Με τη μετακίνηση του αντιτορπιλικού κατευθυνομένων βλημάτων USS John S. McCain (DDG 56), κλάσης Arleigh Burke, με εκτεταμένες δυνατότητες στον τομέα της αντιβαλλιστικής άμυνας, στην περιοχή πλησίον της Βόρειας Κορέας, απαντάνε οι Ηνωμένες Πολιτείες στις απειλές της χώρας για την εκτόξευση πυραύλων με μη συμβατικές κεφαλές εναντίον αμερικανικών βάσεων στον Ειρηνικό, ή ακόμα και σε βάρος των ανατολικών ακτών του μητροπολιτικού εδάφους των ΗΠΑ.
Πρόκειται για το πολεμικό πλοίο που είχε μετακινηθεί ξανά στην περιοχή όταν για πρώτη φορά η Πιονγκ Γιανγκ είχε απειλήσει με την εκτόξευση βαλλιστικού πυραύλου. Πληροφορίες που διακινήθηκαν νωρίτερα που ήθελαν στην περιοχή να αναπτύσσεται το USS Fitzerald διαψεύστηκαν, με τη διευκρίνιση ότι το συγκεκριμένο πλοίο ήταν ανάμεσα στα υποψήφια για ανάπτυξη.
Μαζί με την παρουσία των μαχητικών F-22 Raptor, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι αποτελούν το κέντρο βάρους της απάντησης – επίδειξης αποφασιστικότητας για εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών απέναντι στις προκλήσεις της Βόρειας Κορέας.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η πρόεδρος της Νότιας Κορέας που αποδέσμευσε επί της ουσίας κανόνες εμπλοκής (άραγε οι Έλληνες πολιτικοί έμαθαν τι είναι;) για τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας, να απαντήσουν σε περίπτωση βορειοκορεατικής επιθετικής ενέργειας χωρίς να αναμένουν άδεια από την κυβέρνηση, με τα λόγια: «Ως αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, θα εμπιστευτώ την κρίση του στρατεύματος σε αιφνιδιαστικές προκλήσεις από τη Βόρεια Κορέα».
Το «θα εμπιστευτώ» έχει ενδιαφέρον, αφού η μη χρήση του «εμπιστεύομαι» επιτρέπει στη Νότια Κορέα να υποστηρίξει ότι οι κανόνες εμπλοκής δεν αποδεσμεύθηκαν, αλλά θα γίνει αν συνεχιστούν οι προκλήσεις.
Παράλληλα όμως, οι Αμερικανοί αμφισβητούν την ετοιμότητα ή/και τη βούληση των Βορειοκορεατών να εμπλακούν σε πολεμικά «παίγνια», μη έχοντας παρατηρήσει κάποιες εκτεταμένες μετακινήσεις στρατευμάτων στην περιοχή της αποστρατικοποιημένης ζώνης (DMZ: Demilitarized Zone) που χωρίζει τον βορρά από τον νότο.
Εντύπωση προκαλεί μια εναλλακτική θεωρία – ερμηνεία της κρίσης στην κορεατική χερσόνησο η οποία αν και δεν μπορεί να αποδειχτεί, είναι λογική και αξίζει να την κρατήσουμε στην άκρη του μυαλού μας αναμένοντας – αναζητώντας αποδείξεις που θα την επαληθεύσουν.
Σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία, η παρούσα επίδειξη «παράλογης συμπεριφοράς» από τον Κιμ Γιονγκ Ουν και παρά την καταδίκη από την πλευρά του Πεκίνου, επί της ουσίας αποτελεί κινεζικό στρατήγημα με στόχο την αποτροπή των Ηνωμένων Πολιτειών από το να πιέσουν υπέρμετρα την Τεχεράνη για το πυρηνικό της πρόγραμμα, απειλώντας με προσφυγή στη στρατιωτική βία.
Δηλαδή, οι Κινέζοι διαμηνύουν τους Αμερικανούς, ότι μπορούν ανά πάσα στιγμή να ανοίξουν ένα εξίσου σοβαρό μέτωπο σε άλλη μια επικίνδυνη γωνιά του πλανήτη, με σκοπό η ανεπιθύμητη εμπλοκή σε δύο μέτωπα να αποτρέψει τις Ηνωμένες Πολιτείες να χρησιμοποιήσουν βία. Να προσθέσουμε σε αυτό το σενάριο, ότι τέτοιο κίνητρο θα μπορούσε να έχει και η παρούσα ηγεσία της Βόρειας Κορέας αφού είναι γνωστό ότι διατηρεί σχέσεις και έχει πυρηνική συνεργασία με το Ιράν.
Εάν όμως ισχύει η ερμηνεία που δίνει έμφαση στην κινεζική εμπλοκή, τότε αυτό γίνεται για να διασφαλιστεί η ομαλή ροή ιρανικού αερίου στην Κίνα, με τις δυο χώρες να έχουν υπογράψει σημαντικές ενεργειακές συμφωνίες. Άρα, ενδεχόμενο στρατιωτικό πλήγμα σε βάρος της Ισλαμικής Δημοκρατίας, επί της ουσίας στρέφεται και εναντίον των κινεζικών ζωτικών συμφερόντων.πηγή
Δημοσίευση σχολίου