Γκρίζα ζώνη στο Αιγαίο;

του Π. Λιβανίδη

Η Τουρκία συνεχίζει τις προκλήσεις της στην Α.Ο.Ζ. της Κύπρου και της Ελλάδος, προσπαθώντας να δημιουργήσει τετελεσμένα συγκυριαρχίας στην εξόρυξη των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, ή να μας σύρει σε υποχρεωτικές διαπραγματεύσεις, λόγο θερμού επεισοδίου, πριν ολοκληρωθεί η οριοθέτηση τους με τις άλλες γείτονες χώρες.

Τούρκοι Κομάντος του Ναυτικού σε πρόσφατη Άσκηση!

Η Τουρκία οργανώνει για μια φορά ακόμα την αρπαγή του Ελληνικού πλούτου, με την βία. Ο Ελληνισμός θα κληθεί να πληρώσει για μια ακόμη φορά την εθνοκτόνα ολιγωρία, την απρονοησία και την ατολμία των σημερινών κυβερνήσεων του.

Προδοτική λογική

Για αρκετά χρόνια μετά την επικύρωση το 1994 από τα Ηνωμένα Έθνη, της Συνθήκης του Μοντεγκο Μπέϊ (Montego Bay, 1982 ), οι Ελληνικές κυβερνήσεις συνέχιζαν να διαπραγματεύονται για τα θαλάσσια όρια μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος με την ξεπερασμένη λογική της υφαλοκρηπίδας και όχι με τα νέα διεθνώς κατοχυρωμένα δεδομένα των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (Α.Ο.Ζ.) που ευνοούν τα Ελληνικά δίκαια κυριαρχικά δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο και ιδιαίτερα στο Αιγαίο.

Προσπαθούσαν να διαπραγματευτούν με την αδηφάγο και επεκτατική Τουρκία, σε λάθος λογική βάση, που της έδινε πλεονεκτήματα διαπραγμάτευσης στην ιμπεριαλιστική και εχθρική προς την Ελλάδα λογική της.

Η δε κυβέρνηση Σημίτη με υπουργό Εξωτερικών τον κ. Γιώργο Παπανδρέου το 1997 με την Συνθήκη της Μαδρίτης υπέγραψαν ότι η Ελλάδα αποδέχεται την ύπαρξη «Ζωτικών Συμφερόντων » της Τουρκίας στο Ελληνικό Αιγαίο!

Όταν σε όλους ήταν γνωστή, η επιθετική πρόθεση της Τουρκίας – μετά την ανακάλυψη των πετρελαίων στη Θάσο το 1973 – για συνεκμετάλλευση στα Ελληνικά πετρέλαια και όταν οι δυο χώρες είχαμε φθάσει τρεις φορές ( 1976, 1987, 1996 ) στα πρόθυρα πολεμικής εμπλοκής.

Μια Τουρκία που το 1976, ακόμη και στη λογική βάση της υφαλοκρηπίδας αρνήθηκε να αποδεχθεί την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Εμείς παραχωρήσαμε στην Τουρκία το δικαίωμα για ύπαρξη « ζωτικών συμφερόντων της » στο Αιγαίο, όταν με την Συνθήκη του Montego Bay μας κατοχυρώνονταν τα 12 ν.μ. ως χωρικά μας ύδατα ( αντί για 6 ν.μ. ) και με το άρθρο 121 παράγραφος 1 και 2 της συνθήκης όλα τα νησιά με οικονομική δραστηριότητα αποκτούν Α.Ο.Ζ. Άρα νόμιμα δικαιώματα στην εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου.

Ο πόλεμος του μπακαλιάρου

Εμείς υποχωρούσαμε και υποχωρούμε συνεχώς στις τουρκικές διεκδικήσεις αφού δεν προβαίνουμε σε έντονες αντιδράσεις όταν μας καταπατούν την εθνική μας κυριαρχία. Δεν δείχνουμε αρκετά αποφασισμένοι να αγωνιστούμε.

Κάτι όμως που έκανε πολύ δυναμικά η πιο μικρή Ισλανδία ενάντια στην Μεγάλη Βρετανία, όχι για τον πλούτο των πετρελαίων, αλλά για την αλιεία του μπακαλιάρου.

Η μικρή Ισλανδία έφτασε μέχρι και σε εμβολισμούς ξένων πλοίων που ψάρευαν στη δική της ΑΟΖ, προκειμένου να προστατεύσει τους πλούσιους ψαρότοπους της. Το κάναμε μήπως εμείς για τους ψαράδες του Αιγαίου ;

Μια διένεξη που έγινε κυρίως ενάντια στην Αγγλία και έμεινε γνωστή με το όνομα ο « Πόλεμος του Μπακαλιάρου ». Δύο «φίλες » χώρες η Ισλανδία και η Αγγλία ήρθαν σχεδόν σε εμπόλεμο κατάσταση για χάρη της αλιείας.

Η Ισλανδία έκοβε τα δίχτυα και επετίθετο σε Βρετανικές τράτες που ψάρευαν μέσα στην ΑΟΖ της στον Βόρειο Ατλαντικό.

Το 1972 δε μια Ισλανδική κανονιοφόρος βυθίζει δύο βρετανικά ψαράδικα. Ακολούθησαν εμβολισμοί πολεμικών φρεγάτων και άλλων πλοίων πολεμικών και μη από τις δύο χώρες.

Η αδύνατη Ισλανδία απείλησε το 1976 ότι θα κλείσει τις βάσεις του ΝΑΤΟ εκεί, εάν δεν διευθετούσαν το όλο θέμα.

Η φτωχή Ισλανδία δεν δίστασε να τα βάλει με τη φοβερή πολεμική ναυτική δύναμη της Αγγλίας προκειμένου να υπερασπιστεί την εθνική της κυριαρχία για αλιεία στη δική της Α.Ο.Ζ.

Εμείς ;

Εμείς δείξαμε και πάλι υποχωρητικότητα όταν στη δεκαετία του 1990 με την νέα δομή του ΝΑΤΟ, αφήσαμε κενά για την επέκταση της Τουρκίας στο τομέα « έρευνας και διάσωσης » μέχρι το 25ο παράλληλο ( που Σάμος, Χίος, Ικαρία, Μυτιλήνη, Λήμνος, Σαμοθράκη και Δωδεκάνησα περιλαμβάνονται στην Τουρκική διεκδίκηση ), αφού κατήργησαν τα όρια ευθύνης μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.

« Γκρίζα ζώνη το Αιγαίο »

Στην Ελλάδα για περίεργους και ανεξήγητους λόγους όχι μόνο δεν υπερασπιζόμασταν την αλιεία του Αιγαίου και της « τσιπούρας » ( δηλαδή την ζωή στα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου ), αλλά δεν υπερασπιζόμαστε σωστά ούτε τον μεγάλο πλούτο των υδρογονανθράκων μας. Για χρόνια οι κυβερνήσεις μας αγνοούσαν ηθελημένα ή αθέλητα την Συνθήκη του Montego Bay και την κατοχυρωμένη διεθνώς ύπαρξη των Α.Ο.Ζ.

Ελάχιστοι δημοσιογράφοι γράφαμε για τα νέα δεδομένα που προέκυπταν από την νέα διεθνή Συνθήκη του Διεθνούς Δίκαιου της Θάλασσας και την κατοχύρωση των 12 ν.μ. ως χωρικά μας ύδατα και την Ελληνική Α.Ο.Ζ.

Ο πρώτος Έλληνας πολιτικός που τόλμησε να μιλήσει στην Ελληνική Βουλή για την Ελληνική Α.Ο.Ζ. και τα διεθνώς αναγνωρισμένα δικαιώματα που δικαιούται η Ελλάδα από αυτόν τον θεσμό ήταν ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρης επί κυβερνήσεως του Κώστα Καραμανλή.

Όπως και για τα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων ( πετρέλαιο, φυσικό αέριο ) αντιμετωπίζοντας την ειρωνεία του τότε αντιπροέδρου της κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου.

Στην Ελλάδα εμείς απλά κουβεντιάζουμε και κάνουμε κοινά υπουργικά συμβούλια με αυτούς που θέλουν να υφαρπάξουν τον εθνικό μας πλούτο και να κατακερματίσουν την εθνική μας κυριαρχία.

Μετά τη δημιουργία των « γκρίζων ζωνών » με τα γεγονότα στα Ίμια, τώρα μεθοδεύουν το πως οι Τούρκοι να κάνουν ανενόχλητοι έρευνες στην Α.Ο.Ζ. της Κυπριακής Δημοκρατίας και αμέσως μετά στην Ελληνική αρχίζοντας από την περιοχή του Καστελλορίζου.

Δηλαδή η Ελληνική και η Κυπριακή Α.Ο.Ζ. γίνονται « γκρίζες ζώνες » για συνεκμετάλλευση με τους Τούρκους!

Με αυτή την τακτική, τα Ίμια θα είναι ένα τίποτα στην απεμπόληση της εθνικής μας κυριαρχίας.

Θα τους αφήσουμε ;

πηγή