Τoυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ gpapachristos@dolnet.gr
Το είχα δει εγώ το έργο, αλλά δεν έλεγα τίποτε. Βασικά για να μη σας ανησυχήσω. Προσπαθούσα να βρω τη λύση μόνος μου. Όχι πως έχω κόλλημα να ζητήσω βοήθεια από κάποιον αν τα βρίσκω μπαστούνια, αλλά το συγκεκριμένο προσπάθησα να το διαχειριστώ προσωπικά. Άλλωστε σε ποιον να πεις ότι περνάς ένα δράμα, ένα τέτοιο δράμα μάλιστα;.....Και μόνο που θα το ανέφερα, θα μου σύστηναν έναν καλό ψυχίατρο ή άντε ψυχολόγο, να με κοιτάξει. Να το ανέφερα απλώς; Στις πέντε πρώτες φράσεις θα με σταμάταγαν. ΟΚ, θα μου έλεγαν, έχουμε ακούσει κι έχουμε ακούσει, αλλά όχι κι αυτό. Αυτό, συγγνώμη, αλλά ξεπερνάει κάθε όριο. Είναι έξω από κάθε λογική. Από κάθε πραγματικότητα. Εντάξει, το καταλαβαίνω, αλλά τι να κάνω, εγώ το δράμα το περνάω. Και το περνάω άσχημα. Κοιμάμαι λίγο, είμαι νευρικός, απότομος, δεν έχω κέφι, δεν βγαίνω, δεν μιλάω, είμαι συνεχώς με μια πίκρα στο στόμα. Δεν ευχαριστιέμαι τίποτε. Τί-ποτε, πώς το λένε;
Τα χρέη έχουν γίνει αγχόνη
Ναι, το ξέρω, με κατάθλιψη μοιάζει αυτό και δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός επιστήμονας για να το καταλάβεις. Πέντε πράγματα να ξέρεις, το «έχεις» το θέμα. Άλλος το παθαίνει γιατί βλέπει τον χρόνο να περνάει σα «μια στιγμή μόνο», και ένα ωραίο πρωί καταλαβαίνει ότι δεν έζησε τίποτε. Άλλος γιατι τα χρέη του έχουν γίνει αγχόνη και του σφίγγουν τον λαιμό- η εποχή που πέρναγε άρχοντας από τα ταμεία των τραπεζών και έπαιρνε δυο δυο τα καταναλωτικά, πέρασε, δεν υπάρχει πια και έφτασε η ώρα να πληρώσει. Άλλος γιατί πέθαινε από έρωτα, αλλά κάποια στιγμή κοίταξε την αλήθεια κατάματα και κατάλαβε ότι όπως κάθε παραμύθι, και το δικό του, είχε ένα τέλος που ήταν γραμμένο πάνω σε πολλούς κοιλιακούς- όχι σαν εκείνον που είχε μόνο έναν! Εμένα πάλι, θέλω να το εξομολογηθώ, όλα άρχισαν την Κυριακή το βράδυ!
Πριν από δύο χρόνια δεν το πίστευε κανείς
Βασικά, το έπαθα την ώρα που έφευγα από το Μega και επέστρεφα στο γραφείο έπειτα από μια σύντομη περιήγηση στα κανάλια, που ανακάλυψαν- άκου τώρα- ότι ο Γιωργάκης δεν είναι Γιωργάκης, αλλά ειναι Γιώργος και τον λένε Παπανδρέου, και μάλιστα ότι είναι και ο νέος Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Στη Μεσογείων, έξω από την ΕΡΤ είδα αγόρια και κορίτσια, χαμογελαστά μέσα σε αυτοκίνητα να κορνάρουν με τις σημαίες του ΠΑΣΟΚ, να μου φωνάζουν κι εμένα, και λέω, να που γύρισε επιτέλους σελίδα η χώρα. Δύο χρόνια πριν, να τον «σταύρωνες» τον καθέναν από αυτούς, και να του έλεγες «πες ο Γιώργος θα γίνει πρωθυπουργός, να σ΄ αφήσω», θα σου έλεγε «αυτά μπάρμπα δεν γίνονται ούτε στα έργα, οπότε άσε με στην ησυχία μου να το πω το "ηλί, ηλί, λαμά σαβαχθανί" να τελειώνουμε, να μη με βασανίζεις άλλο»! Εκεί λοιπόν, που το μυαλό άρχισε να παίρνει εκείνες τις ένα εκατομμύριο στροφές στο δέκατο του δευτερολέπτου (αυτό το έχω αντιγράψει από μια φίλη μου, παρεμπιπτόντως), συνέβη το μοιραίο...
Έχασα τους πελάτες μου!
ΟΚ, αυτοί πανηγυρίζουν γιατί κέρδισαν. Αλλά για να πανηγυρίζουν αυτοί που κέρδισαν, σημαίνει ότι οι άλλοι, οι πελάτες μου, έχασαν! Τώρα; Τι κάνω τώρα; Ποιος είμαι, πού πάω; Με πιάνει πανικός. Ζαλάδα, σκοτοδίνη, κάτι ταχυκαρδίες, κάτι έκτακτες συστολές- όλα αυτά τα διάφορα κουφά που σου συμβαίνουν όταν είσαι αγχωμένος. Τραβιέμαι στην άκρη του δρόμου, γύρω τα αυτοκίνητα να τρέχουν σαν τρελά με σημαίες και κόρνες νικήτριες, και εγώ να αναλογίζομαι ως άλλος... Καβάφης «και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους»; Απάντηση δεν βρίσκω. Συνέρχομαι κάπως, και παίρνω τη Μεσογείων κάτω, να περάσω κι από τη ΝΕΤ για μια «καλησπέρα». Η κατάστασή μου χειροτερεύει. Δεν πάω. Θα τρέχω τώρα στις τηλεοράσεις; Εμένα τώρα άλλο μ΄ απασχολεί: τι θα απογίνω χωρίς τον πρόεδρο Κώστα και σύσσωμη τη Νέα Δημοκρατία; Πεντέμισι χρόνια πέρασα μαζί τους και τώρα που έπεσαν οι τίτλοι του τέλους, καταλαβαίνω το προσωπικό μου αδιέξοδο. Τι θα κάνω χωρίς αυτούς; Πέσ΄ τε μου. Ο Νότης μού λέει ότι δεν έχει νόημα να γράφω πια το «στίγμα», αφού δεν υπάρχει πλέον «το σκοτεινό αντικείμενο» της σελίδας μου. Δεν έχει;
Αντιεξουσιαστές στην εξουσία...
Λες; Όντως να μην έχει; Το σκέφτομαι καλύτερα. Φυσικά και έχει. Έφυγε μια εξουσία, ήρθε μια άλλη. Με το δεξί μπήκε, δεν λέω, μια χαρά φαίνονται τα παλικάρια που την αποτελούν, μια χαρά τα λέει κι ο Γιώργος, αλλά εξουσία είναι! Κι επειδή πρώτος εκείνος είπε ότι οι πολίτες τους θέλουν «αντιεξουσιαστές στην εξουσία», λέω να τοι οι καινούργιοι μου πελάτες! Αν αυτοί ειναι αντιεξουσιαστές, εγώ που έχω στο κοντέρ και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες λέξεις κόντρα στον πρόεδρο Κώστα και τα δικά του παλικάρια όλα αυτά τα χρόνια, θα το απεμπολήσω το δικαίωμα; Όχι βέβαια. Άλλωστε ποτέ καμιά εξουσία δεν έχασε από την κριτική. Καλύτερη μπορεί να γίνει, χειρότερη όχι. Εδώ θα ΄μαστε λοιπόν, να «τσεκάρουμε» πώς θα τα πηγαίνει η νέα κυβερνηση, και- μη γελαστεί κανείς να πιστέψει το αντίθετο- ό,τι έχουμε να πούμε θα το λέμε με την ίδια ευθυκρισία και την ίδια αυστηρότητα που το κάναμε και επί προέδρου Κώστα. Συνεννοηθήκαμε;
Να μαζευτούν λίγο οι υπουργοί
Το ελπίζω. Όχι με σένα αναγνώστη μου, εσύ το ξέρω, με καταλαβαίνεις. Για τους άλλους λέω, τα παλικάρια που λέγαμε προηγουμένως, που μπορεί να μας θεωρήσουν δεδομένους. Εντάξει; Πάντως, αν κρίνω από τις συνοφρυωμένες φάτσες που είδα την Τετάρτη στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο, νομίζω ότι οι άνθρωποι το έχουν πάρει το μήνυμα ότι η ιστορία δεν είναι αστεία. Είναι πολύ σοβαρή. Κι επειδή την Τετάρτη το βράδυ είδα στον Ευαγγελάτο, τον Μαγκριώτη να του την πέφτουν οι πάντες, κοινό και νεοδημοκράτες για το τι κάνει η κυβέρνηση για το ένα και τι για το άλλο, φαντάζομαι ότι κάποιος θα συστήσει στους υπουργούς να μαζευτούν λίγο, να αντιληφθούν σε τι κατάσταση είναι αυτό που παραλαμβάνουν, ώστε την επόμενη φορά που θα βγουν στις τηλεοράσεις να είναι επαρκώς προετοιμασμένοι. Α, και κάτι άλλο: οι εκλογές τέλειωσαν, τις κέρδισε σαρωτικά το ΠΑΣΟΚ, άρα δεν υπάρχει λόγος να βλέπουμε σκηνικά προεκλογικής περιόδου στα κανάλια. ΟΚ;
ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ Στις 5 μονάδες έβλεπε τη διαφορά
Δεκαπέντε μέρες πριν την είχε την κυβέρνηση έτοιμη ο Γιώργος. Δηλαδή τα βασικά της. Θα μου πει κάποιος, ήξερε ο Γιώργος ότι θα κερδίσει τις εκλογές, και μάλιστα ότι θα σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση; Θα νιώσουν ίσως έκπληξη μερικοί, αλλά η αλήθεια είναι ακριβώς αυτή: το ήξερε. Όλες οι μετρήσεις που έπαιρνε, έλεγαν ότι δεν αλλάζει η κατάσταση. Η Ν.Δ. θα χάσει. Βασικά, ήξερε ότι θα κερδίσει καθαρά τις εκλογές, ήδη από τις μετρήσεις στα τέλη Ιουνίου, αρχές Ιουλίου. Όλα έδειχναν ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ό,τι και να κάνει, έχει προεξοφληθεί από τον ελληνικό λαό, και πως είναι θέμα χρόνου να φύγει από την εξουσία. Με το που προκηρύχθηκαν οι εκλογές, η εκτίμηση επιβεβαιώθηκε. Τα μυστικά γκάλοπ που είχε το ΠΑΣΟΚ στα χέρια του μιλούσαν για σίγουρη αυτοδυναμία. Η μόνη έκπληξη ήταν ότι τελικά η διαφορά έφτασε εκεί που έφτασε, στις 10,5 μονάδες. Γιατί μετρήσεις υπήρχαν, που έδειχναν και 8 και 9 μονάδες, αλλά κανείς δεν πίστευε ότι η Νέα Δημοκρατία θα κατέρρεε σε τέτοιο βαθμό που θα αδυνατούσε να μαζέψει τον κόσμο της. Σήμερα μάλιστα μπορώ να πω ότι ο Γιώργος στη συνέντευξη που κάναμε την περασμένη Παρασκευή για το φύλλο του περασμένου Σαββάτου, όταν τον ρώτησα πού βλέπει τη διαφορά, μου είπε κατά λέξη: «Μου λένε ότι μπορεί να είναι και πάνω από έξι μονάδες, αλλά εγώ τη βλέπω εκεί γύρω στο 5». Το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδοκίες του, γιατί όπως φάνηκε, ο λαός επένδυσε τις ελπίδες πάνω του. Εμείς τι να πούμε; Μακάρι να μην τους διαψεύσει...
Δημοσίευση σχολίου