Το «μεγάλο κόλπο» στην αντιμετώπιση του προβλήματος με την εμπλοκή της Γαλλίας στην αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία, μάλλον πέτυχε η Τουρκία, κατορθώνοντας να «δωροδοκήσει» πλουσιοπάροχα τη χώρα του Φρανσουά Ολάντ που αντιμετωπίζει τα δικά της σοβαρά προβλήματα…
Πριν από λίγες ώρες έγινε γνωστό ότι τον δεύτερο πυρηνικό αντιδραστήρα της Τουρκίας στη Σινώπη, στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας θα τον κατασκευάσει κοινοπραξία εταιριών-κολοσσών από την Ιαπωνία και τη Γαλλία. Πρόκειται για την κοινοπραξία των Mitsubishi Heavy Industries (Ιαπωνία) και Areva (Γαλλία). Αύριο που επισκέπτεται την Τουρκία ο Ιάπωνας πρωθυπουργός, Σίνζο Άμπε, θα υπογραφεί το χρυσοφόρο συμβόλαιο των 21 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Η κίνηση είναι ευφυής, όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει η Τουρκία σε τέτοιες περιπτώσεις και θα εξηγήσουμε… Δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τη Γαλλία, αλλά διατηρεί τη δυνατότητα εκδίωξης-εκβιασμού της, σε περίπτωση που η χώρα συνεχίσει τη «φιλική πολιτική» προς την Ελλάδα και την Κύπρο. Την ίδια στιγμή, αναβαθμίζει δραματικά τις σχέσεις της με την Ιαπωνία, μια επίσης πολύ σημαντική δύναμη παγκοσμίως.
Η Τουρκία επιθυμεί όπως στη χειρότερη περίπτωση το 15% των αναγκών της σε ηλεκτρική ενέργεια να προέρχεται από τις πυρηνικές της εγκαταστάσεις.
Εμείς από την πλευρά μας, να ευχηθούμε να ξυπνήσουν ορισμένοι προσκολλημένοι σε μια εκτός πραγματικότητας ρητορική, να αντιληφθούν τη δυσκολία εξισορρόπησης του τουρκικού ειδικού βάρους στη διεθνή πολιτική και την ανάγκη για σοβαρή εκπόνηση στρατηγικής με έμφαση στις συμμαχίες, παράλληλα με τη διατήρηση της αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων σε όσο το δυνατόν υψηλότερο επίπεδο.
Ας ανοίξουν τα μάτια τους να δουν πόσα χρήματα «σκορπάει στην πιάτσα» η Τουρκία για να αγοράσει επιρροή και υποστήριξη στους σχεδιασμούς της και ας συγκρίνουν τη μίζερη λογική του ανάδελφου έθνους που αποπνέει η λογική ορισμένων – δυστυχώς ισχυρών λόγω της διεθνούς κρίσης που χτύπησε με σφοδρότητα την Ελλάδα που είχε αφήσει εαυτόν ακάλυπτο – κύκλων στη χώρα μας.
Η Ελλάδα πρέπει να σχεδιάσει τα δικά της ανταλλάγματα στο πλαίσιο μιας δυναμικής και διεκδικητικής εξωτερικής πολιτικής. Όταν όμως είτε αποκρατικοποίηση είναι, είτε ο ορυκτός πλούτος και οι υδρογονάνθρακες, η ΕΚΑΣΤΟΤΕ αντιπολίτευση, ανεξαρτήτως χρώματος, είναι έτοιμη να κραυγάσει περί ξεπουλήματος, πολύ απλά δε πρόκειται να ξεφύγουμε ποτέ από το τέλμα. Βέβαια, τι συζητάμε τώρα… να συνδέσουν τα ανωτέρω με την εξωτερική πολιτική και να σταματήσουν να τα βλέπουν σαν λογιστήριο… έσοδα-έξοδα… Αν ποτέ ξυπνήσει ο κόσμος κάτι μπορεί να γίνει.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου