Έχω την εντύπωση ότι την άσκηση εξωτερικής πολιτικής δια της προσωπικής, μυστικής διπλωματίας, που είχε επιδιώξει (ενίοτε και εν αγνοία του Νίκου Δένδια) από την αρχή της πρωθυπουργίας του ο Κυριάκος Μητσοτάκης (Ιούλιος 2019), την έχει εγκαταλείψει εν πολλοίς.
Και την έχει εγκαταλείψει βλέποντας πως η διεξαγωγή διαλόγου με τον Ερντογάν έχει ελάχιστα περιθώρια επιτυχίας και γι’ αυτό είναι πολύ πιθανή η εμφάνιση ανεξέλεγκτων καταστάσεων, παρά την ετοιμότητα για κατευναστική παρέμβαση του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.
Απόδειξη ότι με την επιλογή της μυστικής διπλωματίας στην Εξωτερική πολιτική έβαινε συνεχώς επιδεινούμενη η θέση της Ελλάδας στα ελληνοτουρκικά από το 2019 μέχρι σήμερα, είναι τα κάτωθι αλληλοδιαδοχικά γεγονότα:
Η αρχή έγινε με το τουρκολιβυκό μνημόνιο τον Νοέμβριο του ’19 (άκρως επιθετική ενέργεια της Τουρκίας κατά της Ελλάδας). Ακολούθησε η (αποτυχημενη) απόπειρα εισβολής στον Έβρο του εργαλειοποιημένου μεταναστευτικού στρατού του Ταγίπ Ερντογάν τον Μάρτιο του ’20 και στη συνέχεια πήραν σειρά: η μυστική τριμερής του Βερολίνου μεταξύ Ελλάδας-Γερμανίας-Τουρκίας (που εγκαινίασε την τουρκική εκστρατεία περί αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών και αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας επί αυτών), οι επί τρίμηνο έρευνες του Oruc Reis στα ΕΧΥ, 7 μίλια απ’ το Καστελόριζο (Αύγουστο-Οκτώβριο του ’20) και όχι μόνο.
Γιατί στα αδιάψευστα αυτά δείγματα αποτυχίας της μυστικής διπλωματίας θα πρέπει να προσθέσουμε τη συνάντηση Ερντογάν –Μητσοτάκη στην Κωνσταντινούπολη (Μάρτιος 2022), με απόντα τον Δένδια και παρούσα στη συζήτηση μεταξύ των δύο ανδρών μόνο μια Τουρκάλα διπλωμάτη (όχι Έλληνα, με επιλογή Μητσοτάκη) σε ρόλο μεταφράστριας-πρακτικογράφου, λες και ήταν ιδιωτική η συνάντησή τους.
Ας σημειωθεί, επίσης, ότι — μετά τη συνάντηση στον Βόσπορο — δεν είχαμε κοινό ανακοινωθέν (δείγμα μυστικοπάθειας για το περιεχόμενο της συζήτησης), ενώ βγήκε ενθουσιασμένος ο πρωθυπουργός προβλέποντας θετική έκβαση των σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας,
Τα ως άνω αρνητικά δεδομένα ήταν αρκετά, νομίζω, για να πείσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αλλάξει ρότα και να εγκαταλείψει την μυστικοπάθεια και την κατευναστική πολιτική απέναντι στην Τουρκία, τη στιγμή μάλιστα που θα απαιτηθούν από τώρα και στο εξής διπλωματικές μάχες ”σώμα με σώμα” με την Τουρκία σε διεθνή πεδία αντιπαραθέσεων με πρώτα τα ευρωπαϊκά forum.
Για την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων μας, όμως, θα πρέπει να είμαστε — ως Εθνική Αντιπροσωπεία — αποφασισμένοι να χρησιμοποιήσουμε όλα τα όπλα στη φαρέτρα μας συμπεριλαμβανομένου και του βέτο.
Κι αυτό για να ανατραπεί η υπάρχουσα μέχρι τώρα ανισορροπία στο Αιγαίο μετά και τη σταδιακή εξοπλιστική μας ενίσχυση από 4 γαλλικές φρεγάτες Belh@rra, 24 Rafale, με αναβάθμιση επιπρόσθετα 83 F-16 και άλλων F-16 block 50, ξέχωρα απ’ την πιθανότητα για προμήθεια 20+20 F-35.
Σήμα προς πάσα κατεύθυνση της πρόθεσης της Ελλάδας να επαναφέρει την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο είναι, εξάλλου, και η τρέχουσα ελληνογαλλική άσκηση ”ΑΡΓΩ 2022” (30 Σεπτεμβρίου-1 Οκτωβρίου 2022), η οποία θορύβησε αρκούντως τον τουρκικό Τύπο, σε σημείο που να θεωρεί είτε ότι ”υποδαυλίζει την ένταση στο Αιγαίο” και είναι ”επικίνδυνο βήμα” είτε ότι είναι ”κίνηση εκφοβισμού από την Αθήνα προς την Άγκυρα” (βλ/ ”Γενί Σαφάκ” κλπ).
Όλες αυτές βέβαια οι φραστικές κορώνες υπερβολής ή οι ύβρεις και οι απειλές των γειτόνων δεν πρέπει να μας πτοούν ούτε να μας παραπλανούν, γιατί είναι μες στο παιχνίδι της δράσης-αντίδρασης των Τούρκων, προκειμένου να δώσουμε πρώτοι την αφορμή για εχθροπραξίες υπό τα φώτα της διεθνούς κοινότητας.
Όχι, δε θα τους κάνουμε τη χάρη αυτή διευκολύνοντας το σχέδιο του Ταγίπ Ερντογάν να αναχαιτίσει δια της πλαγίας την δημοσκοπική κατηφόρα του ενόψει των εκλογών του 2023. Ούτε θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις αυξανόμενες παραβιάσεις του FIR Αθηνών και τις υπερπτήσεις των τουρκικών μαχητικών πάνω από τα νησιά μας με τον επιζήμιο τρόπο που επιλέγουμε χρόνια στις αποκρούσεις αέρος, αν και είναι οικονομικά ασύμφορος και θέτει σε κίνδυνο καθημερινά τη ζωή των Ελλήνων ιπταμένων.
Το ”κλείδωμα” των τουρκικών F-16 απ’ τους ελληνικούς S-300 πάνω από το Αιγαίο, πριν περάσουν στον εναέριο χώρο μας, θα ήταν νομίζω ο καλύτερος τρόπος αποτροπής, αν και βιαστήκαμε να διαψεύσουμε τους Τούρκους στις 23 του περασμένου Αυγούστου, όταν μας κατηγόρησαν ότι το κάναμε (βλ. σχετικό άρθρο της Hurriyet).
Αν δεν χρησιμοποιήσουμε τώρα που τους χρειαζόμαστε τους πυραύλους που αγοράσαμε από τη Ρωσία, πότε θα τους χρησιμοποιήσουμε; Εκτός κι αν, με την πρόφαση ότι έχουν σκουριάσει, στείλουμε και αυτούς στην Ουκρανία για να… ελαφρύνουμε αμυντικά απ’ τα βαριά οπλικά μας συστήματα προς μεγάλη χαρά των Τούρκων, όπως κάναμε με τα ρωσικά τεθωρακισμένα 130 ΤΟΜA BMP-1 των νησιών μας, τα οποία ξαποστείλαμε νύχτα στον Ζελένσκι σαν παράνομοι…
Κι αυτό με την πρόθεση να τα αντικαταστήσουμε το γρηγορότερο (όπως λέγαμε κυβερνητικά) με τα γερμανικά Marder (τα οποία είναι άγνωστο αν και πότε θα έρθουν, τελικά) και με τα αμερικανικά τεθωρακισμένα Μ 1117 που στείλαμε πρόσφατα στη Λέσβο και τη Σάμο, αλλά έχουν μπλοκαριστεί απ’ το Στέιτ Ντιπάρτμεντ μετά το διάβημα των Τούρκων, οι οποίοι είναι πάντα ένα βήμα μπροστά από μας διπλωματικά…
Ας όψεται η… στρατηγική ελληνοαμερικανική αμυντική συμμαχία (που κρύβει, ως φαίνεται, πίσω της το φίδι της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών μας), η Γη και το Ύδωρ που δώσαμε στους Αμερικανούς και η έλλειψη βούλησης εκ μέρους μας για σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής (σε κρίσιμες εθνικές περιστάσεις, όπως η τρέχουσα που διανύουμε), παρουσία και του ΚΥΣΕΑ.
Η παρουσία του τελευταίου, κατ’ εμέ, κρίνεται απαραίτητη από τώρα και στο εξής σε όλες τις συνεδριάσεις του Συμβουλίου, ώστε να έχουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι των κομμάτων επακριβή ενημέρωση για την επιχειρησιακή μας κατάσταση απ’ τους επικεφαλής των Τριών Όπλων. Με μια προϋπόθεση: Όποιος αρχηγός κόμματος διαρρεύσει το παραμικρό προς τα έξω, θα αποκλείται αυτόματα από κάθε σύγκλιση στο μέλλον.
Όσον αφορά τώρα στην άποψη (που εκπορεύεται από προσκείμενους στο ΥΠΑΜ στρατιωτικούς ή ακαδημαϊκούς πολίτες), αυτή με βρίσκει κάθετα αντίθετη, γιατί τη θεωρώ ”βολική” για τους ασκούντες ”κατευναστική” πολιτική και όχι αποτρεπτική, την οποία χρειάζεται η πατρίδα.
Και για να μιλήσω ξεκάθαρα: Η θέση ότι η στρατιωτική ηγεσία μας καλό είναι να μην… πολυφαίνεται είτε για να μην ”ερεθίσει” τα ”δημοκρατικά” ένστικτα (διαχωριστικά, άρα φασιστικά, στην ουσία) κάποιων ημεδαπών ψευτοπροοδευτικών που παθαίνουν αλλεργία σε κάθε ανάμειξη (έστω και για ανθρωπιστικούς λόγους) των ΕΔ της χώρας μας, είναι από λανθασμένη ως επικίνδυνη.
Κυρίαρχα μάλιστα η άποψη αυτών που επικαλούνται ως επιχείρημα για την μη σύγκληση του ΚΥΣΕΑ την λογική της ηττοπάθειας (κύριο χαρακτηριστικό της θεωρίας του κατευνασμού, που όχι μόνο δεν αποτρέπει τον πόλεμο, αλλά οδηγεί κατευθείαν σ’ εκείνον).
Τη λογική, δηλαδή, ότι — αν το κάνουμε — θα εξοργίσουμε το ”θηρίο” (Ερντογάν) και θα δώσουμε αφορμή στους επιβουλείς μας, οι οποίοι έχουν συγκαλέσει ήδη το Συμβούλιο εθνικής Ασφαλείας τους (βλ. διαδικτυακή σύσκεψη προ ημερών του ΥΠΑΜ Χουλουσί Ακάρ με τη στρατιωτική ηγεσία, τους διοικητές των δυνάμεων, τους αναπληρωτές υπουργούς και τους διοικητές μονάδων για τη στάση που πρέπει να κρατήσουν στο θέμα των νησιών του Αιγαίου), να ”παρεξηγήσουν” τις φιλειρηνικές προθέσεις μας και να τις εκλάβουν ως εχθρικές, ώστε να προβούν σε προληπτική ενέργεια…
Επικίνδυνα σενάρια τρόμου που μας εμποδίζουν να αποδράσουμε απ’ την πολιτική του κατευνασμού στην πράξη και το μόνο που πετυχαίνουν είναι να καλλιεργούν κλίμα ελληνικής υποχωρητικότητας δίνοντας σήμα στους απέναντι να προχωρήσουν τα σχέδιά τους με τον αέρα του νικητή τον οποίο, δυστυχώς, τους τον χαρίζουμε εμείς όσο αντιδρούμε ως ηττημένοι…
Και την έχει εγκαταλείψει βλέποντας πως η διεξαγωγή διαλόγου με τον Ερντογάν έχει ελάχιστα περιθώρια επιτυχίας και γι’ αυτό είναι πολύ πιθανή η εμφάνιση ανεξέλεγκτων καταστάσεων, παρά την ετοιμότητα για κατευναστική παρέμβαση του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.
Απόδειξη ότι με την επιλογή της μυστικής διπλωματίας στην Εξωτερική πολιτική έβαινε συνεχώς επιδεινούμενη η θέση της Ελλάδας στα ελληνοτουρκικά από το 2019 μέχρι σήμερα, είναι τα κάτωθι αλληλοδιαδοχικά γεγονότα:
Η αρχή έγινε με το τουρκολιβυκό μνημόνιο τον Νοέμβριο του ’19 (άκρως επιθετική ενέργεια της Τουρκίας κατά της Ελλάδας). Ακολούθησε η (αποτυχημενη) απόπειρα εισβολής στον Έβρο του εργαλειοποιημένου μεταναστευτικού στρατού του Ταγίπ Ερντογάν τον Μάρτιο του ’20 και στη συνέχεια πήραν σειρά: η μυστική τριμερής του Βερολίνου μεταξύ Ελλάδας-Γερμανίας-Τουρκίας (που εγκαινίασε την τουρκική εκστρατεία περί αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών και αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας επί αυτών), οι επί τρίμηνο έρευνες του Oruc Reis στα ΕΧΥ, 7 μίλια απ’ το Καστελόριζο (Αύγουστο-Οκτώβριο του ’20) και όχι μόνο.
Γιατί στα αδιάψευστα αυτά δείγματα αποτυχίας της μυστικής διπλωματίας θα πρέπει να προσθέσουμε τη συνάντηση Ερντογάν –Μητσοτάκη στην Κωνσταντινούπολη (Μάρτιος 2022), με απόντα τον Δένδια και παρούσα στη συζήτηση μεταξύ των δύο ανδρών μόνο μια Τουρκάλα διπλωμάτη (όχι Έλληνα, με επιλογή Μητσοτάκη) σε ρόλο μεταφράστριας-πρακτικογράφου, λες και ήταν ιδιωτική η συνάντησή τους.
Ας σημειωθεί, επίσης, ότι — μετά τη συνάντηση στον Βόσπορο — δεν είχαμε κοινό ανακοινωθέν (δείγμα μυστικοπάθειας για το περιεχόμενο της συζήτησης), ενώ βγήκε ενθουσιασμένος ο πρωθυπουργός προβλέποντας θετική έκβαση των σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας,
Τα ως άνω αρνητικά δεδομένα ήταν αρκετά, νομίζω, για να πείσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αλλάξει ρότα και να εγκαταλείψει την μυστικοπάθεια και την κατευναστική πολιτική απέναντι στην Τουρκία, τη στιγμή μάλιστα που θα απαιτηθούν από τώρα και στο εξής διπλωματικές μάχες ”σώμα με σώμα” με την Τουρκία σε διεθνή πεδία αντιπαραθέσεων με πρώτα τα ευρωπαϊκά forum.
Για την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων μας, όμως, θα πρέπει να είμαστε — ως Εθνική Αντιπροσωπεία — αποφασισμένοι να χρησιμοποιήσουμε όλα τα όπλα στη φαρέτρα μας συμπεριλαμβανομένου και του βέτο.
Κι αυτό για να ανατραπεί η υπάρχουσα μέχρι τώρα ανισορροπία στο Αιγαίο μετά και τη σταδιακή εξοπλιστική μας ενίσχυση από 4 γαλλικές φρεγάτες Belh@rra, 24 Rafale, με αναβάθμιση επιπρόσθετα 83 F-16 και άλλων F-16 block 50, ξέχωρα απ’ την πιθανότητα για προμήθεια 20+20 F-35.
Σήμα προς πάσα κατεύθυνση της πρόθεσης της Ελλάδας να επαναφέρει την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο είναι, εξάλλου, και η τρέχουσα ελληνογαλλική άσκηση ”ΑΡΓΩ 2022” (30 Σεπτεμβρίου-1 Οκτωβρίου 2022), η οποία θορύβησε αρκούντως τον τουρκικό Τύπο, σε σημείο που να θεωρεί είτε ότι ”υποδαυλίζει την ένταση στο Αιγαίο” και είναι ”επικίνδυνο βήμα” είτε ότι είναι ”κίνηση εκφοβισμού από την Αθήνα προς την Άγκυρα” (βλ/ ”Γενί Σαφάκ” κλπ).
Όλες αυτές βέβαια οι φραστικές κορώνες υπερβολής ή οι ύβρεις και οι απειλές των γειτόνων δεν πρέπει να μας πτοούν ούτε να μας παραπλανούν, γιατί είναι μες στο παιχνίδι της δράσης-αντίδρασης των Τούρκων, προκειμένου να δώσουμε πρώτοι την αφορμή για εχθροπραξίες υπό τα φώτα της διεθνούς κοινότητας.
Όχι, δε θα τους κάνουμε τη χάρη αυτή διευκολύνοντας το σχέδιο του Ταγίπ Ερντογάν να αναχαιτίσει δια της πλαγίας την δημοσκοπική κατηφόρα του ενόψει των εκλογών του 2023. Ούτε θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις αυξανόμενες παραβιάσεις του FIR Αθηνών και τις υπερπτήσεις των τουρκικών μαχητικών πάνω από τα νησιά μας με τον επιζήμιο τρόπο που επιλέγουμε χρόνια στις αποκρούσεις αέρος, αν και είναι οικονομικά ασύμφορος και θέτει σε κίνδυνο καθημερινά τη ζωή των Ελλήνων ιπταμένων.
Το ”κλείδωμα” των τουρκικών F-16 απ’ τους ελληνικούς S-300 πάνω από το Αιγαίο, πριν περάσουν στον εναέριο χώρο μας, θα ήταν νομίζω ο καλύτερος τρόπος αποτροπής, αν και βιαστήκαμε να διαψεύσουμε τους Τούρκους στις 23 του περασμένου Αυγούστου, όταν μας κατηγόρησαν ότι το κάναμε (βλ. σχετικό άρθρο της Hurriyet).
Αν δεν χρησιμοποιήσουμε τώρα που τους χρειαζόμαστε τους πυραύλους που αγοράσαμε από τη Ρωσία, πότε θα τους χρησιμοποιήσουμε; Εκτός κι αν, με την πρόφαση ότι έχουν σκουριάσει, στείλουμε και αυτούς στην Ουκρανία για να… ελαφρύνουμε αμυντικά απ’ τα βαριά οπλικά μας συστήματα προς μεγάλη χαρά των Τούρκων, όπως κάναμε με τα ρωσικά τεθωρακισμένα 130 ΤΟΜA BMP-1 των νησιών μας, τα οποία ξαποστείλαμε νύχτα στον Ζελένσκι σαν παράνομοι…
Κι αυτό με την πρόθεση να τα αντικαταστήσουμε το γρηγορότερο (όπως λέγαμε κυβερνητικά) με τα γερμανικά Marder (τα οποία είναι άγνωστο αν και πότε θα έρθουν, τελικά) και με τα αμερικανικά τεθωρακισμένα Μ 1117 που στείλαμε πρόσφατα στη Λέσβο και τη Σάμο, αλλά έχουν μπλοκαριστεί απ’ το Στέιτ Ντιπάρτμεντ μετά το διάβημα των Τούρκων, οι οποίοι είναι πάντα ένα βήμα μπροστά από μας διπλωματικά…
Ας όψεται η… στρατηγική ελληνοαμερικανική αμυντική συμμαχία (που κρύβει, ως φαίνεται, πίσω της το φίδι της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών μας), η Γη και το Ύδωρ που δώσαμε στους Αμερικανούς και η έλλειψη βούλησης εκ μέρους μας για σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής (σε κρίσιμες εθνικές περιστάσεις, όπως η τρέχουσα που διανύουμε), παρουσία και του ΚΥΣΕΑ.
Η παρουσία του τελευταίου, κατ’ εμέ, κρίνεται απαραίτητη από τώρα και στο εξής σε όλες τις συνεδριάσεις του Συμβουλίου, ώστε να έχουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι των κομμάτων επακριβή ενημέρωση για την επιχειρησιακή μας κατάσταση απ’ τους επικεφαλής των Τριών Όπλων. Με μια προϋπόθεση: Όποιος αρχηγός κόμματος διαρρεύσει το παραμικρό προς τα έξω, θα αποκλείται αυτόματα από κάθε σύγκλιση στο μέλλον.
Όσον αφορά τώρα στην άποψη (που εκπορεύεται από προσκείμενους στο ΥΠΑΜ στρατιωτικούς ή ακαδημαϊκούς πολίτες), αυτή με βρίσκει κάθετα αντίθετη, γιατί τη θεωρώ ”βολική” για τους ασκούντες ”κατευναστική” πολιτική και όχι αποτρεπτική, την οποία χρειάζεται η πατρίδα.
Και για να μιλήσω ξεκάθαρα: Η θέση ότι η στρατιωτική ηγεσία μας καλό είναι να μην… πολυφαίνεται είτε για να μην ”ερεθίσει” τα ”δημοκρατικά” ένστικτα (διαχωριστικά, άρα φασιστικά, στην ουσία) κάποιων ημεδαπών ψευτοπροοδευτικών που παθαίνουν αλλεργία σε κάθε ανάμειξη (έστω και για ανθρωπιστικούς λόγους) των ΕΔ της χώρας μας, είναι από λανθασμένη ως επικίνδυνη.
Κυρίαρχα μάλιστα η άποψη αυτών που επικαλούνται ως επιχείρημα για την μη σύγκληση του ΚΥΣΕΑ την λογική της ηττοπάθειας (κύριο χαρακτηριστικό της θεωρίας του κατευνασμού, που όχι μόνο δεν αποτρέπει τον πόλεμο, αλλά οδηγεί κατευθείαν σ’ εκείνον).
Τη λογική, δηλαδή, ότι — αν το κάνουμε — θα εξοργίσουμε το ”θηρίο” (Ερντογάν) και θα δώσουμε αφορμή στους επιβουλείς μας, οι οποίοι έχουν συγκαλέσει ήδη το Συμβούλιο εθνικής Ασφαλείας τους (βλ. διαδικτυακή σύσκεψη προ ημερών του ΥΠΑΜ Χουλουσί Ακάρ με τη στρατιωτική ηγεσία, τους διοικητές των δυνάμεων, τους αναπληρωτές υπουργούς και τους διοικητές μονάδων για τη στάση που πρέπει να κρατήσουν στο θέμα των νησιών του Αιγαίου), να ”παρεξηγήσουν” τις φιλειρηνικές προθέσεις μας και να τις εκλάβουν ως εχθρικές, ώστε να προβούν σε προληπτική ενέργεια…
Επικίνδυνα σενάρια τρόμου που μας εμποδίζουν να αποδράσουμε απ’ την πολιτική του κατευνασμού στην πράξη και το μόνο που πετυχαίνουν είναι να καλλιεργούν κλίμα ελληνικής υποχωρητικότητας δίνοντας σήμα στους απέναντι να προχωρήσουν τα σχέδιά τους με τον αέρα του νικητή τον οποίο, δυστυχώς, τους τον χαρίζουμε εμείς όσο αντιδρούμε ως ηττημένοι…
Δημοσίευση σχολίου