Του Σωτήρη Σιδέρη
Χωρίς καμία νέα οδηγία, χωρίς καμία νέα ιδέα , αλλά με προσήλωση στην διαχείριση της στασιμότητας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας θα γίνει ο 4ος γύρος των ελληνοτουρκικών συνομιλιών, την Πέμπτη, 12 Ιουνίου. Πρόκειται για τη διαδικασία Πολιτικού Διαλόγου μεταξύ της Υφυπουργού Εξωτερικών, Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου, και του Τούρκου ομολόγου της Μεχμέτ Κεμάλ Μποζάϊ.
Στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών επικρατεί εικόνα αποσύνθεσης. Οι σχέσεις μεταξύ των μη εκλεγμένων Γεραπετρίτη -Παπαδοπούλου είναι ψυχρές και δυσλειτουργικές, οι σχέσεις μεταξύ Πρωθυπουργού -ΥΠΕΞ ανύπαρκτες και με διαρκείς ήττες στο παθητικό τους.
Το κέντρο λήψης των αποφάσεων είναι το γραφείο του πρωθυπουργού, αγνώστων λοιπών προθέσεων... Η άπνοια που επικρατεί στο Αιγαίο είναι η εικόνα μιας παθητικής εξωτερικής πολιτικής , αλλά σε ό,τι αφορά την Άγκυρα είναι το αποτέλεσμα σημαντικών επιτυχιών της. Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια βελούδινη απομόνωση που θα εξελιχθεί σε μια μόνιμη και επικίνδυνη κατάσταση , αν όπως φημολογείται, η Τουρκία απαιτήσει γραπτή δήλωση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη για μη επέκταση των χωρικών υδάτων μέχρι τα 12 μίλια , σε αντάλλαγμα για την άρση του casus belli. Κάτι που ο πρωθυπουργός και κανένας πρωθυπουργός, δεν δικαιούται να κάνει.
Ποια είναι η ατζέντα;
Αυτή την στιγμή, ούτε στην κυβέρνηση, ούτε στο υπουργείο Εξωτερικών, πλην ελαχίστων, γνωρίζουν τι ακριβώς συζητούν οι αντιπροσωπείες Ελλάδας -Τουρκίας, καθώς από το περασμένο Δεκέμβριο , ο Κυριάκος Μητσοτάκης πάγωσε τις συνομιλίες , ακύρωσε κάθε προοπτική προσφυγής στη Χάγη και οπισθοχώρησε. Αυτό εκτιμάται ότι έγινε, τόσο εξαιτίας των πιέσεων που άσκησαν οι Καραμανλής και Σαμαράς, όσο και γιατί ο πρωθυπουργός έφθασε σε ένα σημείο που όφειλε να πάρει αποφάσεις που θα ήταν δύσκολο να τις διαχειριστεί, με δεδομένες τις απαιτήσεις της Τουρκίας. Έτσι έχουμε οδηγηθεί σε μια αδιαφανή άσκηση ισορροπίας που όμως, βολεύει πάρα πολύ την Τουρκία αυτή την περίοδο.
Η Άγκυρα , στο μεταξύ διάστημα έχει να παρουσιάσει τεράστιας σημασίας επιτυχίες στις σχέσεις με την ΕΕ, έχει αποκαταστήσει σοβαρούς διαύλους και έχει στρατηγικό διάλογο με τις ΗΠΑ του Τραμπ, έχει δεδομένες σχέσεις με την Ρωσία, ελέγχει σε σημαντικό βαθμό την εξουσία στην Συρία, την Λιβύη και έχει καθηλώσει την Ελλάδα στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο. Εκ των πραγμάτων έχει το πάνω χέρι παντού.
Αν υπάρξει κάποια πρόοδος ως προς την πραγματοποίηση του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας θα φανεί, αλλά είναι δευτερεύον ζήτημα. Είναι φυσικά θετικό το γεγονός ότι η Αθήνα και η Άγκυρα συζητούν πάνω στη θετική ατζέντα και διατηρούνται επαφές σε υψηλό επίπεδο, αλλά οι δίαυλοι είναι επικοινωνία και διαδικασία, δεν είναι διαπραγμάτευση, ούτε σχέδιο εξωτερικής πολιτικής.
Χωρίς καμία νέα οδηγία, χωρίς καμία νέα ιδέα , αλλά με προσήλωση στην διαχείριση της στασιμότητας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας θα γίνει ο 4ος γύρος των ελληνοτουρκικών συνομιλιών, την Πέμπτη, 12 Ιουνίου. Πρόκειται για τη διαδικασία Πολιτικού Διαλόγου μεταξύ της Υφυπουργού Εξωτερικών, Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου, και του Τούρκου ομολόγου της Μεχμέτ Κεμάλ Μποζάϊ.
Στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών επικρατεί εικόνα αποσύνθεσης. Οι σχέσεις μεταξύ των μη εκλεγμένων Γεραπετρίτη -Παπαδοπούλου είναι ψυχρές και δυσλειτουργικές, οι σχέσεις μεταξύ Πρωθυπουργού -ΥΠΕΞ ανύπαρκτες και με διαρκείς ήττες στο παθητικό τους.
Το κέντρο λήψης των αποφάσεων είναι το γραφείο του πρωθυπουργού, αγνώστων λοιπών προθέσεων... Η άπνοια που επικρατεί στο Αιγαίο είναι η εικόνα μιας παθητικής εξωτερικής πολιτικής , αλλά σε ό,τι αφορά την Άγκυρα είναι το αποτέλεσμα σημαντικών επιτυχιών της. Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια βελούδινη απομόνωση που θα εξελιχθεί σε μια μόνιμη και επικίνδυνη κατάσταση , αν όπως φημολογείται, η Τουρκία απαιτήσει γραπτή δήλωση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη για μη επέκταση των χωρικών υδάτων μέχρι τα 12 μίλια , σε αντάλλαγμα για την άρση του casus belli. Κάτι που ο πρωθυπουργός και κανένας πρωθυπουργός, δεν δικαιούται να κάνει.
Ποια είναι η ατζέντα;
Αυτή την στιγμή, ούτε στην κυβέρνηση, ούτε στο υπουργείο Εξωτερικών, πλην ελαχίστων, γνωρίζουν τι ακριβώς συζητούν οι αντιπροσωπείες Ελλάδας -Τουρκίας, καθώς από το περασμένο Δεκέμβριο , ο Κυριάκος Μητσοτάκης πάγωσε τις συνομιλίες , ακύρωσε κάθε προοπτική προσφυγής στη Χάγη και οπισθοχώρησε. Αυτό εκτιμάται ότι έγινε, τόσο εξαιτίας των πιέσεων που άσκησαν οι Καραμανλής και Σαμαράς, όσο και γιατί ο πρωθυπουργός έφθασε σε ένα σημείο που όφειλε να πάρει αποφάσεις που θα ήταν δύσκολο να τις διαχειριστεί, με δεδομένες τις απαιτήσεις της Τουρκίας. Έτσι έχουμε οδηγηθεί σε μια αδιαφανή άσκηση ισορροπίας που όμως, βολεύει πάρα πολύ την Τουρκία αυτή την περίοδο.
Η Άγκυρα , στο μεταξύ διάστημα έχει να παρουσιάσει τεράστιας σημασίας επιτυχίες στις σχέσεις με την ΕΕ, έχει αποκαταστήσει σοβαρούς διαύλους και έχει στρατηγικό διάλογο με τις ΗΠΑ του Τραμπ, έχει δεδομένες σχέσεις με την Ρωσία, ελέγχει σε σημαντικό βαθμό την εξουσία στην Συρία, την Λιβύη και έχει καθηλώσει την Ελλάδα στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο. Εκ των πραγμάτων έχει το πάνω χέρι παντού.
Αν υπάρξει κάποια πρόοδος ως προς την πραγματοποίηση του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας θα φανεί, αλλά είναι δευτερεύον ζήτημα. Είναι φυσικά θετικό το γεγονός ότι η Αθήνα και η Άγκυρα συζητούν πάνω στη θετική ατζέντα και διατηρούνται επαφές σε υψηλό επίπεδο, αλλά οι δίαυλοι είναι επικοινωνία και διαδικασία, δεν είναι διαπραγμάτευση, ούτε σχέδιο εξωτερικής πολιτικής.
Η διπλωματική περικύκλωση και η απομόνωση της Αθήνας
Σε σημαντικά , όσο και κομβικά γεγονότα των τελευταίων τεσσάρων ετών η Ελλάδα έμεινε μόνη της να αναζητά πυξίδα και διέξοδο από την ασφυκτική, διπλωματική και στρατιωτική, πίεση που της άσκησε η Τουρκία. Η στρατιωτική πίεση του 2020 με το Ουρούτς Ρέις, που έκανε σεισμικές έρευνες σε μια τεράστια έκταση στη νοτιοανατολική Μεσόγειο μέχρι τα όρια των χωρικών μας υδάτων στην Ρόδο, η διπλή πίεση , στρατιωτική και πολιτική με την ακύρωση του έργου του καλωδίου για την ηλεκτρική σύνδεση Ελλάδας -Κύπρου -Ισραήλ έφεραν αποτελέσματα. Η Ελλάδα δεν μπορεί να ξεμυτίσει από τα 6 μίλια.
Η Διακήρυξη των Αθηνών και τέλος η πλήρης απομόνωση της Αθήνας , παρά την εικόνα κατανόησης ορισμένων Ευρωπαίων, στο κεφάλαιο της συμμετοχής της Τουρκίας για εξοπλιστικά σχέδια της ΕΕ κατέδειξαν μια ιδιάζουσα, βελούδινη απομόνωση της Ελλάδας. Η Άγκυρα κατάφερε να εκμεταλλευθεί ιδανικά την εξοπλιστική υστερία της Ευρώπης , έσπασε τα εμπόδια που κάποτε έβαζε η Αθήνα και αντί να είναι η Τουρκία σε απομόνωση, είναι η Ελλάδα.
Όλα αυτά επειδή το πολιτικό βάρος της Αθήνας διαρκώς μειώνεται, όπως και η επιρροή της , ενώ της Τουρκίας διαρκώς μεγεθύνεται. Η ίδια εικόνα αντανακλάται και σε άλλα, θεωρητικά δευτερεύοντα ζητήματα, όπως η υπόθεση της Μονής Σινά, η αλλαγή στις σχέσεις του στρατηγού Χάφταρ της ανατολικής Λιβύηςμε την Τουρκία και η απογείωση των διμερών σχέσεων, Γερμανίας, Ρωσίας, Αγγλίας, Ιταλίας, Γαλλίας και ΗΠΑ με την Άγκυρα.
Στο Αιγαίο επικρατεί άπνοια για δύο λόγους. Ένας γιατί ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει παγώσει κάθε διαδικασία ουσιαστικής προόδου καθώς απειλείται ανοιχτά από τους Καραμανλή -Σαμαρά. Δεύτερος , γιατί η Τουρκία έχει πετύχει όλους τους στόχους και δεν βιάζεται να ανοίξει νέο κεφάλαιο. Η άπνοια στο Αιγαίο είναι πρόβλημα, ένα καλοπληρωμενο μορατόριουμ και όχι πρόοδος . Πέραν αυτών αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον το θαλάσσιο πάρκου των Κυκλάδων εντός του Ιουνίου, σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό....
Τι θα γίνει στο εγγύς μέλλον; η Τουρκία , αν και μη μέλος της ΕΕ είναι πλέον ισχυρός εταίρος και της ΕΕ συλλογικά και σε διμερές επίπεδο με τις ισχυρές χώρες της Ευρώπης. Διαθέτει επιρροή στην ευρύτερη περιοχή και αντιμετωπίζεται από τον Λευκό Οίκο , ως σημαντική χώρα στην περιοχή όπως το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία. Ήδη φαίνεται να προετοιμάζεται και συνάντηση του Τραμπ με τον Ερντογάν. Αν συμβεί αυτό και πάει η καλά η συνάντηση και η χώρα μας βρεθεί στο μενού της συνάντησης, η θέση της Ελλάδας θα υποχωρήσει ακόμη περισσότερο, ίσως πολύ ανησυχητικά. Από τη κατάσταση της βελούδινης απομόνωσης, θα μετατραπεί σε δορυφόρο εφαρμογής πολιτικών τις οποίες θα συνδιαμορφώνει η Τουρκία με άλλες μεγάλες ευρωπαικές χώρες και τις ΗΠΑ.
Η απειλή πολέμου
Επειδή το τελευταίο διάστημα είτε ως κίνηση αντιπερισπασμού για το βετερλό και την αναβάθμιση της Άγκυρας στα σχέδια της ΕΕ, είτε ως κίνηση απελπισίας για εσωτερική κατανάλωση, ο πρωθυπουργός έθεσε το ζήτημα άρσης της απειλής πολέμου , σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, σημειώνεται ότι:
Η Τουρκία ποτέ δεν κάνει την παραμικρή κίνηση , αν πρώτα δεν εξασφαλίσει ανταλλάγματα, ακόμη και από τις ΗΠΑ ή την Ρωσία. Υπό αυτό το πρίσμα υπάρχει η πληροφορία, ότι αν η ελληνική κυβέρνηση θέσει στο τραπέζι την άρση του casus belli, για την υπογραφή συμφωνίας Άμυνας μεταξύ ΕΕ-Τουρκίας , η Άγκυρα θα απαιτήσει έγγραφη δήλωση της Αθήνας ότι δεν επεκτείνει τα χωρικά ύδατα στο Αιγαίο.
Θα τολμήσει; πιθανότατα όχι , γιατί ακόμη και αν το θέλει, θα απειληθεί με πτώση της κυβέρνησης. Οπότε αυτό που μένει είναι, να επιχειρηθεί η αποδυνάμωση του δικαιώματος της Ελλάδας με κατάλληλη διατύπωση, δηλαδή με μια διατύπωση , πέραν των συμφωνιών της Μαδρίτης και της Διακήρυξης των Αθηνών. Αν τελικά υπάρξει τέτοια συζήτηση, η ΕΕ φυσικά θα χειροκροτήσει. Οι Έλληνες όχι. Γιατί υπάρχει και όριο στη σιωπή.
Εν αναμονή εξελίξεων λοιπόν , αλλά η έλλειψη διαφάνειας είναι μείζον ζήτημα. Από τη μυστική διπλωματία ωφελείται σχεδόν πάντα ο ισχυρός...
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου