Του Μάριου Ευρυβιάδη
Ειλικρινά δεν είχα πρόθεση να ασχοληθώ για δεύτερη εβδομάδα με την Μεγάλη (Buyuk) Τουρκία και τον σύγχρονο εκφραστή αυτού του μεγαλείου, τον επίσης Μεγάλο (Buyuk) Μάγιστρο της εξωτερικής πολιτικής Άχμεντ Νταβούτογλου, γνωστό επίσης σε συγκεκριμένους κύκλους και ως «γιό του Δαυίδ». Όμως μια πρόσφατη τοποθέτησή του στα τουρκικά ΜΜΕ αναφορικά με την «πολιτική μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες της Τουρκίας», που ο ίδιος διατύπωσε και ανέπτυξε, χρήζει, όπως θα γίνει παρ’αυτα αντιληπτό, σχολιασμού.
Απαντώντας σε ερώτηση ότι πολλοί αναλυτές, εντός και εκτός Τουρκίας, υποδεικνύουν ότι η συμπεριφορά της Τουρκίας αναφορικά με τα δραματικά γεγονότα στον ευρύτερο χώρο της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου σηματοδοτεί τη χρεοκοπία της «πολιτικής των μηδενικών προβλημάτων» ο Νταβούτογλου διαφώνησε. «Η πολιτική αυτή είναι σωστή πολιτική» υποστήριξε, υπογραμμίζοντας ότι ο στόχος της ήταν «η αλλαγή της αντίληψης της εικόνας της Τουρκίας» και ότι αυτό έχει επιτευχθεί.
Αυτό ήταν λοιπόν το στρατηγικό ζητούμενο της πολιτικής του Μεγάλου Μάγιστρου. Η αλλαγή της εικόνας. Η επίφαση και όχι η ουσία. Να φαίνεται η Τουρκία ως θιασώτης της ειρήνης, της συνεργασίας, της αδελφοσύνης. Να φαίνεται ως παράγοντας ασφάλειας, τάξης και δικαιοσύνης μέσα στη χώρα, στην περιοχή αλλά και στον κόσμο. Να φαίνεται ότι η Τουρκία λειτουργεί ανιδιοτελώς με μόνα κριτήρια τη δικαιοσύνη και τη διεθνή νομιμότητα, θωρακίζοντας έτσι τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια όπως ορίζει ο ΟΗΕ.
Εδώ θα αφήσω το Μέγα Μάγιστρο Νταβούτογλου και θα σας πάρω πίσω στις αρχές του 2000 και στις παραμονές της δρομολόγησης του ρατσιστικού Σχεδίου Ανάν. Μπορεί τα επιμέρους στοιχεία και οι λεπτομέρειες του Σχεδίου αυτού να είχαν ως εμπνευστές και διακινητές διάφορους χαρτογιακάδες και παντός είδους σφογγοκωλάριους. Όμως στρατηγικός εμπνευστής του σχεδίου που κατέληξε να ονομάζεται Ανάν, υπήρξαν οι Αμερικανοί από την εποχή του Μάθιου Νίμιτζ στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και με στόχο μόνο τον εξαγνισμό της Τουρκίας.
Το όνομα Elizabeth Jones πιθανότατα να μην θυμίζει τίποτα στους πλείστους αναγνώστες. Δεν θα πρέπει όμως να ισχύει το ίδιο για τους υψηλόβαθμους Κύπριους διπλωμάτες, τους κατά καιρούς Υπουργούς Εξωτερικών και Προέδρους και γενικά όσους καταπιάνονται με το Κυπριακό και γνωρίζουν τις καθοριστικές λεπτομέρειές του.
Η κυρία Jones υπήρξε πρέσβειρα των ΗΠΑ και κατοπινή Υφυπουργός Εξωτερικών για την Ευρώπη και την Ευρασία. Με την ιδιότητά της αυτή είχε την περίοδο 2002 την ευθύνη για την περιοχή μας και ειδικά για Κύπρο και Τουρκία.
Το 2005, αφού είχε ήδη αφυπηρετήσει και ιδιωτεύσει και προέδρευε της A.E Jones εταιρεία που ασχολείτο με τα ενεργειακά και με συμφέροντα στην Κασπία / Κεντρική Ασία και με δοσοληψίες στην Τουρκία, η κ. Jones συμμετείχε στο πανηγυρικό «24ο Ετήσιο Συνέδριο για τις Αμερικανο-Τουρκικές Σχέσεις» που οργάνωσαν το American Turkish Council, το Turkish – US Bussiness Council και το American Friends of Turkey. Το συνέδριο έλαβε χώρα στις 5-7 Ιουνίου στο The Mandarin Oriental Hotel, της αμερικανικής πρωτεύουσας.
Η έντιμη κυρίας πρέσβης και πρώην Υφυπουργός μίλησε στις 6 Ιουνίου (Oriental Ballroom C, 10:15 – 11:30) στη θεματική του συνεδρίου “The Impact of the ΕU Process on US-Turkey relations”. Εδώ πρέπει να υπογραμμισθεί κάτι το καθοριστικό. Ότι αυτά που περιέγραφε η κυρία Jones το 2005 αφορούσαν στο ρόλο της και τα όσα γνώριζε ως Υφυπουργός Εξωτερικών την περίοδο 2002 όταν μορφοποιείτο το Σχέδιο Ανάν.
Δήλωσε λοιπόν η έντιμη κυρία Jones και τα εξής:
“Cyprus was a terribly crucial issue for the US. The US was of the view that Turkey’s image in the world regarding the Cyprus issue should change. Turkey should be considered as the good guy on Cyprus thus changing the existing perceptions on the world. The US recognizes the good job done by Turkey on Cyprus. Because Cyprus, with or without solution, should not constitute an obstacle to Turkey’s EU accession process. Cyprus not be an issue regarding Turkey’s EUaspirations”.
Και η μετάφραση:
«Η Κύπρος υπήρξε ένα εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα για τις ΗΠΑ. Η θέση των ΗΠΑ ήταν ότι η εικόνα Τουρκίας στον κόσμο αναφορικά με το Κυπριακό έπρεπε να αλλάξει. Η Τουρκία έπρεπε να παρουσιάζεται με θετικό προσωπείο αναφορικά με την Κύπρο έτσι ώστε να αλλάξει η υφιστάμενη αρνητική εικόνα της Τουρκίας στον κόσμο. Οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν το καλό έργο της Τουρκίας στην Κύπρο, διότι μια Κύπρος, με ή χωρίς λύση δεν πρέπει να συνιστά κώλυμα για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με την ΕΕ. Η Κύπρος δεν πρέπει να αποτελεί πρόβλημα ως προς τις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες της φιλοδοξίες».
Πόσο παραπλήσια ή ταυτόσημα είναι αυτά που έλεγε η κυρία Jones, η αμερικανική κυβέρνηση δηλαδή, με τη θέση και προπαγανδιστική ρητορική του Νταβούτογλου αφήνω τον αναγνώστη να κρίνει.
Στην τοποθέτηση της κυρίας Jones για την Τουρκία ως “good guy” βλέπουμε όλη την αμερικανική στρατηγική για την κατασκευή της εικόνας της Τουρκίας στη Δύση της οποίας οι καταβολές έχουν βαθιές ρίζες και εντάσσονται στην ευρύτερη αμερικανική στρατηγική εμβέλειας για τη διαχείριση και ηγεμόνευση του κόσμου μεταπολεμικά μέσω και της κατασκευής στήριξης «χωρών μοντέλων» (Τουρκία, Ιράν Ινδονησία, Πακιστάν, Αργεντινή, Βραζιλία κλπ) για την προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων. Τα κράτη αυτά τύγχαναν προνομιακής μεταχείρισης από τις ΗΠΑ και η Τουρκία υπήρξε το κατ’ εξοχήν παράδειγμα. Υπήρξε χωρίς υπερβολές η χώρα αυτή ο πιο κακομαθημένος σύμμαχος των ΗΠΑ.
Η παρούσα στρατηγική της Τουρκίας να «βρίσκεται ένα βήμα μπροστά» από τη Λευκωσία (και την Αθήνα) αποτελεί την άλλη πλευρά της πολιτικής του Νταβούτογλου περί «μηδενικών προβλημάτων».
Όμως ο «τυφλοπόντικας της ιστορίας», τα αναπάντεχα και τα απρόσμενα, που συμβαίνουν γύρω μας δηλαδή, είναι πέραν της ανθρώπινης διαχείρισης, ποδηγέτησης και προπαγάνδας. Αυτά καταδεικνύουν τα γεγονότα και οι εξελίξεις στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο. Η «πολιτική των μηδενικών προβλημάτων» σίγουρα υφίσταται αλλά μόνο μέσα στο μυαλό του φαινομενικά εμπνευστή και προπαγανδιστή της.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου