Του Σωτήρη Σιδέρη
Προοδευτική Ενότητα ή ένας νέος διχασμός στην Αριστερά; βασανιστικό το ερώτημα, αναγκαίες οι άμεσες απαντήσεις. Χρειάζεται Εθνικό Σχέδιο Ανάταξης με ορίζοντα πενταετίας διακήρυξε από τη Θεσσαλονίκη ο Αλέξης Τσίπρας. Δεν είπε όμως ποια κυβέρνηση και με ποιόν πρωθυπουργό θα το εφαρμόσει. Η αοριστία πρέπει να λάβει τέλος. Μέσα στον ορυμαγδό των διεθνών εξελίξεων και των σεναρίων για τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών, το μέλλον του Κυριάκου Μητσοτάκη και το μέλλον του Αλέξη Τσίπρα, η κοινωνία παρακολουθεί αμήχανη και σχεδόν ανήμπορη να κατανοήσει ποια είναι η πορεία της χώρας. Το ενδιαφέρον στρέφεται στον Αλέξη Τσίπρα. Γιατί η προοδευτική παράταξη, νοιώθει ότι δεν έχει έναν ισχυρό ηγέτη, που να αντιπαρατεθεί μετωπικά με τον Μητσοτάκη.
Καλές οι διακηρύξεις, καλά τα κρυπτογραφημένα μηνύματα, καλά τα μυστηριώδη υπονοούμενα, ακόμη καλύτερα τα τύμπανα πολέμου κατά του Μητσοτάκη και της ΝΔ, αλλά πλέον, ο Αλέξης Τσίπρας, δεν μπορεί να υπεκφεύγει. Αποφεύγει να πει και το όνομα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οφείλει να πει με ποια ιδιότητα μας καλεί να ασπαστεί ο λαός το αναπαλαιωμένο σύνθημα περί “νέου πατριωτισμού”. Τα διλήμματα πολλά, οι απαντήσεις επείγουν , τώρα που είναι εθνικά αναγκαίο να διασωθούν οι δημοκρατικοί θεσμοί από την λαίλαπα Μητσοτάκη.
Ποιό είναι το σχέδιο;
Ο Αλέξης Τσίπρας ζητά από τον λαό να τον ακούσει, ο λαός τον ακούει, αυτό τουλάχιστον δείχνουν οι δημοσκοπήσεις και αυτό εκτιμούν ακόμη και οι πιο συγκρατημένοι αναλυτές. Ωστόσο, ο πρώην πρωθυπουργός δείχνει να είναι παγιδευμένος σε μια τακτική από την οποία δύσκολα μπορεί να αποσυνδεθεί. Θεωρεί λίγο πολύ τον ΣΥΡΙΖΑ ξεπερασμένο ή ξεπεσμένο και ότι χρειάζεται ένας νέος πολιτικός οργανισμός για να υπερβεί το παρελθόν και να απεξαρτηθεί από στελέχη που προκάλεσαν προβλήματα ηθελημένα ή όχι.
Η παρένθεση Κασσελάκη ήταν τραυματική για την Αριστερά και γι αυτό το τραύμα φέρει ευθύνη και ο Τσίπρας. Αλλά ο πολιτικός ρεαλισμός απαιτεί υπερβάσεις και έτσι ο πρώην πρωθυπουργός επανασυνδέεται συναισθηματικά με την προοδευτική παράταξη, αλλά όχι πολιτικά. Γιατί όλα όσα εξαγγέλλει, γράφει ή δηλώνει ο Τσίπρας, μπορεί να μείνουν στην ιστορία ως πολιτικά και ιδεολογικά νεφελώματα, αν δεν υπάρξει η τελική απόφαση. Και θα είναι τραγικό ένα ακόμη τραύμα με πρωταγωνιστή και πάλι τον Τσίπρα που θα σημάνει και την οριστική απαξίωσή του. Αντίθετα μια ισχυρή και διαφανής απόφαση με ιδεολογική ταυτότητα και προγραμματικό δυναμισμό, ουσιαστικά μια διακήρυξη για την νέα αποκατάσταση της Δημοκρατίας, μπορεί να εξελιχθεί σε θρίαμβο.
Προοδευτική Ενότητα ή ένας νέος διχασμός στην Αριστερά; βασανιστικό το ερώτημα, αναγκαίες οι άμεσες απαντήσεις. Χρειάζεται Εθνικό Σχέδιο Ανάταξης με ορίζοντα πενταετίας διακήρυξε από τη Θεσσαλονίκη ο Αλέξης Τσίπρας. Δεν είπε όμως ποια κυβέρνηση και με ποιόν πρωθυπουργό θα το εφαρμόσει. Η αοριστία πρέπει να λάβει τέλος. Μέσα στον ορυμαγδό των διεθνών εξελίξεων και των σεναρίων για τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών, το μέλλον του Κυριάκου Μητσοτάκη και το μέλλον του Αλέξη Τσίπρα, η κοινωνία παρακολουθεί αμήχανη και σχεδόν ανήμπορη να κατανοήσει ποια είναι η πορεία της χώρας. Το ενδιαφέρον στρέφεται στον Αλέξη Τσίπρα. Γιατί η προοδευτική παράταξη, νοιώθει ότι δεν έχει έναν ισχυρό ηγέτη, που να αντιπαρατεθεί μετωπικά με τον Μητσοτάκη.
Καλές οι διακηρύξεις, καλά τα κρυπτογραφημένα μηνύματα, καλά τα μυστηριώδη υπονοούμενα, ακόμη καλύτερα τα τύμπανα πολέμου κατά του Μητσοτάκη και της ΝΔ, αλλά πλέον, ο Αλέξης Τσίπρας, δεν μπορεί να υπεκφεύγει. Αποφεύγει να πει και το όνομα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οφείλει να πει με ποια ιδιότητα μας καλεί να ασπαστεί ο λαός το αναπαλαιωμένο σύνθημα περί “νέου πατριωτισμού”. Τα διλήμματα πολλά, οι απαντήσεις επείγουν , τώρα που είναι εθνικά αναγκαίο να διασωθούν οι δημοκρατικοί θεσμοί από την λαίλαπα Μητσοτάκη.
Ποιό είναι το σχέδιο;
Ο Αλέξης Τσίπρας ζητά από τον λαό να τον ακούσει, ο λαός τον ακούει, αυτό τουλάχιστον δείχνουν οι δημοσκοπήσεις και αυτό εκτιμούν ακόμη και οι πιο συγκρατημένοι αναλυτές. Ωστόσο, ο πρώην πρωθυπουργός δείχνει να είναι παγιδευμένος σε μια τακτική από την οποία δύσκολα μπορεί να αποσυνδεθεί. Θεωρεί λίγο πολύ τον ΣΥΡΙΖΑ ξεπερασμένο ή ξεπεσμένο και ότι χρειάζεται ένας νέος πολιτικός οργανισμός για να υπερβεί το παρελθόν και να απεξαρτηθεί από στελέχη που προκάλεσαν προβλήματα ηθελημένα ή όχι.
Η παρένθεση Κασσελάκη ήταν τραυματική για την Αριστερά και γι αυτό το τραύμα φέρει ευθύνη και ο Τσίπρας. Αλλά ο πολιτικός ρεαλισμός απαιτεί υπερβάσεις και έτσι ο πρώην πρωθυπουργός επανασυνδέεται συναισθηματικά με την προοδευτική παράταξη, αλλά όχι πολιτικά. Γιατί όλα όσα εξαγγέλλει, γράφει ή δηλώνει ο Τσίπρας, μπορεί να μείνουν στην ιστορία ως πολιτικά και ιδεολογικά νεφελώματα, αν δεν υπάρξει η τελική απόφαση. Και θα είναι τραγικό ένα ακόμη τραύμα με πρωταγωνιστή και πάλι τον Τσίπρα που θα σημάνει και την οριστική απαξίωσή του. Αντίθετα μια ισχυρή και διαφανής απόφαση με ιδεολογική ταυτότητα και προγραμματικό δυναμισμό, ουσιαστικά μια διακήρυξη για την νέα αποκατάσταση της Δημοκρατίας, μπορεί να εξελιχθεί σε θρίαμβο.
Τι θέλει λοιπόν να κάνει;
1. Αν θέλει να ιδρύσει νέο κόμμα, με ποιους θα πορευθεί; θα αγνοήσει τους βουλευτές, τα στελέχη, τα οργανωμένα μέλη και εκατοντάδες ανθρώπους με τους οποίους κυβέρνησε. Θα αρνηθεί τη συνεργασία τους; αν ναι πρέπει να εμφανίσει μερικές χιλιάδες στελέχη και δεκάδες χιλιάδες νέα μέλη, με τα οποία θα κυβερνήσει για να εφαρμόσει το Εθνικό Σχέδιο Ανάταξης. Γιατί την πρώτη φορά , είναι αλήθεια αυτό που είχε πει ο Τσίπρας, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την κυβέρνηση, αλλά δεν είχε τον έλεγχο των αρμών της εξουσίας. Δεύτερη φορά δεν συγχωρείται …
2. Είναι λογικό, ο πρώην πρωθυπουργός να μην θέλει μαζί του τον Πολάκη, τον Παππά και άλλους που θεωρεί ότι του προκάλεσαν ζημιά. Λογικό. Αλλά εκτός από αυτούς, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η Νέα Αριστερά διαθέτουν πολύ αξιόλογα και συγκροτημένα στελέχη που σίγουρα μπορούν να επηρεάσουν υπέρ του Τσίπρα την εικόνα της Αριστεράς. Κατά συνέπεια:
3. Ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι ένας ενωτικός ή ένας διχαστικός ηγέτης; δηλαδή θα απευθύνει προσκλητήριο προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά για να δημιουργηθεί ένα μεγαλύτερο και ισχυρό μέτωπο, μια ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, ή θα κάνει κάτι άλλο που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε; γιατί πέραν των ήδη γνωστών αρνήσεων από το ΠΑΣΟΚ, το ΜέΡΑ 25 και το ΚΚΕ , δεν υπάρχει κάποια ανεξάντλητη πηγή δυνάμεων, που να ενταχθεί ή να συνεργαστεί με ένα νέο σχήμα υπό τον Τσίπρα. Μικρά σχήματα μπορούν να συμβάλλουν στην ενίσχυση του Μετώπου, αλλά δεν είναι αυτό προφανώς που έχει κατά νου ο πρώην πρωθυπουργός.
4. Είναι προφανές ότι ο Τσίπρας οργανώνει την επιστροφή του , αλλά σε ένα άγονο έδαφος, με βάση τις διαρροές ότι επιδιώκει κάτι εντελώς νέο, ή σε ένα γνωστό έδαφος με βάση την κοινή λογική και την πολιτική πραγματικότητα. Η αποστασιοποίησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά είναι μια κακή πολιτική στάση. Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε κυρίως η Νέα Αριστερά ευθύνονται για τα πολλά λάθη τακτικής του Αλέξη Τσίπρα, αλλά σε κάθε περίπτωση και στα δύο κόμματα επικρατεί στάση αναμονής και θέλουν από τον Τσίπρα και να ξεκαθαρίσει την στάση του και να πάρει πρωτοβουλίες, κυρίως ενωτικές.
5. Είναι λογικό και είναι και επιβεβλημένο, ο Τσίπρας να εμφανίσει ένα νέο επιτελείο με το οποίο θα παρουσιάσει ένα νέο πολιτικό αφήγημα για τη χώρα. Αυτό όμως δεν τον απαλλάσσει από την ευθύνη να αποδείξει ότι μπορεί να ιδρύσει ένα μαζικό κόμμα, ένα κόμμα εξουσίας με στελέχη και προσωπικό που να είναι πειστικό στην κοινωνία. Τα ερωτήματα στα οποία πρέπει να απαντήσει είναι σκληρά. Έτσι είναι όμως η πολιτική.
Ο φόβος της πρόωρης κόπωσης
Σύμφωνα με την διακήρυξη της Θεσσαλονίκης, οι 9 βασικοί άξονες του Εθνικού Σχεδίου Ανάταξης: Ισχυρό και δίκαιο κράτος , Αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, Στήριξη της εργασίας, Ανθεκτικότητα και ενεργειακή ασφάλεια, Δημογραφική ανθεκτικότητα, Μείωση ιδιωτικού χρέους, Τεχνολογική αναβάθμιση και ψηφιακή αυτονομία, Αναδιανομή και Εθνικό Ταμείο Σύγκλισης, Εθνική Ασφάλεια. Ωραίοι τίτλοι, δύσκολο έργο, σχεδόν απίθανο να εφαρμοστεί αν δεν υπάρχει ένα μεγάλο, ισχυρό, μαζικό κόμμα. Και αυτό στις σημερινές πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες είναι σχεδόν αδιανόητο.
Ο Αλέξης Τσίπρας κλιμακώνει την αντιπαράθεσή του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Είναι ίσως ο μόνος αυτή την στιγμή που μπορεί να τον αντιμετωπίσει με επιτυχία. Αυτό άλλωστε φοβάται και ο Μητσοτάκης. Αλλά πρώτα πρέπει να αποσαφηνίσει, το πότε, με ποιους και πως θα εφαρμόσει όσα εξαγγέλλει. Αν δεν απαντήσει ο φόβος να προκαλέσει κόπωση στο εκλογικό σώμα και συνακόλουθα μεγάλη απογοήτευση είναι υπαρκτός.
Φάμελλος και Χαρίτσης είναι υποχρεωμένοι να συζητούν το μέλλον τους. Ίσως θα ήταν ωφέλιμο και για τους ίδιους και για τα κόμματά τους να προκαλέσουν τον Αλέξη Τσίπρα να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του.
Η ακινησία είναι κακός σύμβουλος. Ήρθε η ώρα των αποφάσεων
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου