Ποιο συγκεκριμένα, σήμερα το πρωί ο Ολλανδός Υπουργός Εξωτερικών Uri Rosenthal επικοινώνησε τηλεφωνικώς με τον Υπουργό Εξωτερικών Δημήτρη Δρούτσα να τον ευχαριστήσει για τη μεσολάβηση της χώρας μας στην υπόθεση των τριών συλληφθέντων
Ολλανδών στρατιωτών και την ασφαλή επιστροφή τους με μεταγωγικό αεροσκάφος C-130 της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Υπενθυμίζεται πως τις πρώτες πρωινές ώρες, 05.40, προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος αεροσκάφος C-130 της Πολεμικής Αεροπορίας το οποίο μετέφερε από το αεροδρόμιο της Τρίπολης 15 Έλληνες αλλά και του τρεις Ολλανδούς στρατιώτες.
Η τρίτη και σίγουρα ποιο απαιτητική επιχείρηση απεγκλωβισμού που ανέλαβε η Πολεμική Αεροπορία στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, παρά την αγωνία λόγω της πολύωρης καθυστέρησης που σημειώθηκε στην μεταγωγή των τριών Ολλανδών στο αεροδρόμιο και στο Ελληνικό αεροσκάφος. Το αεροσκάφος τελικά απογειώθηκε στις 3.10 και ολοκλήρωσε την αποστολή του με την προσγείωσή του στην Αθήνα.
Η όλη επιχείρηση συντονίστηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών το οποίο ζήτησε φυσικά την συνεργασία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Αξίζει να σημειωθεί πως στο αεροσκάφος για ακόμα μία φορά επέβαινε και ο υφυπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δόλλης.
Όπως γίνεται για ακόμα μία φορά κατανοητό η χώρα μας αποτελεί τον κύριο πρωταγωνιστή από πλευράς της Δύσεως στην διαχείριση της κρίσεως στην Λιβύη αλλά και στην Μέση Ανατολή γενικότερα για τέσσερεις κυρίως λόγους:
Η πολιτική της... Ελούντας τώρα δικαιώνεται και δεν κάνουμε καμία...πλάκα
Πρώτον, η καλή «μαρτυρία» της Ελλάδας στον Αραβικό κόσμο, αλλά και οι… ανεξάρτητες, τότε, πολιτικές του Ανδρέα Παπανδρέου, ειδικά αναφορικά με την Λιβύη εξαργυρώνονται, και θα μπορούσαν να εξαργυρωθούν ακόμα περισσότερο στο άμεσο μέλλον, αφού η Τρίπολη αντιλαμβάνεται την Αθήνα ως έναν πραγματικά «έντιμο μεσολαβητή» στην διένεξή της με την Δύση. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως η Ελληνική πλευρά θα πρέπει να λάβει το μέρος του Κανταφικού καθεστώτος αλλά σημαίνει πως η Αθήνα θα πρέπει να μεσολαβήσει για την όσο το δυνατόν ανώδυνη, εάν είναι αυτό δυνατόν πλέον, μεταβολή της πολιτικής κατάστασης στην χώρα αυτή.
Ας έχουμε πάντα στο νου μας πως η Ελλάδα έχει «μόνιμα συμφέροντα» στην περιοχή τα οποία με το θέμα των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ) γίνονται ΖΩΤΙΚΑ, με ένα από τους κύριους συνομιλητές για το θέμα την Λιβύη. Για την ώρα, και μέχρι να δούμε ποια θα είναι η πορεία των γεγονότων στην χώρα, τι ακριβώς θα αποφασίσει το ΝΑΤΟ και ποιες οι διαθέσεις του Μουαμάρ Καντάφι, η Ελλάδα πρέπει να κρατήσει μία ισορροπημένη στάση διότι ότι και να συμβεί, σε λίγο θα κληθούμε να τα βρούμε με τον κυβερνήτη της χώρας αυτής και να τον πείσουμε πως η Γαύδος θα πρέπει να συμπεριληφθεί στην ρύθμιση των συνόρων της ΑΟΖ…
Δεύτερον, η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας της κάνει να έχει τον πρώτο λόγο σε ότι αφορά την οποιασδήποτε μορφής επέμβαση στην Λιβύη. Με το συγκεκριμένο σημείο εννοούμε πως είτε το ΝΑΤΟ αποφασίσει μία πολεμική εμπλοκή στην περιοχή, είτε αποφασίσει μία ειρηνευτική εμπλοκή, είτε μία ανθρωπιστικού τύπου επέμβαση το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» Κρήτη αναμένεται να λάβει τον ρόλο που έλαβε το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» Κύπρος στην σχετικά πρόσφατη κρίση του Λιβάνου.
Με άλλα λόγια, τα αεροδρόμια η ναυτική βάση αλλά και το μέγεθος της νήσου αναμένεται να αποτελέσουν το καλύτερο ασφαλές αγκυροβόλιο για την συμμαχική δύναμη η οποία θα βρεθεί στο Λιβυκό πέλαγος.
Για να μην πει κάποιος πως τα ελικοπτεροφόρα και τα αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ μπορούν να κάνουν την «δουλειά» από μόνα τους θα τους υπενθυμίσουμε μία εκ των βασικότερων αρχών της σύγχρονης γεωπολιτικής ανάλυσης πως «η γεωγραφία μετράει», παρά την θεαματική ανάπτυξη της τεχνολογίας. Τόσο τα αεροπλανοφόρα, όσο και το υλικό και προσωπικό που μεταφέρουν χρειάζονται μία ασφαλή, φιλόξενη και ανταποκρινόμενη στα δυτικά στάνταρντς βάση για ανεφοδιασμό, συντήρηση και ξεκούραση. Επιπροσθέτως, εάν μιλάμε για επιχειρήσεις στο έδαφος, θα πρέπει να συγκροτηθεί ολόκληρη γραμμή λογιστικής υποστήριξης με ότι αυτό συνεπάγεται στην μεταφορά και αποθήκευση όλου του αναγκαίου υλικού σε σταθερές βάσεις στο έδαφος. Τέλος, εάν μιλάμε για κανονικό αεροπορικό έλεγχο της περιοχής, η οποία θα μπορούσε άνετα να συμπεριλάβει εκτός από την Λιβύη και την Αίγυπτο, σε μία ποιο χαλαρή, για την ώρα μορφή, τότε η 115 ΠΜ καθώς και οι βάση του Ακτίου και γενικά ολόκληρης της νότιας Ελλάδας έχουν τον πρωτεύοντα ρόλο.
«Η γεωγραφία μετράει» στην σύγχρονη γεωστρατηγική και γεωπολιτική εκτός και αν οι ΗΠΑ φέρουν στην περιοχή… διαστημόπλοια.
Ας έχουμε πάντα στο νου μας πως η Ελλάδα έχει «μόνιμα συμφέροντα» στην περιοχή τα οποία με το θέμα των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ) γίνονται ΖΩΤΙΚΑ, με ένα από τους κύριους συνομιλητές για το θέμα την Λιβύη. Για την ώρα, και μέχρι να δούμε ποια θα είναι η πορεία των γεγονότων στην χώρα, τι ακριβώς θα αποφασίσει το ΝΑΤΟ και ποιες οι διαθέσεις του Μουαμάρ Καντάφι, η Ελλάδα πρέπει να κρατήσει μία ισορροπημένη στάση διότι ότι και να συμβεί, σε λίγο θα κληθούμε να τα βρούμε με τον κυβερνήτη της χώρας αυτής και να τον πείσουμε πως η Γαύδος θα πρέπει να συμπεριληφθεί στην ρύθμιση των συνόρων της ΑΟΖ…
Δεύτερον, η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας της κάνει να έχει τον πρώτο λόγο σε ότι αφορά την οποιασδήποτε μορφής επέμβαση στην Λιβύη. Με το συγκεκριμένο σημείο εννοούμε πως είτε το ΝΑΤΟ αποφασίσει μία πολεμική εμπλοκή στην περιοχή, είτε αποφασίσει μία ειρηνευτική εμπλοκή, είτε μία ανθρωπιστικού τύπου επέμβαση το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» Κρήτη αναμένεται να λάβει τον ρόλο που έλαβε το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» Κύπρος στην σχετικά πρόσφατη κρίση του Λιβάνου.
Με άλλα λόγια, τα αεροδρόμια η ναυτική βάση αλλά και το μέγεθος της νήσου αναμένεται να αποτελέσουν το καλύτερο ασφαλές αγκυροβόλιο για την συμμαχική δύναμη η οποία θα βρεθεί στο Λιβυκό πέλαγος.
Για να μην πει κάποιος πως τα ελικοπτεροφόρα και τα αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ μπορούν να κάνουν την «δουλειά» από μόνα τους θα τους υπενθυμίσουμε μία εκ των βασικότερων αρχών της σύγχρονης γεωπολιτικής ανάλυσης πως «η γεωγραφία μετράει», παρά την θεαματική ανάπτυξη της τεχνολογίας. Τόσο τα αεροπλανοφόρα, όσο και το υλικό και προσωπικό που μεταφέρουν χρειάζονται μία ασφαλή, φιλόξενη και ανταποκρινόμενη στα δυτικά στάνταρντς βάση για ανεφοδιασμό, συντήρηση και ξεκούραση. Επιπροσθέτως, εάν μιλάμε για επιχειρήσεις στο έδαφος, θα πρέπει να συγκροτηθεί ολόκληρη γραμμή λογιστικής υποστήριξης με ότι αυτό συνεπάγεται στην μεταφορά και αποθήκευση όλου του αναγκαίου υλικού σε σταθερές βάσεις στο έδαφος. Τέλος, εάν μιλάμε για κανονικό αεροπορικό έλεγχο της περιοχής, η οποία θα μπορούσε άνετα να συμπεριλάβει εκτός από την Λιβύη και την Αίγυπτο, σε μία ποιο χαλαρή, για την ώρα μορφή, τότε η 115 ΠΜ καθώς και οι βάση του Ακτίου και γενικά ολόκληρης της νότιας Ελλάδας έχουν τον πρωτεύοντα ρόλο.
«Η γεωγραφία μετράει» στην σύγχρονη γεωστρατηγική και γεωπολιτική εκτός και αν οι ΗΠΑ φέρουν στην περιοχή… διαστημόπλοια.
Ο υιός Καντάφι μίλησε για Τούρκους και Ιταλούς που θέλουν να καταστρέψουν την χώρα. Το αν αυτό ισχύει δεν είναι σίγουρο, το σίγουρο όμως είναι πως οι... Οθωμανοί καλοβλέπουν να μετατρέψουν την περιοχή σε βιλαέτι τους...
Τρίτον, να επισημάνουμε πως η Ελλάδα πέραν της εμπιστοσύνης που απολαμβάνει στον αραβικό κόσμο και της γεωστρατηγικής της θέσης έχει και τις απαραίτητες επιχειρησιακές δυνατότητες να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο και σε κάθε είδους επιχείρηση, υπό την κάλυψη μίας εντολής από τον ΟΗΕ πάντα, στην ευρύτερη περιοχή. Τόσο οι Ναυτικές όσο και οι Αεροπορικές δυνάμεις της χώρας μας είναι σε θέση να ελέγξουν σε μεγάλο βαθμό, για λογαριασμό της διεθνούς κοινότητας τουλάχιστον την ευρύτερη θαλάσσια περιοχή, να την αποστειρώσουν και να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες για την εύρυθμη εξέλιξη κάθε είδους χερσαίας επιχείρησης στην Λιβύη.
Φυσικά και δεν εννοούμε πως θα πρέπει να επωμισθούμε το βάρος μίας τέτοιας επιχείρησης, ούτε είναι και λογικό, αλλά θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως εάν η χώρας μας πραγματικά θέλει να λειτουργήσει ως ένας πραγματικός γεωπολιτικός «παίκτης» στην περιοχή, θα πρέπει να προσφέρει δυνάμεις οι οποίες θα κάνουν την διαφορά. Με άλλα λόγια, η εμπλοκή μας στην περιοχή, θα μας δώσει άλλοθι και για τις πιέσεις που δεχόμαστε σχετικά με την στρατιωτική αποστολή μας στο Αφγανιστάν, αλλά και θα υπογραμμίσει το πόσο πολύ ενδιαφερόμαστε για την περιοχή, μεγάλο μέρος της οποίας δυνητικά πρόκειται να βρεθεί μέσα στα όρια μίας ελληνικής ΑΟΖ.
Τέταρτον, η Αθήνα, θέλει δε θέλει, σε κάθε κίνησή της θα πρέπει πλέον να σταθμίζει τις πρωτοβουλίες της Άγκυρας η οποία από την αρχή έχει επιδείξει μία τάση εμπλοκής όσο το δυνατόν μεγαλύτερης ειδικά στο στρατιωτικό σκέλος των δυνητικών επιχειρήσεων στην Λιβύη. Δεν είναι δυνατόν να επιτρέψουμε την «στρατηγική μας περικύκλωση» από Οθωμανικές δυνάμεις οι οποίες εκτός της παρουσίας τους στην Αλβανία, να αρχίσουν να κατοικοεδρεύουν και νοτίως της Κρήτης. Με λίγα λόγια η παρουσία μας στην Ανατολική Μεσόγειο θα πρέπει να είναι ανάλογη των δυνατοτήτων μας, οι οποίες δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητες ενώ θα πρέπει να λαμβάνεται πάντα υπ’ όψη και ο παράγοντας Τουρκία, καθώς και οι διάφορες πρωτοβουλίες της Ιταλίας στην περιοχή.
ΠΗΓΗ
Φυσικά και δεν εννοούμε πως θα πρέπει να επωμισθούμε το βάρος μίας τέτοιας επιχείρησης, ούτε είναι και λογικό, αλλά θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως εάν η χώρας μας πραγματικά θέλει να λειτουργήσει ως ένας πραγματικός γεωπολιτικός «παίκτης» στην περιοχή, θα πρέπει να προσφέρει δυνάμεις οι οποίες θα κάνουν την διαφορά. Με άλλα λόγια, η εμπλοκή μας στην περιοχή, θα μας δώσει άλλοθι και για τις πιέσεις που δεχόμαστε σχετικά με την στρατιωτική αποστολή μας στο Αφγανιστάν, αλλά και θα υπογραμμίσει το πόσο πολύ ενδιαφερόμαστε για την περιοχή, μεγάλο μέρος της οποίας δυνητικά πρόκειται να βρεθεί μέσα στα όρια μίας ελληνικής ΑΟΖ.
Τέταρτον, η Αθήνα, θέλει δε θέλει, σε κάθε κίνησή της θα πρέπει πλέον να σταθμίζει τις πρωτοβουλίες της Άγκυρας η οποία από την αρχή έχει επιδείξει μία τάση εμπλοκής όσο το δυνατόν μεγαλύτερης ειδικά στο στρατιωτικό σκέλος των δυνητικών επιχειρήσεων στην Λιβύη. Δεν είναι δυνατόν να επιτρέψουμε την «στρατηγική μας περικύκλωση» από Οθωμανικές δυνάμεις οι οποίες εκτός της παρουσίας τους στην Αλβανία, να αρχίσουν να κατοικοεδρεύουν και νοτίως της Κρήτης. Με λίγα λόγια η παρουσία μας στην Ανατολική Μεσόγειο θα πρέπει να είναι ανάλογη των δυνατοτήτων μας, οι οποίες δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητες ενώ θα πρέπει να λαμβάνεται πάντα υπ’ όψη και ο παράγοντας Τουρκία, καθώς και οι διάφορες πρωτοβουλίες της Ιταλίας στην περιοχή.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου