Αν και το ΝΑΤΟ ακολουθεί πολιτική αντιπαράθεσης προς τη Μόσχα που θυμίζει τις μέρες του Ψυχρού Πολέμου, η συμμαχία αντιμετωπίζει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα. Αμφιβολίες υπάρχουν κατά πόσο συγκεκριμένα μέλη είναι πρόθυμα να προχωρήσουν σε αναβάθμιση των αμυντικών τους δυνατοτήτων ενόψει της ρωσικής πρόκλησης.
Του TED GALEN CARPENTER,
ΤΙΤΛΟΣ ΑΡΘΡΟΥ: «A Grave Threat to the NATO Alliance (And It’s Not Russia’s Military)» (Ένας θανάσιμος κίνδυνος για το ΝΑΤΟ [και δεν είναι ο στρατός της Ρωσίας]), 13 Νοεμβρίου 2014
ΠΗΓΗ: http://nationalinterest.org/
ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας
Στον απόηχο της ενσωμάτωσης της Κριμαίας στη Ρωσία και της υποστήριξης της Μόσχας στους αποσχιστές της Αν. Ουκρανίας, πολλές υποσχέσεις έχουν δοθεί, επί του προκειμένου, αλλά από τις 28 χώρες μέλη, μόνο οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Εσθονία και η Ελλάδα εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους.
Παράλληλα, υπάρχουν σοβαρές διαφωνίες, εντός του ΝΑΤΟ, για τον τρόπο αντιμετώπισης της Ρωσίας. Οι ΗΠΑ πίεσαν τους συμμάχους τους για την επιβολή οικονομικών κυρώσεων στη Ρωσία, αλλά πολλές χώρες αντιδρούν, όπως για παράδειγμα η Τσεχία.
Μια άλλη εξέλιξη που μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά ενοχλητική για το ΝΑΤΟ αφορά την επιβολή αυταρχικών μεθόδων σε πολλές χώρες μέλη, όπως στη Ρουμανία, την Ουγγαρία και την Τουρκία. Οι αποδείξεις αντιδημοκρατικών συμπεριφορών στη Ρουμανία είναι πολλές, αλλά δεν συγκρίνονται με τα όσα συμβαίνουν στην Ουγγαρία, με τον αυταρχισμό και τη διαφθορά της κυβέρνησης Όρμπαν.
Στην Τουρκία τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Ο πρόεδρος Ερντογάν καταδίωξε την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων, παράλληλα με κάθε φωνή που δεν συμφωνεί με τον ίδιο, ακόμα και με πρώην φίλους, όπως ο Γκιουλέν, ή από στελέχη του από το ίδιο του το κόμμα. Το βαρύ χέρι του Ερντογάν έπεσε και επί της αστυνομίας, όταν αποκαλύφθηκε σκάνδαλο που ενέπλεκε τουλάχιστον τέσσερις υπουργούς της κυβέρνησης του ΑΚΡ. Διώξεις υπέστησαν και οι δικαστικοί, ενώ με νόμους που ψήφισε η τουρκική κυβέρνηση, αποκτά τον απόλυτο έλεγχο της Δικαιοσύνης.
Η άνοδος του αυταρχισμού στο εσωτερικό χωρών μελών του ΝΑΤΟ έχει μεγάλη σημασία. Είναι αλήθεια ότι η συμμαχία είχε ανεχθεί, στο παρελθόν, μέχρι και δικτατορικά καθεστώτα – Πορτογαλία, Τουρκία, Ελλάδα. Είναι όμως πολύ πιο δύσκολο, στον 21ο αιώνα, η Συμμαχία να ανεχθεί δικτατορικές τάσεις.
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ήταν ίσως κατανοητή η ανοχή της συμμαχίας σε αντιδημοκρατικά καθεστώτα, λόγω της σοβιετικής απειλής. Σήμερα όμως, που σε πάμπολλες περιπτώσεις οι ηγέτες του ΝΑΤΟ διακηρύσσουν την αφοσίωσή τους στη δημοκρατία και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι ντροπή να ανέχεται το ΝΑΤΟ συμμάχους που δεν σέβονται στις αξίες αυτές.
Με δεδομένη την πολιτική κατάσταση στη Ρουμανία και τη συνεχή διολίσθηση προς τον αυταρχισμό της Ουγγαρίας και της Τουρκίας, μια εσωτερική κρίση στο ΝΑΤΟ πρέπει να θεωρείται επικείμενη και όσο κι αν η κυβέρνηση Ομπάμα επιθυμεί να αποφύγει το πρόβλημα, θα το βρει σύντομα μπροστά της.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου