Ο Ισραηλινός Υπουργός Ενέργειας, Yuval Steinitz, έλαβε πολύ πρόσφατα πρόσκληση από το Τουρκικό υπουργείο των Εξωτερικών για να λάβει μέρος σε Συνέδριο για την Ενέργεια, που θα διεξαχθεί τον Ιούνιο στην Αττάλεια.
Αυτό συμβαίνει μετά από τρία χρόνια πλήρους απουσίας επίσημων επαφών μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ σε υψηλό επίπεδο, αναφέρει η ρωσική ιστοσελίδα news.rambler.ru, που ασχολείται με πολιτικά θέματα. Έχει τίτλο: «Ισραήλ – Τουρκία: τα Ιεροσόλυμα δεν θα υποχωρήσουν προκειμένου να ικανοποιήσουν τον Ερντογάν».
Αναφέρει τα εξής:
Η κρίση στις σχέσεις μεταξύ Άγκυρας και Ιεροσολύμων έχει φτάσει σε σημείο, που οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες να θεωρούν μια ενδεχόμενη απειλή από πλευράς Τουρκίας, ακόμη πιο σοβαρή και από την κακή προαίρεση του Ιράν.
Αυτό το βήμα εκ μέρους του Ερντογάν προς το Ισραήλ πρέπει να εξεταστεί στο πλαίσιο της στρατιωτικής συμφωνίας, ύψους 1,65 δισ. δολαρίων, που υπεγράφη πρόσφατα μεταξύ Ελλάδος και Ισραήλ. Αφορά σε πολλούς τομείς της Άμυνας, και κυρίως, στον εκσυγχρονισμό της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας. Δεν είναι μυστικό ότι η Τουρκία είναι σήμερα ο κύριος εχθρός της Αθήνας. Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών, το επίπεδο της δυσαρέσκειας της Άγκυρας έφθασε σε επικίνδυνο σημείο, ενώ στη συνέχεια μειώθηκε.
Η Ελλάδα είναι ήδη συνηθισμένη στις βίαιες επιθέσεις του Ερντογάν και δεν τις φοβάται καθόλου. Ο Ερντογάν μοιάζει με ηφαίστειο που εκρήγνυται και κατόπιν αφήνει το επαναστατικό του πνεύμα να ηρεμήσει. Αυτή τη συμπεριφορά πιθανώς ο Τούρκος ηγέτης να τη δανείστηκε από έναν από τους πολυσυζητημένους δικτάτορες του περασμένου αιώνα. Σε αυτόν άρεσε να κάνει ένα δοκιμαστικό βήμα μπροστά και να παρατηρεί την αντίδραση του άλλου. Και επειδή συνήθως δεν τιμωρούταν για τις εχθρικές του ενέργειες, συνέχιζε να επιτίθεται, με οργή, μέχρι που ηττήθηκε.
Η συμμαχία του Ισραήλ με την Ελλάδα είναι ένα κακό νέο για τον Ερντογάν, που γίνεται ακόμα χειρότερο με την προσέγγιση του εβραϊκού κράτους με τον αραβικό κόσμο. Ενώ η Τουρκία κατά τη διάρκεια της περιόδου αντιπαράθεσης με το Ισραήλ όχι μόνο δεν ενίσχυσε τη θέση της στην περιοχή, αλλά την αποδυνάμωσε σημαντικά.
Ας προσπαθήσουμε να αξιολογήσουμε τη σχέση της με τις μεγάλες δυνάμεις, με τις οποίες διασταυρώνονται τα συμφέροντά της. Ακόμη και ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος ήταν ανεκτικός με το καθεστώς της Άγκυρας, αναγκάστηκε να ανταμείψει αυτόν τον εταίρο του στο ΝΑΤΟ με κυρώσεις.
Οι Δημοκράτες, που ήλθαν στην εξουσία, δεν κρύβουν τη δυσαρέσκειά τους για το σημερινό τουρκικό καθεστώς, που αγωνίζεται σθεναρά εναντίον της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αν κρίνουμε από πρόσφατες πληροφορίες, σύντομα ο πρόεδρος Μπάιντεν θα αποδώσει δημόσια την ευθύνη για Γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 στην Τουρκία […] Παρόμοιες ανακοινώσεις είναι ένα αδιαμφισβήτητο πλήγμα στο γόητρο της σημερινής Τουρκίας. Αυτό ακριβώς την περιμένει τις επόμενες μέρες, όταν οι Αμερικανοί θα την παρουσιάσουν ως χώρα Γενοκτονίας.
Η κατάσταση με τη Ρωσία δεν είναι καλύτερη. Στη Μόσχα δεν μπορούσαν να μην δώσουν σημασία στις προκλητικές ατάκες του Ερντογάν για να υποστηρίξει την Ουκρανία. Η ρωσική ελίτ ενδιαφέρεται πολύ για την οικονομική και στρατιωτική συνεργασία με την Άγκυρα, αλλά χωρίς το κόστος της δημόσιας ταπείνωσης. Μέχρι τώρα, όλες οι πτήσεις προς την Τουρκία ακυρώθηκαν, η εξήγηση ήταν ότι αυτό οφείλονταν στην εξάπλωση του κορωνοϊού.
Είναι δύσκολο να κατανοήσουμε για ποιο λόγο ο Τούρκος ηγέτης θα έπρεπε να παίζει με τη Ρωσία στο πιο σημαντικό γι αυτήν πολιτικό ζήτημα. Επίσης πήρε αντίθετη θέση με τη Μόσχα στα θέματα της Συρίας, της Λιβύης και της αρμενο-αζερικής σύγκρουσης. Υπάρχει και η Κριμαία ως σημείο διαφωνίας. Τον Πρόεδρο Πούτιν δεν αξίζει τον κόπο να τον “δοκιμάζεις”.
Για τα γεγονότα με την Γαλλία και τον Αραβικό κόσμο μπορούν να γραφούν τόμοι. Ο Ερντογάν συνεχίζει να απειλεί ότι θα πλημμυρίσει την Ευρώπη με πρόσφυγες και πριν ένα χρόνο άρχισε να τους διώχνει από το έδαφός του προς την Ε.Ε.. Αλλά η επιχείρηση απέτυχε, χάρη – πρώτα απ’ όλα – στην αποφασιστικότητα την Ελλάδος.
Η νίκη του Αζερμπαϊτζάν μπορεί να θεωρηθεί μια μικρή ανακούφιση για τον Ερντογάν, αλλά ακόμη και εκεί δεν τον αντιμετωπίζουν όπως θα ήθελε. Ο Πρόεδρος Αλίεφ σίγουρα δεν θέλει να δει στη χώρα του την κυριαρχία των “Αδελφών Μουσουλμάνων”. (σ.σ. Οργάνωση απαγορευμένη στη Ρωσία).
Φθάνοντας σε αδιέξοδο, ο Ερντογάν στρέφεται και στους Σαουδάραβες και στο Ισραήλ. Στην Ιερουσαλήμ υπάρχουν πολλοί που θα ήθελαν την βελτίωση των σχέσεων με την Τουρκία. Ωστόσο, τα ζιγκ ζαγκ του Ερντογάν θεωρούνται κάτι μόνιμο. Στο Ισραήλ αντέδρασαν με τρόμο στην απίστευτη ποινή που επεβλήθη στην δημοσιογράφο Sinem Teziapar.
Ήταν υπεύθυνη για το ρωσικό, ισραηλινό και χριστιανικό τομέα της οργάνωσης του Μουσουλμάνου ιεροκήρυκα Adnan Oktar. Η συμβολή της στην προσέγγιση της Τουρκίας με τη Ρωσία και το Ισραήλ, ήταν ανεκτίμητη. Όταν έμαθαν στο Ισραήλ ότι στην Sinem επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 9800 ετών, ο κόσμος δεν πίστευε τα αυτιά και τα μάτια του.
Η Sinem είχε δημιουργήσει επαφές με ηγετικές θρησκευτικές προσωπικότητες στου Ισραήλ. Αυτό χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της δίκης ως αποδεικτικό στοιχείο εναντίον της. (Στην αρχή ο Τύπος ανέφερε ότι η ποινή ήταν 1080 χρόνια, κατόπιν 7800 χρόνια, αλλά τώρα οι δικηγόροι επιβεβαίωσαν ότι πρόκειται για ποινή φυλάκισης 9800 χρόνων). Πως αλλιώς θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε αυτήν την εξέλιξη εκτός από παραλογισμό;
Το Ισραήλ μπορεί να επιδείξει απέναντι στην Τουρκία μια συμπεριφορά “προς πολλές κατευθύνσεις”, αλλά σε περιορισμένο βαθμό. Η Ιερουσαλήμ δεν θα αφήσει την συμμαχία της με την Ελλάδα και τις ηγετικές αραβικές χώρες προκειμένου να ικανοποιήσει τον Ερντογάν. Μια πολύ προσεκτική στρατηγική προσέγγιση.
Δημοσίευση σχολίου