
Εκεί ανήκουν..
Στήν Σερβία κ’ τήν Βουλγαρία.
Ο νότος ανήκει στήν Ελλάδα.
Κανείς δεν ξεφεύγει από τήν απόφαση τής Ιστορίας.
Η Ιστορία νοούμενη σωστά :
τό συνολικό φαινόμενο τής Ζωής σέ πλήρη ανάλυση.
Όταν ο Μιλόσεβιτς πρότεινε στόν, τότε, Μητσοτάκη κοινά σύνορα μέ τήν Σερβία, αυτός, ήξερε τί έλεγε..
Εάν υπήρχε Ελλάδα θά γινόταν αντιληπτός.
Από τότε καί παλαιότερα, Ελλάδα υπάρχει ως γεωγραφικός χώρος καί περισσότερο, για τήν εξυπηρέτηση τών διεθνών μεταφορών.
Στίς διεθνείς μεταφορές, τώρα πια, θά πρέπει νά συμπεριλάβουμε καί τήν μεγάλης κλίμακας διακίνηση ανθρώπων πού, συγκεκαλυμμένα, αποκαλούνται μετανάστες ενώ είναι αντικαταστάτες τών γηγενών.
Εμείς οι έλληνες (πάντα μέ μικρό πρώτο γράμμα), εάν πηγαίναμε (ως μετανάστες) πχ. στήν Βουλγαρία στήν αναλογία τών εισερχομένων στήν Ελλάδα, σαφώς καί θά προκαλούσαμε αντικατάσταση γηγενών.
Επομένως, είναι απλή αριθμητική καί όχι εθνικισμοί καί ρατσισμοί καί η απορία είναι γιατί τόση εμμονή στήν αντικατάσταση.
Σέ τί ενοχλεί η αυτοχθονία ?
Σέ τί ενοχλεί η εθνική φυσιογνωμία ?
Η εθνική συνοχή ?
Είναι τετελεσμένο συλλογικής αντίστασης ?
Είναι αδρανές ιστορικό στοιχείο ?
Μά, μέ ποιά κριτήρια ??
Στά Βαλκάνια (καί) εντός εθνικών κοινοτήτων, δεν υπάρχει τόσο έντονη πίεση μεταβολής τής εθνικής ομοιογένειας όσο υπάρχει στήν Ελλάδα.
Η σκοπιανή διολίσθηση πρός τήν Σερβία, μέχρι στιγμής, δεν φαίνεται νά διαταράσσει τήν βαλκανική αρχιτεκτονική εάν αυτή η τάση παρέχει ένα πλαίσιο σταθερότητας.
Όμως, εάν σκεφτούμε τόν μόνιμο ταραχοποιό τών Βαλκανίων, δηλαδή, τόν αλβανικό παράγοντα, τότε, βλέπουμε τήν πιθανή προοπτική νέων εντάσεων.
Μέσα σ’ αυτή τήν διαρκή ροή, η Ελλαδάρα, από καιρό, επιλέγει τήν διαρκή εθνική εξασθένιση μέ τήν αυτοδιάλυση τής κοινωνικής συνοχής εκτός εάν ως κοινωνική ευταξία εννοούμε τό σύγχρονο αστυνομικό κράτος, δηλαδή, ένα από τά ισχυρότερα εργαλεία τής παγκοσμιοποίησης..
Ο σταθερά απαθής πληθυσμός τής χώρας “μας” διαμορφούμενος σέ λαό πολυφυλετικό καί πολυεθνικό, αποδέχεται τά νέα δεδομένα καί άπραγος συμμετέχει στό όνειρο τής μεσσιανικής ευτυχίας..
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου