Και ας πούμε μερικά αιρετικά πράγματα, για τα αυτιά και τα μάτια όλων μας. Γνωρίζοντας οτι θα προκαλέσουν οι κουβέντες αυτές θα προτείνω να αναγνωστούν δις και τρίς για να γίνει αντιληπτο το σκεπτικό και να μην υπάρξει άμεση αντίδραση. Ειδικά στο πρώτο σημείο αναφοράς όπου είναι σίγουρο πώς θα πονέσει, αλλά δυστυχώς για εμάς κάποια πράγματα με ηλικία 30-40 ετών δεν αλλάζουν έτσι απλά.
1.πΓΔΜ και θέμα ονομασίας. Δυστυχώς μια ονομασία που υπάρχει πλέον σε όλο τον κόσμο ώς "Republic of Macedonia" έχει περάσει ώς de facto στοιχείο ονομασίας για το γειτονικό κρατίδιο/μόρφωμα. Η προσπάθεια μας να περάσει τουλάχιστον μια διμμερή ονομασία αποδεκτή σε αντίστοιχες επίσημες σχέσεις είναι σαφώς κάτι που πρέπει να κάνουμε αλλά θα πρέπει να είμαστε και ρεαλιστές. Δυστυχώς λίγα μπορούν να αλλάξουν και δεν θα καταλήξουν σίγουρα όπως τα θέλουμε εμείς. Αυτό επειδή με αρκετούς που μιλώ θεωρούν πως μπορούμε να τους ονομάζουμε Βαρδάρη ή δεν ξέρω τι άλλο. Μια χώρα που παρουσιάζεται σε όλους τους χάρτες παγκοσμίως με αυτό το όνομα είναι πλέον δύσκολα διαμορφώσιμο εκ νέου... εκτός βέβαια απο βίαιης δράσης που και πάλι στην σύγχρονη εποχή δεν ειναι και τόσο εφικτό.
Ας κρατούμε λοιπόν καλά στην προσπάθεια προσπαθώντας να πάρουμε τα μέγιστα απο μια διπλωματική ήττα μας που έχει συμβεί εδώ και δεκαετίες.
2. Τουρκία και διεκδικήσεις της. Δεδομένα.. μια χώρα που έχει ισχυρή ακόμα επιρροή παρά τα προβλήματα της και είναι ορατό ακόμα και σε δηλώσεις ξένων αξιωματούχων ενώ η ίδια παραβιάζει ασύστολα σύνορα και διεθνή δίκαια χωρών που ανήκουν σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε.
Απέναντι σε ένα τέτοιο γείτονα μόνο μια γλώσσα μπορεί να λειτουργήσει .. αυτή της τιμωρίας!!
Σαφώς τώρα και θα προσπαθήσουμε πάλι διπλωματικά, νομικά, ειρηνικά κτλ. για να επιβάλουμε το δίκαιο σε συνεργασία με όλους τους θεσμούς και τις συμμαχίες. Όμως παράλληλα ( και οχι μετέπειτα) θα πρέπει να υπάρχει πλάνο Β... ναι. ... αυτό που ποτέ δεν υπάρχει συνήθως στην διπλωματία μας! Το πλάνο Β θα πρέπει να είναι η αποφασιστική χρήση βίας με τέτοιο τρόπο που θα κάνει την Τουρκία αλλά και κάθε άλλον πονηρό (λέγε με Αλβανία) να λουφάξει και να μην ξαναμιλήσει για δεκαετίες. Η Ελλάδα έχει αυτά τα μέσα να το κάνει... και στις δύο περιπτώσεις. Και ειρηνικά και πολεμικά. Αλλά θέλει και αποφασιστικότητα. Όχι πίσω εμπρός. Μέχρι στιγμής οι διπλωματικές κινήσεις είναι ακόμα σε δράση και ομολογουμένως δείχνουν να είναι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ σε σωστό δρόμο με περιφερειακές συμμαχίες που δένουν νομικά την ισχύ και εξουσία μας σε κεκτημένα που έρχονται καινούρια ( ΑΟΖ ) αλλά και παλιά (συμμαχίες)... το ζητούμενο τώρα θα είναι να δοθεί και πράσινο φως να χρησιμοποιηθεί βία αν χρειαστεί κατά το "όποιος θέλει ειρήνη να είναι έτοιμος και για πόλεμο"... Αυτό σημαίνει πώς κάποιοι ειρηνιστές κτλ... αν δεν θέλουν να φορέσουν φέσι και να παίρνουν στην πλάτη των αφέντη σαν γαϊδούρια που (θα ) είναι, θα πρέπει να αλλάξουν στάση.
3. Αλβανία. Λίγα λόγια. Είναι ένα κράτος τρομοκράτης της περιοχής που βασίζεται σε προβοκατόρικες κινήσεις και σε πλάτες μεγάλων για να περάσει τα θέλω του. Δεν έχει ισχυρό στρατό παρά ομάδες παραστρατιωτικές και τρομοκρατών, κάτι που καθιστά δύσκολη εώς σημείου την αντιμετώπιση τους εφόσον δεν μιλάμε για ολοκληρωτικό πόλεμο. Αν συμβεί το δεύτερο τότε να είμαστε σίγουροι πως θα κρύβονται και θα τρέχουν σε πλάτες μεγάλων για να "κλαφτούν" όπως έγινε στην περίπτωση της Σερβίας όπου στην αρχή φαινόταν να γίνεται συντριπτική ήττα για το στράτευμα του Αλβανικού στοιχείου.
Όσον αφορά την διπλωματία ακόμα πιο λίγα λόγια... πρόκειται απλά για κράτος που δεν έχει μπέσα και δεν έχει δείξει διάθεση συνεργασίας με απόδειξη του τι έγινε με Σερβία προχθές και τους δύο ηγέτες. Η κάθε συνεργασία μαζί τους πρέπει να γίνεται όπως παλαιότερα.. με στρίψιμο του χεριού πίσω από την πλάτη είτε επιβαλλόμενοι οικονομικά (ναι.. μην κάνει εντύπωση.. δείτε τι έγινε με την κρίση σε εμάς και πώς χτύπησε την ετερόφωτη οικονομία τους)... είτε πλέον δια της βίας. (σ.σ Υπήρξαν αποστολές Ελληνικών δυνάμεων την δεκαετία του 1990 και όταν αντέδρασαν οι καθεστωτικές δυνάμεις, οι σφαλιάρες που έπεσαν από τις Ε.Δ. μας στην περιοχή είναι καταγεγραμμένες στο Youtube)
Σε μια περιοχή λοιπόν όπως είναι τα Βαλκάνια που επικρατεί ακόμα το εθνικιστικό στοιχείο και η ωμή βία, όποιος θεωρεί πως η διπλωματία από μόνη της μπορεί να δώσει λύσεις χωρίς να στηρίζεται από πίσω με πολύ ισχυρότερη ικανότητα βίαιης επιβολής, τότε μάλλον πρέπει να πάει να κάνει πλέξιμο ή άλλου είδους χειροτεχνία και να μην αναφέρει ουτοπικά πράγματα που ούτε σε αλάνες με παιδιά δεν ισχύουν.
Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
IISCA Sec Group
πηγή
Δημοσίευση σχολίου