“Η εγκατάλειψη έστω και μιας ίντσας κρατικής κυριαρχίας πλήττει έσχατες λογικές”!

Κείμενο του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΗΦΑΙΣΤΟΥ
Η εγκατάλειψη έστω και μιας ίντσας κρατικής κυριαρχίας πλήττει έσχατες λογικές. Η κρατική κυριαρχία σε κάθε βιώσιμο κράτος θεωρείται απαραβίαστη.

Η ανάλυση της διεθνούς πολιτικής, έγραψε ο μεγάλος Δάσκαλος της επιστημονικής μελέτης της διεθνούς πολιτικής Kenneth Waltz, είναι το αντίστοιχο της ιατρικής. Πρέπει κάνουμε σωστή διάγνωση των αιτίων των ασθενειών. Στο επίπεδο του πολιτικού συστήματος φαίνεται πως δεν υπάρχει πλέον ελπίδα γιατί η εκλόγιμη ξενοκρατούμενη ιδεολογικοκομματική ολιγαρχία πέρασε όλες τις κόκκινες γραμμές.

Μπροστά σε μια αδίστακτη θηριώδη αναθεωρητική περιφερειακή δύναμη αντί να αναπτύξει μια σιδερένια αποτρεπτική στρατηγική, κατευνάζει επί μακρόν και τώρα υποχωρεί άτακτα εν μέσω ανυπόστατων θριαμβολογιών.
Μετά το παράνομο, πρωτοφανές και ακραία επιθετικό casus belli της Τσιλέρ του 1995, το Ελληνικό κράτος αντί να αντιτάξει μια σιδερένια αποτρεπτική στρατηγικής εκπλήρωσης των προνοιών του διεθνούς δικαίου της θάλασσας που περίπου θα διπλασίαζε –νόμιμα, θεμιτά και νομιμοποιημένα– την Ελληνική Επικράτεια, επί δεκαετίες κατηφορίζαμε και τώρα απλά πιάσαμε πάτο:

· Επί δεκαετίες εμβάθυνση του πελατειακού κράτους,
· παγκοσμιοποιήσεις που θα εξαφάνιζαν το κράτος,
· ΜΚΟ που θα κυβερνούσαν τον πλανήτη,
· έθνη τα οποία δεν υπάρχει λόγος να διαιωνίζονται (με πρώτο βεβαίως το Ελληνικό),
· «”ιδρυματικές” “καζανοαποστολίδικες”» μυστικές και μετά ολίγον θεατές πλην αγνώστου σκοπού κατευναστικές συνομιλίες με την Άγκυρα,
· πρωθυπουργό άριστο στα ζεϊμπέκικα μπροστά στα αδηφάγα θηρία της Άγκυρας,
· ο Ερντογάν που προικίστηκε με κουμπάρο Έλληνα πρωθυπουργό και
· ποικίλες συναντήσεις και συνομιλίες μετά από τις οποίες όμως ποτέ η Ελληνική κοινωνία δεν έτυχε ενημέρωσης τι ακριβώς γίνεται και ποιος είναι ο σκοπός;
· Βέβαια είναι και η Κυπριακή Δημοκρατία όπου ζουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες,
· είναι το σημαντικότερο γεωπολιτικό σημείο του πλανήτη,
· το ποιος ελέγχει την Μεγαλόνησο έχει σχέση με τα θαλάσσια σύνορα και όχι μόνο και
· βρίσκεται στην υποθαλάσσια πάμπλουτη Ανατολική Μεσόγειο.

· Μακριά, κείται, όμως στα όμματα των Ελλήνων καρεκλοκένταυρων των οποίων ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται πως ούτε καν τα ονόματα δεν καταδέχομαι να αναφέρω.
Τέλος, μετά από μεγάλες προσπάθειες για την τριπλή στρατηγική και τον μεγάλου κόστους για εμάς αγώνα – [που δόθηκε με εκατοντάδες άρθρα, βιβλία και μνημόνια σε αρμόδιους: 1. ισχυρή αποτροπή στο κεντρικό μέτωπο, 2. διπλωματική ενίσχυση με ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην νομικά ισχυρή ΕΕ –σίγουρα πολιτικά και στρατηγικά νάνος είναι και το λέγαμε πλην το νομικό σκέλος μας ενδιέφερε– και Ενιαίος Αμυντικός Χώρος για στρατηγική σύζευξη της κατά τα άλλα εγγυήτριας Ελλάδας με την Κυπριακή Δημοκρατία] – η «Μητρόπολη» διολίσθησε ξανά στο μηδέν συμπαρασύροντας και την «κορούλα της Μεγαλόνησο Κύπρο».
Επιπλέον:

· Καμιά νομική εκμετάλλευση της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ,
· εκατοντάδες επιθετικά άρθρα καζαν-καζανανθρώπων ειδικών σε προτάσεις κακής πολιτικής (τις έχω όλες σε μερικές κάσες και θα αναρτηθούν το συντομότερο σκαναρισμένες, δημόσια κείμενα είναι),
· εγκατάλειψη του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος και
· τα δέκα τελευταία χρόνια η λογική απόληξη τα επάρατα μνημόνια.
Μετά την απίστευτη τετραετία με πρωθυπουργό που διερωτώταν αν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα, υπουργούς που θαύμαζαν τα μεγάλα τουρκικά θαλάσσια σύνορα ενώ είναι πολύ μικρότερα των Ελληνικών και υπουργούς που ήθελαν να εκπληρώσουν τα όνειρα δεκάδων εκατομμυρίων πακιστανών λαθρομεταναστών, είχαμε τελευταία
· καζάν-καζάν συμβουλάτορες στο υψηλότερο επίπεδο,
· επιτροπές για να μας επιβάλουν την ανιστόρητη άποψη ότι είμαστε «κρατικοί Έλληνες» των τελευταίων 200 χρόνων Βαυαρικού κράτους.

Η ετοιμότητα για «συνομιλίες» δεν κρύβονταν [αλλοίμονο όταν προπάτορας δήλωσε: ««Οι βασικές παράμετροι μιας συμφωνίας είναι απλές, πολύ απλές. Η υφαλοκρηπίδα θα μοιραστεί λογικά. Εμείς θα πάρουμε το μεγάλο μέρος, οι Τούρκοι θα πάρουνε το μικρό. Και περίπου θα έχουμε συμφωνήσει και θα αφήσουμε το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης να χαράξει τη γραμμή. Ο εναέριος χώρος, τα 10 μίλια, είναι τρέλα, ελληνική τρέλα. Δεν έχουμε κανέναν λόγο. Όσον αφορά τα σχέδια πτήσεως, είναι αστείο να λέμε ότι ζητούμε από τους Τούρκους σχέδια πτήσεως όταν οι Αμερικανοί δεν δίνουν. Κανένας δεν δίνει. Γιατί να δίνουν οι Τούρκοι δηλαδή; Δεν το καταλαβαίνω. Και γιατί πρέπει εμείς να σταματούμε τα τουρκικά αεροπλάνα; Είναι τρελό αυτό που κάνουμε, είναι εγκληματικό αυτό που κάνουμε. Υπάρχει μεγάλη δυνατότητα να συμφωνήσουμε. Δεν υπάρχουν διαφορές».»] Ναι έτσι κατανοούν την κρατική κυριαρχία που ορίζουν οι Συνθήκες και το διεθνές δίκαιο ευρύτερα οι Κύριοι που έχουν την εξουσία επί 200 χρόνια μετά την δολοφονία του Καποδίστρια.

Ας μου επιτραπεί να κάνω σαφές ότι δεν γνωρίζω άλλο κράτος (τουλάχιστον βιώσιμο) στο οποίο οι κατέχοντες την εξουσία έτσι μιλούν και έτσι σκέπτονται για την κρατική κυριαρχία.
Λογικό ήταν λοιπόν να αρχίσει η μεθοδευμένη, επικοινωνιακά εξεζητημένη και υπερβολικά μεταμφιεσμένη με θριάμβους διάσχιση της κόκκινης γραμμής που οδηγεί αναπόδραστα όχι απλά στην απώλεια κυριαρχίας αλλά αναπόδραστα και στην μετατροπή του νεοελληνικού κράτους σε ένα συρρικνωμένο περιφερειακό κρατίδιο υπό την Τουρκική ηγεμονική επικυριαρχία που υποβοηθείται στην εκπλήρωση της «Γαλάζιας πατρίδας». Εδώ ως κάποιος με ισχυρή παρουσία στην διεθνή βιβλιογραφία για τα μεταπολεμικά γεωπολιτικά δρώμενα οφείλω να υπενθυμίσω ότι πολλοί από τις δεκάδες (ασφαλώς όχι όλοι) που επικαλούνται την γεωπολιτική σε πλήθος παραθύρων δεν κατανοούν το Αλφαβητάριο της γεωπολιτικής όταν συμπλέουν με τις προπαγάνδες με αποτέλεσμα να μην κατανοούν την “αναπόδραστη” κατάληξη που μόλις υπαινιχθήκαμε.

Οι Ανανάνθρωποι και οι καζανάνθρωποι, εξάλλου, σμίγουν ξανά. Εθνική στρατηγική μπορεί να ειπωθεί ότι υπάρχει μόνο ως αστείο (εκτός και εάν κανείς δεν γνωρίζει τι σημαίνει κράτος και στρατηγική στον σύγχρονο κόσμο). Εξάλλου, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες μετανάστευσαν κυρίως νέοι και η λαθρομετανάστευση που βαπτίστηκε ως αθώα και ανώδυνη «παράνομη μετανάστευση» οδηγεί σε προβλήματα κοινωνικής και κρατικής συνοχής. [είπαμε, ουκ ολίγοι και από καιρό έγραψαν ότι η Ελλάδα θα πρέπει να αποτελέσει την εθνομηδενιστική πρωτοπορία εισόδου στην … μεταεθνική εποχή –έτσι αιτιολογήθηκε η υποστήριξη του φασιστικού, ανελεύθερου και αντιδημοκρατικού σχεδίου αναν από συμβατικά σημαίνοντα άτομα της φιλοσοφικής κωλοτούμπας – προηγήθηκε της μνημονιακής κωλοτούμπας]

Όπως έχουμε ήδη γράψει τα βιώσιμα κράτη δεν παραχωρούν ούτε ίντσα κρατικής κυριαρχίας που προβλέπουν οι πρόνοιες των Συνθηκών και του διεθνούς δικαίου. Εμείς γνωρίζουμε ότι ιστορικά μιλώντας έχουμε απώλεια κρατικής κυριαρχίας μόνο μετά από ένα επιθετικό πόλεμο στον οποίο το επιθετικό κράτος ηττήθηκε (χαρακτηριστικό παράδειγμα η Γερμανία μετά τον πόλεμο που μεταβιβάστηκαν μεγάλες περιοχές στην Πολωνία και της Γαλλία). Δεν γνωρίζω η Ελλάδα να είναι επιθετική και αναθεωρητική ή να έχει επιτεθεί κάποιου άλλου κράτους και μάλιστα μετά από ένα τέτοιο υποθετικό πόλεμο να ηττήθηκε.

Οδηγείται εν τούτοις στην κλίνη του Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων και μάλιστα στο όνομα του … διεθνούς δικαίου. Άρχισαν «συμφωνίες» που στο … όνομα του διεθνούς δικαίου παραβιάζουν το … διεθνές δίκαιο με αποτέλεσμα να χάνει η Ελλάδα κυριαρχία που προβλέπουν οι Συνθήκες.
Γιατί, ερωτάται με έμφαση, συμφωνίες που αντιβαίνουν στο διεθνές δίκαιο, αντί της Αιγύπτου δεν προηγήθηκαν συμφωνίες οριοθετήσεων με την Κυπριακή Δημοκρατία που θα εφάρμοζαν επακριβώς και σωστά τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου ;!!!

Πολιτικά και στρατηγικά μιλώντας είναι αναπόφευκτο να ακολουθήσουν πολλά. Σκηνοθεσίες !! κρίσεων και δηλώσεων, ίσως και κρίσεις μικρές ή μεγάλες και τροχοδρόμηση προς την Γαλάζια πατρίδα και την Τουρκική ηγεμονία που με ή χωρίς τον Ερντογάν είναι πλέον το πιθανότερο ενδεχόμενο. Το κατά πόσο οι δράστες το κατανοούν ή όχι είναι δευτερεύον ζήτημα. Η ζωντανή πραγματικότητα δεν αφήνει αμφιβολίες για το πως προσανατολίζονται τα πράγματα.
Η Ελληνική κοινωνία έχει τον λόγο, εάν βεβαίως θέλει να επιβιώσει ελεύθερη, ασφαλής, ευημερούσα και με κράτος ακέραιο όπως της το παρέδωσαν οι πρόγονοί της. Πολύ θα ήθελα να ζούσε ο μεγάλος στοχαστής Παναγιώτης Κονδύλης για να ακούσουμε την άποψή του. Σε τελευταία κείμενά του αλλά και πρωτογενής δική μου γνώση το πώς έβλεπε τα πράγματα μάλλον θα ήταν πολύ απαισιόδοξη και πολύ επικριτική.

Τέλος, γιατί τα γράφω αυτά ενώ τελευταία υπονόησα ότι μετά τα τελευταία θανατηφόρα κατευναστικά βήματα δεν αξίζει να γίνονται καν σχόλια; Θα αντιγράψω τον Κονδύλη όταν τον ρώτησαν γιατί παρεμβαίνει, έστω και αξιολογικά ελεύθερα, για τις Ελληνικές υποθέσεις. Η απάντηση του Κονδύλη ήταν «για υπαρξιακούς λόγους».

Από το αναρτημένο κείμενο όπου και τα υποστηρικτικά κείμενα στον Παναγιώτη Κονδύλη που γράφτηκαν όταν του επιτέθηκαν μέλη του ετερόκλητου όχλου δραστών που ετοιμοπόλεμα «δολοφονούσαν» τον επιστημονικό ή και προσωπικό χαρακτήρα όποιου μιλούσε έγκυρα και τεκμηριωμένα. Το περίφημο και πλέον σημαντικό παράδειγμα αποτρεπτικής στρατηγικής όπου αναφέρεται στην θέση της μάχαιρας του επιτιθέμενου και το οποίο ανέφερε ο Κονδύλης, οδήγησε στο να χαρακτηριστεί ως … μαχαιροβγάλτης! Τόσο καλά: Εξ ου και πρέπει να γνωρίζουμε τα αίτια των συμφορών που πλήττουν τους νεοέλληνες. Για ευνόητους λόγους και επειδή εδώ το θέμα είναι οι θέσεις του Κονδύλη, δεν θα αναφερθώ σε αναρίθμητες και αντίστοιχες επιθέσεις κατά του υπογράφοντες από ετερόκλητους αδιάντροπους δράστες των χειμάρρων προπαγάνδας και εκλογικεύσεων που έπλητταν τα Ελληνικά συμφέροντα και ακύρωναν την Ελληνική Εθνική Στρατηγική.

Ακολουθεί μικρό απόσπασμα από την εισαγωγή της ανάρτησης μερικών κειμένων που γράφτηκαν στην δύσκολη αυτή συγκυρία όταν κυριαρχούσαν άναρθρες κραυγές, παραμιλητά, παρακρούσεις, ανθελληνικές προπαγάνδες και φωνασκίες.
… Οφείλω να ομολογήσω ότι ως προς ένα τουλάχιστον ζήτημα έκανα “λάθος εκτίμηση”. Στα κείμενα αυτά όπου υποστήριξα δημόσια την θέση του Κονδύλη η οποία βασικά έκρουε κώδωνες για το γεγονός ότι το ανισοζύγιο οδηγεί σε αστάθεια, έγραψα ότι «ενδέχεται από μια θέση ολοένα μεγαλύτερης ανισορροπίας και ελληνικής αδυναμίας ενδέχεται η Ελλάδα να υποχρεωθεί να αναπτύξει, πάντα στο πλαίσιο αμυντικών πολιτικών στόχων, επιθετικό στρατηγικό σχεδιασμό». 

Τελικά δεν συνέβη αυτό. Συνέβη αυτό που κλασικά συμβαίνει σε μη βιώσιμα κράτη. Διαδοχικές Ελληνικές κυβερνήσεις υποχώρησαν σε όλο το φάσμα. Η Τουρκία κέρδισε και συνεχίζει να κερδίζει το μείζον των αναθεωρητικών αξιώσεών της χωρίς πόλεμο. Στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Στην Θράκη η Τουρκία αποθρασύνθηκε με απρόβλεπτες συνέπειες. Αντί αποτροπής διαδοχικές κυβερνήσεις επέλεξαν τον κατευνασμό. Ταυτόχρονα, πολιτικοπνευματικά, τα μέλη του «συστήματος» νεφελοβατούσαν σε παγκοσμιοποιημένα ή άλλα εξίσου μεταφυσικά πεδία. Τα παραμιλητά βέβαια αφορούσαν και την Ευρώπη όπου αντί μιας στιβαρής στρατηγικής που θα στήριζε τα εθνικά συμφέροντα και αντί λήψης ορθολογιστικών πολιτικοοικονομικών αποφάσεων, αποφασίστηκε η κρατική αυτοκτονία (“ΟΝΕ: Ο μηχανισμός της καταστροφής και έγκαιρες προειδοποιήσεις”

πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.