Οι απαιτήσεις των αγορών από την Ευρωζώνη, οι επιθυμίες τους για την Ελλάδα, καθώς επίσης η θεωρία συνωμοσίας στα βρετανικά και γερμανικά ΜΜΕ, σε σχέση με το Ευρώ και τις μυστικές υπηρεσίες των Η.Π.Α.
Οι χρηματοπιστωτικές αγορές, οι οποίες ουσιαστικά δεν είναι τίποτα άλλο από τις δικές μας αποταμιεύσεις, οι οποίες αναζητούν διαρκώς κερδοφόρες τοποθετήσεις έχοντας αυτονομηθεί (κυρίως λόγω της απίστευτης αδυναμίας της Πολιτικής να τις ελέγξει, σε συνδυασμό με το «ετεροβαρές ρίσκο»), απαιτούν καθαρές λύσεις – ενώ δεν πρόκειται να «ηρεμήσουν», εάν δεν το επιτύχουν. Επομένως, όλες οι προσπάθειες των πάσης φύσεως πολιτικών, καθώς επίσης των οργανώσεων τους (κυβερνήσεις, κομισιόν κλπ.), δεν πρόκειται να οδηγήσουν πουθενά – όσο και αν κάθε φορά προσπαθούν να «θολώσουν τα νερά» και να τις κοροϊδέψουν.
Ειδικά όσον αφορά την Ευρωζώνη, οι χρηματαγορές απαιτούν ριζικές αποφάσεις, οι οποίες δεν περιορίζονται στο κοινό νόμισμα – παρά το ότι οι ηγέτες της ένωσης δεν θέλουν να το παραδεχθούν. Αυτό που ζητούν στην πραγματικότητα είναι είτε τη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, είτε τη διάλυση της Ευρωζώνης και την επιστροφή όλων των χωρών στα δικά τους εθνικά νομίσματα (ένα μάλλον καταστροφικό σενάριο, ειδικά για την πλεονασματική Γερμανία, η οποία θα χάσει τα τεράστια οφέλη του Ευρώ για τις εξαγωγές της).
Όλες οι ενδιάμεσες καταστάσεις θεωρούνται από τις αγορές απαράδεκτες, αφού είναι απολύτως πεπεισμένες ότι, είναι αδύνατον να διατηρηθεί μία «νομισματική περιοχή», η οποία δεν ολοκληρώνεται με την πολιτική και δημοσιονομική της ένωση – πόσο μάλλον όταν η Ευρωζώνη δεν είναι σε καμία περίπτωση ένας άριστος νομισματικός χώρος (άρθρο μας).
Οι «ατέρμονες» συζητήσεις λοιπόν, αναφορικά με την αύξηση των χρηματικών διαθεσίμων του Ταμείου Σταθερότητας (EFSF), με την έκδοση Ευρωομολόγων κλπ. δεν πρόκειται να οδηγήσουν πουθενά, ακόμη και αν ευοδωθούν – ενώ θα αποθρασύνουν ακόμη περισσότερο τις αγορές, όπως ήδη τεκμηριώνεται από την απίστευτη απαίτηση τους να χρησιμοποιούνται τα αποθέματα του EFSF (τα οποία προέρχονται απ’ ευθείας από τους Ευρωπαίους φορολογουμένους πολίτες), για τη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών (οι οποίες φαίνεται ότι είναι σε πολύ άσχημη οικονομική θέση, σύμφωνα με τις πρόσφατες αναφορές της νέας διευθύντριας του ΔΝΤ).
Περαιτέρω, έτσι όπως λειτουργεί σήμερα ο περιπλανώμενος Ευρωθίασος, η ΕΚΤ αναγκάζεται να αναπληρώνει τις αδυναμίες του, επεμβαίνοντας στις αγορές ομολόγων και αγοράζοντας τα δάνεια των αδύναμων χωρών της Ευρωζώνης – εις βάρος φυσικά της αξιοπιστίας της, αφού κινδυνεύει να θεωρηθεί ως η «Bad Bank» του ευρωσυστήματος. Οι δυνατότητες της όμως θα εξαντληθούν, όταν αυξηθούν τα επιτόκια δανεισμού της Ισπανίας και της Ιταλίας άνω του 7% – πόσο μάλλον όταν ακολουθήσουν το Βέλγιο και η Γαλλία (η οποία ευρίσκεται σε αρκετά δυσχερή θέση, αφού επιμένει να μην φορολογεί το μεγάλο κεφάλαιο και τους πολυεθνικούς ηγεμόνες).
Προφανώς το γεγονός αυτό είναι γνωστό στις αγορές, οι οποίες κυριολεκτικά παίζουν μαζί της (με την ΕΚΤ), όπως «η γάτα με το ποντίκι» - ενώ η συμπεριφορά της Ιταλίας απέναντι στην ΕΚΤ, όπου φαίνεται να εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες της, αφού κατήργησε ήδη τον συμφωνηθέντα «φόρο των πλουσίων», παρά το ότι η ΕΚΤ βοήθησε στη δευτερογενή αγορά ομολόγων, δεν προϊδεάζει για το καλύτερο (ειδικά επειδή πιθανολογούμε ότι η Ιταλία θα τιμωρηθεί από τις αγορές, οι οποίες αργά ή γρήγορα θα αυξήσουν τα spreads των ομολόγων της).
Όσον αφορά τώρα την Ελλάδα, οι αγορές απαιτούν επίσης καθαρές λύσεις – οι οποίες δυστυχώς δεν τους προσφέρονται ούτε από την Ελληνική κυβέρνηση, ούτε από την Ευρώπη (όταν λέμε Ευρώπη, εννοούμε πλέον τη Γερμανία). Οι συνενώσεις «καταρρακωμένων» τραπεζών, οι καθυστερήσεις στο πρόγραμμα εξυγίανσης ή οι προσπάθειες συμμετοχής των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων σε μηδαμινές διαγραφές χρέους, οι οποίες απλά μεταθέτουν το πρόβλημα της Ελληνικής οικονομίας επαυξημένο στο μέλλον, δεν πείθουν κανέναν.
Αυτό που στην πραγματικότητα επιθυμούν (πιέζουν) οι αγορές είναι, είτε η υιοθέτηση μίας ευρωπαϊκής λύσης, η οποία θα εξασφαλίζει πλήρως τόσο τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους, όσο και την ανάπτυξη της Ελλάδας (για παράδειγμα, διαγραφή χρέους τουλάχιστον 50% και ευρωπαϊκές επενδύσεις επαναβιομηχανοποίησης της), είτε τη χρεοκοπία της – την οποία εμείς ελπίζουμε ότι θα αποφύγουμε τελικά, χωρίς όμως να μπορούμε να το τεκμηριώσουμε, έστω σε κάποιο βαθμό, αντιμέτωποι με την ανεργία, με την ύφεση, με τις χρεοκοπίες των μικρομεσαίων, με τη λεηλασία των επιχειρήσεων μας, με τραπεζικές κρίσεις κλπ.
Οτιδήποτε άλλο ενδιάμεσο θεωρείται από τις αγορές «μη βιώσιμο», εντελώς παράλογο και ανορθόδοξο (κατά την πάγια δική μας θέση, η αποπληρωμή του χρέους σε 40 ισόποσες ετήσιες δόσεις, με επιτόκιο ίσο με το βασικό της ΕΚΤ, σε συνδυασμό με ένα σχέδιο άμεσης επαναβιομηχανοποίησης της Ελλάδας, παράλληλα με την εφαρμογή ενός σταθερού νομικού, επιχειρηματικού και φορολογικού πλαισίου, θα ήταν μία αρκετά βιώσιμη λύση).
Ολοκληρώνοντας η ανατολικογερμανίδα καγκελάριος, η οποία θεωρεί ότι η λύση της Ευρώπης είναι η λιτότητα (σύμφωνα με το παράδειγμα της συνετής νοικοκυράς, η οποία μειώνει τα έξοδα της όταν δεν της φθάνουν τα χρήματα - κατά την άποψη μας όχι λόγω του ότι πιστεύει πως είναι ανάλογα εφαρμόσιμο σε κράτη, αλλά επειδή γνωρίζει την αποστροφή του λαού της απέναντι στις «ακραίες, εξτρεμιστικές λύσεις» - όπως είναι για τους Γερμανούς η πολιτική ένωση της Ευρωζώνης ή η διάλυση της), πολύ δύσκολα θα υποχωρήσει – οπότε η απειλή μίας ανεξέλεγκτης κατάρρευσης της ζώνης του Ευρώ γίνεται όλο και πιο πιθανή. Στα πλαίσια αυτά, εμφανίζονται καθημερινά νέες θεωρίες συνωμοσίας στα γερμανικά ΜΜΕ, μία εκ των οποίων είναι η κατωτέρω:
ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
Σύμφωνα με τη «συνωμοσιολογική» αυτή θεωρία, την οποία φυσικά αδυνατούμε να αξιολογήσουμε, η Ε.Ε. οφείλει την ίδρυση της στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες (CIA). Ο Joshua Paul (Georgetown University), δημοσίευσε το έτος 2000 αμερικανικά μυστικά έγγραφα τα οποία τεκμηριώνουν ότι, η CIA ίδρυσε τη δεκαετία 1950/1960 την κίνηση των οπαδών της ενωμένης Ευρώπης – την οποία χρηματοδότησε και ενίσχυσε με πολλούς, διάφορους τρόπους (κάτι μάλλον φυσιολογικό, λόγω του «ψυχρού πολέμου» και της «κομμουνιστικής απειλής»).
Ο στρατηγός William Donovan και ο διευθυντής της CIA Allen Dulles ήταν μέλη της Αμερικανικής Επιτροπής για μία ενωμένη Ευρώπη (American Committee for a United Europe) - η οποία ιδρύθηκε το 1948, με στόχο τη μελλοντική ένωση των ευρωπαϊκών κρατών σε μία και μοναδική, «ευεπηρέαστη» από τις Η.Π.Α. διακρατική ομάδα. Ο ευρωπαίος Robert Schuman, ο «πατέρας» της ΕΕ, ήταν μία από τις σημαντικότερες «μαριονέτες», η οποία εξυπηρετούσε τότε απόλυτα τις μυστικές υπηρεσίες των Η.Π.Α. Σύμφωνα δε με τη βρετανική The Telegraph (άρθρο της από το έτος 2000), ο Schuman αντιμετωπιζόταν από τη CIA σαν ένας καλοπληρωμένος υπάλληλος.
Εν τω μεταξύ, λέγεται πως έχουν «απελευθερωθεί» από τη CIA αρκετά μυστικά έγγραφα από εκείνη την εποχή, τα οποία έχουν αξιολογηθεί από ιστορικούς. Σύμφωνα με κάποια από αυτά, η κίνηση για την ένωση της Ευρώπης χρηματοδοτήθηκε από τα ιδρύματα Ford και Rockefeller, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ο πρόεδρος του ιδρύματος Ford και πρώην αξιωματικός των SS Paul Hoffman, έγινε επίσημος αντιπρόεδρος της Αμερικανικής Επιτροπής για μία ενωμένη Ευρώπη.
Ο ίδιος, σε συμφωνία με το ίδρυμα Rockefeller και το αμερικανικό υπουργείο εξωτερικών δημιούργησε, ήδη από τη δεκαετία του 1960, τις προϋποθέσεις μίας μελλοντικής Ευρωζώνης – σύμφωνα με ένα μυστικό υπόμνημα του ευρωπαϊκού τμήματος του αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών, από τις 11.06.1965, το οποίο στάλθηκε στον τότε αντιπρόεδρο της ΕΟΚ Robert Marjolin. Στο έγγραφο αυτό υπήρχε η εντολή να τηρηθεί η μυστικότητα των σχεδίων απέναντι στην κοινή γνώμη, έως ότου δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, οι οποίες θα εμφάνιζαν σαν μονόδρομο τις συγκεκριμένες διαδικασίες.
Με βάση τα έγγραφα αυτά, η Ευρώπη θα έπρεπε να «οικοδομηθεί», κάτω από την «υπόγεια» ηγεσία των Η.Π.Α. με τέτοιον τρόπο, έτσι ώστε να αποτελεί αγορά διάθεσης αμερικανικών προϊόντων και επέκτασης των πολυεθνικών σε καλές εποχές – ενώ να μπορεί να διαλυθεί ανά πάσα στιγμή, εάν οι συνθήκες το απαιτούσαν (εάν η Ελλάδα αποτελεί, κάτι που φυσικά δεν πιστεύουμε, το Δούρειο Ίππο ενός τέτοιου ενδεχομένου εγχειρήματος, θα φανεί στο μέλλον).
Κλείνοντας, αρκετά ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι, ο χρυσός των ευρωπαϊκών κεντρικών τραπεζών «φυλασσόταν» έκτοτε υποχρεωτικά στις Η.Π.Α. – με τη δικαιολογία ότι θα διευκόλυνε έτσι τις συναλλαγές στη Wall Street. Επίσης το ότι σήμερα, ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης των Η.Π.Α. A.Greenspan αναμένει την διάλυση της Ευρωζώνης - όπως και η παράδοξη μείωση των επιτοκίων των ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου, παρά την υποτίμηση της S&P ή την τεράστια κρίση χρέους (και όχι μόνο) της υπερδύναμης.
Αν και υποθέτουμε ότι η παραπάνω «θεωρία συνωμοσίας» είναι γνωστή στους περισσότερους Έλληνες, θεωρήσαμε σκόπιμο να την αναφέρουμε, επειδή γίνεται σήμερα «χρήση» της από κάποια γερμανικά ΜΜΕ – τα οποία ενδεχομένως εξυπηρετούν κάποιους σκοπούς, τους οποίους εμείς αδυνατούμε να εντοπίσουμε. Γνωρίζοντας όμως ότι, το κύριο χαρακτηριστικό των Γερμανών Πολιτών είναι η ανασφάλεια (όπως αποδεικνύεται από την «μανιώδη» στροφή τους προς το χρυσό), έχουμε την άποψη ότι με τον τρόπο αυτό επιχειρείται, μεταξύ άλλων, η εχθρική αντιμετώπιση του Ευρώ από την κοινή γνώμη, η οποία θα μπορούσε εύκολα να οδηγήσει στην ολοκληρωτική διάλυση της Ευρωζώνης.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΤΗΣ ΕΚΤ
Σύμφωνα με αναφορές των ξένων ΜΜΕ, η Ελληνική κυβέρνηση «αφαίρεσε» από τις τράπεζες ρευστότητα ύψους 10 δις €, έτσι ώστε να μπορέσει να αποπληρώσει υποχρεώσεις της - ενώ κάποιες τράπεζες μας έχουν καταφύγει στο «πρόγραμμα ανάγκης» ELA της ΕΚΤ, λόγω κυρίως των προβλημάτων, τα οποία τους προκάλεσε ο έκτακτος «δανεισμός» του κράτους, η άρνηση της ΕΚΤ να χρηματοδοτήσει τις «εγγυήσεις» τους, η ύφεση, η συμμετοχή τους στο δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας, οι αυξημένες επισφάλειες, καθώς επίσης η εκροή καταθέσεων (οι τράπεζες της Ιρλανδίας έχουν κάνει ήδη χρήση του 25% των διευκολύνσεων του ειδικού αυτού εργαλείου της Ευρωζώνης, αφού η κεντρική τράπεζα της χώρας έχει «τυπώσει» περί τα 60 δις €).
Με βάση το παραπάνω «τραπεζικό εργαλείο» (ELA), οι κεντρικές τράπεζες των χωρών της Ευρωζώνης, αφού ενημερώσουν την ΕΚΤ, έχουν τη δυνατότητα να τυπώσουν χρήματα για τη χρηματοδότηση των τραπεζών - γεγονός φυσικά που αυξάνει την «κεντρική ποσότητα χρήματος» εντός της ένωσης, με σημαντικά επακόλουθα (άρθρο μας). Τα ξένα ΜΜΕ αναφέρουν επίσης ότι οι Ελληνικές επιχειρήσεις, λόγω αυξημένων οικονομικών προβλημάτων, αποσύρονται μαζικά από τις επενδύσεις τους στην Τουρκία – δημιουργώντας μεγάλα προβλήματα στη γειτονική χώρα, η οικονομία της οποίας ευρίσκεται σε έντονη πορεία παρακμής (ήδη η λίρα έχει υποτιμηθεί κατά 25% από την αρχή του έτους – άρθρο μας).
Κλείνοντας, σε σχέση με το χρηματιστήριο, αλλά και με το κύριο άρθρο μας, η σταθερή άνοδος θα ξεκινήσει όταν υπάρξουν καθαρές λύσεις – είτε θετικές (Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης), είτε αρνητικές (διάλυση της Ευρωζώνης, χρεοκοπία κλπ.). Σε κάθε περίπτωση, τίποτα δεν διαρκεί αιώνια, όλα κάποια στιγμή τελειώνουν και οι οικονομίες πάντοτε ανακάμπτουν – ακόμη και όταν εμφανίζονται κρίσεις του σημερινού, τεράστιου μεγέθους (ουσιαστικά πρόκειται για την πρώτη κρίση της ασύμμετρης παγκοσμιοποίησης).
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου