Πληροφορίες που διακινούνται τις τελευταίες ώρες αναφέρουν ότι μεγάλος είναι ο πανικός που επικρατεί τόσο σε επιχειρηματικούς κύκλους όσο και στα σώματα ασφαλείας εξαιτίας της υπόθεσης Λαυρεντιάδη. Ο λόγος είναι η σύλληψη δύο στελεχών των ειδικών δυνάμεων του Λιμενικού και δύο εν ενεργεία αστυνομικών οι οποίοι εργάζονταν ως προσωπικό ασφαλείας στο σπίτι του επιχειρηματία στα νότια προάστια της πρωτεύουσας.
Από την πλευρά των επιχειρηματιών αναπτύσσεται έντονος προβληματισμός, καθώς η απασχόληση εν ενεργεία αστυνομικών ως προσωπικό ασφαλείας είναι κοινή και ιδιαίτερα διαδεδομένη πρακτική, ενώ δεν αποτελεί μυστικό ότι στα σώματα ασφαλείας οι ηγεσίες το γνωρίζουν, ωστόσο, ιδίως το τελευταίο διάστημα, τα επαχθή μέτρα που έχουν προκαλέσει ακόμα και πρόβλημα επιβίωσης σε πολλά στελέχη της αστυνομίας, συχνά κάνουν τα «στραβά μάτια».
Η ουσία του ζητήματος βεβαίως δεν είναι μόνο το γεγονός της παρουσίας ένστολων εν ενεργεία στο προσωπικό ασφαλείας μεγαλοεπιχειρηματιών, αλλά και η «κουλτούρα» που αποκαλύπτεται πίσω από αυτό το δεδομένο. Πόσο παράλογο είναι να θεωρήσει κανείς ότι στις περισσότερες περιπτώσεις ένας τέτοιος υπάλληλος πιο πολύ χρησιμεύει ως πληροφοριοδότης από ότι ως σωματοφύλακας;Και κάνουμε λόγο για «κουλτούρα», καθώς τα προβλήματα της έλλειψης εκπαίδευσης που αναφέρουμε στην προηγούμενη ανάρτηση με αφορμή την τραγωδία στο Δημοτικό του Κονέκτικατ στις ΗΠΑ και την αναπόφευκτη δημόσια συζήτηση περί της νομιμοποίησης της οπλοκατοχής, δεν μπορεί παρά να αφορούν και τον τομέα της προσωπικής ασφάλειας στην Ελλάδα. Μιλάμε για έναν τομέα – κλάδο της οικονομίας ο οποίος παρότι απασχολεί τεράστιο αριθμό εργαζομένων (σε τραγικές συνθήκες για να λέμε όλη την αλήθεια…) χαρακτηρίζεται και αυτός από την έλλειψη εκπαίδευσης με τις φυλάξεις να ισοδυναμούν απλώς με την φυσική παρουσία κάποιου ανθρώπου…
Στο επίπεδο των επιχειρηματιών που θεωρητικά ή και πρακτικά αντιμετωπίζουν κάποιον κίνδυνο της δικής τους ασφαλείας ή των μελών των οικογενειών τους, η έλλειψη εξειδικευμένης εκπαίδευσης όπως αυτή που παρέχεται σε χώρες του εξωτερικού όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία και το Ισραήλ (Ρωσία και ανατολικές χώρες είχαν κάποτε τη δική τους παράδοση), η οποία αφορά πολύ περισσότερα πράγματα από απλά… «μούσκουλα και πιστολίδι», δεν επιτρέπει την αυτόνομη και ορθολογική ανάπτυξη ενός απαραίτητου επαγγελματικού κλάδου στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να ευημερούν επιτήδειοι που παριστάνουν τους «Ράμπο» ενώ η εξειδίκευσή τους είναι οι όποιες πληροφορίες που εξαιρετικά συχνά δεν ξεφεύγουν από το επίπεδο του κουτσομπολιού…Και η εμπλοκή των κακοπληρωμένων από τα σώματα ασφαλείας σε αυτό τον τομέα, συχνά αποτελεί προθάλαμο για περισσότερη παρανομία…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου