28 χρόνια συμπληρώνονται από την πτώση του τείχους του Βερολίνου, στις 9 Νοεμβρίου 1989.
Το τείχος έπεσε όλη η Δύση πανηγύρισε την πτώση του μαζί μ΄ αυτή του κομμουνισμού,αλλά εδώ και χρόνια όλοι έχουμε παραδεχτεί ότι ο κόσμος που προέκυψε μετά απ΄ αυτό το ιστορικό γεγονός δεν είναι καθόλου καλύτερος. Η πτώση του προκάλεσε πολλά και άσχημα στο δυτικό κόσμο.Και πρώτα απ΄ όλα έκανε το “αντίπαλο δέος”,τον καπιταλισμό να δείξει -και να δείχνει- το πιο σκληρό του πρόσωπο στους πολίτες.Κανείς δεν λέει ότι θα ΄πρεπε το τείχος να είχε παραμείνει στη θέση του .Προς Θεού.Αυτό που κανείς όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει είναι ότι δεν ήταν αρκετή η πτώση του τείχους συμβόλου για να …νικήσει η δημοκρατία.Η δημοκρατία γνώρισε διαδοχικές ήττες μετά από την 9η Νοεμβρίου 1989.Όχι στην ανατολή αλλά στη δύση.
Ποια ήταν τα μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν τον πλανήτη μετά από τη πτώση;
•Η διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης
•Η εισβολή στο Ιράκ
•Η 11η Σεπτεμβρίου
•Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν και η δεύτερη εισβολή στο Ιράκ
•Η αραβική Ανοιξη και ο εμφύλιος στη Συρία
•Οι τζιχαντιστές
•Τα γεγονότα της Κριμαίας
• Το Βrexit
Δεν μπορείς να πεις ότι όλα πήγαν…πρίμα.
Η ιστορία του τείχους
Ήταν ένα τείχος ύψους 2 μέτρων, που χώριζε το Βερολίνο σε Ανατολικό και Δυτικό. Οι Δυτικοί το ονόμασαν «Τείχος του Αίσχους».
Χτίστηκε το 1961 από τις αρχές της Ανατολικής Γερμανίας για να συγκρατήσει τη φυγή των κατοίκων της προς τη Δύση και γκρεμίστηκε από τους Βερολινέζους και των δύο πλευρών στις 9 Νοεμβρίου 1989, όταν άρχισαν να αποσαθρώνονται τα καθεστώτα του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού».
Υπήρξε το κατ’ εξοχήν σύμβολο του «Ψυχρού Πολέμου» μεταξύ «δημοκρατικής» Δύσης και της «κομμουνιστικής» Ανατολής.
Μετά τη λήξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου το 1945, η ηττημένη Γερμανία χωρίστηκε σε τέσσερις ζώνες κατοχής, τη διοίκηση των οποίων ανέλαβαν οι νικήτριες δυνάμεις, Ηνωμένες Πολιτείες, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία και Σοβιετική Ένωση. Με ανάλογο τρόπο χωρίστηκε και το Βερολίνο, η πάλαι ποτέ πρωτεύουσα της Πρωσίας, της Αυτοκρατορικής Γερμανίας και της Ναζιστικής Γερμανίας, σύμφωνα με τα όσα είχαν συμφωνηθεί το 1944 στο Λονδίνο.
Το Βερολίνο βρισκόταν μέσα στη ζώνη επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης, γεγονός που δημιούργησε πολλά από τα κατοπινά προβλήματα. Το Μάρτιο του 1948 οι Δυτικές δυνάμεις αποφάσισαν να ενώσουν τους τομείς που έλεγχαν και να δημιουργήσουν τη Δυτική Γερμανία. Το ίδιο έπραξαν και με το Βερολίνο. Οι Σοβιετικοί αντέδρασαν με τον χερσαίο αποκλεισμό των Δυτικών τομέων της πόλης στις 24 Ιουνίου 1948. Οι Δυτικοί Σύμμαχοι άρχισαν να εφοδιάζουν το Δυτικό Βερολίνο μόνο από αέρος με τις περίφημες αερογέφυρες.
Το 1949 τα γερμανικά εδάφη που κατείχε η Σοβιετική Ένωση αποτέλεσαν ίδια κρατική οντότητα, με την ονομασία Λαϊκή Δημοκρατική της Γερμανίας ή Ανατολική Γερμανία. Μετά τον χωρισμό της Γερμανίας σε Ανατολική και Δυτική η επικοινωνία ανάμεσα στα δύο τμήματα του Βερολίνου έγινε εξαιρετικά δύσκολη.
Τη νύχτα της 12ης προς τη 13η Αυγούστου 1961 άρχισε να υψώνεται ανάμεσα στα δύο τμήματα του Βερολίνου ένα διαχωριστικό συρματόπλεγμα.
Αργότερα, αντικαταστάθηκε με τοίχο από μπετόν, ως 2 μέτρα ύψος, ενισχυμένο με συρματόπλεγμα στην κορυφή.
Με την άνοδο του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ στην ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης το 1986 ένας άνεμος αλλαγής άρχισε να φυσά στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
Οι πολιτικές της «περεστρόικα» και της «γκλάσνοστ» βρήκαν πεδίο εφαρμογής και στις χώρες του ανατολικού μπλοκ. Με το άνοιγμα των συνόρων των άλλων σοσιαλιστικών χωρών προς τη Δύση, ένα νέο κύμα Ανατολικογερμανών πολιτών διέφευγε στη Δυτική Γερμανία μέσω της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και της Τσεχοσλοβακίας.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου