Με χθεσινή δήλωσή του ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν διακήρυξε ότι οι νέες επενδύσεις της Τουρκίας στην άμυνα «δεν προετοιμάζουν πόλεμο, αλλά προστατεύουν την ειρήνη». Ωστόσο, αυτή η ρητορική δεν είναι αρκετή για να αποτρέψει την προσοχή μας από τη μακρόπνοη στρατηγική της Άγκυρας που συνδυάζει εξοπλισμούς, εγχώρια βιομηχανία και εξαγωγές όπλων ως ενιαίο εργαλείο γεωπολιτικής επιρροής.
Και αυτό το κάνει χτίζοντας συστηματικά ένα οικοσύστημα στρατιωτικής αυτάρκειας, με έμφαση στα αυτόνομα συστήματα. Η Τουρκία δεν εξοπλίζεται απλώς — χτίζει επιρροή. Και αυτό, ανεξαρτήτως ρητορικής, στοχεύει στους γεωπολιτικούς συσχετισμούς στην περιοχή.
Η χθεσινή δήλωση του Τούρκου υπουργού Αμυνας, Γιασάρ Γκιουλέρ είναι χαρακτηριστική:«Δεν σκεφτόμαστε πολύ αν η Τουρκία θα συμπεριληφθεί στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα SAFE ή όχι. Θα είναι η σειρά μας να μιλήσουμε σε μια κρίσιμη στιγμή που μας χρειάζονται περισσότερο»
Αμυντικές δαπάνες και αυτάρκεια
Σύμφωνα με το SIPRI*, η Τουρκία κατατάσσεται πλέον σταθερά μεταξύ των 20 μεγαλύτερων αμυντικών δαπανητών παγκοσμίως, με ετήσιες δαπάνες που κινούνται στα 15–18 δισ. δολάρια, ενώ παρουσιάζουν ανοδική τάση. Πιο κρίσιμο από το ύψος των δαπανών είναι η δομή τους: το ποσοστό εγχώριας κάλυψης των εξοπλιστικών αναγκών έχει αυξηθεί από περίπου 20% στις αρχές της δεκαετίας του 2000 σε άνω του 75–80% σήμερα, σύμφωνα με στοιχεία της Turkish Presidency of Defence Industries (SSB*).
Η επιλογή αυτή μειώνει την εξάρτηση από δυτικούς προμηθευτές και θωρακίζει την Τουρκία απέναντι σε πολιτικούς ή θεσμικούς περιορισμούς, όπως αυτοί που προέκυψαν μετά την υπόθεση των S-400.
Ναυτικό και μη επανδρωμένα συστήματα
Το υποβρύχιο Hızırreis ανήκει στην κλάση Reis (Type-214TN) με τεχνολογία AIP, ενώ με την ολοκλήρωση του προγράμματος η Τουρκία θα διαθέτει έξι υποβρύχια νέας γενιάς. Παράλληλα, εξελίσσεται το πρόγραμμα φρεγατών MILGEM, ενώ το ULAQ SİDA αποτυπώνει τη στροφή σε χαμηλότερου κόστους, αυτόνομα ναυτικά μέσα.
Αναλύσεις του IISS* επισημαίνουν ότι η Τουρκία επενδύει συνειδητά σε συστήματα που μπορούν να παραχθούν μαζικά, να αναπτυχθούν γρήγορα και να εξαχθούν εύκολα — επιλογή με σαφή επιχειρησιακή και διπλωματική στόχευση.
Όπλα ως εργαλείο εξωτερικής πολιτικής
Η δεύτερη διάσταση της τουρκικής στρατηγικής είναι οι εξαγωγές. Σύμφωνα με το SIPRI, η Τουρκία συγκαταλέγεται πλέον στις 15 μεγαλύτερες εξαγωγικές χώρες οπλικών συστημάτων, με αμυντικές εξαγωγές που ξεπέρασαν τα 5,5 δισ. δολάρια το 2024, από λιγότερα από 1 δισ. πριν από δέκα χρόνια.
Τα UAVs της Baykar (TB2, Akıncı) έχουν εξαχθεί σε πάνω από 30 χώρες, λειτουργώντας ως «διπλωματικό διαβατήριο» για την Άγκυρα σε Αφρική, Καύκασο και Κεντρική Ασία. Όπως σημειώνει το Reuters, οι τουρκικές πωλήσεις όπλων συνοδεύονται συχνά από εκπαίδευση, συντήρηση και πολιτική στήριξη, δημιουργώντας σχέσεις εξάρτησης μακράς διάρκειας.
Ρητορική ειρήνης, στρατηγική αποτροπής
Οι διαβεβαιώσεις Ερντογάν περί «ειρηνικών προθέσεων» αποτελούν μέρος μιας πάγιας ρητορικής. Ωστόσο, η ίδια η αρχιτεκτονική των εξοπλιστικών επιλογών δείχνει ότι η Τουρκία επιδιώκει περιφερειακή προβολή ισχύος και στρατηγική αυτονομία. Η αμυντική βιομηχανία λειτουργεί ταυτόχρονα ως στρατιωτικό, οικονομικό και διπλωματικό εργαλείο.
Για την Ελλάδα, η εξέλιξη αυτή δεν αφορά μόνο την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο, αλλά και τη συνολική αναβάθμιση της τουρκικής διεθνούς θέσης μέσω των εξοπλισμών.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου