Ο χρόνος τελειώνει. Εδώ και λίγο καιρό οι πιο υποψιασμένοι, καταλαβαίνουν αυτό που κάποιοι λίγοι υποστηρίξαμε τόσον καιρό, γνωρίζουν οι ξένοι οι δανειστές- τράπεζες και ορισμένοι κυβερνητικοί, αλλά –φυσικά- δεν λένε:
Ότι έχει γίνει μέχρι τώρα και εξακολουθεί να γίνεται στην Ελλάδα, δεν είναι αποτυχία. Είχε ακριβώς αυτό τον στόχο, να γδύσει τη χώρα και να τσακίσει τους πολίτες.
Αποτελεί ένα σχέδιο, πολύ κοινό, πολύ διαδεδομένο, το οποίο εφαρμόζεται διαχρονικά από το ΔΝΤ ή άλλους οργανισμούς εξυπηρέτησης τοκογλύφων, σε πολλές χώρες. Άλλωστε όσοι γνωρίζουν ελληνική ιστορία, ξέρουν ότι αυτά έχουν γίνει αρκετές φορές και σ' αυτή τη γωνιά της γης.
Στην πρώτη φάση του σχεδίου, μπαίνουν άγριοι φόροι και γίνονται περικοπές και απολύσεις, με στόχο να συγκεντρωθούν όσο περισσότερα λεφτά γίνεται για να εξοφληθούν οι τοκογλύφοι.
Στην δεύτερη φάση του σχεδίου επέρχεται η απολύτως σχεδιασμένη κατάρρευση, από την οποία πας (πλούσιος) ανήρ ξυλεύεται και ο τοκογλύφος και κερδοσκόπος, ευφραίνεται. Αυτό γιατί οι πολίτες (το δημόσιο) δανείζεται- δηλαδή χρεώνεται για να εξοφλήσει παλαιά δάνεια και με τα λεφτά που πληρώνει, με τα λεφτά μας, κάποιοι εξαγοράζουν τα πάντα. Δημόσια και ιδιωτική περιουσία βγαίνει στο σφυρί, η χώρα πτωχεύει και όταν η αγελάδα καταρρεύσει θα έρθει και η ώρα της σφαγής. Η ώρα αυτή πλησιάζει...
Στο τελευταίο μέρος του σχεδίου η απόλυτη φτώχεια επικρατεί. Η χώρα διαλύεται, η βία φτωχών εναντίον φτωχότερων ξεσπά, και 2 εκατομμύρια άνεργοι παρακαλούν τα πολύ μεγάλα αφεντικά για δουλειά, σε μία χώρα που έχει πλούτο, έχει ακόμα και πετρέλαια και φυσικά αέρια και περιμένει την τελευταία στιγμή για να τα χαρίσει, όπως και τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία της.
Η απόλυτη φτώχεια έρχεται με τις φορολογίες του 2012 που θα υποχρεώνουν άνεργους και άπορους να πληρώνουν φόρο για «τεκμήρια» που έχουν και δεν μπορούν να πουλήσουν π.χ. παλαιά αυτοκίνητα τα οποία δεν αγοράζει κανείς φυσικά. Ή χειρότερα ακίνητα και γη που η αξία της θα πέφτει συνεχώς.
Όλα αυτά επιτυγχάνονται με τη βοήθεια δανεικών κεφαλαίων που κρατούν τη χώρα σε μηχανική υποστήριξη για να χρεώνουν την Ελλάδα, να μεγαλώσουν τα δάνειά της και η εξάρτησή της, μέχρι να ολοκληρωθεί η κλοπή. Δεν αφήνουν να χρεοκοπήσει ακριβώς γι αυτό το λόγο. Για να πάρουν οι παλαιοί δανειστές των τραπεζών ότι μπορούν και οι νέοι θεσμικοί δανειστές τα υπόλοιπα.
Έτσι, τα παλαιά δάνεια σε ομόλογα υπαγόμενα στο Ελληνικό Δίκαιο, που θα μπορούσαμε να μην αναγνωρίσουμε σε όποιο ποσοστό μας βόλευε, ακόμα και 100%, αλλάζουν με εγγυημένο θεσμικό χρέος στην Ε.Ε. και το ΔΝΤ και γενικώς με χρέος υπαγόμενο στο Αγγλικό Δίκαιο που διασφαλίζει τον δανειστή. Αν τα λεφτά δεν φθάσουν μέχρι να γίνει η μεταφορά- κλοπή της ελληνικής περιουσίας, ανακαλύπτεται νέο δάνειο- γέφυρα που γεφυρώνει το χρονικό κενό, μέχρι να ολοκληρωθεί η μεταφορά των πόρων.
Η υποθήκη και κατοχύρωση περιουσιακών στοιχείων του δανειζόμενου από τον τοκογλύφο γίνεται με όλες τις σύγχρονες μεθόδους της χρηματοοικονομικής και του διεθνούς δικαίου. Είναι χαρακτηριστική η δανειακή σύμβαση νο1 (110 δις δάνειο) με την οποία παραχωρείται «αμετάκλητα και δίχως όρους» η δημόσια ελληνική περιουσία ως ενέχυρο για ένα δάνειο που ΔΕΝ μπορούμε να εξοφλήσουμε, εγγυημένο με το Αγγλικό Δίκαιο.
Πρόκειται για δάνειο- γέφυρα (bridge financing) ώστε να ολοκληρωθεί η μεταφορά περιουσιακών στοιχείων- υποθηκών, στον τοκογλύφο, πριν καταρρεύσει το θύμα και δεν προκάνουν να κάνουν την «διαθήκη» για να κληρονομήσουν...
(Εδώ ο ορισμός του bridge financing στην αγγλική: Financing extended to a person, company, or other entity, using existing assets as collateral in order to acquire new assets. Bridge financing is usually short-term).
Μετά τη διαπίστωση ότι το πρώτο δάνειο δεν επαρκεί, έρχεται το δεύτερο δάνειο των 130 δις ευρώ για την Ελλάδα (που θα συνοδευτεί με δανειακή σύμβαση νο2 για την οποία κανείς δεν μιλά τώρα, ενώ είναι γνωστό ότι έχει ήδη συμφωνηθεί), ενώ επίσης λειτουργεί ήδη χάρη στον εφαρμοστικό νόμο του μεσοπρόθεσμου, η «εταιρία ξεπουλήματος».
Δηλαδή η εταιρία στην οποία περνούν τα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου ως ενέχυρο και η οποία έχει ήδη καταπιεί, μερικά από τα μεγαλύτερα φιλέτα της χώρας, όπως ο ΟΠΑΠ, τα λαχεία, κυρίως όμως τα λιμάνια και οι εταιρίες ύδρευσης.
Αξιοσημείωτο είναι –μία και δεν αναφέρεται επαρκώς ούτε από τους αντιδρώντες σε αυτά, ότι, η «εταιρία ξεπουλήματος» λειτουργεί σαν μαύρη τρύπα. Δηλαδή, ακόμα και αν δεν πουληθούν οι πρώην δημόσιες εταιρίες αυτές που ήδη κατάπιε η μαύρη τρύπα, ΠΑΥΟΥΝ πάντως να είναι δημόσιες και ανήκουν στην εταιρία ξεπουλήματος που δεν έδωσε τσακιστό ευρώ για να τις πάρει, αλλά θα τις εκμεταλλευθεί, θα τις πουλήσει όταν βρει και όπου δει και τελικά θα δώσει στους δανειστές τοκογλύφους έναντι εξόφλησης ελληνικών χρεών, το τίμημα!!!
Εδώ μάλιστα ισχύει και το Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει. Δηλαδή οι δανειστές κανονίζουν πως θα πάρουν και τι θα πάρουν από τον οφειλέτη.
Βεβαίως υπάρχουν και οι ανόητοι που νομίζουν ότι τα λεφτά που μας δίνει η Ε.Ε. και το ΔΝΤ δεν είναι ανταλλαγή χρέους σε χειρότερο (με το οποίο εξοφλούνται οι ραντιέρηδες τοκογλύφοι των ομολόγων και οι ξένες τράπεζες), αλλά πηγαίνουν για μισθούς και συντάξεις.
Γι αυτούς λοιπόν ας παραθέσουμε τα εξής στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στο σχέδιο δημοσιονομικής χρηματοδότησης. Είναι δηλαδή δημοσιευμένα ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ.
Από αυτά προκύπτει ότι:
*Η χώρα πήρε μέχρι σήμερα, συνολικά δάνεια 73 δις από την τρόικα, από το πρώτο δάνειο των 110 δις ευρώ. Το 85,5% αυτού του ποσού ή 62,4 δις ευρώ αξιοποιήθηκε για εξόφληση των δανειστών!!!
*Από τα 62,4 δις ευρώ, τα 24,9 δις ευρώ «απορρόφησαν» τα έντοκα γραμμάτια και τα 37,5 δις. ευρώ τα ομόλογα. (Δηλαδή χρεωθήκαμε, πληρώσαμε και το νέο χρέος που βάλαμε για να πληρώσουμε αυτά 62,4 δις ευρώ, δεν μπορεί να «κουρευτεί» και είναι εγγυημένο με ελληνική περιουσία).
*Από το υπόλοιπο ποσόν του δανείου που πήραμε, δηλαδή τα 10,6 δις ευρώ, τα πιο πολλά κάλυψαν οφειλές του δημοσίου σε προμηθευτές φαρμάκων, εργολάβους και τεχνικές εταιρίες, επιχορηγήσεις σε Ασφαλιστικά Ταμεία (τα οποία γκρέμισαν λόγω απολύσεων και έλλειψης εισφορών), ΔΕΚΟ και πολύ μικρό μέρος του ποσού των 10,6 δις ευρώ, κάλυψε άλλες ανάγκες μισθοδοσίας, σε αυτούς περίπου 18 μήνες!!! Κάπου 3,3 δις ευρώ ήτνα οι επιχορηγήσεις σε νοσοκομεία και Ασφαλιστικά Ταμεία.
*Τα έντοκα γραμμάτια με τα οποία εξακολουθεί να δανείζεται το δημόσιο με τοκογλυφικά επιτόκια, κάλυψαν (όπως θα κάλυπταν έτσι κι αλλιώς) τις ελλείψεις σε δαπάνες μισθοδοσίας στο δημόσιο. Οι ανάγκες σε μισθούς φθάνουν σε μηνιαία βάση το ποσό του 1,1 δις ευρώ και των συντάξεων τα 530 εκ. ευρώ.
*Με άλλα λόγια οι ΕΤΗΣΙΕΣ ανάγκες για μισθούς και συντάξεις, μαζί με επιδόματα και δώρα είναι συνολικά, λιγότερες από 20 δις ευρώ, ενώ τα δάνεια του δημοσίου απαιτούσαν ετησίως υπερδιπλάσιο ποσό άνω των 41 δις ευρώ!!! Στους 18 μήνες οι ανάγκες αυτές ήταν 28,7 δις ευρώ...
*Το δεύτερο εξάμηνο του 2010 οι υποχρεώσεις του δημοσίου στους δανειστές ήταν 19,3 δις ευρώ και το 2011 συνολικά 43,1 δις ευρώ.
*Αλλά και πάλι το «πρόγραμμα» και η εφαρμογή του ήταν τέτοια, που υποχρέωσε σε επιπλέον δανεισμό 32 δις ευρώ από την εσωτερική ΕΛΛΗΝΙΚΗ αγορά.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου