Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ
Η Αμερική, διά του εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, δήλωσε χθες:
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες γνωρίζουν ότι η Τουρκία έχει εκδώσει μία NAVTEX για έρευνα σε αμφισβητούμενα ύδατα στην Ανατολική Μεσόγειο.»
Έχει απόλυτο δίκιο ο Μιχάλης Ιγνατίου όταν γράφει:
“Νευριάσαμε όλοι με τους Αμερικανούς… Αλλά μήπως λένε την αλήθεια με αυτές τις δύο λέξεις «αμφισβητούμενα ύδατα»; Διότι αν είχαμε οριοθετήσει ΑΟΖ, σίγουρα η ανακοίνωση των Αμερικανών πιστεύω ότι θα ήταν διαφορετική.”
Ένα κράτος για να γνωρίζει τα χερσαία και θαλάσσια σύνορά του πρέπει να τα οριοθετήσει! Τα χερσαία σύνορα οριοθετούνται με τοίχους και συρματοπλέγματα.
Τα θαλάσσια σύνορα δεν οριοθετούνται με τοίχους και συρματοπλέγματα. Οριοθετούνται με ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα. Πως θα πούμε στην Τουρκία ότι παραβίασε την ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα μας όταν δεν τις έχουμε οριοθετήσει;
Προσπαθώ, από το 1982, να πείσω τις ελληνικές κυβερνήσεις από τον Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την μεγάλη αξία της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Ξεκίνησα, λοιπόν, έναν ανηφορικό δρόμο, γράφοντας και δημοσιεύοντας βιβλία και άρθρα στα ελληνικά και αγγλικά, προφανώς εις ώτα μη ακουόντων.
Όπως έγραψε ο δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου:
«Χρησιμοποιήθηκαν βαρύτατοι χαρακτηρισμοί και χαρακτήρισαν ειρωνικά ως «ΑΟΖολογούντες» τους ανθρώπους που ασχολούνται με την ΑΟΖ, αλλά και απατεώνες, και προδότες! Αίφνης πληροφορηθήκαμε ότι «η υφαλοκρηπίδα, και όχι η ΑΟΖ, είναι το θέμα που πρέπει να μας απασχολεί», αν και πρόκειται για ξεκάθαρη τουρκική θέση».
Κανείς δεν αμφισβητεί τέσσερις βασικές θέσεις σε σχέση με την ΑΟΖ:
Η ΑΟΖ αποτελεί πλέον αναμφισβήτητα μέρος του εθιμικού διεθνούς δικαίου από τότε που η UNCLOS τέθηκε σε ισχύ στις 16 Νοεμβρίου 1994.
Η ΑΟΖ, σε αντίθεση με την υφαλοκρηπίδα, δεν ανήκει στο παράκτιο κράτος ipso jure, αλλά πρέπει σαφώς να ανακηρυχθεί από αυτό. Εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, ΑΟΖ απλώς δεν υφίσταται. Η θαλάσσια περιοχή (η επιφάνεια και τα υπερκείμενα ύδατα) που δεν θα ανακηρυχθεί ως ΑΟΖ, αποτελεί νομικώς μέρος της ανοικτής θάλασσας.
Το νομικό περιεχόμενο αυτού του νέου θεσμού του διεθνούς δικαίου, ορίζεται από το 5ο Μέρος της Σύμβασης. Τα παράκτια κράτη δεν μπορούν να υπερβαίνουν τους περιορισμούς που τους έχουν επιβληθεί από το 5ο Μέρος της Σύμβασης σχετικά με τα δικαιώματά, τις δικαιοδοσίες και τις υποχρεώσεις τους.
Κανένα κράτος ή ομάδα κρατών δεν έχει το δικαίωμα να ισχυρισθεί ότι κάποιο παράκτιο κράτος δεν μπορεί να ανακηρύξει την δική του ΑΟΖ. Αν και πότε ένα παράκτιο κράτος ανακηρύξει τη δική του ΑΟΖ ανήκει εντελώς στη δική του δικαιοδοσία.
Ο επόμενος χάρτης δείχνει τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας που δεν είναι τίποτε λιγότερο και τίποτα περισσότερο από την ΑΟΖ της Ελλάδας. Έτσι θα μπορούσαμε να πούμε στους Τούρκους σε πιο σημείο έγινε η παραβίαση των θαλάσσιων συνόρων μας.
Η ΑΟΖ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Αν είχαμε οριοθετήσει την ΑΟΖ μας, ουδείς θα μιλούσε για “αμφισβητούμενα ύδατα”. Ο Ντόναλτ Τραμπ, βέβαια, συνεχίζει να είναι απών από την Ανατολική Μεσόγειο! Έχετε να πείτε κάτι κύριε Jeffrey Piatt;
Για χρόνια τώρα γνωρίζουμε τις μελέτες που έχουν εκπονηθεί για την Ανατολική Μεσόγειο και καθιστούν πολύ πιθανή την ύπαρξη μεγάλης ποσότητας φυσικού αερίου και πετρελαίου.
Αυτό εξηγεί την έντονη κινητικότητα στο Αιγαίο και ιδίως στην Ανατολική Μεσόγειο και επιβάλλει στην Ελλάδα να προβεί τώρα σε κινήσεις αναγκαίες για την προάσπιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, που έχουν μεγάλη γεωστρατηγική και γεωοικονομική σημασία.
Οι Αμερικανοί γνωρίζουν για 40 χρόνια τώρα τον ενεργειακό πλούτο της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά δεν ήθελαν να ταράξουν τα νερά και σιωπούσαν όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά τώρα ο Ερντογάν, έχοντας στο πλευρό του τον επιστήθιο φίλο του Ντόναλντ Τραμπ, ετοιμάζεται για νέα Ίμια.
Φαίνεται ότι θα ακολουθηθεί το ίδιο σενάριο. Αλλά πρόεδρος των ΗΠΑ δεν θα είναι ο Μπιλ Κλίντον αλλά ο Ντόναλντ Τραμπ που δεν θα μας πει ότι την σημαία την πήρε ο αέρας.
Θα μας πει κάτι πιο τραγικό. Θα μας ζητήσει να μοιράσουμε τους δικούς μας υδρογονάνθρακες με τους Τούρκους μια και οι Τούρκοι δεν έχουν να μοιράσουν τίποτε μαζί μας διότι η δική τους θάλασσα διαθέτει μόνο ψάρια.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
“Νευριάσαμε όλοι με τους Αμερικανούς… Αλλά μήπως λένε την αλήθεια με αυτές τις δύο λέξεις «αμφισβητούμενα ύδατα»; Διότι αν είχαμε οριοθετήσει ΑΟΖ, σίγουρα η ανακοίνωση των Αμερικανών πιστεύω ότι θα ήταν διαφορετική.”
Ένα κράτος για να γνωρίζει τα χερσαία και θαλάσσια σύνορά του πρέπει να τα οριοθετήσει! Τα χερσαία σύνορα οριοθετούνται με τοίχους και συρματοπλέγματα.
Τα θαλάσσια σύνορα δεν οριοθετούνται με τοίχους και συρματοπλέγματα. Οριοθετούνται με ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα. Πως θα πούμε στην Τουρκία ότι παραβίασε την ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα μας όταν δεν τις έχουμε οριοθετήσει;
Προσπαθώ, από το 1982, να πείσω τις ελληνικές κυβερνήσεις από τον Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την μεγάλη αξία της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Ξεκίνησα, λοιπόν, έναν ανηφορικό δρόμο, γράφοντας και δημοσιεύοντας βιβλία και άρθρα στα ελληνικά και αγγλικά, προφανώς εις ώτα μη ακουόντων.
Όπως έγραψε ο δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου:
«Χρησιμοποιήθηκαν βαρύτατοι χαρακτηρισμοί και χαρακτήρισαν ειρωνικά ως «ΑΟΖολογούντες» τους ανθρώπους που ασχολούνται με την ΑΟΖ, αλλά και απατεώνες, και προδότες! Αίφνης πληροφορηθήκαμε ότι «η υφαλοκρηπίδα, και όχι η ΑΟΖ, είναι το θέμα που πρέπει να μας απασχολεί», αν και πρόκειται για ξεκάθαρη τουρκική θέση».
Κανείς δεν αμφισβητεί τέσσερις βασικές θέσεις σε σχέση με την ΑΟΖ:
Η ΑΟΖ αποτελεί πλέον αναμφισβήτητα μέρος του εθιμικού διεθνούς δικαίου από τότε που η UNCLOS τέθηκε σε ισχύ στις 16 Νοεμβρίου 1994.
Η ΑΟΖ, σε αντίθεση με την υφαλοκρηπίδα, δεν ανήκει στο παράκτιο κράτος ipso jure, αλλά πρέπει σαφώς να ανακηρυχθεί από αυτό. Εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, ΑΟΖ απλώς δεν υφίσταται. Η θαλάσσια περιοχή (η επιφάνεια και τα υπερκείμενα ύδατα) που δεν θα ανακηρυχθεί ως ΑΟΖ, αποτελεί νομικώς μέρος της ανοικτής θάλασσας.
Το νομικό περιεχόμενο αυτού του νέου θεσμού του διεθνούς δικαίου, ορίζεται από το 5ο Μέρος της Σύμβασης. Τα παράκτια κράτη δεν μπορούν να υπερβαίνουν τους περιορισμούς που τους έχουν επιβληθεί από το 5ο Μέρος της Σύμβασης σχετικά με τα δικαιώματά, τις δικαιοδοσίες και τις υποχρεώσεις τους.
Κανένα κράτος ή ομάδα κρατών δεν έχει το δικαίωμα να ισχυρισθεί ότι κάποιο παράκτιο κράτος δεν μπορεί να ανακηρύξει την δική του ΑΟΖ. Αν και πότε ένα παράκτιο κράτος ανακηρύξει τη δική του ΑΟΖ ανήκει εντελώς στη δική του δικαιοδοσία.
Ο επόμενος χάρτης δείχνει τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας που δεν είναι τίποτε λιγότερο και τίποτα περισσότερο από την ΑΟΖ της Ελλάδας. Έτσι θα μπορούσαμε να πούμε στους Τούρκους σε πιο σημείο έγινε η παραβίαση των θαλάσσιων συνόρων μας.
Η ΑΟΖ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Αν είχαμε οριοθετήσει την ΑΟΖ μας, ουδείς θα μιλούσε για “αμφισβητούμενα ύδατα”. Ο Ντόναλτ Τραμπ, βέβαια, συνεχίζει να είναι απών από την Ανατολική Μεσόγειο! Έχετε να πείτε κάτι κύριε Jeffrey Piatt;
Για χρόνια τώρα γνωρίζουμε τις μελέτες που έχουν εκπονηθεί για την Ανατολική Μεσόγειο και καθιστούν πολύ πιθανή την ύπαρξη μεγάλης ποσότητας φυσικού αερίου και πετρελαίου.
Αυτό εξηγεί την έντονη κινητικότητα στο Αιγαίο και ιδίως στην Ανατολική Μεσόγειο και επιβάλλει στην Ελλάδα να προβεί τώρα σε κινήσεις αναγκαίες για την προάσπιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, που έχουν μεγάλη γεωστρατηγική και γεωοικονομική σημασία.
Οι Αμερικανοί γνωρίζουν για 40 χρόνια τώρα τον ενεργειακό πλούτο της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά δεν ήθελαν να ταράξουν τα νερά και σιωπούσαν όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά τώρα ο Ερντογάν, έχοντας στο πλευρό του τον επιστήθιο φίλο του Ντόναλντ Τραμπ, ετοιμάζεται για νέα Ίμια.
Φαίνεται ότι θα ακολουθηθεί το ίδιο σενάριο. Αλλά πρόεδρος των ΗΠΑ δεν θα είναι ο Μπιλ Κλίντον αλλά ο Ντόναλντ Τραμπ που δεν θα μας πει ότι την σημαία την πήρε ο αέρας.
Θα μας πει κάτι πιο τραγικό. Θα μας ζητήσει να μοιράσουμε τους δικούς μας υδρογονάνθρακες με τους Τούρκους μια και οι Τούρκοι δεν έχουν να μοιράσουν τίποτε μαζί μας διότι η δική τους θάλασσα διαθέτει μόνο ψάρια.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου