Του Στράτου Βαλτινού
Η δημοκρατία είναι πολίτευμα , δεν είναι φάρσα. Η βουλή είναι κορυφαίος θεσμός της δημοκρατίας δεν είναι σύναξη γελωτοποιών που αποτελούν αυτόνομο σύστημα. Η κυβέρνηση κυβερνά με λαική εντολή και με βάση πρόγραμμα και θέσεις και όχι με απευθείας ανάθεση. Ο πρωθυπουργός έχει θεσμικά καθήκοντα που απορρέουν από το σύνταγμα και τους νόμους του κράτους, δεν είναι αυτοκράτορας , κάτι σαν ενδιάμεσος μεταξύ θεού και λαού. Οι θεσμοί είναι τα αντίβαρα για να μην είναι αυτοκράτορας.
Κατά συνέπεια, όταν διαβιβάζεται στη βουλή ένας φάκελος που εντοπίζει ευθύνες σε βαθμό κακουργήματος για έναν υπουργό ή βουλευτή, η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός και η βουλή, οφείλουν πρώτα να προστατεύσουν τους θεσμούς και μετά ας πουν την άποψή τους. Εδώ, στην περίπτωση των Τριαντόπουλου και Κώστα Καραμανλή, όπως και για την λίστα Πέτσα και την Εξεταστική Επιτροπή για τα Τέμπη νωρίτερα και άλλες υποθέσεις, η κυβέρνηση -καθεστώς της ΝΔ, προσαρμόζει τους θεσμούς στα μέτρα της, διαβρώνει τη δημοκρατία και νοιώθει ότι ο πολιτικός βούρκος της ταιριάζει και της προσφέρει ασφάλεια. Μήπως όμως είναι ο τρόμος για το τι επέρχεται;
Καθεστωτικός βάλτος
Όσο περνά ο καιρός, τόσο περισσότερο η κυβέρνηση με πρώτο τον πρωθυπουργό αιχμαλωτίζονται στο καθεστώς αυτοπροστασίας που έχουν επινοήσει για να αποφεύγουν την λογοδοσία. Ο θάνατος 57 ανθρώπων στα Τέμπη, κυρίως νέων, είναι η θηλιά που όλο και περισσότερο σφίγγει γύρω από την κυβέρνηση. Ο Μητσοτάκης παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που έχει καταβάλλει, τους μηχανισμούς, χρήματος, ΜΜΕ, κράτους και παρακράτους που έχει ενεργοποιήσει , δεν έχει καταφέρει να απεγκλωβιστεί. Στην περίπτωση Τριαντόπουλου, ήταν ο ίδιος ο Τριαντόπουλος που υποτίθεται πήρε την πρωτοβουλία να δηλώσει ότι θέλει να δικαστεί από τον φυσικό δικαστή για να κλείσει η Προανακριτική Επιτροπή.
Στην περίπτωση όμως του Κώστα Καραμανλή, ο ίδιος σιωπά και είναι η κυβέρνηση που μιλάει για λογαριασμό του. Πράγμα πρωτοφανές για τα κοινοβουλευτικά χρονικά και τα πολιτικά ήθη . Γιατί σιωπά ο Καραμανλής, ας το πει ο ίδιος. Δικό του πρόβλημα. Η βουλή όμως δεν είναι παράρτημα του Επιτελικού Κράτους, ούτε των οικογενειών Μητσοτάκη και Καραμανλή.
αυτό το πρίσμα, οι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου Μαρινάκη την Τρίτη 29 Απριλίου προδίδουν σίγουρα πανικό, αλλά και καθεστωτική νοοτροπία. Η κυβέρνηση όφειλε να πάει στην Προανακριτική , να συζητηθούν όλες οι πλευρές της υπόθεσης και να ακολουθηθούν οι προβλεπόμενες διαδικασίες. Η άρνησή της , λένε οι νομικοί και τα κόμματα , σχετίζεται με την άρνηση της ΝΔ να γίνει εκτενής συζήτηση για τις ευθύνες πολλών , ακόμη και του πρωθυπουργού για το έγκλημα των Τεμπών. Αυτό ακριβώς είναι το νόημα των επικρίσεων για καθεστωτισμό.
Η δημοκρατία είναι πολίτευμα , δεν είναι φάρσα. Η βουλή είναι κορυφαίος θεσμός της δημοκρατίας δεν είναι σύναξη γελωτοποιών που αποτελούν αυτόνομο σύστημα. Η κυβέρνηση κυβερνά με λαική εντολή και με βάση πρόγραμμα και θέσεις και όχι με απευθείας ανάθεση. Ο πρωθυπουργός έχει θεσμικά καθήκοντα που απορρέουν από το σύνταγμα και τους νόμους του κράτους, δεν είναι αυτοκράτορας , κάτι σαν ενδιάμεσος μεταξύ θεού και λαού. Οι θεσμοί είναι τα αντίβαρα για να μην είναι αυτοκράτορας.
Κατά συνέπεια, όταν διαβιβάζεται στη βουλή ένας φάκελος που εντοπίζει ευθύνες σε βαθμό κακουργήματος για έναν υπουργό ή βουλευτή, η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός και η βουλή, οφείλουν πρώτα να προστατεύσουν τους θεσμούς και μετά ας πουν την άποψή τους. Εδώ, στην περίπτωση των Τριαντόπουλου και Κώστα Καραμανλή, όπως και για την λίστα Πέτσα και την Εξεταστική Επιτροπή για τα Τέμπη νωρίτερα και άλλες υποθέσεις, η κυβέρνηση -καθεστώς της ΝΔ, προσαρμόζει τους θεσμούς στα μέτρα της, διαβρώνει τη δημοκρατία και νοιώθει ότι ο πολιτικός βούρκος της ταιριάζει και της προσφέρει ασφάλεια. Μήπως όμως είναι ο τρόμος για το τι επέρχεται;
Καθεστωτικός βάλτος
Όσο περνά ο καιρός, τόσο περισσότερο η κυβέρνηση με πρώτο τον πρωθυπουργό αιχμαλωτίζονται στο καθεστώς αυτοπροστασίας που έχουν επινοήσει για να αποφεύγουν την λογοδοσία. Ο θάνατος 57 ανθρώπων στα Τέμπη, κυρίως νέων, είναι η θηλιά που όλο και περισσότερο σφίγγει γύρω από την κυβέρνηση. Ο Μητσοτάκης παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που έχει καταβάλλει, τους μηχανισμούς, χρήματος, ΜΜΕ, κράτους και παρακράτους που έχει ενεργοποιήσει , δεν έχει καταφέρει να απεγκλωβιστεί. Στην περίπτωση Τριαντόπουλου, ήταν ο ίδιος ο Τριαντόπουλος που υποτίθεται πήρε την πρωτοβουλία να δηλώσει ότι θέλει να δικαστεί από τον φυσικό δικαστή για να κλείσει η Προανακριτική Επιτροπή.
Στην περίπτωση όμως του Κώστα Καραμανλή, ο ίδιος σιωπά και είναι η κυβέρνηση που μιλάει για λογαριασμό του. Πράγμα πρωτοφανές για τα κοινοβουλευτικά χρονικά και τα πολιτικά ήθη . Γιατί σιωπά ο Καραμανλής, ας το πει ο ίδιος. Δικό του πρόβλημα. Η βουλή όμως δεν είναι παράρτημα του Επιτελικού Κράτους, ούτε των οικογενειών Μητσοτάκη και Καραμανλή.
αυτό το πρίσμα, οι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου Μαρινάκη την Τρίτη 29 Απριλίου προδίδουν σίγουρα πανικό, αλλά και καθεστωτική νοοτροπία. Η κυβέρνηση όφειλε να πάει στην Προανακριτική , να συζητηθούν όλες οι πλευρές της υπόθεσης και να ακολουθηθούν οι προβλεπόμενες διαδικασίες. Η άρνησή της , λένε οι νομικοί και τα κόμματα , σχετίζεται με την άρνηση της ΝΔ να γίνει εκτενής συζήτηση για τις ευθύνες πολλών , ακόμη και του πρωθυπουργού για το έγκλημα των Τεμπών. Αυτό ακριβώς είναι το νόημα των επικρίσεων για καθεστωτισμό.
Ας καταργήσουν και τα κόμματα!
Αλλά όσο επικίνδυνα είναι όλα αυτά , άλλο τόσο γελοία είναι η προσπάθεια της κυβέρνησης να γελοιοποιήσει τους θεσμούς, αλλά και να υποβαθμίσει και τον ρόλο των κομμάτων στο δημοκρατικό πολίτευμα. Είναι αρέσει , είτε όχι, τα κόμματα υπάρχουν και λειτουργούν και αυτά με βάση κανόνες και θεσμικό πλαίσιο και φυσικά κρίνονται για το έργο τους. Όταν λοιπόν η κυβέρνηση δια του εκπροσώπου της Παύλου Μαρινάκη εκστομίζει αθλιότητες, γίνεται αντιληπτή η κρίση πανικού της.
Ο Μαρινάκης είπε μεταξύ άλλων ότι «εμείς πιστεύουμε στην αθωότητά του, θα κριθεί από την ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Εν προκειμένω από 5 ανώτατους δικαστές και δεν θα περάσει από το φίλτρο των κομμάτων που έχουν τους δικούς τους σκοπούς”. Αδιανόητα πράγματα. Ας καταργήσουν και τα κόμματα να απολαμβάνουν το καθεστώς τους παρέα με το “κράτος των δικαστών’ που λέει και ο καθηγητής Κώστας Δουζίνας .
Επειδή όμως πρόκειται για έναν Καραμανλή, αμίλητο, ένοχο στα μάτια της κοινωνίας, ο Μητσοτάκης έχει πρόβλημα . Το πρόβλημα δεν είναι η σιωπή του Καραμανλή, αλλά το τι θα πει όταν μιλήσει. Προφανώς το παρασκήνιο οργιάζει, αλλά όλο και κάτι ξεφεύγει πάντα.
Οπότε επικρατεί η βεβαιότητα ότι η υπόθεση των Τεμπών θα είναι η πολιτική ταφόπλακα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μια υπόθεση που του έχει ακυρώσει όλα τα αφηγήματα, έχει κάνει κουρέλια όλη την προπαγάνδα , έχει συντελέσει στην ραγδαία πτώση των ποσοστών, έχει ενοχοποιήσει τον ίδιο τον Μητσοτάκη και έπεται συνέχεια…
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου