Η ενεργειακή αναδιάταξη που συντελείται μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία αφορά την Ευρώπη αλλά κυρίως αποτελεί κεντρικό εργαλείο της αμερικανικής στρατηγικής για τη διαμόρφωση νέων ισορροπιών στην Ανατολική Μεσόγειο και τον περιορισμό της ρωσικής επιρροής.
Η Ουάσιγκτον αντιλαμβάνεται ότι το φυσικό αέριο είναι πλέον περισσότερο γεωπολιτικό όπλο παρα ένα συνηθισμένο εμπορικό προϊόν. Η επιτάχυνση της απεξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο δημιουργεί ένα νέο ενεργειακό σύστημα, στο οποίο η Τουρκία χάνει σταδιακά το προνόμιο του αποκλειστικού ενεργειακού κόμβου της περιοχής.
Καθώς οι ευρωπαϊκές ροές από Nord Stream και TurkStream μειώνονται ή απειλούνται, οι ΗΠΑ έχουν διπλή στόχευση:
α) την ανάσχεση της ενεργειακής επιρροής της Ρωσίας στην Ευρώπη μέσω τεράστιων ποσοτήτων LNG και νέων διαδρομών, και
β) τον περιορισμό του ρόλου της Τουρκίας ως ρυθμιστή των αγωγών, ώστε η Άγκυρα να μην έχει τη δύναμη να παίζει ταυτόχρονα με τη Δύση και τη Μόσχα.
Οι νέες ευρωπαϊκές υποδομές LNG, τα FSRU σε Ελλάδα-Ιταλία-Κροατία, οι διασυνδέσεις EastMed-Poseidon, ο κάθετος διάδρομος, οι αναβαθμισμένοι αγωγοί TAP-IGB και οι νέες αποθήκες δημιουργούν ένα σύστημα που μειώνει τη γεωπολιτική αξία της Τουρκίας. Η Άγκυρα, που επένδυσε στρατηγικά στους S-400 και στη συνεργασία με τη Ρωσία, βρίσκει σήμερα απέναντί της μια Ουάσιγκτον αποφασισμένη να επιβάλει νέες ισορροπίες.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η απόφαση της ExxonMobil να προχωρήσει σε δοκιμαστική γεώτρηση στο Ιόνιο, όπως και η ανανεωμένη κινητικότητα στα θαλάσσια οικόπεδα δυτικά και νότια της Κρήτης. Οι ενδείξεις των γεωλογικών χαρτογραφήσεων είναι πιο ελπιδοφόρες από ό,τι πιστεύει ο μέσος πολίτης: τόσο σε φυσικό αέριο όσο και σε πετρέλαιο, τα ελληνικά κοιτάσματα ενδέχεται να έχουν στρατηγική σημασία για την Ευρώπη της επόμενης δεκαετίας.
Η Ελλάδα μπαίνει έστω καθυστερημένα, σε μια αλυσίδα ενεργειακής ασφάλειας όπου το ζητούμενο είναι η αυτονομία της, αλλά περισσότερο η σταθεροποίηση ενός εναλλακτικού ευρωπαϊκού πλέγματος που παρακάμπτει τόσο τη Ρωσία όσο και την Τουρκία.
Το αποτέλεσμα είναι ένα νέο γεωστρατηγικό τρίγωνο: ΗΠΑ – Ευρώπη – Ανατολική Μεσόγειος, στο οποίο η Ελλάδα αναβαθμίζεται, η Τουρκία πιέζεται να ξαναευθυγραμμιστεί και η Ρωσία χάνει σταδιακά το τελευταίο μεγάλο εργαλείο επιρροής της στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Σε αυτή τη μεγάλη εικόνα εντάσσεται πλέον και η πρόσφατα επικαιροποιημένη συμφωνία Ελλάδας-Κύπρου για τον Great Sea Interconnector, το ηλεκτρικό καλώδιο που θα ενώνει Κρήτη-Κύπρο και στη συνέχεια Ισραήλ. Με αναθεωρημένο κόστος που προσεγγίζει τα 1,9 δισ. ευρώ, νέα τεχνικά δεδομένα, είσοδο επιπλέον επενδυτών και κατανομή ρίσκου 50/50, το έργο αποκτά αναβαθμισμένο γεωπολιτικό αποτύπωμα.
Η διασύνδεση αυτή είναι βεβαίως μια υποδομή αλλά κυρίως ένας στρατηγικός μηχανισμός σταθεροποίησης: δένει την Κύπρο πιο στενά με την ευρωπαϊκή αγορά, ενισχύει την ελληνική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο, παρακάμπτει πλήρως την Τουρκία και διαμορφώνει μια νέα ενεργειακή αρχιτεκτονική που ευθυγραμμίζεται απόλυτα με τη δυτική στρατηγική της μετα-ρωσικής εποχής.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου