H Θράκη ούτε χάθηκε, ούτε χάνεται, ούτε πρόκειται να χαθεί, για μία σειρά λόγων, πολιτικών, κοινωνικών και γεωπολιτικών, τους οποίους με την προσφιλή ελληνική «τακτική» της μεμψιμοιρίας, υπερβολής και φοβικότητας μάλλον δεν τους λαμβάνουμε υπόψη ενώ αναμασάμε τα λεγόμενα των εγκάθετων της Άγκυρας, κάνοντάς τους διαφήμιση από το πουθενά.
Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη
Με το παρών σύντομο σημείωμα δεν πρόκειται να αναφερθούμε σε ευρύτερα ζητήματα γεωπολιτικής ισορροπίας αναφορικά με την Θράκη – δηλαδή το συμφέρον της Βουλγαρίας ή της Ρωσίας αλλά και των ΗΠΑ στην περιοχή, ούτε θα επιστήσουμε την προσοχή σε απτά επιχειρησιακά δεδομένα και την παρουσία του Δ’ Σώματος στην περιοχή αλλά και την εγγύτητα της Κωνσταντινούπολης και των Στενών από την μεθόριο και την δυνητική ζώνη της κρίσης.
Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό, αλλά και το κάθε ένα από αυτά ξεχωριστά θα μπορούσαν να είναι επαρκής λόγος για να μη χρειάζεται καν να αναφερθούμε σε θέματα όπως αυτά παρουσιάζονται από το υδροκέφαλο κέντρο της χώρας το οποίο μέσα από τους παραμορφωτικούς του φακούς φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται ότι στη ζωή τίποτα δεν είναι άσπρο και μαύρο αλλά άπειροι συνδυασμοί του γκρίζου.
Δεν χρειάζεται παρά να αναφερθούμε σε δύο τρία σημεία για να αντιληφθούμε το γεγονός ότι η Θράκη όντως είναι στο στόχαστρο της Άγκυρας αλλά απέχει πολύ από το να πούμε ότι την «χάσαμε».
Πρώτον, ακόμα και τέτοιοι «τίτλοι» περί «απώλειας», «ήττας» κ.λπ. δημιουργούν άνευ λόγου και αιτίας ένα κλίμα ηττοπάθειας, απαισιοδοξίας και μοιρολατρίας. Από πότε «χάσαμε» εθνικό έδαφος και δεν το καταλάβαμε; Τους Θρακιώτες τους ρωτήσαμε για αυτό;
Δεύτερον, από πότε το 50%, μην υπολογίζοντας την «αποχή» του τοπικού πληθυσμού ο οποίος διαμένει εκτός Θράκης και δεν πήγε να ψηφίσει, δίνει το δικαίωμα στον καθένα να μιλάει για τη Θράκη μας στον Αόριστο, ή να ρίχνει νερό στον μύλο της Άγκυρας, η οποία το μόνο που ζητάει είναι να αρχίσουμε να υιοθετούμε μία τέτοια αντιμετώπιση για την ακριτική αυτή περιοχή μας.
Τρίτον, εάν σε περιοχές αμιγώς μειονοτικές τα ποσοστά του συγκεκριμένου συνδυασμού έπιασαν το 80% αυτό σημαίνει ότι το υπόλοιπο 20% των μειονοτικών ΔΕΝ ανταποκρίθηκαν στα κελεύσματα της Άγκυρας.
Τέταρτον, πως τολμάει ο καθένας από τον καναπέ του να μιλάει για «Κοσοβοποίηση» της Θράκης όταν η περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου αφορά με μία περιοχή η οποία ήταν στην ουσία αυτόνομη και τα προνόμιά της ανακλήθηκαν από τον Μιλόσεβιτς, ενώ η αναλογία πληθυσμού ήταν 2 εκατομμύρια Αλβανοί με 100 χιλιάδες Σέρβους. Από πού και ως που βλέπει κάποιος «ομοιότητες» στις πραγματικότητες επί του εδάφους, για να μην αναφέρουμε ότι η Ελλάδα για δεκάδες λόγους ΔΕΝ είναι Σερβία της δεκαετίας του 1990.
Πέμπτον, δηλαδή εάν – κατά τη λογική των «τρομολάγνων» – «χάθηκε» η Ροδόπη, τότε καλό είναι να δώσουμε στην Τουρκία και την Ξάνθη αλλά και «δώρο» τον Έβρο, όπου η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική.
Έκτον, αλήθεια, πόσοι ήταν τελικά οι «ετεροδημότες» που μας ήρθαν από την Τουρκία για να ψηφίσουν;
Με λίγα λόγια, τα παραπάνω ερωτήματα θεωρούμε ότι ίσως και να βάζουν την συζήτηση σε μία πιο ψύχραιμη βάση η οποία θα μπορούσε να είναι η εξής:
Η Θράκη μας για μία σειρά λόγων αποτελεί στόχο πρώτης προτεραιότητας για την Τουρκία, η οποία κάνει τα αδύνατα δυνατά να «τουρκοποιήσει» μεγάλη μερίδα των μουσουλμάνων αδερφών μας.
Αρκετοί έχουν πέσει στην παγίδα της Άγκυρας η οποία τους υπόσχεται τους νεοθωμανικούς παραδείσους που βιώνει αυτή τη στιγμή ο λαός της Τουρκίας. Ακόμα περισσότεροι όμως ΔΕΝ θέλουν με κανέναν τρόπο να «τουρκοποιηθούν» και ζητάνε από την Ελλάδα να τους προστατεύσει.
Η Θράκη μας διαθέτει τεράστιες ζωντανές εστίες αντίστασης στην τουρκική προπαγάνδα ενώ για μία σειρά γεωπολιτικούς και γεωστρατηγικούς λόγους ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να γίνει προσπάθεια να αλλάξει το καθεστώς της ΧΩΡΙΣ να ΑΜΦΙΣΒΗΤΙΘΕΙ ΕΜΠΡΑΚΤΑ η ίδια η ύπαρξη της Τουρκίας τουλάχιστον στην Ευρώπη και στην περιοχή των Στενών.
Οι της Αθήνας «ειδήμονες» και «διαμορφωτές» της κοινής γνώμης καλό θα είναι να μιλάνε για την Θράκη ΑΛΛΑ όχι με τους ΟΡΟΥΣ που ΘΕΛΕΙ και ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ η Άγκυρα, αφού η στρατηγική της είναι να δημιουργήσει «κλίμα», τακτική που ακολούθησε από την δεκαετία του 50 για την Κύπρο και μετά για το Αιγαίο.
Τέλος, να υπογραμμίσουμε ότι η Ελλάδα ως κράτος για την Θράκη, θα πρέπει να κάνει πολλά και να λέει λίγα, ενώ η παύση λειτουργίας του «προξενείου» (με πολλά εισαγωγικά») ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΜΠΟΥ για την Αθήνα, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΑΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ «ΘΥΣΙΑΣΤΕΙ» ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΙΝΟΥΠΟΛΗ ή και αλλού.
Ο γράφων τις αράδες αυτές θεωρεί ότι με κανένα τρόπο οι λίγες χιλιάδες Έλληνες της Πόλης ή οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες τουρίστες μπορούν να έχουν το ίδιο βάρος με την επιβίωση ενός ακριτικού μέρους του εθνικού κορμού.
Να υπενθυμίσουμε, ότι το ζήτημα της Λαθρομετανάστευσης που αντιμετωπίζει η χώρα συνδέεται με την «δικαιολογία» των ταγών μας ότι η αποχώρηση από το Δουβλίνο ΙΙ θα μας βγάλει από την συνθήκη του Σένγκεν. E και; Τι είναι πιο σημαντικό ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, η ασφάλεια και ύπαρξη του κράτους ή η ησυχία της Ευρώπης;
Είναι αντιληπτό ότι μία τέτοια προσέγγιση να χωράει πολύ συζήτηση, όμως με τέτοιες θέσεις ξεκινάς μία διαπραγμάτευση, όχι με το να πηγαίνεις με δεμένα τα χέρια στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, γνωρίζοντας ο αντίπαλος ότι το μόνο που συζητάς είναι το πώς θα σε εκτελέσει.
Φυσικά, το «προξενείο» δεν είναι η μόνη πηγή των κακών για τη Θράκη μας, ούτε τα αποτελέσματα της δράσης του θα εξαφανιστούν με μία δυνητική παύση της λειτουργίας του. Αυτό που θα πρέπει να κάνει η Αθήνα είναι να πράξει ό,τι δεν έκανε στο παρελθόν για τους ανθρώπους της στην περιοχή αυτή.
Κλείνοντας να υπενθυμίσουμε στους γείτονές και στους εγχώριους συνεργάτες τους πως οτιδήποτε μπορεί να συμβεί στη Δυτική Θράκη, θα έχει άμεσες συνέπειες στην Ανατολική Θράκη στα Στενά αλλά και στις ανατολικές επαρχίες της Μικράς Ασίας.
Αλλά αυτό το γνωρίζουν εκείνοι πολύ καλύτερα από εμάς.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου