Οι Ευρωπαίοι ηγέτες ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν όταν δημιούργησαν την ευρωζώνη. Η κρίση των ημερών μας δεν αποτελεί απλά ένα τυχαίο γεγονός. Γνώριζαν πολύ καλά ότι, όπως αναφέρει και το Spiegel “ότι ένα κοινό νόμισμα δεν μπορεί να επιβιώσει μακροπρόθεσμα εάν δεν στηρίζεται και υποστηρίζεται από μία πολιτική ένωση”.
Αυτό που έκαναν, ώς αποτέλεσμα πολιτικής επιλογής τους, ήταν, να προχωρήσουν γρήγορα την διαδικασία ίδρυσης της Ευρωζώνης, επειδή πίστευαν ότι ένα κοινό νόμισμα θα εξανάγκαζε τον δύσπιστο λαό της Ευρώπης να συμφωνήσει στον σχηματισμό μίας πολιτικής ένωσης. Τα αποτελέσματα από τα δημοψηφίσματα για το “Ευρωπαικό σύνταγμα” είναι ακόμη νωπά και δυστυχώς τούς διέψευσαν.
Θα εσύροντο λοιπόν οι Ευρωπαικοί λαοί σε μία πολιτική ένωση, για την οποίαν όμως, ουδείς φρόντισε να προετοιμάσει τίς Ευρωπαικές οικονομίες και τίς Εθνικές “κουλτούρες” των λαών της Ευρώπης, ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να ερωτώντο αυτοί οι λαοί περί της επερχόμενης πολιτικής ένωσής τους, αναγνωρίζοντάς τους, έστω κατʼελάχιστον, είς αυτούς το δικαίωμα της αυτοδιάθεσής τους.
Η κοινή νομισματική ζώνη, είναι πολύ καλή υπό ορισμένες προϋποθέσεις, αλλά όχι υπό ορισμένες άλλες, και προφανώς όχι πάντα .Οι ΗΠΑ και η Αυστραλία είναι κοινές νομισματικές περιοχές με λειτουργία και πολιτικής ένωσης. Τα ευνοϊκά χαρακτηριστικά της πολιτικής ένωσης, τα οποία κάνουν δυνατή στην Αυστραλία και τις ΗΠΑ την λειτουργικότητα του κοινού νομίσματος, είναι ότι οι λαοί ομιλούν την ίδια γλώσσα, υπάρχει η ελευθερία μετακίνησης του πληθυσμού από την μια μεριά της χώρας στην άλλη, δηλαδή υπάρχει αξιοσημείωτη κινητικότητα και υπάρχει αρκετή ευελιξία εφαρμογής κεντρικής πολιτικής στις τιμές και κατά κάποιο τρόπο και στους μισθούς. Τέλος υπάρχει κεντρική κυβέρνηση έτσι ώστε εάν κάποια “εξαιρετική περίπτωση” επηρεάσει αρνητικά ένα μέρος της χώρας, θα υπάρξει ροή οικονομικών πόρων από το κέντρο που θα τείνει στην εξισορρόπηση του προβλήματος.
Ο τέως Καγκελάριος της Γερμανίας Helmut Kohl, γνώριζε πολύ καλά, ότι ο Ρομάνο Πρόντι (Romano Pronti), τέως πρωθυπουργός της Ιταλίας, «έκανε αλχημείες» στα Δημόσια λογιστικά βιβλία της χώρας, για να αποδείξει ότι η χώρα του είναι έτοιμη να μπεί στη ζώνη του Ευρώ.
Τα έγγραφα τα οποία δημοσίευσε το περιοδικό "Spiegel", δίνουν ακόμη περισσότερες αποδείξεις.
Στην Ιταλία, όπως και στην Ελλάδα, επετράπη η είσοδος στη ζώνη του Ευρώ, έπειτα από έγκριση “αναληθών” δημόσιων λογιστικών στοιχείων, τα οποία υπεδείκνυαν, ότι πληρούσε τα κριτήρια εισόδου στην ζώνη του Ευρώ.
Παρ`όλα αυτά η κυβέρνηση του Helmut Kohl δεν μπορεί να δηλώνει άγνοια, όπως γράφει το "Spiegel": “Στην πραγματικότητα, τα έγγραφα δείχνουν ότι όλοι ήταν, πολύ καλά ενημερωμένοι για την δημοσιονομική και οικονομική κατάσταση της Ιταλίας και της Ελλάδος.”
Το Τμήμα Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων της JP Morgan (JP Morgan Asset Management) υπoλόγισε την περασμένη εβδομάδα, ότι η ευρωζώνη αποτελούσε μία από τις χειρότερες δυνατές επιλογές για την δημιουργία κοινής νομισματικής ζώνης.
Οι οικονομίες των χωρών της Ευρώπης, είναι πολύ διαφορετικές, με πολύ διαφορετικές οικονομικές προοπτικές, δυνατότητες και χαρακτηριστικά, και η οικονομική τους ένωση, χωρίς την βασική παράμετρο της πολιτικής ένωσης, λειτούργησε ουσιαστικά ώς καταλύτης στην δημιουργία ενός εκρηκτικού μείγματος ανισορροπίας.
Εναν οικονομικό συνασπισμό με κοινό νόμισμα, αλλά χωρίς κεντρική διεύθυνση, χωρίς χάραξη “κεντρικής πολιτικής”, χωρίς χαρακτηριστικά ενιαίου πολιτικού χώρου, κυρίως όμως χωρίς την ικανότητα εξισορρόπησης των επιπτώσεων τυχαίων ή εσκεμμένων οικονομικών γεγονότων.
Η αδυναμία ανάληψης και επιμερισμού του κόστους, το οποίο συνεπάγεται η διαχείριση, πέραν της εξεύρεσης, των κεφαλαίων, και το οικονομικό κόστος το οποίο απαιτείτο για την ολοκλήρωση αυτής της πολιτικής ένωσης, έκανε το εγχείρημα δυσκολότερο, όχι όμως ακατόρθωτο.
Η Γερμανία γνώριζε πάρα πολύ καλά, ότι εάν προχωρούσε η πολιτική ένωση των κρατών μελών της Ευρωπαικής Ενωσης, θα εκαλείτο να “πληρώσει” τον "λογαριασμό" κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος του, και συγχρόνως θα “απεμπολούσε” πολιτικά πλεονεκτήματα τα οποία είχε ή απέκτησε στην παρούσα φάση, της πορείας πρός την ίδρυση της “Ενιαίας Ευρωπαικής Ενωσης”, ώς οικονομική και πολιτική ένωση κρατών, ανέξοδα, ή τουλάχιστον με το μικρότερο κόστος.
Το ερώτημα είναι, εξακολουθεί να θέλει η Γερμανία μία ενιαία οικονομικά και πολιτικά Ευρώπη ;;;
Η επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας, έχει οδηγήσει ορισμένες χώρες της νομισματικής ένωσης στο να χρεωθούν ακόμη περισσότερο.
Σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο, οι χώρες αυτές θα πρέπει να “βοηθηθούν”, ούτως ώστε να ανακτήσουν την οικονομική ανεξαρτησία τους και να αναδημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για ένα καλύτερο μέλλον για τους λαούς τους.
Αυτό βέβαια δεν προυποθέτει την βίαιη φτωχοποίηση ενός λαού, επειδή οι πολιτικές του ηγεσίες τον εξαπάτησαν, αντιθέτως θα έλεγα, διαπνεόμενοι από την Ευρωπαική ιδέα τής αλληλεγγύης των λαών, απαιτείται η προστασία αυτού του λαού και όχι η εξαθλίωσή του.
Μία πρόχειρη μετάφραση ενός κείμενου γερμανών και γάλλων βιομηχάνων που βρήκα στην εφημερίδα Le Monde (06/2011), αποσπάσματα του οποίου παραθέτω, είναι ενδεικτικά της “εκτίμησης” των Ευρωπαίων βιομηχάνων για την πορεία του “Ευρώ”, πολύ δε περισσότερο τη Ευρωπαικής Ενωσης :
“Η νομισματική ένωση βυθίζεται στην κρίση, Σε αντάλλαγμα, πρέπει να εφαρμοστούν αποτελεσματικά μέτρα.
Η επιστροφή σε μια σταθερή οικονομική κατάσταση θα κοστίσει πολλά δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση και το νόμισμά μας αξίζουν τον κόπο.Πρέπει να πείσουμε τους πολίτες μας για αυτό.
Χρειαζόμαστε μια αυστηρότερη ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική και κανόνες σταθερότητας.
Για την αποφυγή στο μέλλον, μια κρίσης όπως αυτή που διανύουμε, πρέπει να ενισχύσουμε τους υφιστάμενους κανόνες σταθερότητας και να σιγουρέψουμε την εφαρμογή τους.
Οι εξεταζόμενες λύσεις, όπως, για παράδειγμα, ο αποκλεισμός κάποιων χωρών μελών της ζώνης του ευρώ ή ο διαχωρισμός μεταξύ μιας Ένωσης του Βορρά και του Νότου, δεν είναι καλές λύσεις.Αυτό θα έχει συνέπειες, οι οποίες είναι δύσκολο να προβλεφθούν σήμερα.
Τέτοιες δημαγωγικές προτάσεις δεν είναι προσαρμοσμένες στη σοβαρότητα της κατάστασης.
Ως κατασκευαστές γερμανοί και γάλλοι, θέλουμε να τονίσουμε τα τεράστια οφέλη που προσέφερε μια κοινή νομισματική ζώνη.
Στέλνουμε ένα μήνυμα υποστήριξης στους φορείς χάραξης πολιτικής, έτσι ώστε να δημιουργήσουν τις συνθήκες για ένα Ευρώ μόνιμα σταθερό και ανταγωνιστικό.
Αυτή είναι η βάση για τη μελλοντική ευημερία στην Ευρώπη.Η νομισματική ένωση έχει μακροπρόθεσμη ανάγκη για υγιή δημόσια οικονομικά, σαφείς κανόνες περί ευθύνης, διάφανες δομές και ισότιμους όρους ανταγωνισμού.
Μόνο με αυτές τις προϋποθέσεις το ευρώ θα εξέλθει ισχυρότερο από την κρίση του χρέους.Δεν υπάρχει καμία σοβαρή εναλλακτική λύση στο κοινό ευρώ.Το ευρώ συμβολίζει σήμερα την Ευρώπη.
Η αποτυχία του ευρώ θα ήταν ένα μοιραίο πλήγμα για την Ευρώπη.”
Οι υπογράφοντες :
Appel Frank (Deutsche Post) ; Aschenbroich Jacques (Valeo) ; Berger Roland (Roland Berger Strategy Consultants) ; Bock Kurt (BASF) ; Bories Christel (Constellium) ; Borsig Clemens (Deutsche Bank) ; Brunck Robert (CGG Veritas) ; Buffet Patrick (Eramet) ; Burda Hubert (Hubert Burda Media Holding) ; Caparros Alain (Rewe group) ; Clamadieu Jean-Pierre (Rhodia) ; Cromme Gerhard (ThyssenKrupp) ; Crouzet Philippe (Vallourec) ; de Chalendar Pierre-André (Saint-Gobain) ; de Margerie Christophe (Total) ; de Romanet Augustin (Caisse des dépôts et consignations) ; Degenhart Elmar (Continental) ; Diekmann Michael (Allianz) ; Engel Klaus (Evonik Industries) ; Fehrenbach Franz (Robert Bosch) ; Frérot Antoine (Veolia Environnement) ; Hagemann Snabe Jim (SAP) ; Henrot François (Groupe Rothschild & Cie Banque) ; Hermelin Paul (Cap Gemini) ; Kormann Hermut (Lazard) ; Kron Patrick (Alstom) ; Lachmann Henri (Schneider Electric) ; Lafont Bruno (Lafarge) ; Lauvergeon Anne (Areva) ; Lévy Maurice (Publicis Groupe SA) ; Lévy Jean-Bernard (Vivendi) ; Löscher Peter (Siemens) ; Mestrallet Gérard (GDF Suez) ; Obermann René (Deutsche Telekom) ;Oetker Arend (Dr Arend Oetker Holding) ; Oueda Frédéric (Société Générale) ; Potier Benoit (Air Liquide) ; Ranque Denis (Cercle de l`industrie/Technicolor) ; Reithofer Norbert (BMW) ; Reitzle Wolfgang (Linde) ; Richard Stéphane (France Telecom) ; Rollier Michel (Michelin) ; Rose Frédéric (Technicolor) ; Schnepp Gilles (Legrand) ; Spinetta Jean-Cyril (Air-France KLM) ; Teyssen Johannes (E.ON) ; Thumann Jürgen (BusinessEurope) ; Verwaayen Ben (Alcatel-Lucent) ; Viehbacher Chris (Sanofi) ; Zetsche Dieter (Daimler).
Το πορτογαλικό κοινοβούλιο υπερψήφισε τη Μ. Παρασκευή, το ευρωπαϊκό Δημοσιονομικό Σύμφωνο, γεγονός που καθιστά την Πορτογαλία την πρώτη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εγκρίνει το κείμενο αυτό. Τo κείμενο αυτό, ορίζει τη δημοσιονομική πειθαρχία ως το "βασικό εργαλείο" για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους.
Αποχαιρέτα την Ευρώπη που ήθελες !!!
Ο κύβος ερρίφθη!!!
πηγή
Δημοσίευση σχολίου