Είχε πάντα το… χαϊδευτικό “γεράκι”, το οποίο είχε κερδίσει “με το σπαθί του”. Δεν δίστασε να συγκρουστεί ακόμα και με τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος αποδείχθηκε ότι δεν ήξερε που έμπλεκε όταν τον επέλεγε για Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας. Οι “ανάρμοστες” σχέσεις που είχε αναπτύξει ο τέως πλέον πρόεδρος των ΗΠΑ με τον “δημοκράτη” Ερντογάν αποτέλεσαν πάντα “κόκκινο πανί”. Στο τέλος απομακρύνθηκε, όπως συνήθιζε ο Τραμπ σε όποιον δεν του έλεγε αυτό που ήθελε να ακούσει. Με μια συνέντευξη στο γερμανικό Der Spiegel, ο Μπόλτον “ρίχνει στο καναβάτσο” κάθε ελπίδα του Ερντογάν να πέσει στα μαλακά με τη σκανδαλώδη υπόθεση Halkbank στις ΗΠΑ, ενώ μιλά χωρίς περιστροφές για τον αυταρχικό, διεφθαρμένο και παντελώς απροσάρμοστο Τούρκο πρόεδρο.
Λέει ότι δεν υπήρχε συνομιλία ή συνάντηση Τραμπ-Ερντογάν που να μην είχε συζητηθεί το θέμα της Halkbank. Ο ίδιος ο Μπόλτον είχε πει στον Τραμπ πως αν στη θέση της τουρκικής τράπεζας βρισκόταν αμερικανική εταιρία, τότε η συμπεριφορά της αμερικανικής Δικαιοσύνης θα ήταν πολύ σκληρή. Πώς να διατηρήσεις την αξιοπιστία της Δικαιοσύνης εάν επιφυλάξεις άλλη μεταχείριση της Halkbank;
Ο Ερντογάν ασφαλώς πόνταρε στο “διακριτικό” κλείσιμο της υπόθεσης με κάποια συμφωνία. Όμως ο Τραμπ, ως πρόεδρος των ΗΠΑ, είναι υπεύθυνος τόσο για την επιβολή του νόμου όσο και για την εθνική ασφάλεια! Ενδιαφέρον έχει η αναφορά ότι υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες αυτές οι δύο διαστάσεις του προβλήματος πρέπει να εξισορροπηθούν…
Επιμένει όμως ότι αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση Τουρκίας-Halkbank. Οπότε εγείρεται το ερώτημα: Θα διατηρήσει την ίδια θεώρηση άραγε η κυβέρνηση Μπάιντεν, ή θα σκεφθεί να ανταλλάξει τις συνέπειες της υπόθεσης για την Τουρκία, με την απομάκρυνση των S-400 από την Τουρκία, αλλά και την αλλαγή των σχέσεων της Άγκυρας με τη Μόσχα;
Ο Μπόλτον εξηγεί ότι ο Ερντογάν επίσης επιθυμούσε να πετύχει την επιστροφή του τραπεζίτη Μεχμέτ Χακάν Ατίλα στην Τουρκία. Ως νούμερο δύο στέλεχος της Halkbank, βρισκόταν φυλακισμένος για την εμπλοκή της τράπεζας στην τουρκοϊρανική απόπειρα εξαπάτησης των Αμερικανών και παράκαμψης των κυρώσεων στην Ισλαμική Δημοκρατία.
Το αμερικανικό δίκαιο πρόσφερε μια λύση, το να σταλεί πίσω στην Τουρκία, υπό την προϋπόθεση ότι θα εκτίσει εκεί την ίδια ποινή υπό τους ίδιους όρους. Όμως ο Ερντογάν ήθελε να πετύχει συμφωνία στο πλαίσιο της οποίας η Halkbank δεν θα χρειαζόταν να παραδεχτεί κανένα αδίκημα, ώστε να μην απειλείται με εξοντωτικά πρόστιμα. Οι Αμερικανοί εισαγγελείς όμως, πιστεύουν ότι διαθέτουν αρκετά αποδεικτικά στοιχεία.
Όπως εξήγησε ο Μπόλτον, εάν υπάρξει παραδοχή της ενοχής, τότε οι υποθέσεις συνήθως κλείνουν με ένα πρόστιμο μετά από συμφωνία των δυο μερών. Την παραδοχή όμως θα πρέπει να τη δημοσιοποιήσει η τράπεζα, το οποίο θα έκανε δύσκολη τη συνέχιση της δραστηριοποίησής της, δηλαδή την προσέλκυση κεφαλαίων.
Όπως έγραψε στο βιβλίο που εξέδωσε ο Μπόλτον, Τραμπ και Ερντογάν συναντήθηκαν στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής των G20 στο Μπουένος Άιρες στα τέλη του 2018. Όταν ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο του Spiegel, απάντησε πως ο Τούρκος ηγέτης παρουσίασε στον Τραμπ μακροσκελές κείμενο από αμερικανικό δικηγορικό γραφείο που υποστήριζε την Halkbank.
Ο Τζον Μπόλτον υποστηρίζει πως δεν το πήρε ποτέ στα χέρια του, αλλά εκτίμησε έκτασης 30-40 σελίδων. Ο δε γνωστός για την… έφεσή του στο διάβασμα Ντόναλντ Τραμπ, αφού το ξεφύλλισε, αποφάνθηκε πως φαίνεται πειστικό!
Στη συνέχεια υποσχέθηκε στον Ερντογάν να το φροντίσει όταν αναλάβουν τα υπουργεία “οι δικοί του”, εννοώντας τον εισαγγελέα Μπιλ Μπαρ για το υπουργείο Δικαιοσύνης! Όμως οι Τούρκοι ποντάροντας στην απευθείας επαφή με τον Λευκό Οίκο δεν επεδίωξαν διαπραγμάτευση με το υπουργείο Δικαιοσύνης! Ως αποτέλεσμα την πάτησαν, διότι αποφασίστηκε συνέχιση της δίωξης…
Ο Μπόλτον εκτιμά στη συνέντευξη ότι ο Ερντογάν προφανώς θα επιχειρήσει να συζητήσει το θέμα με τον Τζο Μπάιντεν. Εκτιμά όμως οι σχέσεις των δυο προέδρων δεν είναι καλές, ενώ αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να κινηθούν κι άλλες χώρες νομικά, διερευνώντας την υπόθεση!
Εν κατακλείδι και απαντώντας στο ερώτημα εάν διαβλέπει κάποια αλλαγή στο θέμα επί τη βάση των συμφερόντων εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ, δίνει μια απάντηση που μοιάζει με άσκηση πίεσης στον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου…
Ότι η μεγάλη επιθυμία επιστροφής του Ιράν στην πυρηνική συμφωνία, ίσως αφήνει ανοικτό ενδεχόμενο “πολιτικής διαχείρισης”. Μια συμφωνία είναι δυνατή έως την ύστατη ώρα. Όμως ο ίδιος δεν πιστεύει ότι οι εισαγγελείς έχουν λόγω να μη συνεχίσουν στη γραμμή του να προσπαθήσουν να κερδίσουν τη δίκη…
Εδώ το δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel ακολουθήστε τον ενεργό σύνδεσμο, και εδώ η μετάφραση.
Δημοσίευση σχολίου