Εποχές «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης» μας θυμίζουν τα τεκταινόμενα των τελευταίων ωρών όπου οι δυνάμεις ασφαλείας κατόπιν εισαγγελικής εντολής και κυβερνητικής προτροπής έδρασαν μέσα στη νύχτα με σκοπό να «αποκεφαλίσουν» την ηγεσία της Χρυσής Αυγής με ένα, ταχύτατο και αποφασιστικό χτύπημα.
Του Φιλήμωνα Κωνσταντίνου
Ο τρόπος, η ταχύτητα και ο στόχος του χτυπήματος κατά της Χρυσής Αυγής δεν μπορεί παρά να φέρουν στο νου τη «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών» (γερμανιστί Nacht der langen Messer), όπου το διάστημα μεταξύ της 30ης Ιουνίου και της 2ας Ιουλίου 1934 η κυβέρνηση της Γερμανίας υπό τον Αδόλφο Χίτλερ εκκαθάρισε με ένα χτύπημα ολόκληρη την ηγεσία της παραστρατιωτικής οργάνωσης Sturmabteilung, δηλαδή τα περίφημα SA και των ηγέτη αυτών Έρνστ Ρομ, του οποίου η δύναμη ήταν τέτοια ώστε να αποτελεί φόβητρο στα σχέδια του νέου – την εποχή εκείνη – ηγέτη της Γερμανίας.
Το εντυπωσιακό στην όλη υπόθεση είναι ότι η συγκεκριμένη επέμβαση νομιμοποιήθηκε στην κοινή γνώμη ως αυτοάμυνα του κράτους κατά των «εχθρών» της «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης».
Προσοχή! Με τη σύγκριση αυτή δεν προσπαθούμε να παρομοιάσουμε την κυβέρνηση της χώρας μας με αυτή της Γερμανίας του 1934. Αλλά, το γεγονός ότι μία «δεξιά» κυβέρνηση της Ελλάδας της οποίας στοιχεία ακόμα και στην ηγετική της ομάδα να προέρχονται από τον ακτιβιστικό ακροδεξιό χώρο, να προσπαθεί να «αποκεφαλίσει» το κατεξοχήν εξτρεμιστικό κλάδο της δεξιάς, για λόγους καθαρά πολιτικούς και να επικαλείται τη συνταγματική νομιμότητα, δεν μπορεί παρά να μας θυμίζει μία κατάσταση την οποία βίωσε και η Γερμανία του μεσοπολέμου της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.
Το κατά πόσο η ελληνική κυβέρνηση με τη σημερινή της επιχείρηση θα καταφέρει να πείσει τον «λαϊκό δεξιό» και ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ Έλληνα πολίτη να απαρνηθεί τα «άκρα» και να γυρίσει στο «μαντρί» της μεγάλης δεξιάς (η οποία όμως είναι ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ), εξαρτάται απολύτως από το πώς θα χειριστεί το ζήτημα σε πολιτικό, κοινωνικό και δικαστικό επίπεδο από εδώ και στο εξής.
Και μία παρατήρηση: Το ποσοστό της Χρυσής Αυγής όπως και να το δει κάποιος, δηλαδή είτε είναι 7% είτε 15% είτε 20% δεν αποτελεί παρά τον αποφασιστικό παράγοντα ο οποίος θα μπορεί να εκλέξει ή να ρίξει μία νέα κυβέρνηση. Εκτός κι αν τεθεί εκτός νόμου. Το ερώτημα βέβαια παραμένει: Πώς ακριβώς σχεδιάζει η Νέα Δημοκρατία να πείσει τον λαϊκό δεξιό ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ πολίτη να γυρίσει σε μία κυβέρνηση την οποία δεν θεωρεί ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα του; Δηλαδή, πως θα απαντήσει πειστικά στην κραυγή ενός εκ των βουλευτών της Χρυσής Αυγής ενώ μεταφερόταν σιδηροδέσμιος στα δικαστήρια «το βράδυ να φάτε Μνημόνιο»…
Περί το μισό με ένα εκατομμύριο «δεξιοί» Έλληνες αναμένουν την απάντηση της Νέας Δημοκρατίας. Ή μήπως το ερώτημα αυτό δεν στέκει επειδή ελέχθη από φασίστα, εντός ή εκτός εισαγωγικών;
πηγή
Δημοσίευση σχολίου