Επειδή κάποιοι έχουν κοντή μνήμη υπενθυμίζουμε ότι λίγες ημέρες πριν τις εκλογές του Μαΐου 2023, ο νέος υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης, είχε δεύτερες σκέψεις για την υποψηφιότητά του στις εκλογές. Μάλιστα σύμφωνα με τις πληροφορίες που διέρρευσε τότε η στήλη «Θεωρείο» της «Καθημερινής», η υποψηφιότητά του, ουδέποτε είχε κλειδώσει και αντ' αυτού, έκλεινε -δήθεν- προς την επιστροφή του στα ακαδημαϊκά του καθήκοντα. Εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε ότι ο «πόθος» του για την επιστροφή στα πανεπιστημιακά έδρανα ήταν μια εύσχημη δικαιολογία για να αποφευχθεί η έκθεσή του στη λαϊκή ετυμηγορία.
Όπως σημειώνει η «Δημοκρατία», η τοποθέτηση στο μείζονος σημασίας υπουργείο Εξωτερικών, προσώπου χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση, είναι φαινόμενο που πρώτη φορά συμβαίνει μετά το 1977. Σε συνδυασμό μάλιστα και με την υφυπουργό Εξωτερικών, Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, της οποίας τα κύρια εχέγγυα είναι αφενός ότι χαίρει της βαθιάς εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού, ως πρώην διπλωματική σύμβουλός του, πριν μετατεθεί ως πρέσβης της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον (η πρώτη γυναίκα στη θέση αυτή), αφετέρου δε ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις θέσεις των Αμερικανών, κατά ομολογία -ενός ανθρώπου που γνωρίζει τα εσώψυχα του υπουργείου Εξωτερικών-, του πρέσβη ε.τ. Γιώργου Αϋφαντή.
Η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, τότε διπλωματική σύμβουλος του Κ. Μητσοτάκη
Επανερχόμενοι όμως στον Γ. Γεραπετρίτη, έχουμε ήδη αναφέρει σε προηγούμενο δημοσίευμα ότι ήταν ο πρωτεργάτης που καλλιέργησε το κλίμα για τον επικείμενο Ελληνοτουρκικό διάλογο -υπό αμερικανογερμανική επιδιαιτησία, ενώ είχε στενές επαφές με τον τουρκικό παράγοντα. Η «Εστία» συγκεκριμένα, με δύο διαφορετικά δημοσιεύματα αποκάλυψε ότι ο Γ. Γεραπετρίτης και ο Τούρκος πρώην πρέσβης στην Αθήνα, Μπουράκ Οζουγκεργκίν, διατηρούσαν ανοικτό κανάλι επικοινωνίας και συζητούσαν ατύπως εφ' όλης της ύλης, ερήμην του τότε ΥΠΕΞ Ν. Δένδια. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, οι δύο άνδρες είχαν τακτικές συναντήσεις «σε ουδέτερο έδαφος σε οικία γνωστής προσωπικότητας των Αθηνών με βαρύ ιστορικό όνομα» και συνομιλούσαν «για τα πάντα κάτω από τα ραντάρ...»!
Όπως σημειώνει η «Δημοκρατία», η τοποθέτηση στο μείζονος σημασίας υπουργείο Εξωτερικών, προσώπου χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση, είναι φαινόμενο που πρώτη φορά συμβαίνει μετά το 1977. Σε συνδυασμό μάλιστα και με την υφυπουργό Εξωτερικών, Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, της οποίας τα κύρια εχέγγυα είναι αφενός ότι χαίρει της βαθιάς εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού, ως πρώην διπλωματική σύμβουλός του, πριν μετατεθεί ως πρέσβης της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον (η πρώτη γυναίκα στη θέση αυτή), αφετέρου δε ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις θέσεις των Αμερικανών, κατά ομολογία -ενός ανθρώπου που γνωρίζει τα εσώψυχα του υπουργείου Εξωτερικών-, του πρέσβη ε.τ. Γιώργου Αϋφαντή.
Η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, τότε διπλωματική σύμβουλος του Κ. Μητσοτάκη
Επανερχόμενοι όμως στον Γ. Γεραπετρίτη, έχουμε ήδη αναφέρει σε προηγούμενο δημοσίευμα ότι ήταν ο πρωτεργάτης που καλλιέργησε το κλίμα για τον επικείμενο Ελληνοτουρκικό διάλογο -υπό αμερικανογερμανική επιδιαιτησία, ενώ είχε στενές επαφές με τον τουρκικό παράγοντα. Η «Εστία» συγκεκριμένα, με δύο διαφορετικά δημοσιεύματα αποκάλυψε ότι ο Γ. Γεραπετρίτης και ο Τούρκος πρώην πρέσβης στην Αθήνα, Μπουράκ Οζουγκεργκίν, διατηρούσαν ανοικτό κανάλι επικοινωνίας και συζητούσαν ατύπως εφ' όλης της ύλης, ερήμην του τότε ΥΠΕΞ Ν. Δένδια. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, οι δύο άνδρες είχαν τακτικές συναντήσεις «σε ουδέτερο έδαφος σε οικία γνωστής προσωπικότητας των Αθηνών με βαρύ ιστορικό όνομα» και συνομιλούσαν «για τα πάντα κάτω από τα ραντάρ...»!
Ο Τούρκος πρώην πρέσβης στην Αθήνα, Μπουράκ Οζουγκεργκίν που είχε την ιδιαίτερη τιμή να κληθεί για «αποχαιρετισμό» στο πρωθυπουργικό γραφείο!
Οι δε εκπεφρασμένες θέσεις του ΥΠΕΞ Γ. Γεραπετρίτη για τα Ελληνοτουρκικά, τις «κόκκινες γραμμές» στα έξι μίλια, τις παροτρύνσεις του: «να βρούμε επιτέλους Ελλάδα και Τουρκία μια ΚΟΙΝΗ ΖΩΝΗ να προσγειωθούμε και να προχωρήσουμε τα ζητήματα που μας διχάζουν επί δεκαετίες...» και τα άκρως ανησυχητικά σενάρια για το: «Τί θα περιέχει η συμφωνία για Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο που προωθούν ΗΠΑ-Γερμανία», σε συνδυασμό με την «ουρανοκατέβατη» τοποθέτησή του στο ΥΠΕΞ, σκιαγραφούν εν συνόλω ένα σκοτεινό παρασκήνιο που μόνο εμπιστοσύνη δεν αποπνέει.
Συνοψίζοντας λοιπόν έχουμε... έναν υπουργό Εξωτερικών:
-Που απέφυγε να θέσει υποψηφιότητα με επικοινωνιακά τεχνάσματα και τοποθετήθηκε χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση.
-Με εκπεφρασμένες απόψεις κατευνασμού που πρώτη φορά στη μεταπολίτευση έχουν διατυπωθεί ανοικτά και αφήνουν ανυπεράσπιστα μείζονα κυριαρχικά δικαιώματα.
-Που συνδιαλέγεται εν τω κρυπτώ με τον τουρκικό παράγοντα ερήμην του καθ' ύλην αρμόδιου υπουργείου.
-Που αναζητάει «μια ΚΟΙΝΗ ΖΩΝΗ να προσγειωθούμε...» στα Ελληνοτουρκικά (οι αγαπητοί αναγνώστες παραπέμπονται σε προηγούμενο δημοσίευμα για περαιτέρω σχολιασμό).
-Που πλαισιώνεται από μια υφυπουργό -ομοίως χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση- τις οποίας το κύριο εχέγγυο είναι η πλήρης ταύτισή της με τις θέσεις μιας χώρας που πιέζει για Ελληνοτουρκικό διάλογο υπό όρους που ο κυρίαρχος λαός δεν θα μάθει μέχρι να είναι πολύ αργά.
-Που ανοίγει τον δρόμο για τις «Πρέσπες του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου» οι οποίες εδώ καιρό προετοιμάζονται από το ελληνικό πολιτικό σύστημα.
Χρειαζόμαστε κι άλλες πληροφορίες για να αρχίσουμε να ανησυχούμε;
Δημοσίευση σχολίου