Οργιάζει το παρασκήνιο, ενώ η φημολογία κινείται πλέον έξω από κάθε λογική, με επίκεντρο σχέδια ή απλά σενάρια , για τις εξελίξεις που προδιαγράφονται στην Ανατολική Μεσόγειο. Ξαφνικά και ενώ επί σειρά ετών τίποτα δεν φαίνονταν ικανό να αμβλύνει τις έντονες διαφωνίες και αντιπαραθέσεις και να δρομολογηθούν οριοθετήσεις ΑΟΖ, σειρά προτάσεων και ιδεών έρχεται να ξεσηκώσει τα κράτη της περιοχής. Ανασύρθηκε από τα αμερικανικά συρτάρια το σχήμα 3+1 (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και ΗΠΑ), έγινε η πρόταση Μητσοτάκη για μια περιορισμένη διάσκεψη με την οποία δεν ασχολήθηκε κανείς πέρα από τα ελληνικά ΜΜΕ.
Στο μεταξύ , το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στη σύνοδο υπουργών ενέργειας και στη σύνοδο “Σύμπραξη για τη Διατλαντική Συνεργασία για την Ενέργεια”, που θα γίνει στην Αθήνα το διήμερο 6 και 7 Νοεμβρίου . Τα καλά νέα είναι ότι ανοίγει η συζήτηση και ο διάλογος είναι πάντα η σωστή επιλογή. Τα κακά νέα είναι ότι πληροφορίες και φήμες διαπλέκονται και εκπέμπεται ένα περίεργο μήνυμα ότι τον πρώτο λόγο θα έχουν εταιρείες Chevron και Exxon, ότι δεν χρειάζονται οριοθετήσεις για έρευνες και ότι ο Τραμπ αδιαφορεί για μακροσκελείς συζητήσεις. Ο φόβος αστάθειας ορατός...
Ο Τραμπ είναι εδώ
Το αμέσως επόμενο διάστημα θα έχουμε σοβαρές ενδείξεις του ενδιαφέροντος του Τραμπ για την περιοχή. Δεν είναι σαφές αν το ενδιαφέρον του θα περιοριστεί στις έρευνες για φυσικό αέριο ή θα συμπεριλάβει και τα πολιτικά προβλήματα της περιοχής, το Κυπριακό και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Και επίσης δεν είναι καθόλου σαφές, αν θα κινηθεί μόνο προς την Ανατολική Μεσόγειο ή θα κοιτάξει και προς το Αιγαίο. Τα περιθώρια εκβιασμών του Τραμπ είναι πάρα πολλά προς κάθε κατεύθυνση.
Σε κάθε περίπτωση , αυτό που προέχει αυτή την στιγμή είναι, ο σχεδιασμός της Ελλάδας,. Δηλαδή πως θα κινηθεί η κυβέρνηση , ώστε να υπάρξει μια ομαλή εξέλιξη , οριοθετήσεις και έρευνες σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο ή η Ανατολική Μεσόγειος θα γίνει η τάφρος όπου θα ναυαγήσει οριστικά το διεθνές δίκαιο.
Δεν είναι επίσης σαφές , αν η Αθήνα έχει ολοκληρωμένη εικόνα των διαβουλεύσεων. Για παράδειγμα, αυτές οι εξελίξεις , διασκέψεις, συζητήσεις και σχήματα συνεργασίας έχουν είτε έχουν προβλεφθεί , είτε έχουν υπονοηθεί από τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας Χακάν Φιντάν, τον πρέσβη των ΗΠΑ στην Άγκυρα Τομ Μπάρακ και διάφορους Αμερικανούς αξιωματούχους που έρχονται στην Αθήνα το τελευταίο διάστημα. Η αντίδραση του Κυριάκου Μητσοτάκη για την διάσκεψη των πέντε χωρών, Ελλάδας, Κυπριακής Δημοκρατίας, Τουρκίας, Λιβύης και Αιγύπτου, έγινε μόνο και μόνο για να μην απογυμνωθεί εντελώς η εξωτερική του πολιτική και για να υπάρχει στο τραπέζι η πρότασή του. Πέραν αυτής ουδέν.
Όλα δείχνουν ότι οι διαβουλεύσεις έχουν ξεκινήσει από την Άγκυρα, έχουν περάσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού από τους Φιντάν και Ερντογάν και τώρα επιστρέφουν στην περιοχή μας με τις ΗΠΑ σε πρώτο πλάνο. Άγνωστος ή προς το παρόν απλά παρακολουθητικός ο ρόλος της ΕΕ.
Στην Αθήνα θα γίνει στις 6 Νοεμβρίου το σχήμα 3+1 , προφανώς για να μην μείνει το Ισραήλ εκτός διαβουλεύσεων. Η απομόνωση του Τελ Αβίβ δεν επέτρεπε μέχρι τώρα την συμμετοχή του σε συζητήσεις, φαίνεται όμως ότι αυτή η περίοδος τερματίζεται γιατί θα είναι η πρώτη συμμετοχή του στη σύνοδο υπουργών ενέργειας. Ελι Κοέν, Σταύρος Παπασταύρου, και ο υπουργός Ενέργειας των ΗΠΑ Κρις Ράιτ και ο Γιώργος Παπαναστασίου από την Κύπρο θα μας δώσουν τις πρώτες ενδείξεις για τα σχέδια που εξυφαίνονται.
Αίσθηση προκαλεί η συμμετοχή , όχι τόσο του υπουργού Εσωτερικών των ΗΠΑ, Νταγκ Μπέργκαμ, όσο του υφυπουργού Εξωτερικών Μάικ Ρήγας, ελληνικής καταγωγής με πολιτικές αρμοδιότητες. Ποια είναι η ατζέντα του; ίσως μάθουμε....
Το ρίσκο: συμφωνίες, ο φόβος για μεγάλη κρίση; πόσα κράτη εμπλέκονται;
Οι αμερικανικές εταιρείες , Chevron και Exxon Mobil, έχουν ουσιαστικά εμπλακεί σε όλες τις περιπτώσεις , καθώς είναι παρούσες εκδηλώνοντας επισήμως το ενδιαφέρον τους για τα οικόπεδα νότια της Κρήτης, ενώ η Chevron έχει είναι βέβαιο ότι θα αναλάβει έρευνες και για τα οικόπεδα της Λιβυκής ΑΟΖ, στα οποία εμπλέκεται και η Τουρκία στο πλαίσιο των διμερών συμφωνιών που έχει υπογράψει με την Τρίπολη.
Προφανώς σε πρώτη φάση θα γίνουν συζητήσεις για οριοθέτηση των ΑΟΖ. Είναι η εκκρεμότητα μεταξύ Ελλάδας -Λιβύης, Ελλάδας -Τουρκίας, Κύπρου- Τουρκίας , Κύπρου -Συρίας και Αιγύπτου-Ελλάδας -Τουρκίας ανατολικά της Ρόδου. Υπάρχει το τουρκολιβυκό μνημόνιο που έχει περιπλέξει τα πράγματα, υπάρχει σοβαρό θέμα για την οριοθέτηση ανατολικά της Ρόδου, πέρα από το γεγονός ότι υπάρχει σοβαρό θέμα απειλών της Τουρκίας όπως με το ηλεκτρικό καλώδιο.
Αν ισχύουν έστω και σε μικρό βαθμό οι πληροφορίες ότι αν ο διάλογος ή οι παρασκηνιακές συνεννοήσεις αποτύχουν, ο Τραμπ θα παρέμβει απαιτώντας υποταγή στις αποφάσεις του. Δηλαδή να ξεκινήσουν έρευνες οι αμερικανικές εταιρείες, αλλά και άλλες , όπως η γαλλική TOTAL και η ιταλική ENI που ήδη βρίσκονται στην Μεσόγειο και τα κράτη, δηλαδή ΗΠΑ, Γαλλία, Ιταλία, ίσως και άλλες να εγγυηθούν για την ασφάλεια των ερευνών. Τα κράτη της περιοχής κατά συνέπεια θα αποδεχθούν την συνεκμετάλλευση και τα ποσοστά που θα μοιραστούν με την ενεργό συμμετοχή των εταιρειών.
Επειδή όμως όλα αυτά είναι νεφελώδη και δεν έχουν εφαρμοστεί σε τέτοια έκταση και με την εμπλοκή τόσων χωρών που διαφωνούν είναι ζήτημα αν όλα αυτά θα γίνουν ήρεμα ή θα ξεσπάσει κρίση που θα γίνει ανεξέλεγκτη.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη , μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει δείγματα των προθέσεών της , πέρα από τις τυπικές δηλώσεις περί την διάσκεψη και το διεθνές δίκαιο. Αν όμως αποδεχθεί έρευνες χωρίς προηγούμενη οριοθέτηση και συνεκμετάλλευση που θα θυμίζει τραπέζι τζόγου και όχι διάλογο με κράτη, τότε η ίδια θα απεμπολήσει την πάγια πολιτική της θέση για σεβασμό στο διεθνές δίκαιο.
Άρα, το πρώτο που πρέπει να αποσαφηνίσει ο πρωθυπουργός είναι τι αποδέχεται και τι όχι, τι διαπραγματεύεται και τι όχι, αν έχει κόκκινες γραμμές και ποιες .
Το ότι έρχεται θύελλα είναι σαφές. Αλλά τα προγνωστικά πλέον δεν αρκούν, απαιτούνται μέτρα προστασίας της χώρας, δηλαδή να καταστεί σαφές στον Μητσοτάκη ποια είναι η ευθύνη του και ο ρόλος του ως πρωθυπουργού της Ελλάδας και όχι ως υπάκουου αξιωματούχου που θα συνομιλεί με την Γκιλφόιλ ως ισότιμη συνομιλήτριά του….
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου