«Γκριζάρει» τό ὅραμα τῆς Εὐρώπης στίς ἐκλογές ἑνός ἐκ τῶν ἱδρυτικῶν μελῶν της Δημοψήφισμα γιά τίς ἐπιπτώσεις τοῦ πολέμου – Φαβορί τά συστήματα, ἀουτσάιντερ οἱ λαοί.
Τοῦ Μανώλη ΚοττάκηΚΑΘΕ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ἀναμέτρηση στήν Εὐρώπη καί στόν κόσμο μετά τό 2007, ἔτος κατά τό ὁποῖο ἡ Ρωσσία τοῦ Βλαδίμηρου Πούτιν ἄρχισε νά ἀναπτύσσει τίς ἐνεργειακές της φιλοδοξίες, εἶχε μεῖζον γεωπολιτικό διακύβευμα. Ἄλλοτε κρυφό καί ἄλλοτε φανερό. Ὁ Τράμπ καταδιώχθηκε στίς ἐκλογές τοῦ 2020 γιά τίς φερόμενες σχέσεις του μέ τόν Πούτιν, τήν στιγμή πού ὁ υἱός τοῦ ἀντιπάλου του ἔκανε μπίζνες στήν Οὐκρανία. Ἔχασε μέ τόν τρόπο πού ἔχασε, καί σήμερα ἡ Ἀμερική εἶναι μία βαθιά διχασμένη χώρα. Σχεδόν οἱ μισοί πολῖτες της ἀμφισβητοῦν τήν γνησιότητα τοῦ ἀποτελέσματος τῶν ἐκλογῶν. Ἡ Καγκελλάριος Μέρκελ πού εἶχε ἐπίσης ἀναπτύξει σχέσεις μέ τόν Πούτιν καί ὑποστήριζε τόν ἀγωγό Nord Stream εἶδε τόν διάδοχό της στήν ἡγεσία τοῦ Χριστιανοδημοκρατικοῦ Κόμματος νά γνωρίζει συντριβή. Τό ποσοστό πού κατέγραψε εἶναι τό χαμηλότερο τοῦ CDU ἐδῶ καί δεκαετίες. Στήν ἀναμέτρηση αὐτή ὑποστηρίχθηκαν ἔσωθεν ἔξωθεν πρῶτα ἡ νῦν Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν Μπέρμποκ ἡ ὁποία ἐγκαίρως εἶχε ταχθεῖ κατά τῆς κατασκευῆς τοῦ ρωσσικοῦ ἀγωγοῦ καί τελικῶς ὁ νῦν Καγκελλάριος Ὄλαφ Σόλτς.
Ὁ Ἰταλός Πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι ὁ ὁποῖος ἐπίσης ἦταν θερμός θιασώτης τῆς ἀναπτύξεως ἐνεργειακῶν σχέσεων μεταξύ Εὐρώπης καί Ρωσσίας, εἶχε γνωστή τύχη. Ὁ Πρωθυπουργός τῆς Βουλγαρίας Μπόικο Μπορίσωφ, ὁ ὁποῖος γιά χρόνια ἰσορροποῦσε ἐπιδέξια μεταξύ Ἀμερικανῶν καί Ρώσσων, εἶδε τούς ἐπιστήμονες ἀπό τό Χάρβαρντ νά τόν ἀποκαθηλώνουν ἀπό τό ἀξίωμά του στίς πρόσφατες ἐκλογές. Ὁ ἐθνικιστής Πρωθυπουργός τῶν Σκοπίων Γκρουέφκσι ὁ ὁποῖος θεωρεῖτο φιλορῶσσος, ἐπίσης ἔπεσε ἀπό τήν πρωθυπουργία καί ἀντικαταστάθηκε ἀπό τόν Ζόραν Ζάεφ –ἕως καί καταγγελίες γιά ἐξαγορές Βουλευτῶν πού ἄλλαξαν τήν ψῆφο τους, ἐκτοξεύτηκαν στήν γειτονική χώρα.
Ὁ Πρωθυπουργός τοῦ Πακιστάν γκρεμίστηκε προχθές ἀπό τήν ἐξουσία κατηγορῶντας τήν Δύση γιά τήν πτώση του. Ὁ Πρόεδρος τῆς Τουρκίας Ταγίπ Ἐρντογάν ἔγινε στόχος πραξικοπήματος τό 2016 λόγῳ τοῦ ἀνεξάρτητου βηματισμοῦ πού ἀνέπτυσσε μέσα στήν συμμαχία τοῦ ΝΑΤΟ ἀγοράζοντας S400. Ὁ φιλορῶσσος Γιαννουκόβιτς ἀνετράπη ἀπό τόν ἀτλαντιστή Ποροσένκο στήν Οὐκρανία τό 2014. Καί βεβαίως ἄς μήν ξεχνᾶμε τί ἔγινε στήν Ἑλλάδα τό 2009.
Βούλευμα τῆς ἑλληνικῆς δικαιοσύνης τοῦ 2017 ἀναφέρει ρητῶς ὅτι ὁ τότε Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλῆς «ἀποστερήθηκε τήν ἐξουσία του» λόγῳ τῶν σχέσεων πού εἶχε ἀναπτύξει μέ τήν Ρωσσική Ὁμοσπονδία γιά τήν κατασκευή τοῦ ἀγωγοῦ South Stream. Ἀμέσως μετά τίς ἐκλογές τοῦ 2009 ὁ νέος Πρωθυπουργός Γιῶργος Παπανδρέου ἐγκατέλειψε τόν ἀγωγό μέ πρόσχημα τήν προστασία τοῦ περιβάλλοντος!
Δοθέντος ὅτι ἡ Μαρίν Λέ Πέν ἔχει κατηγορηθεῖ στό παρελθόν γιά σχέσεις μέ τόν Ρῶσσο Πρόεδρο καί ὅτι ὁ Ἐμμανυέλ Μακρόν θεωρεῖται κρίσιμος σύμμαχος τῶν ΗΠΑ στό μέτωπο κατά τοῦ Προέδρου Πούτιν, εἶναι προφανές ὅτι οἱ προεδρικές ἐκλογές τῆς Γαλλίας ἔχουν παγκόσμιο πολιτικό διακύβευμα. Καί τοῦτο, διότι εἶναι οἱ πρῶτες ἐκλογές εὐρωπαϊκοῦ κράτους πού θά διεξαχθοῦν μετά ἀπό δεκαετίες μέσα στόν πόλεμο. Ἀκριβέστερα: οἱ κάλπες στό Παρίσι εἶναι μέρος αὐτοῦ τοῦ πολέμου. Ἡ Δύσις κινδυνεύει νά κερδίσει τόν πόλεμο στήν Οὐκρανία καί νά τόν χάσει στήν Γαλλία! Ἀντιστρόφως: Ὁ Πούτιν κινδυνεύει νά χάσει τόν πόλεμο στήν Οὐκρανία καί νά τόν κερδίσει στήν Γαλλία! Ὑπό αὐτή τήν ἔννοια τό ἀποτέλεσμα τῶν πλανητικῆς σημασίας γαλλικῶν ἐκλογῶν μπορεῖ νά ὁδηγήσει στήν μετάβαση πρός τήν ἱδρυτική ἐποχή ἑνός νέου κόσμου. Καί γι’ αὐτόν τόν λόγο τά διλήμματα πού θά τεθοῦν στούς Γάλλους ψηφοφόρους ἴσως ξεπεράσουν κατά πολύ τά ἐσωτερικά διακυβεύματα.
Δέν μπορεῖ νά ἀποκλείσει κανείς τό ἐνδεχόμενο, στό μέτρο πού ἡ ἀκρίβεια καταλυτικά ὁδηγεῖ τούς Γάλλους στήν ἀγανάκτηση, οἱ κάλπες νά ἐξελιχθοῦν σέ ἕνα μεγάλο δημοψήφισμα μέ ἐρώτημα: Τί συμφέρει τήν Εὐρώπη καί τούς λαούς της περισσότερο; Νά συμμαχεῖ μέ τήν Δύση τῶν ἀκριβῶν LNG μέ ὅποιες συνέπειες ἔχει αὐτό στήν καθημερινότητά του ἤ νά δύναται νά διατηρεῖ καί ἀνίερες σχέσεις μέ τήν Ἀνατολή; Καί τό δημοψήφισμα αὐτό δέν θά περιορισθεῖ στήν προεδρική θητεία Μακρόν. Τό δημοψήφισμα αὐτό μπορεῖ νά ἔχει ἐρώτημα τήν πολιτική Μπάιντεν στήν Εὐρώπη, σύμμαχος τοῦ ὁποίου εἶναι ὁ Μακρόν καί τήν πολιτική Πούτιν, σύμμαχος τῆς ὁποίας κατηγορεῖται ὅτι εἶναι ἡ Μαρίν Λέ Πέν. Τό δημοψήφισμα αὐτό μπορεῖ ἐπίσης νά ἔχει ὡς ἐρώτημα τήν γεωπολιτική αὐτονομία τῆς Εὐρώπης. Εἶναι τόσο μεγάλης σημασίας τό διακύβευμα, ἐκτείνεται πολύ πέραν τῶν γεωγραφικῶν ὁρίων τῆς ἐπικράτειας τῆς Γαλλίας, ὥστε αὐτή τήν φορά ἴσως οἱ ἔξωθεν παρεμβάσεις ὑπέρ τοῦ ἑνός/μίας ἤ κατά τοῦ ἄλλου/ης νά γίνουν φανερά, στό φῶς τῆς ἡμέρας!
Ὅσοι παρακολουθοῦν μάλιστα τίς πλάκες τῆς ἱστορίας νά μετακινοῦνται βλέπουν ξεκάθαρα ὅτι οἱ ἐκλογές αὐτές θά κριθοῦν σέ ἔννοιες μέ μεγάλο εἰδικό βάρος, ὅπως «παγκοσμιοποίησις», «Εὐρώπη», «δημοκρατία», «φτωχοί-πλούσιοι» καί ὄχι στά κλασσικά θέματα τῆς ἐσωτερικῆς ἀτζέντας τῶν Γάλλων, ὅπως τό Ἰσλάμ, ἡ μετανάστευση, ἡ ἐθνική ταυτότητα. Καί οἱ ἔννοιες αὐτές σπᾶνε τίς παραδοσιακές γραμμές. Σπᾶνε καί τά κόμματα στά δύο: στήν Γαλλία ὑπάρχει ἡ συστημική δεξιά τῆς Πεκρές καί ἡ ἀντισυστημική τῆς Λέ Πέν καί τοῦ Ζεμμούρ. Οἱ συστημικοί ψηφοφόροι τοῦ κομμουνιστῆ Μελανσόν καί οἱ ἀντισυστημικοί ψηφοφόροι τοῦ Μελανσόν.
Ἕως τώρα οἱ ἀναμετρήσεις αὐτές ἐκρίνοντο μέ τά παλαιά ἐργαλεῖα. Στό παρελθόν ἀρκοῦσε νά χαρακτηρίσεις κάποιον «λαϊκιστή», «ἐθνολαϊκιστή», «ἄκρο», «ἀκροδεξιό», «φασίστα» γιά νά τόν κερδίσεις ἄνετα. Ἀρκοῦσε ἐπίσης νά δώσουν γραμμή κατά τῆς ἀκροδεξιᾶς οἱ ἡγεσίες στούς ψηφοφόρους τους γιά νά κριθεῖ ἡ μάχη ὑπέρ τοῦ δημοκρατικοῦ τόξου. Ἦταν ἐποχές πού οἱ ψηφοφόροι πειθαρχοῦσαν στήν γραμμή. Τό γαλλικό πολιτικό σύστημα ἔχει φωνάξει δύο φορές λύκος στό μαντρί γιά τούς «Λέ Πέν»: Μία γιά χάρη τοῦ Σιράκ τό 2002 καί μία γιά χάρη τοῦ Μακρόν τό 2017. Τώρα χρησιμοποιῶντας τά ἴδια παλαιά ἐργαλεῖα ἑτοιμάζεται νά ξαναφωνάξει «λύκος» γιά τήν Μαρίν Λέ Πέν. Μέ τήν διαφορά πλέον ὅτι τό ἐκλογικό σῶμα δέν εἶναι τόσο ὑπάκουο ὅσο στό παρελθόν καί τίς ἀπειλές τίς ἐξαπολύει ἕνα ἀπαξιωμένο πολιτικό σύστημα τό ὁποῖο ἀφοῦ ἀλληλοεξοντώθηκε στά δικαστήρια (Στρώςς Κάν, Σαρκοζύ, Φιγιόν, Ρουαγιάλ κ.λπ.) τώρα ἰσοπεδώθηκε ἀπό τούς Γάλλους πολῖτες στήν κάλπη. Τά ποσοστά πού ἔλαβαν τά κόμματα τῶν ὁποίων κάποτε ἡγήθηκαν ὁ στρατηγός Ντέ Γκώλλ καί ὁ Φρανσουά Μιττερράν εἶναι ντροπιαστικά.
Ὅπως ἐξελίσσονται τά πράγματα, ὅλα τά σενάρια εἶναι στό τραπέζι γιά αὐτή τή χώρα πού ὅλοι ἀγαπᾶμε, καί μαζί μέ τήν Γερμανία καί τήν Ἰταλία εἶναι οἱ ἱδρυτικοί πυλῶνες τοῦ εὐρωπαϊκοῦ οἰκοδομήματος. Καί τό καλύτερο ἀκόμη σενάριο γιά τήν Δύση, τῆς νίκης τοῦ Προέδρου Μακρόν, εἶναι προβληματικό καθώς οἱ ἀντιευρωπαϊκές-ἀντισυστημικές δυνάμεις τῶν Λέ Πέν-Μελανσόν-Ζεμμούρ θά εἶναι πλειοψηφία στήν ἑπόμενη γαλλική ἐθνοσυνέλευση. Ἄρα ἡ χώρα θά γνωρίσει τελεία ἀκυβερνησία μέ ὁρατό τό ἐνδεχόμενο νά ἀποκτήσει συντροφιά τόν προσεχῆ Νοέμβριο: σέ περίπτωση πού ὁ Πρόεδρος Μπάιντεν χάσει τίς ἐνδιάμεσες ἐκλογές.Σέ κάθε περίπτωση, αὐτές οἱ ἐκλογές θά εἶναι ἕνα δημοψήφισμα γιά τίς ἐπιπτώσεις τῆς πολιτικῆς τῆς Εὐρώπης στόν πόλεμο ὅπως αὐτές καταγράφονται στήν καθημερινή ζωή τῶν Γάλλων. Καί ὅπως μᾶς ἔχει δείξει ἡ ἐμπειρία τῶν δημοψηφισμάτων, στήν Γαλλία γιά τό Εὐρωπαϊκό Σύνταγμα τό 2002, στήν Ἑλλάδα γιά τά μνημόνια τό 2015, στήν Μεγάλη Βρεταννία γιά τό Brexit τό 2016, τά δημοψηφίσματα ὅποιος καί ἄν τά κερδίσει, τά κερδίζει μέ καθαρή διαφορά.
Ἄς προετοιμαστοῦμε λοιπόν γιά 15 μέρες κατά τήν διάρκεια τῶν ὁποίων ἡ Γαλλία θά συγκλονίσει τόν κόσμο! Θά ζήσουμε παγκόσμιο πόλεμο πάνω ἀπό τήν κάλπη. Καί σέ αὐτήν ἐν τέλει θά κριθεῖ ποιός εἶναι πιό δυνατός: τά συστήματα ἤ οἱ λαοί. Τά ὅπλα πού νικοῦν τόν Πούτιν στήν Οὐκρανία (facebook, Twitter, istangram, you tube) ἤ ἡ λαϊκή κυριαρχία. Αὐτήν τήν στιγμή πάντως τά συστήματα εἶναι τό φαβορί. Καί οἱ λαοί τά ἀουτσάιντερ.
Δημοσίευση σχολίου