Υπάρχουν στιγμές στη δημόσια ζωή που δεν αποκαλύπτουν απλώς μια θεσμική αλλαγή, αλλά ένα βαθύτερο μετασχηματισμό. Η εκλογή του Κυριάκου Πιερρακάκη στη θέση του προέδρου του Eurogroup ανήκει σε αυτές.
Η Ελλάδα, η χώρα που πριν από μόλις δέκα χρόνια βρισκόταν στο περιθώριο της Ευρώπης, με χαμηλή αξιοπιστία, υπό επιτροπεία και με την αμφισβήτηση να σκιάζει κάθε απόφασή της, βρίσκεται σήμερα στο κέντρο της ευρωζώνης – όχι ως πρόβλημα, αλλά ως ρυθμιστής.
Και αυτό δεν είναι αποκλειστικά προσωπική επιτυχία του νέου προέδρου. Είναι ένδειξη μιας θεσμικής ωρίμανσης που χρειάστηκε μισό αιώνα για να ολοκληρωθεί.
Η στιγμή δεν είναι συμβολική – είναι βαθιά πολιτική. Το Eurogroup δεν είναι ένα ακόμη συμβούλιο των Βρυξελλών. Είναι ο χώρος όπου αποφασίζονται: το δημοσιονομικό πλαίσιο της Ευρώπης, η κατεύθυνση των επενδύσεων, οι κανόνες πειθαρχίας των κρατών-μελών, η σταθερότητα της ζώνης του ευρώ.’ Όποιος προεδρεύει, δεν «ανεβαίνει» απλώς στη σειρά των ευρωπαϊκών αξιωμάτων. Συμμετέχει στον καθορισμό της οικονομικής πολιτικής της Ευρώπης.
Το γεγονός ότι αυτή η θέση ανατέθηκε σε Έλληνα υπουργό, μόλις μία δεκαετία μετά την πιο σκληρή κρίση χρέους στην ιστορία του ευρώ, δεν μπορεί να ιδωθεί ως σύμπτωση. Είναι η πρώτη φορά που η Ευρώπη αναγνωρίζει όχι μόνο ότι η Ελλάδα έχει επιστρέψει, αλλά ότι η επιστροφή αυτή είναι σταθερή, τεκμηριωμένη και αξιόπιστη.
Τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα σήμερα. Η νέα προεδρία δεν είναι διακοσμητική.
Η Ελλάδα θα βρίσκεται στο κέντρο κρίσιμων αποφάσεων: για το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας, για τον τρόπο χρηματοδότησης της πράσινης και ψηφιακής μετάβασης, για την τραπεζική ένωση, για την οικονομική ασφάλεια της Ευρώπης απέναντι σε γεωπολιτικές απειλές.
Η χώρα αποκτά μια θέση όπου δεν αντιδρά απλώς στις αποφάσεις των άλλων, αλλά συνδιαμορφώνει τους κανόνες. Αυτό καθιστά την Αθήνα συνομιλητή με βαρύτητα, και όχι πια αιτούντα εξαίρεση. Με μια προϋπόθεση, όμως: ότι θα αξιοποιήσει αυτή τη θέση με σοβαρότητα και θεσμική υπευθυνότητα. Διότι μαζί με την αναβάθμιση έρχεται και ο κίνδυνος της έκθεσης.
Και τι σημαίνει μακροπρόθεσμα; Αν η Ελλάδα διαχειριστεί σωστά αυτή τη συγκυρία, η εκλογή Πιερρακάκη μπορεί να αποτελέσει:
1. Ένα νέο κεφάλαιο αξιοπιστίας. Οι αγορές – όπως ήδη φάνηκε από τις πρώτες αντιδράσεις – βλέπουν τη χώρα ως πυλώνα σταθερότητας και όχι ως παράγοντα κινδύνου.
Η προεδρία του Eurogroup λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής αυτής της εικόνας.
2. Ένα θεσμικό «εμβόλιο» απέναντι σε μελλοντικές κρίσεις. Η Ελλάδα θα συμμετέχει από θέση ευθύνης στον σχεδιασμό των ευρωπαϊκών κανόνων. Αυτό μειώνει τον κίνδυνο να επαναληφθούν τα λάθη της περιόδου 2004–2009, όταν η χώρα αγνοούσε τα σήματα κινδύνου.
3. Μια νέα ισορροπία Νότου–Βορρά. Η Ελλάδα μπορεί πλέον να λειτουργήσει ως αξιόπιστος μεσολαβητής ανάμεσα σε χώρες που παραδοσιακά συγκρούονται για τη δημοσιονομική πολιτική — όχι ως «υπερασπιστής του Νότου», αλλά ως τεχνοκρατικός ρυθμιστής.
4. Έναν σταθερό ρόλο στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Η προεδρία δεν είναι απλώς ρόλος γραφειοκρατικός. Είναι θέση που δίνει πρόσβαση στα κέντρα της ευρωπαϊκής στρατηγικής.. Η Ελλάδα μπορεί να ενισχύσει: την ενεργειακή της γεωπολιτική, τη συμμετοχή της στα αμυντικά προγράμματα, την προώθηση των ψηφιακών πολιτικών, την ανάπτυξη των Βαλκανίων, όπου έχει φυσικό ρόλο.
5. Ένα μήνυμα στο εσωτερικό: η κανονικότητα κερδίζεται, δεν χαρίζεται. Η ανάληψη προεδρίας από έναν Έλληνα υπουργό στέλνει και ένα άλλο μήνυμα, ίσως πιο σημαντικό:
ότι η σοβαρότητα, η συνέχεια και η θεσμική κανονικότητα δεν είναι πολυτέλειες, αλλά προϋποθέσεις εθνικής ισχύος.
Τελική αποτίμηση: Η εκλογή Πιερρακάκη δεν είναι λόγος για εθνική έπαρση.
Είναι, όμως, μια καθαρή ένδειξη ότι η Ελλάδα έχει επιστρέψει στην ευρωπαϊκή σκηνή με τρόπο σταθερό, πειστικό και απαλλαγμένο από τα συμπλέγματα του παρελθόντος. Η χώρα βρίσκεται σε μια θέση που δεν είχε ποτέ: να μπορεί να επηρεάζει τις αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον της ίδιας αλλά και της Ευρωζώνης.
Με άλλα λόγια: η Ελλάδα δεν βρίσκεται πια στο τραπέζι επειδή «πρέπει». Βρίσκεται επειδή είναι απαραίτητη. Και αυτό – όχι η εκλογή από μόνη της – είναι το πραγματικό ιστορικό γεγονός.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου