«Κόλαση» στα τηλεοπτικά παράθυρα με τους τηλεσχολιαστές – κάποιοι επίδοξοι πολιτικοί και θα το δείτε… – να ξιφουλκούν κατά των μέτρων που παίρνει η κυβέρνηση τα οποία θα επηρεάσουν «το θεμελιωμένο δικαίωμα» να βγει κάποιος πρόωρα στη σύνταξη, κάπου μεταξύ 50-60 ετών.
Του Μιχαήλ Βασιλείου
Ξεκαθαρίζουμε εξ αρχής, ότι τα μέτρα που λαμβάνονται έχουν εξ ορισμού το στοιχείο της αδικίας από τη στιγμή που επιφέρουν μεγάλες και αιφνιδιαστικές αλλαγές στη ζωή των πολιτών. Ουδείς λόγος.
Για μια φορά ακόμα θα αναλάβουμε τον ρόλο του κακού, θέτοντας ορισμένα απλά ερωτήματα, όχι για να λάβουμε απάντηση, αλλά διότι ευελπιστούμε ότι το πλήθος των τελούντων σε πολιτική ύπνωση λογικών ανθρώπων του τόπου, να τα συμπεριλάβουν στη σκέψη τους, αφού μόνον έτσι θα έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα και δεν θα κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας. Για όποιον ενδιαφέρεται βέβαια…
Έχουμε ποτέ σκεφτεί ότι οι μειώσεις στις συντάξεις, δεν αλλάζουν το γεγονός ότι έχουμε κατορθώσει το ασύλληπτο, ο μέσος συνταξιούχος να παίρνει συχνά περισσότερα από αυτά που εισπράττει ένας νεαρός εργαζόμενος σήμερα; Αν αυτό συνεχιστεί, ποιος θα εργάζεται για να συνεχίσουν να εισπράττουν τις συντάξεις τους στο σημερινό ύψος;
Καλές είναι οι αναφορές σε «δικαιώματα», όμως, αυτά τα δικαιώματα αποκτούν νόημα ΜΟΝΟ όταν αντιστοιχούν σε χρήματα που υπάρχουν. Όταν δεν υπάρχουν, το δικαίωμα εξακολουθεί να υφίσταται σε ηθικό επίπεδο, σημειώνεται όμως, πολύ απλά, αδυναμία… δικαίωσης στο ταμείο. Το αντιλαμβανόμαστε ή και αυτό ακόμα το βρίσκουμε δύσκολο;
Αντιλαμβάνεται κανείς ότι συζητάμε γι’ αυτά τα θέματα και καλώς το πράττουμε, ενώ η νέα γενιά έχει συνειδητοποιήσει ότι δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να πάρει σύνταξη; Δηλαδή, μπορεί ορθώς να ανησυχούμε για τους συνταξιούχους, όμως μήπως η προτεραιότητα θα πρέπει να δοθεί σε αυτούς που θα εργαστούν για να υπάρχουν τα λεφτά να πληρώνονται οι συντάξεις; Μήπως οδηγούμαστε σε μια κατάσταση όπου η νέα γενιά θα στραφεί εναντίον της παλιάς επειδή δεν έμεινε τίποτε στα ταμεία και καταδικάστηκε να υποφέρει;
Και για να μην κατηγορηθούμε ότι κάνουμε «πλάτες» στην κυβέρνηση, πόσο ηλίθιος πρέπει να είσαι, με νεανική ανεργία να ξεπερνάει το 50%, να διατηρείς τρομακτικό εργατικό κόστος, που αντιστοιχεί σε περίπου 750 ευρώ εισφορές για να δώσει κανείς μισθό 1.000 ευρώ; Πως να αντέξουν οι επιχειρήσεις και να προσλάβουν κόσμο όταν δεν τα βγάζουν πέρα;
Όσοι διαμαρτύρονται για τη δυσβάσταχτη φορολογία, ας συνειδητοποιήσουν ότι είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ όσο επιμένουμε να διατηρούμε είτε ένα παράλογα μεγάλο κράτος είτε ένα λιγότερο άχρηστο, που όμως δεν αντέχει η τσέπη μας. Αυτό το κράτος πρέπει να συντηρηθεί και τα έσοδά του έρχονται από τη φορολογία. Αν δεν το μειώσουν δραστικά, δεν υπάρχει περίπτωση μείωσης της φορολογίας σε αυτές τις συνθήκες. Τόσο απλά.Ας σταματήσουμε να διαμαρτυρόμαστε.
Τούτων λεχθέντων, δεν χρειάζεται να πούμε πολλά όταν κυβερνητικοί και οι της αντιπολίτευσης μιλούν για νέες προσλήψεις. Από που θα βρεθούν τα χρήματα για να πληρώσετε αυτούς που λέτε ότι θα προσλάβετε; Πάλι από τη φορολογία; Κάηκε το «λίπος» μεγάλου μέρους του πληθυσμού. Κανείς δεν το πήρε κανείς χαμπάρι;
Και καλά η μία πλευρά δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα και περιμένει να φορολογήσει αορίστως «το μεγάλο κεφάλαιο» για να συντηρήσει το δημόσιο, θεωρώντας ότι όλοι είναι εξίσου ηλίθιοι να κάτσουν να τους περιμένουν για να ταΐσουν τον κομματικό τους στρατό ή θα συνεχίσουν να διατηρούν επιχειρήσεις υπ’ αυτούς του όρους, ή θα έρθουν… ξένοι επενδυτές με τη χώρα να τελεί σε τέτοιο μπάχαλο. Οι άλλοι που περνιούνται και για γνώστες;
Πόσα χρόνια θα τους πάρει να θεσπίσουν το σύστημα έσοδα vs. έξοδα ώστε να φορολογείται το κέρδος; Θα είναι κίνητρο για να λειτουργήσει η αγορά, ναι ή όχι; Θα αυξηθεί η κυκλοφορία του χρήματος, ναι ή όχι; Αν είναι ανίκανοι να εισπράξουν ΦΠΑ ποιος τους φταίει; Αυτός είναι ο τρόπος να φορολογηθεί κύριοι το κεφάλαιο.
Πραγματικό κίνητρο να παίρνουμε αποδείξεις από παντού (σύστημα έσοδα vs. έξοδα), ή επιβολή της χρήσης κάποιου είδους κάρτας ώστε να μην μπορεί ο επιχειρηματίας να μην αποδώσει το ΦΠΑ, ενώ οι πωλήσεις του δεν θα μπορούν να κρυφτούν. Μπορούν; Ή μήπως είναι και αυτοί δέσμιοι του πολιτικού κόστους και των κραυγών όσων δεν αντιλαμβάνονται αυτό που είπαμε στην αρχή με αφορμή τις συντάξεις: Ότι ένα «δικαίωμα» ακόμα και να είναι κοινά παραδεκτό, στερείται κάθε νοήματος εάν το ταμείο είναι άδειο.
Αφού θέλουν να διαπραγματευτούν γιατί δεν δεσμεύονται σε μια σειρά μέτρα σαν και αυτά που θα οδηγήσουν σε αποτελέσματα; Μήπως διότι χαλάει… το σύστημα που όλοι ευελπιστούν να αποδειχθεί πάλι χρήσιμο όταν (μάλλον «αν» είναι το σωστό) ξεπεραστεί το αδιέξοδο; Μήπως όλοι κατά βάθος θέλουν να ξεκινήσουν πάλι τα ίδια;
πηγή
Δημοσίευση σχολίου