Γράφει ο Ελσάερ Μοχάμεντ
(Φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο)
Στην χειμαζόμενη γεωπολιτική σφαίρα, διαφαίνεται να κυριαρχεί ένα δόγμα αναρχίας που διέπει, όλο και περισσότερο τα Κράτη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, της υπονοούμενης αναρχίας αποτελεί η Τουρκία. Η πολιτική που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια και ιδίως τους τελευταίους μήνες, έχει επιδείξει με κάθε τρόπο, ότι οι εποχές που τα κράτη υποτάσσονταν σε εξωγενείς παράγοντες, έχουν υπερκεραστεί προ πολλού.
Απεναντίας, αντιμέτωπη με αυτήν την γεωπολιτική πραγματικότητα βρίσκεται η Ελλάδα. Η χώρα μας, καλείται για μοναδική φορά στα χρονικά, να διαχειριστεί στρατιωτικού τύπου προκλήσεις, χωρίς να έχει την δυνατότητα υπαναχώρησης ή καταφυγής στην ηγέτιδα δύναμη των ΗΠΑ. Και αυτό, συμβαίνει για συγκεκριμένους λόγους που θα επεξηγηθούν εν συνεχεία.
Όπως επισημάνθηκε, η Ελλάδα καλείται -για πρώτη φορά- να αντιμετωπίσει και να διαχειριστεί δύο ζητήματα, ζωτικού χαρακτήρα, σε όλο το μήκος της επικράτειας χωρίς την επιλογή του κατευνασμού ή της αποχής. Την στιγμή μάλιστα, που εκτυλίσσονται δρώμενα τόσο στα Βορειοανατολικά σύνορα της χώρας όσο και στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο.
ΠΓΔΜ και συνέπειες διάλυσης
Το μέτωπο που έχει ξεσπάσει στην ΠΓΔΜ, θα πρέπει να μας προβληματίζει ιδιαιτέρως αλλά και να μας θέτει σε πλήρη επιφυλακή, καθώς όπως διαφαίνεται, τα πράγματα είναι πιθανόν να οδηγηθούν σε μία εμφύλια σύρραξη, που θα αποφέρει και την απόσχιση μέρους της ΠΓΔΜ και την ενσωμάτωση της στην Αλβανία.
Μία τέτοια εξέλιξη, είναι βέβαιο ότι θα πλήξει τα καίρια ελληνικά συμφέροντα στην πλευρά των Βαλκανίων καθώς -σε μία ενδεχόμενη εδαφική ενσωμάτωση μέρους της ΠΓΔΜ- οι συνέπειες θα έχουν ολέθριο χαρακτήρα. Μία σημαντική συνέπεια, θα αποτελέσει η αναζωπύρωση των αλυτρωτικών αξιώσεων της Αλβανίας, τα οποία θα έχουν -για πρώτη φορά- πεδίο εφαρμογής. Ουσιαστικά, η Αλβανία θα καθίστατο ακόμη πιο προκλητική και διεκδικητική όσον αφορά τα Βαλκάνια. Μία δεύτερη, ίσως και πιο σημαντική συνέπεια, θα αποτελέσει το ουσιαστικό κλείσιμο του διαύλου μεταξύ Θεσσαλονίκης-Βελιγραδίου. Τα Σκόπια, σήμερα αποτελούν έναν υβριδικό δίαυλο μεταξύ Ελλάδας-Σερβίας, μέσω του οποίου μπορούν και συνδέονται οι δύο συμμαχικές -και φίλα προσκείμενες- χώρες μεταξύ τους -δια μέσω της σιδηροδρομικής οδού. Σε μία ενδεχόμενη απόσχιση ή διάλυση, ο Αλβανικός παράγοντας, υποκινούμενος από τον πάγιο συνεργάτη του, την Τουρκία, θα προσπαθήσει να κλείσει τον ανοιχτό υβριδικό δίαυλο που προαναφέρθηκε. Τέλος, μία ακόμη σημαντική συνέπεια θα αποτελέσει και ο κίνδυνος αναζωπύρωσης της περιοχής του Κοσόβου.
Στις παραπάνω προκλήσεις, η Ελληνική πλευρά θα πρέπει να ανταπαντήσει με ένα σχέδιο στρατηγικής ετοιμότητας, τόσο σε επίπεδο Ενόπλων Δυνάμεων όσο και σε επίπεδο Σωμάτων Ασφαλείας. Το σχέδιο αυτό, θα πρέπει να αποτελείται, αφενός από ένα στρατηγικό σχέδιο για την προστασία των Β.Ανατολικών συνόρων και αφετέρου από ένα σχέδιο για την αποφυγή οιασδήποτε <<προβοκάτσιας>>, που θα μπορούσε να εμπλέξει την χώρα μας στις ένοπλες συγκρούσεις. Εδώ, έγκειται και ο σημαντικός ρόλος της ΕΥΠ.
Τουρκικές προκλήσεις και αναθεωρητικές τάσεις: Η υποχρεωτική επαγρύπνηση και οι ανησυχίες
Όπως σημειώθηκε, η Ελληνική ηγεσία καλείται να αντιμετωπίσει δύο μέτωπα τα οποία πλήγουν ευθέως τα ζωτικά της συμφέροντα. Το δεύτερο μέρος, αυτού του μετώπου δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από τις Τουρκικές προκλήσεις και τις Αναθεωρητικές τάσεις που προβάλλει η Τουρκία στο Αιγαίο.
Το πάγιο ζήτημα, που είχε να αντιμετωπίσει η Ελληνική Εθνική Άμυνα, τους τελευταίους μήνες διαφαίνεται να βρίσκεται στην κορύφωση του. Η ποιοτική αναβάθμιση των στρατιωτικών προκλήσεων (οι παραβιάσεις έγιναν εδαφικές αξιώσεις) σε συγκερασμό με τις διπλωματικές εξελίξεις που σημειώνονται (πλήρης ενδυνάμωση των σχέσεων Μόσχας-Άγκυρας), μας υποχρεώνουν να λάβουμε ξεκάθαρα μέτρα σε δύο τομείς αποτρεπτικής ισχύος: α) Στρατιωτική αποτροπή και β) Διπλωματική αποτροπή. Το θερμόμετρο, στην περιοχή του Αιγαίου έχει ανέβει επικίνδυνα και αυτό μας εξαναγκάζει να λάβουμε σημαντικές αποφάσεις, χωρίς να υπολογίζουμε σε μία παρέμβαση των ΗΠΑ, για λόγους που θα εξηγηθούν στην συνέχεια.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, τα περιθώρια βρίσκονται πράγματι υπό στενό ζυγό.
Η αντιμετώπιση, θα πρέπει να εμπεριέχει δύο συστατικά στοιχεία: Την συνεχή επαγρύπνηση αλλά και την αναβάθμιση των στρατηγικών σημείων. Τα στρατηγικά οπλικά συστήματα, πρέπει να αναλάβουν τα ηνία καθώς σε ενδεχόμενη επιθετική δράση κατά των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, θα κληθούν να λάβουν καθοριστικό ρόλο. Όπως, είχα γράψει λίγες εβδομάδες πρίν (από τούτο το βήμα), η ελληνική ηγεσία θα πρέπει να προχωρήσει ΑΜΕΣΑ στην αναβάθμιση των στρατηγικών οπλικών συστημάτων, όπως είναι το αντιπυραυλικό και αντιαεροπορικό μας σύστημα. Το άνω ζήτημα, εν καιρώ κρίσης αποτελεί ένα αρκετά δύσκολο εγχείρημα. Ωστόσο, αποτελεί ταυτοχρόνως και ένα ζωτικό ζήτημα επιβίωσης. Για αυτόν τον λόγο, θα πρέπει να εξευρεθούν πόροι και να αντληθούν ορθώς, προκειμένου τα στρατηγικά σημεία να παραμένουν ως η <<αιχμή του δόρατος>>. Βέβαια, σημαντικό ρόλο αναλαμβάνει και η αντικατασκοπεία, καθώς έχει αποδειχθεί ότι η Τουρκική πλευρά χρησιμοποιεί μεθόδους κατασκοπείας εν προκειμένου να προσανατολίζει, την πολιτική της στο Αιγαίο. (Αυτήν την πληροφορία την έχουν διοχετεύσει οι Γερμανικές Μυστικές Υπηρεσίες)
Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να τονίσω ότι η παλαιά πολιτική, που επένδυε στον Αμερικανικό παράγοντα, έχει παρέλθει καθώς η Τουρκία έχει καταστήσει ξεκάθαρο -πια- ότι αποτελεί μία απρόβλεπτη νευρική δύναμη, η οποία δεν μπορεί να ελεγχθεί από τις ΗΠΑ, για συγκεκριμένους λόγους.
-Ο σημαντικός λόγος, έγκειται κυρίως στην γεωστρατηγική προσέγγιση και τον γεωστρατηγικό σχεδιασμό που έχει αναπτύξει το κράτος των ΗΠΑ.
Η θεώρηση αυτή, ουσιαστικά καταλήγει ότι κυριαρχία της παγκόσμιας νήσου θα επέλθει μόνο με την κατάκτηση της περιμέτρου της Ευρασίας (Rimland)- (θεώρηση Spykman).
Σε αυτήν την περίμετρο, σημαντικό ρόλο για την αποσόβηση της Ρωσικής κυριαρχίας, έχει η Τουρκία -που αποτελεί και το κέντρο αυτής. Επεξηγηματικά, να αναφερθεί ότι αν η Τουρκία απομακρυνθεί από τις επιταγές των ΗΠΑ το κυριαρχικό οικοδόμημα θα εκπέσει καθώς θα διασπαστεί η <<περιοριστική ροδέλα ασφαλείας>> που έχει σχηματιστεί γύρω από την Ρωσία.
Ουσιαστικά, οι ΗΠΑ υποχρεούνται να διατηρούν ως σύμμαχο την Τουρκία, εν προκειμένου να εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους. Γεγονός, που εκμεταλλεύεται ιδιαιτέρως η Τουρκική πλευρά, εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Βάσει λοιπόν, του πάγιου κυριαρχικού δόγματος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, καταλαβαίνει κανείς τον λόγο που οι ΗΠΑ περιορίζονται στο να διατηρούν <<ίσες αποστάσεις>> ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία- ακόμη και στις περιπτώσεις που παραβιάζονται κατάφορα δικαιώματα και κανόνες του Διεθνούς Δικαίου (από πλευράς Τουρκίας). Το όλο εγχείρημα, ανάγεται στην θεωρία των διεθνών σχέσεων που αποτυπώνει την αναρχία που διέπει το διεθνές οικοδόμημα ενώ ταυτοχρόνως παγιώνει την άποψη ότι τα κράτη λειτουργούν αποκλειστικά και μόνο με γνώμονα τα καίρια συμφέροντα τους- κάνοντας συμμάχους, ακόμη και πρώην αντιπάλους, αν υπάρχει σύμπλευση συμφερόντων. (Αγγλοσαξωνική προσέγγιση)
Επίσης, ένας ακόμη σημαντικό λόγος αφορά τα καίρια συμφέροντα των ΗΠΑ, στην Β.Κορέα και στην Συρία, που δεν τους επιτρέπουν, την συγκεκριμένη περίοδο, να <<ασχοληθούν>> με τις εντάσεις του Αιγαίου.
Καταλήγοντας, είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι την δεδομένη στιγμή η Ελλάδα υποχρεούται να σχεδιάζει την εξωτερική της πολιτικής, με γνώμονα το εθνικό συμφέρον χωρίς να υπολογίζει διάφορες εσωτερικές ή εξωτερικές αντιδράσεις. Η επιβίωση των κρατών έγκειται αποκλειστικά και μόνο στο αγώνα για επιβίωση που δίδουν. Επιπλέον, δεν θα πρέπει να αναμένουμε την παρέμβαση τυχόν ηγεμονικών δυνάμεων καθώς διαφαίνεται ότι διακυβεύονται πολύ σημαντικότερα συμφέροντα ανά την υφήλιο, που καθιστούν την Ελληνοτουρκική διένεξη υποβαθμισμένης σημασίας. Βέβαια, η ελληνική πλευρά θα πρέπει να δράσει διατηρώντας παράλληλα και τις ισορροπίες μεταξύ στρατιωτικής αποτροπής και διπλωματικής ψυχραιμίας. Στα πλαίσια αυτού του εγχειρήματος, διαφαίνεται και η ανάγκη σύστασης ενός γνήσιου Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας που θα συγκαλείται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, εν προκείμενου να επανα-σχεδιάζεται η ελληνική αμυντική πολιτική. (Το ΚΥΣΕΑ έχει αποδεχθεί μη αποδοτικό)
Οι διεθνείς συσχετισμοί έχουν δημιουργηθεί κατά τέτοιον τρόπο ώστε ο μόνος τομέας που μπορεί να εγγυηθεί την εξωτερική ασφάλεια των κρατών είναι η στρατιωτική τους ισχύς.
Σε μία καταχρηστική ερμηνεία , το απόφθεγμα του Βεγέτιου τυγχάνει εφαρμογής καθώς έχει αποδειχθεί ότι <<αν θέλει κανείς την ειρήνη τότε πρέπει να προετοιμάζεται για πόλεμο>>.
Τέλος, είναι σημαντικό να τονισθεί ότι η χάραξη μίας ενιαίας εθνικής γραμμής για τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και Άμυνας, καθίσταται αναγκαία ενώ τα κόμματα θα πρέπει να απόσχουν από πάσα μικροπολιτική συζήτηση που αφορά την Άμυνα.
Τα κόμματα, οφείλουν να στηρίζουν το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και να μην φέρουν δημόσιες αντιρρήσεις για τις πολιτικές που ακολουθεί.
Δημοσίευση σχολίου