Του Στράτου Βαλτινού
Δύο γεγονότα που καταγράφηκαν τα τελευταία 24ωρα, αποκτούν ειδικό βάρος και θα επηρεάσουν τις εξελίξεις στην Ευρώπη. Το ένα είναι η κατάρριψη ρωσικών drone, που παραβίασαν τον εναέριο χώρο της Πολωνίας και προκάλεσε υστερία σε ΝΑΤΟ και ΕΕ και ενώ υπάρχουν αναπάντητα ερωτήματα. Το άλλο είναι η ομιλία της προέδρου της Επιτροπής Ούρσουλας φον ντερ Λάϊεν στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο που έγινε στην σκιά μιας νέας πρότασης μομφής στο πρόσωπό της, αλλά και τις καταγγελίες για ανικανότητα και διαφθορά.
Η εικόνα που ήθελε να εμφανίσει η επικεφαλής της Επιτροπής δεν εναρμονίζεται με την πραγματικότητα. Γαλλία, Γερμανία και άλλες χώρες μαστίζονται από εσωτερικές κρίσεις που τις οδηγούν σε στρατηγική αμφισημία , αλλά και τους περιορίζει δραματικά την επιρροή και την διπλωματική τους εμβέλεια. Σε αυτό τον ορυμαγδό κρίσεων, η φον ντερ Λάιεν, έκανε και κάτι που είναι μεν εξηγήσιμο, αλλά είναι διαλυτικό για την ΕΕ και απειλητικό για την Ελλάδα. Ζήτησε, μάλλον απαίτησε, να καταργηθεί το βέτο για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής κάνοντας λόγο για τον “ζυγό της ομοφωνίας”. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συμφωνεί; και επίσης μήπως διδάχθηκε κάτι από την αντίδραση της Βαρσοβίας σε σύγκριση με τις δικές του αντιδράσεις έναντι της Τουρκίας;
Τύμπανα πολέμου για εσωτερική κατανάλωση
Η υπόθεση των ρωσικών drone, που δεν έχει αποσαφηνιστεί ακόμη, αποτελεί είτε μια ρωσική πρόκληση, είτε οφείλεται σε ηλεκτρονικό πόλεμο με συνέπεια να χάσουν τον προσανατολισμό τους και να μπουν στον πολωνικό εναέριο χώρο με τα γνωστά αποτελέσματα. Η Μόσχα προσπαθεί να κρατήσει χαμηλούς τόνους,γιατί δεν ήθελε να ανοίξει στρατιωτικό μέτωπο με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Γνωρίζει ότι, τέτοιου είδους ενέργειες συσπειρώνουν ΝΑΤΟ και ΕΕ, που διέρχονται μεγάλη κρίση.
Σε κάθε περίπτωση όμως αν το αναλύσουμε από την ελληνική οπτική θα διαπιστώσουμε με απογοήτευση, τις τεράστιες διαφορές σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο μεταξύ Πολωνίας και Ελλάδας. Γιατί επεισόδια έχουν καταγραφεί και στη θάλασσα και τον εναέριο χώρο του Αιγαίου εξαιτίας των τουρκικών επιθετικών κινήσεων . Για κατάρριψη ή βύθιση ούτε λόγος φυσικά. Αλλά , η ελληνική κυβέρνηση ουδέποτε ζήτησε την ενεργοποίηση του άρθρου 4 που επιβάλλει άμεσες διαβουλεύσεις μεταξύ των κρατών -μελών. Ούτε καν ακούγεται η φωνή της Ελλάδας , ούτε στο ΝΑΤΟ , ούτε στην ΕΕ.
Αν υποθέσουμε ότι το ζήτημα των drone μπορεί να διευθετηθεί με εξηγήσεις από την πλευρά της Μόσχας, η Πολωνία και τα κράτη που έχουν κάνει σημαία τους την πολεμική οικονομία και τον εξοπλισμό των ευρωπαικών χωρών, κέρδισαν έναν ακόμη γύρο. Η υπόθεση αυτή θα κρατηθεί με νύχια και με δόντα στο προσκήνιο για να κάμψει κάθε είδους προβληματισμό και αντίσταση στην εξοπλιστική φρενίτιδα της ΕΕ. Η “κρίση των drone” ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία των γερακιών της Ευρώπης να κάνουν έναν ισχυρό αντιπερισπασμό από την εσωτερική κρίση πολλών κρατών μελών και της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Αλλά η κρίση ταυτότητας της ΕΕ, δεν θα απαντηθεί με κραυγές και ανελέητη προπαγάνδα. Η κρίση είναι καθαρά ευρωπαική και τα άλλοθι κάποια στιγμή στερεύουν. Στο πλαίσιο αυτό και οι απειλές για κυρώσεις στο Ισραήλ , αποσκοπούν στο να κατευνάσουν τις οργισμένες αντιδράσεις εκατομμυρίων Ευρωπαίων κατά των Βρυξελλών για την στάση τους στη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Δεν υπάρχει ωραία ατμόσφαιρα στην ΕΕ...
Δύο γεγονότα που καταγράφηκαν τα τελευταία 24ωρα, αποκτούν ειδικό βάρος και θα επηρεάσουν τις εξελίξεις στην Ευρώπη. Το ένα είναι η κατάρριψη ρωσικών drone, που παραβίασαν τον εναέριο χώρο της Πολωνίας και προκάλεσε υστερία σε ΝΑΤΟ και ΕΕ και ενώ υπάρχουν αναπάντητα ερωτήματα. Το άλλο είναι η ομιλία της προέδρου της Επιτροπής Ούρσουλας φον ντερ Λάϊεν στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο που έγινε στην σκιά μιας νέας πρότασης μομφής στο πρόσωπό της, αλλά και τις καταγγελίες για ανικανότητα και διαφθορά.
Η εικόνα που ήθελε να εμφανίσει η επικεφαλής της Επιτροπής δεν εναρμονίζεται με την πραγματικότητα. Γαλλία, Γερμανία και άλλες χώρες μαστίζονται από εσωτερικές κρίσεις που τις οδηγούν σε στρατηγική αμφισημία , αλλά και τους περιορίζει δραματικά την επιρροή και την διπλωματική τους εμβέλεια. Σε αυτό τον ορυμαγδό κρίσεων, η φον ντερ Λάιεν, έκανε και κάτι που είναι μεν εξηγήσιμο, αλλά είναι διαλυτικό για την ΕΕ και απειλητικό για την Ελλάδα. Ζήτησε, μάλλον απαίτησε, να καταργηθεί το βέτο για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής κάνοντας λόγο για τον “ζυγό της ομοφωνίας”. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συμφωνεί; και επίσης μήπως διδάχθηκε κάτι από την αντίδραση της Βαρσοβίας σε σύγκριση με τις δικές του αντιδράσεις έναντι της Τουρκίας;
Τύμπανα πολέμου για εσωτερική κατανάλωση
Η υπόθεση των ρωσικών drone, που δεν έχει αποσαφηνιστεί ακόμη, αποτελεί είτε μια ρωσική πρόκληση, είτε οφείλεται σε ηλεκτρονικό πόλεμο με συνέπεια να χάσουν τον προσανατολισμό τους και να μπουν στον πολωνικό εναέριο χώρο με τα γνωστά αποτελέσματα. Η Μόσχα προσπαθεί να κρατήσει χαμηλούς τόνους,γιατί δεν ήθελε να ανοίξει στρατιωτικό μέτωπο με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Γνωρίζει ότι, τέτοιου είδους ενέργειες συσπειρώνουν ΝΑΤΟ και ΕΕ, που διέρχονται μεγάλη κρίση.
Σε κάθε περίπτωση όμως αν το αναλύσουμε από την ελληνική οπτική θα διαπιστώσουμε με απογοήτευση, τις τεράστιες διαφορές σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο μεταξύ Πολωνίας και Ελλάδας. Γιατί επεισόδια έχουν καταγραφεί και στη θάλασσα και τον εναέριο χώρο του Αιγαίου εξαιτίας των τουρκικών επιθετικών κινήσεων . Για κατάρριψη ή βύθιση ούτε λόγος φυσικά. Αλλά , η ελληνική κυβέρνηση ουδέποτε ζήτησε την ενεργοποίηση του άρθρου 4 που επιβάλλει άμεσες διαβουλεύσεις μεταξύ των κρατών -μελών. Ούτε καν ακούγεται η φωνή της Ελλάδας , ούτε στο ΝΑΤΟ , ούτε στην ΕΕ.
Αν υποθέσουμε ότι το ζήτημα των drone μπορεί να διευθετηθεί με εξηγήσεις από την πλευρά της Μόσχας, η Πολωνία και τα κράτη που έχουν κάνει σημαία τους την πολεμική οικονομία και τον εξοπλισμό των ευρωπαικών χωρών, κέρδισαν έναν ακόμη γύρο. Η υπόθεση αυτή θα κρατηθεί με νύχια και με δόντα στο προσκήνιο για να κάμψει κάθε είδους προβληματισμό και αντίσταση στην εξοπλιστική φρενίτιδα της ΕΕ. Η “κρίση των drone” ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία των γερακιών της Ευρώπης να κάνουν έναν ισχυρό αντιπερισπασμό από την εσωτερική κρίση πολλών κρατών μελών και της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Αλλά η κρίση ταυτότητας της ΕΕ, δεν θα απαντηθεί με κραυγές και ανελέητη προπαγάνδα. Η κρίση είναι καθαρά ευρωπαική και τα άλλοθι κάποια στιγμή στερεύουν. Στο πλαίσιο αυτό και οι απειλές για κυρώσεις στο Ισραήλ , αποσκοπούν στο να κατευνάσουν τις οργισμένες αντιδράσεις εκατομμυρίων Ευρωπαίων κατά των Βρυξελλών για την στάση τους στη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Δεν υπάρχει ωραία ατμόσφαιρα στην ΕΕ...
Ο «ζυγός της ομοφωνίας»
Το άλλο όμως ζήτημα που άνοιξε η πρόεδρος της Επιτροπής σηκώνει πολύ κουβέντα και στην Αθήνα, αλλά επικρατεί απόλυτη σιωπή. Η πρόεδρος της Επιτροπής, με το πρόσχημα της επιτάχυνσης της διαδικασίας λήψης των αποφάσεων, ζήτησε από τα κράτη μέλη να εγκαταλείψουν τον κανόνα της ομοφωνίας.
«Πιστεύω πως οφείλουμε να περάσουμε στην αυξημένη πλειοψηφία σε ορισμένους τομείς, για παράδειγμα στην εξωτερική πολιτική. Έχει έρθει η στιγμή για να απαλλαγούμε από το ζυγό της ομοφωνίας!», είπε η φον ντερ Λάιεν στην ομιλία της στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο.
Σύμφωνα με το σκεπτικό ορισμένων χωρών, κυρίως των Γερμανών, το βέτο είναι η αιτία που η ΕΕ δυσκολεύεται να προχωρήσει σε πολλά θέματα. Σημειωτέον ότι μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας, η ενισχυμένη πλειοψηφία έχει γίνει ο κανόνας, εκτός από μερικούς τομείς κλειδιά όπως η εξωτερική πολιτική, η φορολογία και η ασφάλεια.
Ακριβώς αυτό είναι το κρίσιμο σημείο που ορισμένοι ισχυροί κύκλοι της Ευρώπης, προφανώς οι Γερμανοί, πιο δύσκολα οι Γάλλοι και με το Λονδίνο να υποδαυλίζει την ανάγκη αλλαγής, που μπορεί να αλλάξει τα πάντα σχετικά με την διεθνή πολιτική της ΕΕ. Γιατί ούτε η φον ντερ Λάιεν, ούτε άλλοι κύκλοι ενδιαφέρονται να μεταλαμπαδεύσουν την ειρήνη και τη δημοκρατία στον κόσμο, αντίθετα θέλουν να ανοίξουν ή να κλείσουν μέτωπα κατά τα συμφέροντα ορισμένων κρατών μελών. Σε αυτό το πλαίσιο η ελληνική διπλωματία θα δεχθεί ισχυρό χτύπημα , γιατί αν καταργηθεί το βέτο θα αποδυναμωθεί απόλυτα η ικανότητα της χώρας να ελέγχει κατά κάποιο τρόπο την επιθετικότητα της Τουρκίας. Σε μια εποχή μάλιστα που οι ισχυροί της ΕΕ προσεγγίζουν όλο και πιο πολύ την Άγκυρα.
Για παράδειγμα η κατάργηση του βέτο μπορεί να δώσει στην Άγκυρα τεράστια πλεονεκτήματα όπως την αναβαθμισμένη Τελωνειακή Ένωση, που ουσιαστικά θα είναι ένα βήμα πριν την ένταξη, που απαιτεί τώρα ομοφωνία και θα αποχαλινώσει τον τουρκικό αναθεωρητισμό. Η Ελλάδα μπορεί να θέσει όρους ή έναν οδικό χάρτη για την επίλυση των προβλημάτων και είναι επιλήψιμο το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη ουαιαστικά απέχει από κάθε είδους συζήτηση για την επιβολή των ευρωπαικών κανόνων στην Τουρκία. . Πόσο μάλλον αν καταργηθεί το βέτο. Αλλά και πέραν αυτών, στην ασταθεή περιοχή της ανατολικής Μεσογείου ή στις διεθνείς σχέσεις, οι ισχυροί κύκλοι θα προωθούν τα εθνικά τους συμφέροντα που δεν ταυτίζονται με τα συμφέροντα των μικρότερων κρατών τα οποία, θα βρεθούν σε εντελώς αδύναμη θέση .
Το ζήτημα του βέτο δεν είναι νέο. Αντίθετα υπάρχει διαρκώς στο τραπέζι, ενώ τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και έντονη η πίεση των μεγάλων χωρών και δεν έχει καταργηθεί γιατί αντιδρούν πολλά μικρά κράτη. Η Ελλάδα ενώ αμφιταλαντεύθηκε τάχθηκε κατά της κατάργησης, αλλά όχι ιδιαίτερα πειστικά. Η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Μέγαρο Μαξίμου, δεν διασφαλίζει μια πολιτική με βάση τα εθνικά συμφέροντα , αλλά ακολουθεί μια στάση ενσωμάτωσης της Ελλάδας στις πολιτικές που θα υποδείξουν οι ΗΠΑ, ενώ είναι ιδιαίτερα ευάλωτος σε πιέσεις της Γερμανίας και της Γαλλίας.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου