μια καταγωγή ή θρησκευτικές συμπάθειες).
Κατά την διάρκεια της συνάντησης Putin-Netanyahu πάντως, εκφράστηκε η άποψη ότι ο ισλαμικός φονταμενταλισμός αποτελεί κίνδυνο "πρώτης προτεραιότητας αντιμετώπισης" για τις δύο χώρες, από όπου και αν προέρχεται, και αυτή η έκφραση περιλαμβάνει σαφώς και την Τουρκία. Πηγές από την Μόσχα αναφέρουν ότι το Ισραήλ αποδέχθηκε την παρουσία ισχυρής ρωσικής ναυτικής και αεροπορικής δύναμης στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου (Κύπρο-Συρία), ως αντιστάθμισμα στην δυναμική των ισλαμικών κινημάτων.
Για τον Ρώσο πρόεδρο, η υποστήριξη του Obama προς την Μουσουλμανική Αδελφότητα αποτελεί ευθεία απειλή για τα συμφέροντα της Ρωσίας και την εθνική ασφάλεια της χώρας καθ΄ότι τόσο στον Καύκασο όσο και στις κοιλάδες του Βόλγα κατοικούν μεγάλοι πληθυσμοί μουσουλμάνων. Για τους Ισραηλινούς πάλι, η εκλογή του νέου πρωθυπουργού στην Αίγυπτο θα μπορούσε να αποτελέσει την αρχή του ντόμινο το οποίο θα παρασύρει την Συρία και κάποια στιγμή και την Ιορδανία, περικυκλώνοντας ουσιαστικά το εβραϊκό κράτος. Μόνο τυχαία δεν είναι η σιωπή του Τελ Αβίβ στην κατάρριψη του τουρκικού RF-4E...
Και ενώ η θέση του Ισραήλ είναι ακόμα μετριοπαθής αναφορικά με την φιλοισλαμική πολιτική του πρόεδρου Obama, η θέση του Putin είναι πιο ξεκάθαρη και εκφράζεται ανοικτά υπέρ της Συρίας, όπως έγινε στην διάσκεψη των G20 στο Μεξικό. Η πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση Λίβυων τρομοκρατών μέσα στο Ισραήλ, στην περιοχή των συνόρων με την Αίγυπτο στο Σινά, αποτέλεσε την επιβεβαίωση των φόβων του Netanyahu και του Putin. Αν οι Λίβυοι τρομοκράτες ταξίδεψαν 1.360 χλμ μέχρι το Σινά, ποιος θα μπορούσε να αποκλείσει το ενδεχόμενοι να ταξιδέψουν μέχρι τον Καύκασο;
Πηγές από την Μόσχα αναφέρουν ότι "...αναμένουμε αύριο την απόφαση του ΝΑΤΟ και από αυτή θα εξαρτηθεί αν θα αποπλεύσουν τα αποβατικά για την Συρία. Σε οποιαδήποτε περίπτωση δεν πρόκειται να επιτρέψουμε σε μια μικρή μειοψηφία ισλαμιστών στην Συρία που βοηθούνται από μερικές χιλιάδες μισθοφόρους να αιματοκυλίσουν την χώρα και να εγκαταστήσουν τον ισλαμικό νόμο όπως έγινε στην Λιβύη"...
Για τους παραπάνω λόγους ο Ρώσος πρόεδρος αρνείται να αποδεχτεί την πρόταση του Αμερικανού προέδρου για την αντικατάσταση του Assad με τον αντιπρόεδρο Farouk al-Sharaa, ένα Σουνίτη ο οποίος θα μπορούσε να κυβερνήσει την χώρα μαζί με τον γαμπρό του Assad και υπαρχηγό του ΓΕΕΘΑ στρατηγό Shawqat Asif. Μένει να δούμε αν η κρίση θα κλιμακωθεί ή θα οδηγηθούμε σε ψυχραιμότερες συμπεριφορές, που να ανοίγουν το δρόμο σε ειρηνικές προοπτικές εκτόνωσης.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου