του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου
Στην ΕΕ δεν ανησυχούν για το Brexit ούτε για την Ελλάδα αλλά για την οικονομική καθίζηση της Ιταλίας και του ιταλικού τραπεζικού συστήματος, καθώς κρύβεται εκεί μέσα μια μεγάλη «μαύρη τρύπα» η οποία δεν είναι δυνατόν να «σφραγιστεί».
Αν και πίσω από το ιταλικό τραπεζικό σύστημα προσπαθεί να κρύψει την δική της ένδεια η Deutschebank.
Οι τραπεζικές μετοχές της Ιταλίας υποχώρησαν περισσότερο την Τρίτη, προκαλώντας τριγμούς στα θεμέλια της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της ευρωζώνης και απειλώντας με μετάδοση της κρίσης σε άλλες χώρες της ΕΕ.
«Η κρίση αυτή μπορεί να στείλει την Ιταλία ξανά στην ύφεση και να προκαλέσει μία κατάρρευση όπως η ελληνική κρίση, που θα είναι σχεδόν αδύνατο να περιορίσει η Ευρώπη», γράφει το Reuters.
H Κομισιόν ενέκρινε την προληπτική γραμμή στήριξης ύψους 150 δισ. ευρώ για τις ιταλικές τράπεζες, όμως στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα γνωρίζουν ότι το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο . Οι κίνδυνοι σχετίζονται κυρίως με θέματα διαχείρισης πιστωτικού και επενδυτικού κινδύνου και ανέρχονται σε τρισεκατομμύρια ευρώ.Δηλαδή πρόκειται γαι τα περίφημα παράγωγα.
Γι' αυτό οι αξιωματούχοι της ΕΚΤ εμφανίζονται έτοιμοι να χαλαρώσουν τα κριτήρια συμμετοχής στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, σε μία εξέλιξη που μπορεί να επηρεάσει θετικά και την Ελλάδα. Η αλήθεια είναι ότι μετά το Brexit οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να έχουν εκ νέου ένα ελληνικό πρόβλημα. Οι «φωτιές» μεταδίδονται πολύ εύκολα και ακόμα και όταν «σβήνονται» υπάρχουν «αναζωπυρώσεις».
Οι ιταλικές τράπεζες ασφυκτιούν υπό τα συσσωρευμένα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, ενώ ο Ματέο Ρέντσι δεσμεύθηκε να παραιτηθεί, αν χάσει το δημοψήφισμα του Οκτωβρίου για τη συνταγματική αναθεώρηση κάτι που επιτείνε την αίσθηση πολιτικής αστάθειας.
Σημειώνεται ότι ο Μπέπε Γκρίλο που προηγείται δημοσκοπικά του Ματέο Ρέντσι, επιθυμεί να διεξαγάγει δημοψήφισμα για την έξοδο της Ιταλίας από την ευρωζώνη. Κάτι βέβαια που συνταγματικά δεν προβλέπεται αλλά έχει την σημασία του.
«Η Ιταλία αντιμετωπίζει μία ισχυρή κρίση, που ενισχύεται με γεωμετρική πρόοδο», ανέφερε ο Φραντσέσκο Γκαλιέτι, επικεφαλής της εταιρείας Policy Sonar και πρώην αξιωματούχος του υπουργείου Οικονομικών.
«Το άμεσο έναυσμα αυτής, είναι η τραπεζική κρίση».
Ο τραπεζικός δείκτης της Ιταλίας υποχώρησε κατά 30% από τη στιγμή που η Μ. Βρετανία αποφάσισε υπέρ του Brexit, ανεβάζοντας τις απώλειες μέχρι στιγμής στο 57%. Την Τρίτη, υποχώρησε περαιτέρω κατά 1,44%, φτάνοντας περίπου σε χαμηλό τριετίας.
Η Ιταλία είναι εύθραυστη, πολιτικά και οικονομικά.
Περιγράφεται ως «πολύ μεγάλη για να σωθεί» σε μία κρίση, οπότε ακόμη κι αν είναι μικρή η άμεση οικονομική σχέση μεταξύ των τραπεζών της και της ψήφου υπέρ του Brexit, οποιοδήποτε παγκόσμιο σοκ προκαλεί μεγάλες «δονήσεις» στη χώρα.
«Η Ιταλία είναι ουσιαστικά το τεκτονικό ρήγμα της Ευρώπης», σχολίασε πρώην αξιωματούχος του ΔΝΤ.
«Τόσο το δημόσιο χρέος όσο και ο τραπεζικός τομέας είναι σε μία πυριτιδαποθήκη, που διατηρείται μέσα από μία διαδικασία μη αναγνώρισης των συσσωρευμένων ζημιών που συνεχίζουν να μετακυλούν. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι κάποιος πρέπει να αναλάβει τις ζημιές τελικά».
Σημειώνεται ότι έτσι ακριβώς δημιουργήθηκαν τα ελληνικά χρέη, τα οποία έφτασαν στο σημείο της μη αποπληρωμής χωρίς τουλάχιστον να εξοντωθεί ο ελληνικός λαός κα΄τι που τελικά επιλέχθηκε. Οι Ιταλοί όμως έχοντας εμάς ως παράδειγμα δεν έχουν κανένα λόγο να πράξουν το ίδιο.
Η μεγαλύτερη άμεση ανησυχία επικεντρώνεται στην τρίτη μεγαλύτερη τράπεζα της Ιταλίας, την Banca Monte dei Paschi di Siena, που έχει τη μεγαλύτερη αναλογία μη εξυπηρετούμενων δανείων εδώ και πολλά χρόνια
Η ΕΚΤ της έχει ζητήσει να τα περιορίσει κατά 40% τα επόμενα τρία χρόνια κάτι που προφανώς θα γίνει με πώλησή τους σε κερδοσκοπικά funds. Η Ρώμη είναι σε συζητήσεις με τις Βρυξέλλες για ένα σχέδιο ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών της, ελπίζοντας να περιορίσουν τις απώλειες για τους μετόχους και ομολογιούχους.
Μία τέτοια συμφωνία, μπορεί να απαιτεί την παράκαμψη των κανονισμών που υιοθέτησε η ΕΕ το 2014, προκειμένου να αναγκάζει επενδυτές και κάποιους καταθέτες να επωμίζονται το βάρος σε τέτοιες περιπτώσεις.Η Γερμανία τονίζει ότι οι κανονισμοί πρέπει να γίνουν σεβαστοί, αλλά η Ιταλία απαντά ότι απαιτείται ευελιξία, προκειμένου να αποτραπεί πιθανή τραπεζική «μετάδοση» που θα απορρέει από το Brexit.
«Μία λύση πρέπει να βρεθεί γρήγορα, διαφορετικά η παλαιότερη τράπεζα του κόσμου (BMPS) μπορεί να καταρρεύσει και να πάρει μαζί της τον ήδη υπό ''πολιορκία'' υπόλοιπο τραπεζικό τομέα της Ευρώπης. Η ΕΕ πρέπει να δείξει ευελιξία, διαφορετικά η Ιταλία μπορεί να χρεοκοπήσει», προειδοποίησε ο Αντριου Εντουαρντς, CEO της χρηματοοικονομικής εταιρείας ETX Capital.
Το πρόβλημα με την Ιταλία είναι ότι έχει και το μεγαλύτερο χρέος στην Ευρώπη μετά την Ελλάδα με 133% του ΑΕΠ. Συνολικά το τραπεζικό ιταλικό χρέος (κόκκινα δάνεια) ανέρχεται σρα 360 δισ.ευρώ το οποίο αντιστοιχεί στο 25% του ιταλικού ΑΕΠ
Αξιωματούχος της ΕΕ ανέφερε ότι στο EuroWorking Group της Δευτέρας, οι μετέχοντες εξέφρασαν την ανησυχία τους για την κατάσταση στην Ιταλία. Άλλος αξιωματούχος αναφέρει ότι δεν υπάρχει μεγάλη διάθεση να αλλάξουν ή να «μαλακώσουν» οι κανονισμοί του bail-in, με τους διαφωνούντες να τονίζουν ότι η Ιταλία συμφώνησε σε αυτούς οπότε πρέπει να τους τηρήσει.
Ένα bail-in όμως σε μια χώρα σαν την Ιταλία είναι σαν να βάζεις φωτιά σε έν σωρό με άχυρα.
Την ίδια ώρα, oi δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι θα χάσει το δημοψήφισμα για τη συνταγματική αναθεώρηση, ο Ρέντσι o οποίος υποσχέθηκε ότι θα παραιτηθεί αν συμβεί αυτό.
«Οι αγορές θα αντιδράσουν άσχημα από μία αποχώρησή του», εκτιμά το Reuters.
«Η πολιτική αστάθεια θα προκαλέσει και χρηματοοικονομική», τόνισε από την πλευρά του ο Γκούντραμ Βολφ, επικεφαλής του Bruegel, του think tank των Βρυξελλών.
Πάντως ακόμα και η Ιταλία χρησιμοποιείται για να κρύβεται κάτι πολύ χειρότερο: Το «μαύρο χάλι» της Deutschebank.
«H Deutsche Bank συνιστά τον μεγαλύτερο κίνδυνο για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα», προειδοποιεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), σε έκθεσή του για το διεθνές τραπεζικό σύστημα.
Το Ταμείο αναφέρει ότι η μεγαλύτερη ιδιωτική τράπεζα της Γερμανίας αποτελεί πηγή κινδύνων για το σύνολο του χρηματοπιστωτικού συστήματος, καθώς η πιθανότητα μετάδοσης των κινδύνων είναι ιδιαίτερα υψηλή.
«Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία και ΗΠΑ διαθέτουν τον υψηλότερο κίνδυνο μετάδοσης μίας κρίσης στο εξωτερικό, καθώς η έκθεση των εγχώριων τραπεζών σε έτερες χώρες είναι αρκετά μεγάλη».
«Η βαρύτητα της Deutsche Bank καθιστά αναγκαία τη βελτίωση της διοίκησής της, την αύξηση της εποπτείας και την εντατικοποίηση του ελέγχου της εξωγενών συναλλαγών της.»
Σύμφωνα με τη σχετική έκθεση, HSBC και Credit Suisse συνιστούν τη δεύτερη και τρίτη, αντίστοιχα, μεγαλύτερη πηγή κινδύνων για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Εδώ και χρόνια αναφέραμε το τεράστιο πρόβλημα που έχει η αμερικανική τράπεζα η οποία κινδυνεύει να εξελιχθεί σε μια ευρωπαϊκή «Lehman Brothers»
Ανοικτή σε περίπου 54 τρισεκ. δολάρια είναι στα παράγωγα FWMD η γερμανική τράπεζα Deutsche Bank με αποτέλεσμα να κινδυνεύει με κατάρρευση λόγω φόβου από την ελληνική αναταραχή γράφει το Global Research (διαβάστε σχετικά εδώ).
Δεν υπάρχει κυβέρνηση ή οργανισμός στη γη που θα μπορούσε να την διασώσει και θα μπορούσε να οδηγήσει σε αλυσιδωτές επιπτώσεις στο γερμανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα και φυσικά στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Η μετάδοση των επιπτώσεων από ένα τέτοιο επεισόδιο θα είναι καταστροφικές. Είναι για αυτό το λόγο που ο Warren Buffet περιγράφει τα παράγωγα FWMD ή αλλιώς «οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής».
Η παγκόσμια αγορά παραγώγων είναι εξαιρετικά περίπλοκη, εντελώς άναρχη και τρομακτικά μεγάλη. Ένας από τους κορυφαίους ειδικούς παραγώγων του κόσμου, ο Paul Wilmott, ο οποίος κατέχει διδακτορικό στα εφαρμοσμένα μαθηματικά από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, έχει προειδοποιήσει ότι η λεγόμενη πλασματική αξία της παγκόσμιας αγοράς παραγώγων είναι πάνω από $ 1,4 τετράκις εκατομμύρια.
Ένα τετράκις εκατομμύρια είναι ακατανόητα τεράστια φιγούρα: είναι 1000 φορές ένα τρισεκατομμύριο (1 με 12 μηδενικά). Ένα τρισεκατομμύριο είναι 1.000.000.000.000 και ένα τετράκις εκατομμύριο έχει 15 μηδενικά - 1.000.000.000.000.000.
Το ετήσιο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν σε ολόκληρο τον πλανήτη είναι μεταξύ 50.000 και 60.000 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Tα πράγματα είναι απλά. Καλά χρησιμοποίησαν οι ξένοι την Ελλάδα για «αποδιοπομπαίο τράγο» τόσο καιρό, τώρα όμως οι συνέπειες της... αεροοικονομίας στην οποία ούσε ο πλανήτης δεν μπορούν πλέον να αποκρυβούν. Όλοι θα αποδειχθούν το ίδιο γυμνοί.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου