Δυστυχώς, για άλλη μια φορά, η ομιλία του υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Δένδια στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση επί της πρότασης δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης, αποτέλεσε μια μεγάλη απογοήτευση. Βρήκε την ευκαιρία να περιγράψει ξανά τη συνολική «μεταρρύθμιση» στο υπουργείο και τα αμυντικά πράγματα της Ελλάδας. Το πρόβλημα είναι ότι πολλά εξ όσων αναφέρθηκαν στερούνται λογικής. Ακόμα πιο προβληματικό όμως είναι, ότι η στρατιωτική ηγεσία παρακολουθεί την κατάσταση παθητικά.
Η παθητικότητα αυτή καταλήγει σκανδαλώδης, στο μέτρο που η ηγεσία του στρατεύματος δεν μπαίνει τουλάχιστον στον κόπο να διευκρινίσει τι εννοεί ο πολιτικός της προϊστάμενος. Να επιβεβαιώσει ότι πρόκειται για πρωτοβουλίες που έχουν μελετηθεί και εγκριθεί από τους καθ’ ύλη αρμόδιους και δεν προσάρμοσαν απλά τις απόψεις τους στις επιθυμίες, τα στερεότυπα και τις ιδεοληψίες της ηγεσίας.
Η περιγραφή της μεγάλης εικόνας από τον Δένδια δεν είναι λανθασμένη: «Ασύλληπτες γεωπολιτικές αλλαγές, ταχύτατες, που οδηγούν στην αδήριτη ανάγκη μιας διαφορετικής αντιμετώπισης. Πρέπει να αντιπαρέλθουμε κάθε καθεστηκυία ραθυμία και επίσης κάθε φόβο πολιτικού κόστους». Διαπιστώνει ορθά και την «καθεστηκυία ραθυμία» και τον φόβο πολιτικού κόστους. Πώς όμως γίνεται να ταιριάζουν οι «ασύλληπτες γεωπολιτικές αλλαγές» με τον κομπασμό ότι προωθεί εξοπλιστικό 20ετίας;
Η δικαιολογία του περιορισμένου δημοσιονομικού χώρου είναι πραγματική και ορθώς καλεί για σύνεση. Λύση δεν είναι όμως το να ταΐζει την ελληνική κοινωνία με ελπίδα. Δεν θα σώσει τη χώρα τη δύσκολη στιγμή. Όταν υπάρχει αυτός ο συνδυασμός δεδομένων, προφανώς δεν έχει νόημα να αναλωνόμαστε ασκώντας κριτική πάνω από την καρδάρα με το χυμένο γάλα. Ζητούμενο παραμένει το δέον γενέσθαι στη δεδομένη συγκυρία με το δεδομένο πορτοφόλι…
Γιατί δεν μπορεί να είσαι «σφιγμένος» ταμειακά και δημοσιονομικά, αλλά συστηματικά οι προμήθειες να γίνονται με απευθείας ανάθεση άμεσα ή με τον μανδύα της διακρατικής συμφωνίας. Ούτε μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι ενδιαφέρεσαι για την εγχώρια βιομηχανία και να μην επιβάλλεις στον υποψήφιο ανάδοχο τη υπογραφή συμβάσεων υποκατασκευής με την εγχώρια βιομηχανία ΠΡΙΝ την ανάθεση της σύμβασης προμήθειας.
Οι ορθές γενικού τύπου διαπιστώσεις δεν συνοδεύονται από ορθολογική μελέτη των δεδομένων και εισαγωγή «θεραπείας» με ταχείς ρυθμούς, διότι έχει προκριθεί ξανά η επικοινωνία έναντι της ουσίας. Καλές είναι οι προμήθειες κύριων οπλικών συστημάτων σε βάθος χρόνου. Παρεμπιπτόντως, ψευδώς ισχυρίστηκε ότι «εξοπλιστικό, πόσω μάλλον δεκαετίας ή εικοσαετίας, δεν έχει παρουσιαστεί στην ιστορία της Ελλάδας»!
Αυτό που θα περίμενε κανείς να αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση συνολικά, είναι η ανάγκη για επένδυση του μεγαλύτερου μέρους των διατιθέμενων πιστώσεων στο να λειτουργούν με τον βέλτιστο τρόπο και τις βέλτιστες διαθεσιμότητες τα υπάρχοντα οπλικά συστήματα. Μαζί φυσικά με επαρκή αποθέματα πυρομαχικών όλων των τύπων, ανταλλακτικά, αναλώσιμα, όχι για ελάχιστες ημέρες αγώνα… Αυτά επείγουν να γίνουν προτού προγραμματιστούν και εξαγγελθούν νέες προμήθειες.
Όταν δεν μαθαίνεις ακόμα κι όταν παθαίνεις
Από μόνες τους, οι αναφορές πάσχουν στο επίπεδο της λογικής. Όταν υπάρχουν ραγδαίες τεχνολογικές αλλαγές σε όλους τους τομείς, είναι τουλάχιστον αστείο να διαρρέεις το 2025 ότι έχεις αρχίσει τις διαπραγματεύσεις με υποψήφιους ανάδοχους γι’ αυτό που θα προμηθευτείς το 2035-2040, διότι τότε προγραμματίζεις να διαθέσεις τις αναγκαίες πιστώσεις. Επίσης, αγγίζει τα όρια του γελοίου να καλλιεργείς την πεποίθηση ότι επίκειται η υπογραφή σύμβασης. Εξίσου γελοίο είναι επίσης να καθορίζεις το κόστος προμήθειας που θα υλοποιηθεί μετά 10 έτη, ιδιαίτερα μετά την εμφάνιση πληθωρισμού και στο ευρώ.
Κάπως έτσι εξελίσσεται το διαχρονικό φιάσκο με τις MEKO 200HN. Για να μην αναφερθούμε αυτή τη στιγμή στο θέμα των υποβρυχίων Type 214 και τι ακριβώς συνέβη επί υπουργίας Αβραμόπουλου -που διαδίδει παντού πως επιστρέφει στην κυβέρνηση- και αρχηγίας ναυάρχου Αποστολάκη, που θα ολοκλήρωναν υποτίθεται το έργο με 77 εκατ. ευρώ, επειδή τόσα υπήρχαν διαθέσιμα! Ουδείς όμως τους ζήτησε λογαριασμό, ούτε ελέγχθηκε το αποτέλεσμα, οικονομικό και επιχειρησιακό. Κι όλα αυτά τα βρίσκεις μπροστά σου…
Ουδείς ενημέρωσε τον ελληνικό λαό που πλήρωσε, ώστε να διαμορφώσουμε άποψη εάν στη μακρά λίστα με τα φιάσκα θα πρέπει να προσθέσουμε ακόμα ένα. Αντ’ αυτού, συζητάμε επαναφορά στην πολιτική σκηνή ορισμένων, ενώ κάποιοι άλλοι που δεν έφυγαν ποτέ και ευημερούν, οδήγησαν τη ναυπηγική βιομηχανία της χώρας σε περιπέτειες από τις οποίες ακόμα ο Έλληνας φορολογούμενος δεν έχει ξοφλήσει τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ «πανωπροίκια» από τις «επιτυχίες» τους. Ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε…
Ανύπαρκτη αντιπολίτευση
Όλα αυτά, αποδεικνύεται στην πράξη ότι τα υποστηρίζουν χωρίς να συναντούν αντιδράσεις από την αντιπολίτευση. Παρότι διαθέτουν εν αποστρατεία στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων που γνωρίζουν τα θέματα καλά, επιτρέπουν στον Δένδια, χωρίς αντίδραση, να κάνει λόγο για «συναντίληψη», καθιστώντας τους συνενόχους! Όταν υπουργικές θεωρίες που δεν έχουν και πολύ σχέση με την πραγματικότητα διακηρύσσονται χωρίς να ανοίγει μύτη, πέραν της ανύπαρκτης αντιπολίτευσης, τεκμαίρεται η «συνενοχή» του Μεγάρου Μαξίμου.
Αν και πολύ αμφιβάλουμε ότι κατανοούν κι εκεί όσα διακηρύσσει εις εκ των κορυφαίων υπουργών της κυβέρνησης. Εκτός κι αν κάποιοι λίγοι που αντιλαμβάνονται, όπως -θεωρητικά- στο γραφείο του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας- ακολουθούν την τακτική της στρατιωτικής ηγεσίας, έχοντας ως προτεραιότητα το να μη γίνουν δυσάρεστοι…
Στα λόγια φτιάχνουν… και δόγματα!
Τι ακριβώς εννοούσε ο Νίκος Δένδιας με την αναφορά ότι «έχουμε δημιουργήσει ένα νέο δόγμα Άμυνας και Αποτροπής»; Σε ποιο θεσμικό κείμενο καταγράφηκε; Πού είναι η νέα Πολιτική Εθνικής Άμυνας (ΠΕΑ); Η λέξη «δόγμα» είναι πολύ βαριά για να ξεστομίζεται τόσο επιπόλαια. Για να μη σχολιάσει κανείς την αλήστου μνήμης συζήτηση εάν το ελληνικό δόγμα είναι αμυντικό-αποτρεπτικό ή αποτρεπτικό-αμυντικό και επί αυτής της βάσης να ακολουθήσει σχολιασμός της σειράς που επελέγη στην υπουργική αναφορά.
Μίλησε ο κ. Δένδιας για την «Ασπίδα του Αχιλλέα». Φανταζόμαστε ότι περιττεύει να θυμίσουμε ότι ο Αχιλλέας γύρισε από τη μάχη… «επί τας». Τη βάφτισε συνεκτική, αντιπυραυλική, αντιαεροπορική, αντι-drone, αντιπλοιϊκή (σ.σ. δεν γνωρίζαμε ότι ο ΥΕΘΑ εισαγάγει και… γλωσσική καινοτομία) και ανθυποβρυχιακή άμυνα.
Από εδώ και πέρα αρχίζει όμως ακατάσχετο και άκρως επικίνδυνο παραλήρημα. Ειλικρινά απορεί κανείς εάν η στρατιωτική ηγεσία της χώρας προσυπογράφει. Να ξέρουμε, ως πολίτες, διότι αυτό θα επηρεάσει την… εκτίμησης απειλής καθενός ατομικά!
Θα «απεγκλωβίσει» μαχητικά και φρεγάτες!
Ο Δένδιας επιμένει, ότι «η “Ασπίδα” μόλις ολοκληρωθεί θα απελευθερώσει τον στόλο των νέων φρεγατών και των αεροσκαφών 4,5 και 5ης γενιάς από το καθήκον της χωρικής υπεράσπισης που επιτελούν σήμερα και θα μπορούν απελευθερωμένα να εκπληρώσουν έναν ευρύτερο ρόλο αποτροπής με στρατηγικά όπλα, που επίσης για πρώτη φορά στην ιστορία μας εισέρχονται στο ισοζύγιο. Δεν θα είναι εγκλωβισμένα στη στενή άμυνα του Αιγαίου». Από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις…
Αλήθεια τώρα πιστεύει ο υπουργός ότι φρεγάτες και μαχητικά αεροσκάφη δεν θα χρειάζονται για την άμυνα, ή τη «χωρική υπεράσπιση» σύμφωνα με τα λόγια του; Πρόκειται για τεράστιο παραλογισμό το να διαφημίζει ότι θα «εκπληρώσουν έναν ευρύτερο ρόλο αποτροπής με στρατηγικά όπλα». Ας του εξηγήσει κάποιος τα πολύ βασικά: Ότι η άμυνα ξεκινά από το σημείο που καταρρέει η αποτροπή!
Καλό θα ήταν να αναφέρει τέτοια πράγματα στο ΝΑΤΟ, διότι θα εκτεθεί η ίδια η χώρα. Αν εδώ δεν του λένε όσα σκέφτονται οι υποταγμένοι στρατιωτικοί ηγήτορες, στη Συμμαχία η κατάσταση θα είναι διαφορετική. Το χειρότερο όμως δεν είναι η θυμηδία που θα προκληθεί, αλλά η αντίδραση στο τουρκικό γενικό επιτελείο.
Αποτρεπτικό… αποτέλεσμα!
Ο υπουργός δείχνει να πιστεύει ειλικρινά ότι η Τουρκία θα αποτραπεί αποτελεσματικά διότι θα τους απειλούν οι Έλληνες με στρατηγικά όπλα! Αυτό θα μπορούσε θεωρητικά να αποτελέσει συζήτηση, εάν το ζητούμενο ήταν ο κίνδυνος ενός γενικευμένου πολέμου. Για να μην προστεθεί ότι η λογική πάσχει από τη στιγμή που ο αντίπαλος διαθέτει ήδη πολλαπλάσια συστήματα του είδους.
Στη «σημειακή» κρίση, με ποιον ακριβώς τρόπο θα δουλέψει η αποτροπή κ. υπουργέ; Αλήθεια πιστεύουμε ότι είμαστε πειστικοί, δεδομένης και της πρότερης ελληνικής συμπεριφοράς δεκαετιών, ότι είμαστε διατεθειμένοι να εξουδετερώσουμε στρατηγικούς στόχους βαθιά στην τουρκική ενδοχώρα εάν μας επιτεθούν; Και με πόσα όπλα;
Και ένα ακόμα ερώτημα στον «στρατηγό Δένδια» και τους συμβούλους του: Εάν οι Τούρκοι διακηρύξουν ότι σε περίπτωση χρήσης στρατηγικών όπλων από την ελληνική πλευρά, θα ανταποδώσουν στα ίσα ή και πολλαπλάσια, ποιος θα αποδειχθεί αποτρέπων και ποιος αποτρεπόμενος; Αλήθεια πιστεύουν κάποιοι αυτοδίδακτοι στρατηγιστές, ότι όσα συμβουλεύουν τον ΥΕΘΑ στέκουν λογικά; Θα περίμενε κανείς διευκρινιστική τοποθέτηση της στρατιωτικής ηγεσίας. Μάλλον ματαιοπονούμε. Με αυτά τα «υλικά», έμψυχα και άψυχα, θα γίνει «η απογείωση των αμυντικών μας δυνατοτήτων» που ανέφερε ο υπουργός;
Δυστυχώς -ή μήπως ευτυχώς- γι’ αυτόν και για εμάς, πιθανώς και να μην ζούμε όταν οι επόμενες γενεές διαπιστώσουν το κόστους επί του πεδίου τέτοιων πολιτικά ανέξοδων, διακηρυκτικού περιεχομένου επικίνδυνων αυτοσχεδιασμών. Ας ελπίσουμε ότι ούτε εμείς ούτε και εκείνες θα κληθούν και να το καταβάλουν.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου