Επέτειος του Πολυτεχνείου σήμερα.
Τι έχει μείνει από τότε σαν μήνυμα;
Προσωπικά, το μήνυμα έχει να κάνει με την αναγκαιότητα και μιας εσωτερικής επανάστασης για ελευθερία κάθε φορά,
ταυτόχρονα με την εξωτερική. Στο Πολυτεχνείο την εξωτερική επανάσταση για ελευθερία ακολούθησε η σκλαβιά της ασυδοσίας, της υποκουλτούρας και της απόλυτης διαφθοράς τις συνέπειες της οποίας βιώνουμε σήμερα... Οι τότε πρωταγωνιστές - είτε εντός της χώρας είτε ...αυτοεξόριστοι (αυτοεξορίστε με για κάνα τριήμερο και μένα ρε παιδιά...) στα Παρίσια και τα Βερολίνα - σήμερα πήραν την θέση των τότε χουντικών και γίνανε χούντα. Γιατί; Γιατί υποδουλώθηκαν στην σκλαβιά της εξουσίας που τους κατάντησε χειρότερους από τα κτήνη αφού ως γνωστό τα κτήνη σταματάνε όταν χορτάσουν... Τα "φτωχόπαιδα", "το παιδί του εργάτη" και το "παιδί του ταχυδρόμου" υποδουλώθηκαν στο πάθος της εξουσίας και υποδούλωσαν την χώρα...
Ο αντιαμερικανισμός που τότε έτρεφαν έγινε κότερα, τζιπάρες και εξοχικό στις Κυκλάδες κάνοντας τον αμερικανικό τρόπο ζωής να ωχριά μπροστά σε αυτόν των δικών μας "επαναστατών"...
Όμως μην γελιόμαστε : αμερικανάκια γίναμε όλοι λίγο - πολύ...
Ξεχάσαμε την πάτρια παράδοση του μέτρου και εκπέσαμε στην ύβρη του αμερικανικού τρόπου ζωής. Η πάτρια παράδοσή μας που ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την ορθοδοξία πολεμείτε με κάθε τρόπο γιατί ξέρουν ότι τους είναι εμπόδιο. Την πολεμούν γιατί ξέρουν ότι κάνει το άτομο, πρόσωπο και φοβούνται την αυτάρκεια και δύναμη ενός ανθρώπου - πρόσωπο και όχι άτομο. Παλιά μας ένωνε η φτώχεια κι ο πόνος - σήμερα μας διαλύει η ευμάρεια και η - πάση θυσία! -αποφυγή του πόνου στην ζωή μας. "Χρειαζόμαστε εισαγωγή πόνου" είπε σε μία συνέντευξη ο Μπιθικώτσης, ο τραγουδιστής - σύμβολο του Πολυτεχνείου αλλά οι "σύντροφοι" δεν τον άκουσαν...
Τώρα είμαστε υποτελείς της τρόικα και όλοι κάνουν συνειρμούς πραλληλισμού με τότε...
Θα πρέπει όμως να το καταλάβουμε καλά πως εάν δεν ξαναπιάσουμε το νήμα της πολύχρονης παράδοσής μας που αφήσαμε να πέσει από τα χέρια, εάν δεν επιστρέψουμε στην ζωογόνο ρίζα που μας κράτησε ζωντανούς επί αιώνες κάτω από πολύ χειρότερες καταστάσεις τότε όσες επαναστάσεις για ελευθερία κι αν κάνουμε δεν θα έχουν κανένα νόημα αφού θα είμαστε υποταγμένοι εσωτερικά. Και για να επιστρέψουμε εκεί πρέπει όλοι να μπούμε στο τρένο της παιδείας και της εκμάθησης εκ νέου, της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας κι όλα αυτά σε μια προσπάθεια παντρέματος με τα μέσα που δίνει η εξέλιξη του πολιτισμού. Να επανεκτιμήσουμε αυτό το σπουδαίο που υπάρχει μέσα μας κι είναι ατόφιο χρυσάφι!
Νομίζω πως αυτή η επιστροφή είναι νομοτελειακή αφού η αλλοτρίωση έχει φτάσει στα έσχατα όριά της ενώ από την άλλη έχει απομείνει μαγιά για να φουσκώσει πάλι το ζυμάρι...
"Οπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί,/ όπου και να θολώνει ο νους σας/ μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό/ και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη", έγραφε ο Οδυσσέας Ελύτης στο "Αξιον Εστί"...
Δημοσίευση σχολίου