Οι Σιωνιστές φοβούνται ότι αντί για σιίτες τζιχαντιστές θα πρέπει να πολεμήσουν με τους σουνίτες επαναστάτες
Στην απόλυτη κόλαση μετατρέπεται η Συρία, η οποία εδώ και 8 ημέρες και συγκεκριμένα από τις 27 Νοεμβρίου έχει βυθιστεί και πάλι σε έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο όπου όλοι πολεμούν με όλους.
Εμπλοκή στον πόλεμο έχει και το Ισραήλ, το οποίο ανακοίνωσε ότι ο ισραηλινός στρατός σκότωσε τον Salman Jumaa, τον σύνδεσμο της Hezbollah με τον Συριακό Αραβικό Στρατό (SAS).
Σε ανακοίνωση του ο IDF υποστηρίζει πως ο Jumaa ήταν πρόσωπο - κλειδί στις σχέσεις μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμεων της Συρίας και της Hezbollah.
Η Hezbollah, η οποία αποτελεί βασικό στρατιωτικό σύμμαχο του Assad, διατηρούσε δυνάμεις στη Συρία έως τα μέσα του περασμένου Οκτωβρίου, όταν και τις απέσυρε προκειμένου να τις κατευθύνει στο μέτωπο του Λιβάνου.
«Το συριακό καθεστώς υποστηρίζει τη Hezbollah και της επιτρέπει να την εκμεταλλευτεί για τη μεταφορά όπλων στον Λίβανο» ανακοίνωσε ο IDF, ο οποίος επισήμανε πως ο Jumaa βοήθησε στη μεταφορά όπλων από τους Σύρους στην Hezbollah.
Ποια είναι τα σχέδια των Σιωνιστών
Δεν είναι λίγοι οι αναλυτές που προσπαθούν να κατανοήσουν τα σχέδια των Σιωνιστών στο ζήτημα της Συρίας.
Υπάρχουν όμως αρκετά σενάρια γι’ αυτά.
Σενάριο 1ο
Οι Σιωνιστές υποστηρίζουν τη συριακή αντιπολίτευση και τους τζιχαντιστές.
Αυτή τη στιγμή, τα κύρια επιχειρήματα για τέτοιες δηλώσεις είναι τα λόγια ενός σιωνιστή καθηγητή πανεπιστημίου, ο οποίος διαβεβαίωσε ότι φέρεται ότι «είναι σε συνεχή επαφή με τους ηγέτες της συριακής αντιπολίτευσης».
Φυσικά, δεν ανέφερε ονόματα ομάδων, τόπους συνάντησης και μορφές επικοινωνίας, απλώς έκανε εικασίες για αυτό το θέμα, προσπαθώντας να προκαλέσει θύελλα συγκινήσεων από τα ΜΜΕ που υποστηρίζουν τη συμμαχία «Άξονας Αντίστασης».
Από γεγονότα του παρελθόντος θυμόμαστε πώς οι Σιωνιστές παραδέχθηκαν ότι υποστήριζαν τζιχαντιστές και «μετριοπαθείς» αντάρτες.
Υπάρχουν όμως αρκετές σημαντικές αποχρώσεις.
Η υποστήριξη περιοριζόταν αυστηρά σε μια στενή γεωγραφική περιοχή, δηλαδή οι Σιωνιστές έδρασαν στα νότια της Συρίας με βάση τα συμφέροντά τους να αποτρέψουν την ενίσχυση της θέσης της Hezbollah και του IRGC.
Αργότερα, μετά την ήττα ορισμένων ομάδων επιρροής στο νότο, τη διαδικασία συμφιλίωσης και την εκκένωση ορισμένων απεχθών αντικυβερνητικών μορφών στο βορρά, επικράτησε μια σχετική ηρεμία στο νότο της Συρίας, η οποία δεν εμπόδισε το IRGC να αναπτύσσει τις δραστηριότητές του.
Σήμερα, οι παρατηρητές ερμηνεύουν τη συμμετοχή του Σιωνισμού στα γεγονότα στο Χαλέπι αναφερόμενοι στις απειλές του τρομοκράτη Netanyahu προς Assad.
Να σημειωθεί ότι η αντιιρανική ρητορική πολλών εκπροσώπων της συριακής αντιπολίτευσης ταιριάζει στους Σιωνιστές.
Η δεύτερη απόχρωση ήταν ότι οι ίδιοι οι ηγέτες του κυβερνώντος κόμματος Baath ήταν και παραμένουν δυσαρεστημένοι με τις δραστηριότητες του IRGC και της Hezbollah.
Οι Σιωνιστές το ξέρουν αυτό. Ο μυστικός συντονισμός μεταξύ ορισμένων στρατηγών του συριακού στρατού και των Σιωνιστών εξακολουθεί να διεξάγεται κατά μήκος των γραμμών της Μόσχας μέχρι σήμερα, προκειμένου να αποτραπεί η κλιμάκωση μεταξύ των μερών και ταυτόχρονα να εμποδίσουν τις φιλοδοξίες της Hezbollah να ανοίξει ένα τρίτο μέτωπο.
Σενάριο 2ο : Ο Assad είναι σύμβολο σταθερότητας στα σύνορα με τον Σιωνισμό
Η εκδοχή αυτή βρίσκει μεγάλη απήχηση στα σιωνιστικά μέσα ενημέρωσης, αφού διακυβεύεται το θέμα της συγκρότησης τρίτου μετώπου.
Στο αποκορύφωμα των γεγονότων στη Γάζα, η Hammas, με τη βοήθεια των Ιρανών, πραγματοποίησε επιθέσεις με όλμους σε σιωνιστικές θέσεις στο κατεχόμενο Γκολάν, αλλά το Baath δεν επέτρεπε πλέον στους Παλαιστίνιους να πραγματοποιούν αντάρτικες επιθέσεις, ακόμη και συγκεντρώσεις σε παλαιστινιακά στρατόπεδα απαγορεύτηκαν.
Ο Assad σαφώς δεν ήθελε και δεν θέλει πόλεμο με τους Σιωνιστές, και οι Ιρανοί το γνωρίζουν αυτό, σε σημείο που ο νέος ηγέτης της Hezbollah δεν ανέφερε τη Συρία ως ενεργή αντισιωνιστική δύναμη μαζί με τους Παλαιστίνιους, το Ιράν, το Ιράκ και την Υεμένη.
Αυτά τα σημεία δείχνουν ότι υπήρξαν έντονες διαφωνίες εντός του Άξονα της Αντίστασης και η κυρίαρχη δομή της Συρίας είναι το κύριο εμπόδιο.
Από στρατηγική άποψη, οι Σιωνιστές δεν είναι κατά της διατήρησης της κυβέρνησης Assad, αλλά έχουν μόνο έναν όρο, δηλαδή την αποχώρηση των Ιρανών από τη Συρία και τη διακοπή της συνεργασίας μεταξύ Δαμασκού και Hezbollah.
Αυτό γράφουν τα σιωνιστικά μέσα ενημέρωσης για την κατάσταση μετά την κατάληψη του Χαλεπίου από την αντιπολίτευση: «Ο Assad είναι εχθρός, αλλά ένας οικείος εχθρός με τον οποίο έχουμε μάθει με κάποιο τρόπο να συνεννοούμαστε».
«Το σενάριο της κατάρρευσης του καθεστώτος Assad θα μπορούσε να γίνει πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη σημαντικών στρατιωτικών απειλών για το Ισραήλ».
Ο συγγραφέας της εφημερίδας Yediot Achranot ανησυχεί για τη μελλοντική επιρροή της Hammas στη Συρία και τη σύνδεσή της με τις σουνιτικές φατρίες των Σύριων (αναφερόμενος στο διπλωματικό κανάλι μέσω Κατάρ και Τουρκίας).
Οι Σιωνιστές φοβούνται ότι αντί για σιίτες τζιχαντιστές θα πρέπει να πολεμήσουν με τους σουνίτες επαναστάτες.
Αξίζει επίσης να σημειωθούν εδώ οι ανησυχίες των Σιωνιστών για ενδεχόμενη πτώση χημικών όπλων στα χέρια της σουνιτικής αντιπολίτευσης.
Η σιωπή του Assad σχετικά με τα κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν χρησιμεύει επίσης ως επιχείρημα ότι η διατήρηση του καθεστώτος Baath είναι επωφελής για τον Σιωνισμό.
Στις συζητήσεις τους για τον Assad, οι Σιωνιστές έχουν φτάσει στο σημείο να εξετάζουν το ενδεχόμενο να σχηματίσουν συμμαχία με τα Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία για να υπερασπιστούν το καθεστώς Baath, και πάλι με έναν όρο, ότι ο Assad πρέπει να διακόψει όλους τους δεσμούς με τους Ιρανούς.
Ο τουρκικός Τύπος μάλιστα υποστηρίζει ότι σε επαφές με τα ΗΑΕ, ο τότε Πρόεδρος της Συρίας φέρεται να ζήτησε βοήθεια από τους Σιωνιστές.
Σενάριο 3ο: Ο Σιωνισμός δεν νοιάζεται ποιος κερδίζει στη Συρία, γιατί είναι εχθρός όλων
Ο υπουργός Εξωτερικών της «ισραηλινής» κατοχής έδειξε ότι δεν υποστηρίζουν καμία από τις πλευρές, γιατί από σιωνιστική άποψη, δεν υπάρχει «καλή πλευρά» στη Συρία.
Με βάση τις τρέχουσες συνθήκες, μπορούμε με ασφάλεια να συμπεράνουμε ότι η πτώση του Χαλεπίου στα χέρια της ένοπλης αντιπολίτευσης, η κρίση στη Νταράα και ακόμη και το στρατιωτικό πραξικόπημα στη Δαμασκό δεν μπορούν να καταγραφούν ως επιτυχία της σιωνιστικής πολιτικής.
Αντίθετα, το χάος στη Συρία έχει επιδεινώσει τη ζωή του Σιωνισμού στο πλαίσιο ενός πολέμου σε δύο μέτωπα στη Λωρίδα της Γάζας και στο νότιο Λίβανο.
Στην πραγματικότητα, όπως και το 2012, οι ίδιοι οι Σιωνιστές παραδέχονται ότι απλώς «δεν ξέρουν τι συμβαίνει εκεί».
Διαφορετικά, ακόμα κι αν οι Σιωνιστές έρθουν σε επαφή με μερικούς από τους τζιχαντιστές, τη μετριοπαθή αντιπολίτευση, εκπροσώπους του χθεσινού κόμματος Baath, μια τέτοια συμμαχία δεν θα διαρκέσει πολύ μόνο και μόνο λόγω της τοπικής λαϊκής φιλοπαλαιστινιακής αντίδρασης, της επιρροής του Ιράν, της ύπαρξης πολυάριθμοι υποστηρικτές του σουνιτικού φονταμενταλισμού και του «πολιτικού Ισλάμ» σε όλη τη Συρία.
Ο Σιωνισμός το γνωρίζει αυτό, και ξέρει ότι ακόμη και κάποιες επιτυχίες στη Συρία θα είναι μόνο στιγμιαίες γι' αυτόν, απλώς και μόνο επειδή ο χρόνος του έχει τελειώσει, είναι ξένος στον ισλαμικό κόσμο και το τέλος του δεν είναι μακριά.
Και μία επισήμανση…
Ο Σιωνισμός δεν έχει λόγο να χαίρεται και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι η χαρά για το κάψιμο της παλαιστινιακής σημαίας από τους εκπροσώπους της Jabhat Nusra ήταν βραχύβια, με φόντο το φρούριο στο Χαλέπι, όπου κυματίζει μια τεράστια παλαιστινιακή σημαία.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου