Κάθε σοβαρό κράτος έχει δύο κυρίως ύψιστους στόχους: Την ασφάλεια και την επιβίωση του λαού. Η ασφάλεια επιτυγχάνεται διά της χρήσης των νόμιμων μέσων άσκησης βίας, που είναι οι ένοπλες δυνάμεις και η αστυνομία. Η Κυπριακή Δημοκρατία διήλθε, στην 50ετή ύπαρξή της, από μύριους κινδύνους και απειλές, εμφύλια πάθη, με αποκορύφωμα το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή. Ποιος απειλεί την Κυπριακή Δημοκρατία;
Η Τουρκία, η οποία, διά της συνεχιζόμενης κατοχής του 37% των εδαφών μας, δημιουργεί συνθήκες διαρκούς ανασφάλειας, που έχουν άμεσο αντίκτυπο στην επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού.
Στοιχειώδης πολιτική λογική επιβάλλει στην ηγεσία να εξοπλίσει και να διατηρεί ικανές Ένοπλες Δυνάμεις, ώστε να αντισταθμίσει την τουρκική απειλή. Κατά καιρούς και ειδικά επί διακυβέρνησης Κληρίδη έγιναν δύο σημαντικά τινά: Η αγορά των ρωσικών πυραύλων S-300 και η εγκαθίδρυση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ). Και τα δύο αχρηστεύθηκαν επειδή στηρίχθηκαν σε εποχικές σκοπιμότητες και προεκλογικούς σχεδιασμούς.
Ο κυπριακός Ελληνισμός αγκάλιασε με θέρμη την ενίσχυση της Εθνικής Φρουράς, που είχε ως άμεσο αποτέλεσμα την κατακόρυφη ανόρθωση του ηθικού του, απαραίτητου στοιχείου στην αντίστασή του κατά του Τούρκου κατακτητή. Η μη έλευση των πυραύλων και η αχρήστευση του ΕΑΧ κατερείπωσαν τις ελπίδες και κατακουρέλιασαν τις προσδοκίες του λαού ότι καλύτερες ημέρες θα ανέτελλαν. Αντί της αμυντικής θωράκισης ήρθε το τερατούργημα Ανάν και όλα όσα ακολούθησαν.
Είναι τραγικό: Κανένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν πίστεψε στην αμυντική ισχυροποίηση της Κύπρου ως αναγκαίου θώρακά του στις συνομιλίες με τους Τούρκους. Παρατηρείται το εξής τραγελαφικό και ολέθριο: Ο εκάστοτε Τ/κ υποτελής πάει στις συνομιλίες θωρακισμένος με την ισχύ μιας Τουρκίας, που διατηρεί στα κατεχόμενα 42.000 Αττίλες σε μόνιμη επιθετική διάταξη, ενώ ο συνομιλητής της ελληνικής πλευράς πάει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με ευσεβείς πόθους, φλύαρες θέσεις και… αέραν κουπανιστόν!
Και αν μεν αυτή ήταν η κατάσταση μέχρι το 2004, μετά το ηχηρό ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν και την ένταξή μας στην ΕΕ, θα έπρεπε τα δεδομένα ασφάλειας του τόπου να αλλάξουν άρδην επειδή, στο μεταξύ, ως μέλος της Ένωσης, η Κύπρος οφείλει να συμμετέχει στις αμυντικές δομές της, στο πλαίσιο συμβατικών υποχρεώσεών της. Κι όμως: Ούτε η ένταξή μας στην ΕΕ δεν αξιοποιήθηκε δεόντως ώστε να αποκτήσουμε και να τσιμεντώσουμε συμμαχίες συμφερόντων ούτε συμμετέχουμε σε δομές και οργανισμούς που, ως εκ της φύσεως και της ισχύος τους, θα θωράκιζαν και την Κύπρο. Ο πρόεδρος Χριστόφιας, πεισματικά εγκυστωμένος στις ιδεολογικές αγκυλώσεις του, αρνείται να υποβάλει αίτηση για ένταξη στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη.
Η Κύπρος είναι πάρα πολύ μικρή για να μένει στο αμυντικό περιθώριο και να νομίζει ότι μπορεί μόνη να αντιμετωπίσει μιαν αποθηριωμένη Τουρκία. Κάθε μικρό κράτος, για να επιβιώσει, έχει μία επιλογή: Να είναι σύμμαχο και ομοτράπεζο με τους ισχυρούς. Με αυτήν την αντίληψη, η Κύπρος όφειλε να είναι ήδη μέλος του ΣγΕ και να υποβάλει αίτηση ακόμα και για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Κι ας μην ερυθριούν ο Πρόεδρος και το ΑΚΕΛ επειδή οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις της Κύπρου είναι ΝΑΤΟϊκές, οι βάσεις είναι ΝΑΤΟϊκές και η Κύπρος χρησιμοποιείται από ΝΑΤΟϊκές χώρες για επιχειρήσεις στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και στο Λίβανο. Η κορύφωση της τραγωδίας και της αμυντικής απογύμνωσης της Κύπρου; Η εμμονή, τουλάχιστον του Δ. Χριστόφια και του ΑΚΕΛ, στην αποστρατιωτικοποίηση της νήσου.
Και το γελοίον του πράγματος; Από τη μια λένε ότι θα συνεχίζουν την ενίσχυση της Ε.Φ., όσο διαρκεί η τουρκική κατοχή και ταυτόχρονα εξαγγέλλουν την αποστρατιωτικοποίηση. Απλά πράγματα: Ο κυπριακός Ελληνισμός για να επιβιώσει χρειάζεται ισχυροποίηση της αμυντικής του θωράκισης, στενή συνεργασία με την Ελλάδα και αναβίωση του ΕΑΧ, εφαρμογή ενός νέου οικονομικού μοντέλου, σύμπηξη συμμαχιών με ισχυρούς εταίρους μας, συνεργασία με το Ισραήλ στον στρατιωτικό και άλλους τομείς, αγαστές σχέσεις με όλους τους μεγάλους. Αυτά απαιτούν ηγεσία ευφάνταστη, δυναμική, ικανή να αξιοποιεί το επιστημονικό, ακαδημαϊκό και άλλο δυναμικό μας στην ΕΕ και αλλαχού.
Η σημερινή κυβέρνηση Χριστόφια ούτε κατά διάνοια μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτήν την τιτάνια προσπάθεια...
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου