Αυτή η στροφή έρχεται μετά την μη ικανοποιητική, κατά τους Πακιστανούς, απόδοση των κινεζικών συστημάτων HQ-16 και HQ-9 κατά τη διάρκεια πρόσφατων συγκρούσεων με την Ινδία, όπου δεν κατάφεραν να εντοπίσουν ή να αναχαιτίσουν ινδικές επιθέσεις και παρέλυσαν από τις ινδικές επιθέσεις ηλεκτρονικού πολέμου (EW), πάντα σύμφωνα με τους Πακιστανούς.
Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Sindoor, που ξεκίνησε η Ινδία στις 7 Μαΐου 2025, σε απάντηση σε μια τρομοκρατική επίθεση στο Pahalgam που σκότωσε 26 πολίτες, οι ινδικές δυνάμεις πραγματοποίησαν επιθέσεις ακριβείας σε τρομοκρατικές θέσεις και κύριες πακιστανικές αεροπορικές βάσεις, συμπεριλαμβανομένων των Noor Khan και Rahimyar Khan.
Τα Rafale της Ινδικής Πολεμικής Αεροπορίας (IAF), οπλισμένα με πυραύλους κρουζ SCALP γαλλικής προέλευσης, παρέκαμψαν τα συστήματα HQ-16 και HQ-9 του Πακιστάν. Οι αναφορές δείχνουν ότι οι δυνατότητες των ινδικών συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου (EW) “τύφλωσαν” αποτελεσματικά το δίκτυο αεράμυνας του Πακιστάν, αφήνοντας ευάλωτες κρίσιμες εγκαταστάσεις.
Οι ινδικές επιθέσεις όχι μόνο κατέστρεψαν τρομοκρατικές υποδομές, αλλά και προκάλεσαν ζημιές σε εκτοξευτές HQ-9 στη Λαχόρη και το Σιαλκότ. Ο HQ-16, με βεληνεκές 40-70 χλμ., και ο HQ-9, ικανός να πλήξει στόχους σε αποστάσεις έως και 200-300 χλμ., εμφανίζονταν ως ισχυρές λύσεις ενάντια σε εναέριες απειλές, συμπεριλαμβανομένων αεροσκαφών, πυραύλων κρουζ και βαλλιστικών πυραύλων. Ωστόσο, η αδυναμία τους να αντιμετωπίσουν τους πυραύλους SCALP της Ινδίας – σε συνδυασμό με την επιτυχή παρεμβολή των ραντάρ τους – έχει οδηγήσει σε κρίση εμπιστοσύνης στο Πακιστάν.
Σε απάντηση, το Πακιστάν έχει στρέψει την προσοχή του στα συστήματα αεράμυνας SιPER της Τουρκία. Ο SΙPER Block 1, που είναι ήδη σε υπηρεσία, κατά τους Τούρκους, μπορεί να πλήξει εναέριους στόχους σε απόσταση 70 χλμ., προσφέροντας συγκρίσιμες ικανότητες με τον HQ-16, διαθέτοντας, θεωρητικά, βελτιωμένα συστήματα ραντάρ και καθοδήγησης.
Ο SIPER Block 2, το οποίο βρίσκεται υπό δοκιμή και αναμένεται να ενταχθεί σε υπηρεσία το 2026. Ο Block 2 έχει βεληνεκές 150 χλμ., τοποθετώντας τον ως άμεσο ανταγωνιστή του HQ-9. Η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία αξιολογεί επίσης την ανθεκτικότητα του συστήματος έναντι παρεμβολών ραντάρ και ηλεκτρονικού πολέμου, έναν κρίσιμο παράγοντα για το Πακιστάν δεδομένων των πρόσφατων εμπειριών του.
Το ενδιαφέρον του Πακιστάν για τα συστήματα SΙPER αντικατοπτρίζει μια ευρύτερη τάση διαφοροποίησης των αμυντικών του προμηθειών πέρα από την Κίνα, η οποία είναι ο κύριος προμηθευτής του εδώ και δεκαετίες. Η φημολογούμενη κακή απόδοση των HQ-16 και HQ-9 όχι μόνο έχει φέρει σε δύσκολη θέση το Πακιστάν, αλλά και έχει επιδεινώσει την αμυντική του σχέση με το Πεκίνο, με τους Κινέζους χρήστες του Διαδικτύου να επικρίνουν ανοιχτά τον επιχειρησιακό χειρισμό των συστημάτων από το Πακιστάν, καθώς συνήθως δεν φταίει το βέλος αλλά ο… τοξότης.
Σε κάθε περίπτωση η ενσωμάτωση των συστημάτων SΙPER στην αρχιτεκτονική αεράμυνας του Πακιστάν δεν θα είναι χωρίς προκλήσεις. Το υπάρχον πλαίσιο Ολοκληρωμένης Πολυεπίπεδης Ολοκληρωμένης Αεράμυνας (CLIAD) της χώρας, το οποίο βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε κινεζικά συστήματα όπως τα HQ-16, HQ-9 και LY-80, ενδέχεται να αντιμετωπίσει προβλήματα συμβατότητας με την τουρκική τεχνολογία.
Επιπλέον, οι οικονομικοί περιορισμοί του Πακιστάν θα μπορούσαν να περιπλέξουν τη διαδικασία απόκτησης. Το κόστος των συστημάτων SIPER, αν και δεν έχει δημοσιοποιηθεί, είναι πιθανό να είναι σημαντικό, ειδικά για μια χώρα που ήδη αντιμετωπίζει το υψηλό κόστος συντήρησης του κινεζικού εξοπλισμού της.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου