Σχέδιο Συνυποσχετικού με …συναίνεση
Έτοιμο είναι Σχέδιο Συνυποσχετικού, με το οποίο Ελλάδα και Τουρκία συμφωνούν να προσφύγουν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, αλλά και για άλλα εκκρεμή θέματα στο Αιγαίο. Μεταξύ αυτών και η κυριαρχία σε 114 νησίδες ειδικά στο νότιο Αιγαίο.
Έπειτα από 52 γύρους ελληνοτουρκικών διαβουλεύσεων έχει διαμορφωθεί ένα Σχέδιο Συνυποσχετικού βάσει του οποίου: «Οι δύο χώρες εξουσιοδοτούν το ΔΔΧ να οριοθετήσει επί χάρτου την υφαλοκρηπίδα». Το θέμα όμως δεν εξαντλείται εδώ, αφού η Τουρκία έχει πολλές διεκδικήσεις. Στο Σχέδιο Συνυποσχετικού φαίνεται ότι οι δύο χώρες εξουσιοδοτούν το ΔΔΧ να επιλύσει και «…όσα προβλήματα ήθελε ανακύψουν».
Το ερώτημα είναι αν ο πρωθυπουργός και ο νέος υπουργός Εξωτερικών αποδεχθούν ένα τέτοιο σχέδιο. Είναι μεν πάγια θέση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων η προσφυγή στη Χάγη για την υφαλοκρηπίδα. Όμως από το συγκεκριμένο Σχέδιο Συνυποσχετικού φαίνεται ότι γίνεται δεκτός και ο όρος της Άγκυρας να εξετασθούν και άλλα ζητήματα τα οποία η τουρκική πλευρά θα θέσει. Γιατί; Γιατί η Άγκυρα μπορεί να συμφωνήσει για την προσφυγή στη Χάγη μόνο αν μπορεί να υποστηρίξει την αμφισβήτηση της ελληνικότητας εκατοντάδων νησίδων και βραχονησίδων. Αν το ΔΔΧ αποδεχθεί ότι δεκάδες νησίδες δεν είναι ελληνικές (ακόμα και αν δεν είναι τουρκικές), αυτομάτως η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, θα στηριχθεί σε άλλα δεδομένα. Θα σπάσει δηλαδή το ενιαίο της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, ειδικά στον κεντρικό δίαυλο από Λέσβο – Λήμνο προς Κάρπαθο – Κρήτη, αλλά και γύρω από τα Δωδεκάνησα.
Η Ελλάδα και η Τουρκία έχουν φτάσει μία ακόμα φορά (2003) πολύ κοντά στη συμφωνία για Συνυποσχετικό, αλλά η τακτική της Άγκυρας ακύρωσε την προσπάθεια. Η συμφωνία τότε ήταν για προσφυγή στο ΔΔΧ «για οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας», χωρίς άλλα θέματα. Η τουρκική πλευρά θέλησε όμως στο προοίμιο του Συνυποσχετικού να υπάρξει αναφορά στο ζήτημα της Θράκης. Όρο που η Αθήνα δεν μπορούσε να αποδεχθεί.
Δεν επιθυμούσε… διαταραχή ο Δρούτσας
Το προχωρημένο των σημερινών διαπραγματεύσεων φάνηκε από το Μάιο, λόγω της στάσης του πρώην υπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Δρούτσα. Επέμενε ότι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας καλύπτει τα ελληνικά συμφέροντα και δεν υπάρχει λόγος να τεθεί τώρα ζήτημα καθορισμού ΑΟΖ. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών (9.5.2011) άνοιξε τα χαρτιά του, λέγοντας ότι η κυβέρνηση δεν προτίθεται να ασκήσει το δικαίωμα που της παρέχει το διεθνές δίκαιο να ανακηρύξει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), επειδή δεν επιθυμεί να διαταράξει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Έσπευσε να προσθέσει ότι η ανακήρυξη ΑΟΖ δεν προσφέρει στην Ελλάδα κανένα επιπλέον όφελος ως προς το δικαίωμα εκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου. Μάλιστα είχε μιλήσει για μόδα σε ό,τι αφορά την ΑΟΖ.
Το Νοέμβριο του 2010 είχε έρθει στη δημοσιότητα («Κόσμος του Επενδυτή»: Λυγερός, Κωνσταντακόπουλος) ένα έγγραφο που έδειχνε ότι «είναι σε πιο προχωρημένο στάδιο απ’ ό,τι αναγνωρίζει δημοσίως η κυβέρνηση Παπανδρέου οι διαπραγματεύσεις Ελλάδας – Τουρκίας για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από πρόσφατο (1η Νοεμβρίου) της Δ1 Διεύθυνσης του υπουργείου Εξωτερικών (ΟΗΕ, Διεθνείς Οργανισμοί και Διασκέψεις).
Το έγγραφο με τίτλο “Απεικόνιση των ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο” είχε αποδέκτη τον Α’ γενικό διευθυντή (αρμόδιος για τις Πολιτικές Υποθέσεις) Τρύφωνα Παρασκευόπουλο και κοινοποιήθηκε στο γραφείο του υπουργού Δημήτρη Δρούτσα. Συντάχθηκε για να απαντήσει σε ερωτήματα που έχουν εγερθεί στην πορεία των ελληνοτουρκικών διερευνητικών επαφών, γεγονός που επιτρέπει την εξαγωγή συμπερασμάτων για τη βάση και το περιεχόμενο των διμερών διαπραγματεύσεων…
Η πρώτη αποκάλυψη είναι ότι η τουρκική πλευρά απαιτεί η διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο να είναι ξεχωριστή από τη διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Δεν πρόκειται για διαδικαστικό ζήτημα. Ουσιαστικά, η Άγκυρα επιχειρεί να αποσυνδέσει το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου από τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα και να το εμφανίσει σαν αποκομμένες νησίδες, οι οποίες επικάθονται σε τουρκική υφαλοκρηπίδα, προκειμένου να αμφισβητήσει το νομικό δικαίωμα αυτών των νησιών να έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ)».
Και αυτές οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι είμαστε για μία ακόμα φορά μπροστά στο ενδεχόμενο Ελλάδα και Τουρκία να προσφύγουν στη Χάγη. Το παρελθόν όμως διδάσκει ότι τα πάντα μπορεί να ανατραπούν την τελευταία στιγμή. Άλλωστε στην Ελλάδα το κλίμα δεν είναι ευνοϊκό για τέτοιου είδους βήματα.
ΜΕ ΕΙΣΗΓΗΣΗ Γ. ΜΑΝΙΑΤΗ
Ξεκινά αναζήτηση πετρελαίου σε Ιόνιο – Κρήτη
Η ελληνική κυβέρνηση δείχνει έτοιμη να προχωρήσει στην αναζήτηση και εκμετάλλευση κοιτασμάτων πετρελαίου ή φυσικού αερίου. Το θέμα συζητήθηκε προχθές στο υπουργικό συμβούλιο και μέσα στο επόμενο 20ήμερο αναμένεται προκήρυξη προκειμένου να αναζητηθούν εταιρείες που θα κάνουν σεισμικές έρευνες για την αναζήτηση πετρελαίου στο τόξο Ιονίου – Κρήτης, σε μια έκταση 230.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων που, με βάση παλαιότερα στοιχεία, ενδεχομένως να κρύβει πολύ σημαντικά κοιτάσματα μαύρου χρυσού. Τρεις εταιρείες φέρονται να έχουν ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον και υπολογίζεται πως πιθανόν να υπάρχουν συγκεκριμένες προσφορές ως τον Οκτώβριο, ενώ σε ένα χρόνο από τώρα θα υπάρχει μια σαφέστερη εικόνα για τα κοιτάσματα. Η άποψη πολλών είναι ότι η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στις περιοχές όμως που δεν αμφισβητούνται από την Τουρκία. Έτσι προωθούνται παράλληλα και οι δυο διαδικασίες. Και η εκμετάλλευση στο Ιόνιο και νοτίως της Κρήτης και η διευθέτηση της διαφοράς με την Τουρκία.
Οι πρωταγωνιστές των διαπραγματεύσεων
Το Σχέδιο Συνυποσχετικού έχει διαμορφωθεί στις ελληνοτουρκικές συναντήσεις σε επίπεδο πρέσβεων που πραγματοποιούνται από το 2002. Πρωταγωνιστές τα τελευταία δύο χρόνια στις διαπραγματεύσεις είναι:
• Ο πρέσβης επί τιμή Παύλος Αποστολίδης, επικεφαλής της ελληνικής πλευράς στις άτυπες (μυστικές) διαβουλεύσεις Ελλάδας – Τουρκίας για τα θέματα του Αιγαίου.
• Ο πολιτικός διευθυντής του υπουργείου Εξωτερικών Τρύφων Παρασκευόπουλος και τρεις ακόμα διπλωμάτες.
• Από τουρκικής πλευράς επικεφαλής είναι ο Φ. Σινιρλίογλου.
Στις διαπραγματεύσεις, το περιεχόμενο των οποίων είναι μυστικό (όπως είχε συμφωνηθεί), η κάθε πλευρά κρατά τα δικά της πρακτικά. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν 52 Εκθέσεις, μία για κάθε γύρο διαβουλεύσεων. Αν τελικώς προκύψει συμφωνία και οι δυο κυβερνήσεις προχωρήσουν για τη Χάγη, για το θέμα πρέπει να ενημερωθεί και η Βουλή. Επειδή όμως οι καιροί είναι δύσκολοι, η Βουλή (η αρμόδια επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας) θα μπορούσε να καλέσει τον κ. Αποστολίδη να ενημερώσει για την πορεία των διαβουλεύσεων. Αν ο κ. Αποστολίδης δεν έχει έγγραφη (δηλαδή σαφή) εντολή για τα όρια της δικαιοδοσίας του, τότε θα ενημερώσει ο γ.γ. του υπουργείου πρέσβης Γ.Α. Ζέππος.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου