Του Σωτήρη Σιδέρη
Η αποσύνδεση του Ντόναλντ Τραμπ από τις καθιερωμένες σχέσεις μεταξύ των ηγετών των ΗΠΑ και της Ελλάδας, με την απώθηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο περιθώριο, όχι μόνο δεν είναι τυχαία, αντίθετα γίνεται όλο και πιο σαφές ότι υπάρχει ένα νέο δόγμα που προωθούν οι ανθρωποί του στην Ουάσιγκτον, την Αθήνα και την Άγκυρα. Ο πρέσβης στην Άγκυρα Τομ Μπάρακ φαίνεται ότι είναι η κινητήριος δύναμη της νέας προσέγγισης. Η Κίμπερλι Γκιλφόϊλ στην Αθήνα, ίσως λόγω έλλειψης γνώσεων , ίσως γιατί έχει άλλο ρόλο, εμπλέκεται όλο και περισσότερο στην εσωτερική τάξη πραγμάτων στην Ελλάδα και σύντομα θα δούμε πρωτοφανείς παρεμβάσεις και ανακατατάξεις στην Δεξιά -Ακροδεξιά στη χώρα μας.
Το δόγμα Τραμπ, με βάση τα έως τώρα στοιχεία, διαμορφώνεται σε τρία επίπεδα. Πρώτο, ότι δεν μιλάμε καν για διεθνές δίκαιο και διαφορές Ελλάδας -Τουρκίας. Κοινός στόχος είναι η ευημερία, μέσω της ενεργειακής κυριαρχίας των ΗΠΑ. Δεύτερος, τα πολιτικά προβλήματα μπορεί να εξεταστούν βήμα -βήμα, άγνωστο πως όμως. Τρίτο, η δημιουργία μιας τραμπικής παράταξης στην Ελλάδα, ένα μείγμα, Δεξιάς- και θρησκευτικής Ακροδεξιάς. Προφανώς οι κίνδυνοι αποσταθεροποίησης της χώρας είναι τεράστιοι, αν ισχύσουν έστω και στο ελάχιστο τα προαναφερθέντα..
Η νέα τάξη πραγμάτων - Οι πρώτες ενδείξεις
Η πρώτη ένδειξη ότι ο Τραμπ θέλει να ανατρέψει τα δεδομένα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την Ανατολική Μεσόγειο είναι η ετεροβαρής σχέση που έχει αναπτύξει με τους ηγέτες δύο συμμαχικών χωρών. Τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Με τον πρώτο δεν έχει καν τηλεφωνηθεί, είναι σαν να μην υπάρχει. Με τον δεύτερο έχει συναντηθεί πολλές φορές, έχουν μιλήσει περισσότερες στο τηλέφωνο και του έχει πλέξει το εγκώμιο δημόσια. Πιθανότατα ο Τούρκος πρόεδρος να γνωρίζει τα σχέδια του Τραμπ, ενώ ο Έλληνας πρωθυπουργός σίγουρα όχι, αλλά έχει ενδείξεις σίγουρα. Η Τουρκία είναι μια υπολογίσιμη διεθνής δύναμη με ηγέτη πρώτης γραμμής, ενώ η Ελλάδα και ο Μητσοτάκης είναι δεύτερης διαλογής. Αυτό είναι προφανές και καταγεγραμμένο στην οπτική του Τραμπ.
Σε δηλώσεις του στην εφημερίδα “Καθημερινή” ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Τουρκία Τομ Μπάρακ, αναφέρεται για πρώτη φορά στο μέλλον των ελληνοτουρκικών σχέσεων και τον ρόλο των ΗΠΑ στην περιοχή, προκαλώντας για μια ακόμη φορά εύλογο προβληματισμό. Να σημειωθεί ότι πριν από λίγους μήνες ο Μπάρακ είχε προαναγγείλει μια διάσκεψη με την Ανατολική Μεσόγειο χωρίς την συμμετοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κάτι που ανάγκασε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να σπεύσει να καταθέσει την δική του πρόταση , με την συμμετοχή Ελλάδας, Κύπρου, Τουρκίας, Αιγύπτου και Λιβύης. Η πρωτοβουλία της Αθήνας στο μεταξύ είναι εξαφανισμένη. Ούτε ασχολήθηκε κανείς στο εσωτερικό ή στην Ευρώπη ή τις ΗΠΑ.
Τώρα ο Μπάρακ κάνει ένα βήμα παραπάνω για τις σχέσεις Ελλάδας -Τουρκίας. Λέει ότι έχει συζητήσει με τον Τραμπ , με τον οποίο αναρωτήθηκε “αν μπορούμε να λειτουργήσουμε ως «κονίαμα», σαν αυτό που ενώνει δύο τούβλα, για να έρθουν πιο κοντά με έναν νέο τρόπο, βήμα βήμα. Ήρθε η ώρα. Πρέπει να γίνει. Μια νέα περιφερειακή τάξη πραγμάτων, ένας νέος τρόπος συνεργασίας είναι αναγκαίος. Και ελπίζουμε η Αμερική να μπορέσει να αποτελέσει γέφυρα. Αυτός είναι ο στόχος μας”.
Ο Μπαράκ μιλάει για μια νέα περιφερειακή τάξη πραγμάτων και όχι απλά για την ένωση δύο τούβλων. Αλλά η δική του οπτική έχει σημασία, καθώς εξήγησε ότι. “Για να δημιουργήσουμε ένα νέο μοντέλο ευημερίας, σκεφτείτε το: έχουμε την Κασπία Θάλασσα με τεράστια αποθέματα ορυκτών καυσίμων, αποκλεισμένα από τη Μεσόγειο, όπου η Ελλάδα και η Τουρκία είναι η πύλη. Πώς γίνεται να είναι ανοιχτή αυτή η πύλη; Αν απαλλαγείς από τις πολιτικές επιπλοκές; Και από τις πολιτικές επιπλοκές απαλλάσσεσαι όταν υπάρχει ευημερία. Αυτή είναι η ελπίδα μας”.
Είναι παράδοξη η προσέγγιση . Πρώτα φέρνεις ευημερία, σαν να πρόκειται για αυτοματισμό, πατώντας ένα κουμπί και μετά απαλλάσσεσαι αυτόματα από τις πολιτικές επιπλοκές. Η λογική είναι μάλλον αντίστροφη, αλλά σε κάθε περίπτωση η προσέγγιση είναι αποκαλυπτική και μείζονος πολιτικής σημασίας για το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα την περιοχή.
Ίσως ο Αμερικανός πρέσβης να εννοεί ότι ο Τραμπ έχει τον δικό του τρόπο για να απαλλάξει την Ελλάδα και την Τουρκία από τις πολιτικές επιπλοκές απειλώντας ή εκβιάζοντας, ενδεχόμενο που θα πυροδοτήσει μια τεράστια πολιτική κρίση στην Ελλάδα τουλάχιστον . Σε κάθε περίπτωση θα έχουμε καλύτερη εικόνα το αμέσως προσεχές διάστημα, καθώς αυτό το πλαίσιο προωθείται παράλληλα με τις διεργασίες για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Κανείς δεν μπορεί να έχει αντίρρηση σε ορθολογικές πολιτικές πρωτοβουλίες, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει καμία ένδειξη πολιτικού ορθολογισμού, τουλάχιστον στα μεγάλα διπλωματικά ζητήματα.
Πέραν αυτών, μάλλον νοοτροπία χειρούργου παρά διπλωμάτη αποκαλύπτει η προσέγγιση του Μπαράκ για το Κυπριακό. Στην ερώτηση αν η Κύπρος είναι σημαντική για την περιοχή για την επίλυση των προβλημάτων, απαντά περίπου όπως ο δικτάτορας Γιώργος Παπαδόπουλος:
“Φυσικά. Δεν μπορείς να έχεις ένα απόστημα στο κέντρο ενός κατά τα άλλα υγιούς σώματος. Κάθε μέρος αυτού του σώματος πρέπει να θεραπευτεί. Και η Κύπρος είναι κρίσιμο μέρος του. Η ελπίδα μας είναι ότι θα συμπεριληφθεί στη λύση”.
Ο Πούτιν, ο Τραμπ και η ενέργεια
Σταδιακά γίνεται όλο και πιο σαφές ότι ο σχεδιασμός των ΗΠΑ επί Τραμπ έχει ως πρώτη προτεραιότητα τον έλεγχο της ενέργειας, ώστε οι Αμερικανοί να καταστούν κυρίαρχη ενεργειακή δύναμη αντικαθιστώντας την Ρωσία στην Δύση. Δεν αποκλείεται το ζήτημα αυτό να είναι κυρίαρχο στις συζητήσεις Πούτιν -Τραμπ για την Ουκρανία. Οι ΗΠΑ μέσω συμφωνιών, όπως με την ΕΕ και την Ελλάδα , σίγουρα και αλλού θα αγοράζουν, ακόμη και από την Ρωσία φυσικό αέριο και θα το πουλάνε στη συνέχεια στην Ευρώπη ή όπου αλλού απαιτείται.
Οι ειδικοί συμφωνούν, ότι οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν τόσο μεγάλη επάρκεια φυσικού αερίου, αλλά έχουν μεγάλες εταιρείες που μπορούν να κάνουν συμφωνίες και μέσω της πολιτικής επιρροής να εξαρτήσουν ενεργειακά, όλο το δυτικό κόσμο. Ταυτόχρονα με τις πωλήσεις οπλικών συστημάτων. Όλα αυτά είναι ήδη δρομολογημένα και προχωρούν. Μένει μόνο να δούμε τις τελικές υπογραφές. Όταν ο Μπακάρ μιλάει για διασύνδεση του πλούτου της Κασπίας με την Μεσόγειο, δεν το κάνει για να ικανοποιήσει τα συμφέροντα κανενός άλλου πλην των ΗΠΑ. Απλά λέει ότι αυτή η πολιτική μπορεί να έχει οφέλη και για τις άλλες χώρες, μεταξύ των οποίων και για την Ελλάδα και για την Τουρκία. Πολύ φιλόδοξο σχέδιο, αλλά δρομολογείται. Τα πολιτικά προβλήματα είναι φυσικά αγκάθι.
Η αποσύνδεση του Ντόναλντ Τραμπ από τις καθιερωμένες σχέσεις μεταξύ των ηγετών των ΗΠΑ και της Ελλάδας, με την απώθηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο περιθώριο, όχι μόνο δεν είναι τυχαία, αντίθετα γίνεται όλο και πιο σαφές ότι υπάρχει ένα νέο δόγμα που προωθούν οι ανθρωποί του στην Ουάσιγκτον, την Αθήνα και την Άγκυρα. Ο πρέσβης στην Άγκυρα Τομ Μπάρακ φαίνεται ότι είναι η κινητήριος δύναμη της νέας προσέγγισης. Η Κίμπερλι Γκιλφόϊλ στην Αθήνα, ίσως λόγω έλλειψης γνώσεων , ίσως γιατί έχει άλλο ρόλο, εμπλέκεται όλο και περισσότερο στην εσωτερική τάξη πραγμάτων στην Ελλάδα και σύντομα θα δούμε πρωτοφανείς παρεμβάσεις και ανακατατάξεις στην Δεξιά -Ακροδεξιά στη χώρα μας.
Το δόγμα Τραμπ, με βάση τα έως τώρα στοιχεία, διαμορφώνεται σε τρία επίπεδα. Πρώτο, ότι δεν μιλάμε καν για διεθνές δίκαιο και διαφορές Ελλάδας -Τουρκίας. Κοινός στόχος είναι η ευημερία, μέσω της ενεργειακής κυριαρχίας των ΗΠΑ. Δεύτερος, τα πολιτικά προβλήματα μπορεί να εξεταστούν βήμα -βήμα, άγνωστο πως όμως. Τρίτο, η δημιουργία μιας τραμπικής παράταξης στην Ελλάδα, ένα μείγμα, Δεξιάς- και θρησκευτικής Ακροδεξιάς. Προφανώς οι κίνδυνοι αποσταθεροποίησης της χώρας είναι τεράστιοι, αν ισχύσουν έστω και στο ελάχιστο τα προαναφερθέντα..
Η νέα τάξη πραγμάτων - Οι πρώτες ενδείξεις
Η πρώτη ένδειξη ότι ο Τραμπ θέλει να ανατρέψει τα δεδομένα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την Ανατολική Μεσόγειο είναι η ετεροβαρής σχέση που έχει αναπτύξει με τους ηγέτες δύο συμμαχικών χωρών. Τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Με τον πρώτο δεν έχει καν τηλεφωνηθεί, είναι σαν να μην υπάρχει. Με τον δεύτερο έχει συναντηθεί πολλές φορές, έχουν μιλήσει περισσότερες στο τηλέφωνο και του έχει πλέξει το εγκώμιο δημόσια. Πιθανότατα ο Τούρκος πρόεδρος να γνωρίζει τα σχέδια του Τραμπ, ενώ ο Έλληνας πρωθυπουργός σίγουρα όχι, αλλά έχει ενδείξεις σίγουρα. Η Τουρκία είναι μια υπολογίσιμη διεθνής δύναμη με ηγέτη πρώτης γραμμής, ενώ η Ελλάδα και ο Μητσοτάκης είναι δεύτερης διαλογής. Αυτό είναι προφανές και καταγεγραμμένο στην οπτική του Τραμπ.
Σε δηλώσεις του στην εφημερίδα “Καθημερινή” ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Τουρκία Τομ Μπάρακ, αναφέρεται για πρώτη φορά στο μέλλον των ελληνοτουρκικών σχέσεων και τον ρόλο των ΗΠΑ στην περιοχή, προκαλώντας για μια ακόμη φορά εύλογο προβληματισμό. Να σημειωθεί ότι πριν από λίγους μήνες ο Μπάρακ είχε προαναγγείλει μια διάσκεψη με την Ανατολική Μεσόγειο χωρίς την συμμετοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κάτι που ανάγκασε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να σπεύσει να καταθέσει την δική του πρόταση , με την συμμετοχή Ελλάδας, Κύπρου, Τουρκίας, Αιγύπτου και Λιβύης. Η πρωτοβουλία της Αθήνας στο μεταξύ είναι εξαφανισμένη. Ούτε ασχολήθηκε κανείς στο εσωτερικό ή στην Ευρώπη ή τις ΗΠΑ.
Τώρα ο Μπάρακ κάνει ένα βήμα παραπάνω για τις σχέσεις Ελλάδας -Τουρκίας. Λέει ότι έχει συζητήσει με τον Τραμπ , με τον οποίο αναρωτήθηκε “αν μπορούμε να λειτουργήσουμε ως «κονίαμα», σαν αυτό που ενώνει δύο τούβλα, για να έρθουν πιο κοντά με έναν νέο τρόπο, βήμα βήμα. Ήρθε η ώρα. Πρέπει να γίνει. Μια νέα περιφερειακή τάξη πραγμάτων, ένας νέος τρόπος συνεργασίας είναι αναγκαίος. Και ελπίζουμε η Αμερική να μπορέσει να αποτελέσει γέφυρα. Αυτός είναι ο στόχος μας”.
Ο Μπαράκ μιλάει για μια νέα περιφερειακή τάξη πραγμάτων και όχι απλά για την ένωση δύο τούβλων. Αλλά η δική του οπτική έχει σημασία, καθώς εξήγησε ότι. “Για να δημιουργήσουμε ένα νέο μοντέλο ευημερίας, σκεφτείτε το: έχουμε την Κασπία Θάλασσα με τεράστια αποθέματα ορυκτών καυσίμων, αποκλεισμένα από τη Μεσόγειο, όπου η Ελλάδα και η Τουρκία είναι η πύλη. Πώς γίνεται να είναι ανοιχτή αυτή η πύλη; Αν απαλλαγείς από τις πολιτικές επιπλοκές; Και από τις πολιτικές επιπλοκές απαλλάσσεσαι όταν υπάρχει ευημερία. Αυτή είναι η ελπίδα μας”.
Είναι παράδοξη η προσέγγιση . Πρώτα φέρνεις ευημερία, σαν να πρόκειται για αυτοματισμό, πατώντας ένα κουμπί και μετά απαλλάσσεσαι αυτόματα από τις πολιτικές επιπλοκές. Η λογική είναι μάλλον αντίστροφη, αλλά σε κάθε περίπτωση η προσέγγιση είναι αποκαλυπτική και μείζονος πολιτικής σημασίας για το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα την περιοχή.
Ίσως ο Αμερικανός πρέσβης να εννοεί ότι ο Τραμπ έχει τον δικό του τρόπο για να απαλλάξει την Ελλάδα και την Τουρκία από τις πολιτικές επιπλοκές απειλώντας ή εκβιάζοντας, ενδεχόμενο που θα πυροδοτήσει μια τεράστια πολιτική κρίση στην Ελλάδα τουλάχιστον . Σε κάθε περίπτωση θα έχουμε καλύτερη εικόνα το αμέσως προσεχές διάστημα, καθώς αυτό το πλαίσιο προωθείται παράλληλα με τις διεργασίες για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Κανείς δεν μπορεί να έχει αντίρρηση σε ορθολογικές πολιτικές πρωτοβουλίες, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει καμία ένδειξη πολιτικού ορθολογισμού, τουλάχιστον στα μεγάλα διπλωματικά ζητήματα.
Πέραν αυτών, μάλλον νοοτροπία χειρούργου παρά διπλωμάτη αποκαλύπτει η προσέγγιση του Μπαράκ για το Κυπριακό. Στην ερώτηση αν η Κύπρος είναι σημαντική για την περιοχή για την επίλυση των προβλημάτων, απαντά περίπου όπως ο δικτάτορας Γιώργος Παπαδόπουλος:
“Φυσικά. Δεν μπορείς να έχεις ένα απόστημα στο κέντρο ενός κατά τα άλλα υγιούς σώματος. Κάθε μέρος αυτού του σώματος πρέπει να θεραπευτεί. Και η Κύπρος είναι κρίσιμο μέρος του. Η ελπίδα μας είναι ότι θα συμπεριληφθεί στη λύση”.
Ο Πούτιν, ο Τραμπ και η ενέργεια
Σταδιακά γίνεται όλο και πιο σαφές ότι ο σχεδιασμός των ΗΠΑ επί Τραμπ έχει ως πρώτη προτεραιότητα τον έλεγχο της ενέργειας, ώστε οι Αμερικανοί να καταστούν κυρίαρχη ενεργειακή δύναμη αντικαθιστώντας την Ρωσία στην Δύση. Δεν αποκλείεται το ζήτημα αυτό να είναι κυρίαρχο στις συζητήσεις Πούτιν -Τραμπ για την Ουκρανία. Οι ΗΠΑ μέσω συμφωνιών, όπως με την ΕΕ και την Ελλάδα , σίγουρα και αλλού θα αγοράζουν, ακόμη και από την Ρωσία φυσικό αέριο και θα το πουλάνε στη συνέχεια στην Ευρώπη ή όπου αλλού απαιτείται.
Οι ειδικοί συμφωνούν, ότι οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν τόσο μεγάλη επάρκεια φυσικού αερίου, αλλά έχουν μεγάλες εταιρείες που μπορούν να κάνουν συμφωνίες και μέσω της πολιτικής επιρροής να εξαρτήσουν ενεργειακά, όλο το δυτικό κόσμο. Ταυτόχρονα με τις πωλήσεις οπλικών συστημάτων. Όλα αυτά είναι ήδη δρομολογημένα και προχωρούν. Μένει μόνο να δούμε τις τελικές υπογραφές. Όταν ο Μπακάρ μιλάει για διασύνδεση του πλούτου της Κασπίας με την Μεσόγειο, δεν το κάνει για να ικανοποιήσει τα συμφέροντα κανενός άλλου πλην των ΗΠΑ. Απλά λέει ότι αυτή η πολιτική μπορεί να έχει οφέλη και για τις άλλες χώρες, μεταξύ των οποίων και για την Ελλάδα και για την Τουρκία. Πολύ φιλόδοξο σχέδιο, αλλά δρομολογείται. Τα πολιτικά προβλήματα είναι φυσικά αγκάθι.
Τι θα συμβεί στην Ελλάδα;
Οπότε υπάρχουν δύο πολύ σοβαρά πράγματα που πρέπει να απασχολήσουν την Ελλάδα. Το πρώτο είναι τι σημαίνουν όλα αυτά για την αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας. Για το Αιγαίο, για τα νησιά, για την Γαλάζια Πατρίδα, την Κύπρο κλπ. Δεύτερο , με ποιο διπλωματικό σχέδιο θα εφαρμοστεί αυτή η πολιτική, εκτός και αν εγκαταλειφθεί η διπλωματία και επικρατήσει η απειλή, ο εκβιασμός, ο εκφοβισμός. Εδώ κουμπώνει και η ετεροβαρής σχέση του Τραμπ με τον Μητσοτάκη και τον Ερντογάν.
Αυτά όμως διασυνδέονται με την πολιτική. Αυτή την στιγμή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δηλώνει την υποταγή του στον Τραμπ και κάνει ό,τι μπορεί για να ικανοποιεί τις φιλοδοξίες του. Πέρασε την συμφωνία για την ενέργεια ,μια επίσης ετεροβαρής συμφωνία για τα ελληνικά συμφέροντα, κινείται ακροδεξιά και παρακαλάει για ένα τηλεφώνημα ή μια συνάντηση με τον Τραμπ.
Η Γκιλφόιλ όμως , όπως φαίνεται από τις πρώτες ενδείξεις, ενδιαφέρεται περισσότερο για την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού συνολικότερα, που θα το καταστήσει πιο υποτακτικό στις ΗΠΑ. Και για να γίνει αυτό πρέπει να ιδρυθεί μια νέα παράταξη , όχι απλά φιλική στον Τραμπ, γιατί φιλικός είναι και ο Μητσοτάκης, αλλά εναρμονισμένη με την κουλτούρα και τη νοοτροπία του Τραμπ. Ένα μείγμα πολιτικής υποταγής, θρησκευτικού σκοταδισμού και εγκατάλειψης κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και κανόνων δημοκρατίας.
Υπό αυτή την οπτική είναι ζήτημα χρόνου, η Ελλάδα να βρεθεί στη δίνη ενός ασταθούς , πολιτικά επικίνδυνοι και ιδεολογικά τυχοδιωκτικού δόγματος που θα απειλήσει και τα εθνικά συμφέροντα και τη δημοκρατία.
Επειδή όμως ένα σημαντικό τμήμα της Δεξιάς είναι εξαιρετικά φιλικό με την ακροδεξιά και μισθοφορικό έναντι του μεγάλου κεφαλαίου, θα επενδύσει στην λέξη “ευημερία” και θα απωθήσει όλα τα άλλα από τον δημόσιο διάλογο. Να σημειωθεί πως η Γκιλφόϊλ έχει ήδη κάνει επαφές με τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ που είναι και ολιγάρχες.
Η Αριστερά δεν αναλύει τίποτα απ όλα αυτά. Για μια ακόμη φορά αδυνατεί να βρει έναν κοινό παρανομαστή δημιουργώντας ένα ισχυρό Μέτωπο γύρω από τα βασικά ζητήματα Εξωτερικής Πολιτικής ώστε να ευαισθητοποιήσει και την ελληνική κοινωνία. Αυτό μπορεί να γίνει, ανεξάρτητα από τις κομματικές εξελίξεις και την αναστάτωση που επικρατεί στην Κεντροαριστερά. Ο Τσίπρας μπορεί να παίξει ηγετικό ρόλο, αλλά ένα ισχυρό Μέτωπο απαιτεί συσπείρωση , σχέδιο και δράση από το σύνολο των Κεντροαριστερών δυνάμεων. ..
Οπότε υπάρχουν δύο πολύ σοβαρά πράγματα που πρέπει να απασχολήσουν την Ελλάδα. Το πρώτο είναι τι σημαίνουν όλα αυτά για την αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας. Για το Αιγαίο, για τα νησιά, για την Γαλάζια Πατρίδα, την Κύπρο κλπ. Δεύτερο , με ποιο διπλωματικό σχέδιο θα εφαρμοστεί αυτή η πολιτική, εκτός και αν εγκαταλειφθεί η διπλωματία και επικρατήσει η απειλή, ο εκβιασμός, ο εκφοβισμός. Εδώ κουμπώνει και η ετεροβαρής σχέση του Τραμπ με τον Μητσοτάκη και τον Ερντογάν.
Αυτά όμως διασυνδέονται με την πολιτική. Αυτή την στιγμή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δηλώνει την υποταγή του στον Τραμπ και κάνει ό,τι μπορεί για να ικανοποιεί τις φιλοδοξίες του. Πέρασε την συμφωνία για την ενέργεια ,μια επίσης ετεροβαρής συμφωνία για τα ελληνικά συμφέροντα, κινείται ακροδεξιά και παρακαλάει για ένα τηλεφώνημα ή μια συνάντηση με τον Τραμπ.
Η Γκιλφόιλ όμως , όπως φαίνεται από τις πρώτες ενδείξεις, ενδιαφέρεται περισσότερο για την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού συνολικότερα, που θα το καταστήσει πιο υποτακτικό στις ΗΠΑ. Και για να γίνει αυτό πρέπει να ιδρυθεί μια νέα παράταξη , όχι απλά φιλική στον Τραμπ, γιατί φιλικός είναι και ο Μητσοτάκης, αλλά εναρμονισμένη με την κουλτούρα και τη νοοτροπία του Τραμπ. Ένα μείγμα πολιτικής υποταγής, θρησκευτικού σκοταδισμού και εγκατάλειψης κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και κανόνων δημοκρατίας.
Υπό αυτή την οπτική είναι ζήτημα χρόνου, η Ελλάδα να βρεθεί στη δίνη ενός ασταθούς , πολιτικά επικίνδυνοι και ιδεολογικά τυχοδιωκτικού δόγματος που θα απειλήσει και τα εθνικά συμφέροντα και τη δημοκρατία.
Επειδή όμως ένα σημαντικό τμήμα της Δεξιάς είναι εξαιρετικά φιλικό με την ακροδεξιά και μισθοφορικό έναντι του μεγάλου κεφαλαίου, θα επενδύσει στην λέξη “ευημερία” και θα απωθήσει όλα τα άλλα από τον δημόσιο διάλογο. Να σημειωθεί πως η Γκιλφόϊλ έχει ήδη κάνει επαφές με τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ που είναι και ολιγάρχες.
Η Αριστερά δεν αναλύει τίποτα απ όλα αυτά. Για μια ακόμη φορά αδυνατεί να βρει έναν κοινό παρανομαστή δημιουργώντας ένα ισχυρό Μέτωπο γύρω από τα βασικά ζητήματα Εξωτερικής Πολιτικής ώστε να ευαισθητοποιήσει και την ελληνική κοινωνία. Αυτό μπορεί να γίνει, ανεξάρτητα από τις κομματικές εξελίξεις και την αναστάτωση που επικρατεί στην Κεντροαριστερά. Ο Τσίπρας μπορεί να παίξει ηγετικό ρόλο, αλλά ένα ισχυρό Μέτωπο απαιτεί συσπείρωση , σχέδιο και δράση από το σύνολο των Κεντροαριστερών δυνάμεων. ..
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου