Χθες αναφέραμε ότι η Τουρκία εξέδωσε διπλωματική νότα προς την Ελλάδα, το Ισραήλ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ζητώντας τους να άρουν την άδεια για την πόντιση καλωδίου μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, αφού το σχέδιο αυτό εμπίπτει δήθεν στην "υφαλοκρηπίδα της" στην Ανατολική Μεσόγειο.
Σήμερα αποκαλύπτουμε ότι η κίνηση αυτή δεν ήταν τυχαία και αφορά το περιβόητο σχέδιο “HATLAR” με το οποίο η Άγκυρα καθοδηγεί καταιγιστικές εξελίξεις σε Αιγαίο και Α.Μεσόγειο, οι οποίες θα φτάσουν ακόμα και σε πιθανή ελληνοτουρκική ή ακόμα πιο γενικευμένη στρατιωτική “σύγκρουση”.
Το παράλογο και κατάπτυστο τουρκικό σχέδιο αναφέρει μεταξύ πολλών άλλων:
“Προβλήματα θαλάσσιας δικαιοδοσίας στο Αιγαίο 4.6.2.1.
Πρόβλημα στην ιδιοκτησία των νησιών στο Αιγαίο Πέλαγος. Η εδαφική δικαιοδοσία εδάφους του οποίου η κυριαρχία δεν έχει μεταφερθεί στην Ελλάδα με συνθήκες, (χωρικά ύδατα, παρακείμενη περιοχή, υφαλοκρηπίδα και αποκλειστική οικονομική ζώνη, καθώς και η ύπαρξη και κυριαρχία εθνικού εναέριου χώρου) πάνω σε αυτό το έδαφος και στα χωρικά του ύδατα, είναι αμφιλεγόμενη και αποκαλύπτει σαφώς τη σημασία κάθε εδαφικού γεωγραφικού σχηματισμού.
Για τους λόγους αυτούς, πρώτα απ 'όλα, είναι απαραίτητο να προσδιοριστεί η κατοχή των επίμαχων τμημάτων του εδάφους στο Αιγαίο.
Το γεγονός είναι ότι οι προαναφερθέντες γεωγραφικοί σχηματισμοί μπορούν να αλλάξουν την χωρική κατανομή των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, με ορισμένες εξαιρέσεις, επηρεάζοντας την υφαλοκρηπίδα και τις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες, δείχνοντας έτσι σαφώς τη σημασία της αποσαφήνισης των δικαιωμάτων κυριαρχίας πάνω τους.
Εκτιμάται ότι δεν θα είναι ρεαλιστικό να λυθούν τα προβλήματα του παρελθόντος σχετικά με τις θαλάσσιες περιοχές του Αιγαίου πριν επιλυθεί το πρόβλημα αυτών των νησιών.
Συνθήκη της Λωζάννης και τα επίμαχα άρθρα της.
Η Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης, η οποία υπεγράφη στις 24 Ιουλίου 1923, έφερε την ειρήνη ως αποτέλεσμα του μακρού αγώνα για κυριαρχία στο Αιγαίο Πέλαγος.
Ήταν ένα από τα πιο σημαντικά έγγραφα που διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην επίλυση των προβλημάτων κυριαρχίας με τη δημιουργία πολιτικής και στρατιωτικής ισορροπίας στο Αιγαίο Πέλαγος.
Άρθρα 6, 12, 15 και 16 της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης για τον καθορισμό της κυριότητας των Νήσων του Αιγαίου.
Το δεύτερο εδάφιο του άρθρου 6 της συνθήκης αυτής, περιλαμβάνει μια διάταξη για τα νησιά και τα νησάκια, αναφέροντας ότι “εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά στην παρούσα Συνθήκη, νησιά και νησίδες που βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των 3 μιλίων από την ακτή θα παραμείνουν εντός των θαλάσσιων ορίων του παράκτιου κράτους”.
Αυτή η αφηρημένη έννοια δεν αποτελεί καθορισμένο τρόπο που ρυθμίζει την κυριαρχία στα νησιά αυτά. Έχει μόνο σκοπό να καθορίσει μια αρχή. Δεν είναι ένας αυστηρά προκαθορισμένος τρόπος που μπορεί να οδηγήσει σε μεταβίβαση κυριαρχίας από μόνος του.
Επιπλέον, δεν καθορίζεται σε ποιες ακτές της χώρας (Τουρκία) μπορεί να εφαρμοστεί αυτό το άρθρο και εάν τα νησιά που βρίσκονται κοντά θα εξεταστούν στο πλαίσιο αυτό.
Επομένως, είναι δυνατόν να κάνουμε κάποια σχόλια αντίθετα με τη σημασία και το πνεύμα της συνθήκης, όπως η αμφισβήτηση ορισμένων από τα νησιά ή τις νησίδες που αναφέρονται ονομαστικά σε άλλα άρθρα κατά την μεταβίβαση της κυριαρχίας τους στην Ελλάδα.
Η εμφάνιση του προβλήματος EGEAYDAK
Πρόβλημα στην ιδιοκτησία των νησιών στο Αιγαίο Πέλαγος. Η εδαφική δικαιοδοσία εδάφους του οποίου η κυριαρχία δεν έχει μεταφερθεί στην Ελλάδα με συνθήκες, (χωρικά ύδατα, παρακείμενη περιοχή, υφαλοκρηπίδα και αποκλειστική οικονομική ζώνη, καθώς και η ύπαρξη και κυριαρχία εθνικού εναέριου χώρου) πάνω σε αυτό το έδαφος και στα χωρικά του ύδατα, είναι αμφιλεγόμενη και αποκαλύπτει σαφώς τη σημασία κάθε εδαφικού γεωγραφικού σχηματισμού.
Για τους λόγους αυτούς, πρώτα απ 'όλα, είναι απαραίτητο να προσδιοριστεί η κατοχή των επίμαχων τμημάτων του εδάφους στο Αιγαίο.
Το γεγονός είναι ότι οι προαναφερθέντες γεωγραφικοί σχηματισμοί μπορούν να αλλάξουν την χωρική κατανομή των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, με ορισμένες εξαιρέσεις, επηρεάζοντας την υφαλοκρηπίδα και τις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες, δείχνοντας έτσι σαφώς τη σημασία της αποσαφήνισης των δικαιωμάτων κυριαρχίας πάνω τους.
Εκτιμάται ότι δεν θα είναι ρεαλιστικό να λυθούν τα προβλήματα του παρελθόντος σχετικά με τις θαλάσσιες περιοχές του Αιγαίου πριν επιλυθεί το πρόβλημα αυτών των νησιών.
Συνθήκη της Λωζάννης και τα επίμαχα άρθρα της.
Η Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης, η οποία υπεγράφη στις 24 Ιουλίου 1923, έφερε την ειρήνη ως αποτέλεσμα του μακρού αγώνα για κυριαρχία στο Αιγαίο Πέλαγος.
Ήταν ένα από τα πιο σημαντικά έγγραφα που διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην επίλυση των προβλημάτων κυριαρχίας με τη δημιουργία πολιτικής και στρατιωτικής ισορροπίας στο Αιγαίο Πέλαγος.
Άρθρα 6, 12, 15 και 16 της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης για τον καθορισμό της κυριότητας των Νήσων του Αιγαίου.
Το δεύτερο εδάφιο του άρθρου 6 της συνθήκης αυτής, περιλαμβάνει μια διάταξη για τα νησιά και τα νησάκια, αναφέροντας ότι “εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά στην παρούσα Συνθήκη, νησιά και νησίδες που βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των 3 μιλίων από την ακτή θα παραμείνουν εντός των θαλάσσιων ορίων του παράκτιου κράτους”.
Αυτή η αφηρημένη έννοια δεν αποτελεί καθορισμένο τρόπο που ρυθμίζει την κυριαρχία στα νησιά αυτά. Έχει μόνο σκοπό να καθορίσει μια αρχή. Δεν είναι ένας αυστηρά προκαθορισμένος τρόπος που μπορεί να οδηγήσει σε μεταβίβαση κυριαρχίας από μόνος του.
Επιπλέον, δεν καθορίζεται σε ποιες ακτές της χώρας (Τουρκία) μπορεί να εφαρμοστεί αυτό το άρθρο και εάν τα νησιά που βρίσκονται κοντά θα εξεταστούν στο πλαίσιο αυτό.
Επομένως, είναι δυνατόν να κάνουμε κάποια σχόλια αντίθετα με τη σημασία και το πνεύμα της συνθήκης, όπως η αμφισβήτηση ορισμένων από τα νησιά ή τις νησίδες που αναφέρονται ονομαστικά σε άλλα άρθρα κατά την μεταβίβαση της κυριαρχίας τους στην Ελλάδα.
Η εμφάνιση του προβλήματος EGEAYDAK
Η εμφάνιση του προβλήματος κυριαρχίας των νησιών και των βραχονησίδων (EGEAYDAK) στο Αιγαίο Πέλαγος, είναι ότι η κυριαρχία τους δεν δόθηκε στην Ελλάδα με συνθήκες, ενώ η ουσία είναι ότι πρόκειται για μικρά ακατοίκητα νησάκια, κυρίως στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, κοντά στις ακτές της Ανατολίας.
Το όλο θέμα ξεκίνησε με την προσάραξη του τουρκικού εμπορικού πλοίου "Figen Akad" στους βράχους των Ιμίων/Kardak στις 25 Δεκεμβρίου 1995.
Το γεγονός ήταν ότι η Ελλάδα προσπάθησε να επεκτείνει τα δικαιώματα κυριαρχίας που της δόθηκαν με συνθήκες, θέλοντας να κατέχει όλα τα νησιά, νησίδες και βράχους εκτός των 3 ΝΜ της Ανατολίας, επιφέροντας μια νέα διάσταση στη σύγκρουση στο Αιγαίο, έτσι τα προβλήματα έγιναν πιο περίπλοκα.
Σύμφωνα με το τουρκικό Κέντρο Στρατηγικής Έρευνας (SAREM), ο συντονισμός της τουρκικής κυβέρνησης σύμφωνα με τα αποτελέσματα που προέκυψαν από μελέτες που πραγματοποιήθηκαν, αποκάλυψε ότι ο αριθμός των νησιών, νησίδων που θεωρούνται ότι βρίσκονται υπό την κυριαρχία μας (Τουρκία) στο Αιγαίο, ήταν περίπου 130 στην αρχή, στην συνέχεια αυτά αυξήθηκαν σε περίπου 150 και αποφασίστηκε να αποκαλούνται ως "γεωγραφικοί σχηματισμοί".
Προσδιορίστηκε ότι μερικοί από τους 150 “γεωγραφικούς σχηματισμούς” εποικίστηκαν από την Ελλάδα, ενώ οι υπόλοιποι είναι προς το παρόν χωρίς κατοίκους.
Είναι ζωτικής σημασίας να παρακολουθούνται στενά οι εξελίξεις στους γεωγραφικούς σχηματισμούς και να εφαρμόζονται ευαίσθητες και προληπτικές πολιτικές.
Τα 6 ΝΜ και τα 12 ΝΜ σε Αιγαίο και Α.Μεσόγειο
Λαμβάνοντας υπόψη ότι το πλάτος των χωρικών υδάτων του Αιγαίου έχει αυξηθεί στα έξι μίλια αυτή τη στιγμή, προκύπτει η ανάγκη δημιουργίας μιας νέας ρύθμισης για τον προσδιορισμό των θαλάσσιων συνόρων μεταξύ των δύο χωρών.
Ειδικά τα νότια σύνορα του Αιγαίου είναι ένα πολύ σημαντικό και πιθανώς αμφιλεγόμενο ζήτημα, όπως θα εξηγηθεί λεπτομερώς αργότερα. Οι διαφορετικές δομές και οι τρέχουσες συνθήκες της Α. Μεσογείου και του Αιγαίου αυξάνουν τη σημασία των συνόρων μεταξύ αυτών των θαλασσών.
Δεν υπάρχουν συμφωνίες και έγγραφα που να είναι νομικά δεσμευτικά και για τα οποία υπάρχει διεθνής συναίνεση που καθορίζει τα όρια τους.
Τα ποιο σημαντικά προβλήματα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας αφορά τώρα την επέκταση των ελληνικών υδάτων στα 12 ΝΜ. Αν η Ελλάδα ασκήσει αυτό το δικαίωμα "σε μια στιγμή που είναι βολική για τη στρατηγική της", η Τουρκία δεν θα αναγνωρίσει μια τέτοια απόφαση, που θα σημαίνει σφετερισμό και θα είναι αιτία πολέμου (δηλώνεται ως casus belli).
Ανατολική Μεσόγειος και οριοθέτηση ΑΟΖ
Επίσης η ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα της Ανατολικής Μεσογείου είναι ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα, με τα συμβαλλόμενα μέρη να είναι το Ισραήλ, η Παλαιστίνη, η Τουρκία, η Ελλάδα, η Συρία, η ΤΔΒΚ αλλά και η Κύπρος.
Οι δυσκολίες προκαλούνται από την εφαρμογή των διεθνών νομικών κανόνων για τους θαλάσσιους περιορισμούς, την περίπλοκη φυσικοπολιτική γεωγραφία της περιοχής, τα αντικρουόμενα συμφέροντα, καθώς και τα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου στα νοτιοανατολικά του νησιού της Κύπρου στις αρχές του 2001.
Η οριοθέτηση των ηπειρωτικών υφαλοκρηπίδων του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, εξακολουθούν να είναι αβέβαιες, αν και συνδέονται στενά μεταξύ τους.
Η ύπαρξη σύνθετων προβλημάτων όπως η ύπαρξη βρετανικών βάσεων εντός των συνόρων της Κύπρου, τα προβλήματα της τουρκικής ναυτιλίας, τα σύνορα με τη Συρία, οι αρνητικές επιπτώσεις των δικαιοδοσιών που μπορούν να δοθούν στα νησιά της Κρήτης, της Ρόδου και Καστελορίζου, καθιστούν αναπόφευκτη τη λύση του προβλήματος οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας.
Ωστόσο, παρά όλα αυτά τα προβλήματα, η ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου είναι λιγότερο περίπλοκη από την Α.Μεσόγειο.
Επιπλέον, το γεγονός ότι η Ανατολική Μεσόγειος είναι μια ενεργειακή λεκάνη που περιέχει το πετρέλαιο της Κεντρικής Ασίας, με υπάρχουσα την ανάγκη ασφαλούς διανομής και μεταφοράς πετρελαίου προς άλαλες κατευθύνσεις (ΕΕ), αυξάνει περαιτέρω τη σημασία της”, καταλήγει μέρος του τουρκικού σχεδίου.
Το νέο σε όλο αυτό το απίστευτα προκλητικό σχέδιο είναι ότι οι Τούρκοι δεν θέλουν να ελέγξουν μόνο το Αιγαίο και μέρος της Α.Μεσογείου ( ελληνική ΑΟΖ), αλλά το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της Ανατολικής πλευράς της Μεσογείου, “ρυθμίζοντας” τα θαλάσσια σύνορα της Συρίας, της Παλαιστίνης, της Αιγύπτου, του Ισραήλ και της Κύπρου.
Σύμφωνα με ειδικούς, οι Τούρκοι προκαλούν πολλούς διεκδικώντας πολλά, με ανυπόστατα αιτήματα παραβιάζοντας ολόκληρη λίστα διεθνών νόμων, και αυτό σίγουρα δεν θα μείνει αναπάντητο από την Δύση συνολικά.
Το όλο θέμα ξεκίνησε με την προσάραξη του τουρκικού εμπορικού πλοίου "Figen Akad" στους βράχους των Ιμίων/Kardak στις 25 Δεκεμβρίου 1995.
Το γεγονός ήταν ότι η Ελλάδα προσπάθησε να επεκτείνει τα δικαιώματα κυριαρχίας που της δόθηκαν με συνθήκες, θέλοντας να κατέχει όλα τα νησιά, νησίδες και βράχους εκτός των 3 ΝΜ της Ανατολίας, επιφέροντας μια νέα διάσταση στη σύγκρουση στο Αιγαίο, έτσι τα προβλήματα έγιναν πιο περίπλοκα.
Σύμφωνα με το τουρκικό Κέντρο Στρατηγικής Έρευνας (SAREM), ο συντονισμός της τουρκικής κυβέρνησης σύμφωνα με τα αποτελέσματα που προέκυψαν από μελέτες που πραγματοποιήθηκαν, αποκάλυψε ότι ο αριθμός των νησιών, νησίδων που θεωρούνται ότι βρίσκονται υπό την κυριαρχία μας (Τουρκία) στο Αιγαίο, ήταν περίπου 130 στην αρχή, στην συνέχεια αυτά αυξήθηκαν σε περίπου 150 και αποφασίστηκε να αποκαλούνται ως "γεωγραφικοί σχηματισμοί".
Προσδιορίστηκε ότι μερικοί από τους 150 “γεωγραφικούς σχηματισμούς” εποικίστηκαν από την Ελλάδα, ενώ οι υπόλοιποι είναι προς το παρόν χωρίς κατοίκους.
Είναι ζωτικής σημασίας να παρακολουθούνται στενά οι εξελίξεις στους γεωγραφικούς σχηματισμούς και να εφαρμόζονται ευαίσθητες και προληπτικές πολιτικές.
Τα 6 ΝΜ και τα 12 ΝΜ σε Αιγαίο και Α.Μεσόγειο
Λαμβάνοντας υπόψη ότι το πλάτος των χωρικών υδάτων του Αιγαίου έχει αυξηθεί στα έξι μίλια αυτή τη στιγμή, προκύπτει η ανάγκη δημιουργίας μιας νέας ρύθμισης για τον προσδιορισμό των θαλάσσιων συνόρων μεταξύ των δύο χωρών.
Ειδικά τα νότια σύνορα του Αιγαίου είναι ένα πολύ σημαντικό και πιθανώς αμφιλεγόμενο ζήτημα, όπως θα εξηγηθεί λεπτομερώς αργότερα. Οι διαφορετικές δομές και οι τρέχουσες συνθήκες της Α. Μεσογείου και του Αιγαίου αυξάνουν τη σημασία των συνόρων μεταξύ αυτών των θαλασσών.
Δεν υπάρχουν συμφωνίες και έγγραφα που να είναι νομικά δεσμευτικά και για τα οποία υπάρχει διεθνής συναίνεση που καθορίζει τα όρια τους.
Τα ποιο σημαντικά προβλήματα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας αφορά τώρα την επέκταση των ελληνικών υδάτων στα 12 ΝΜ. Αν η Ελλάδα ασκήσει αυτό το δικαίωμα "σε μια στιγμή που είναι βολική για τη στρατηγική της", η Τουρκία δεν θα αναγνωρίσει μια τέτοια απόφαση, που θα σημαίνει σφετερισμό και θα είναι αιτία πολέμου (δηλώνεται ως casus belli).
Ανατολική Μεσόγειος και οριοθέτηση ΑΟΖ
Επίσης η ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα της Ανατολικής Μεσογείου είναι ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα, με τα συμβαλλόμενα μέρη να είναι το Ισραήλ, η Παλαιστίνη, η Τουρκία, η Ελλάδα, η Συρία, η ΤΔΒΚ αλλά και η Κύπρος.
Οι δυσκολίες προκαλούνται από την εφαρμογή των διεθνών νομικών κανόνων για τους θαλάσσιους περιορισμούς, την περίπλοκη φυσικοπολιτική γεωγραφία της περιοχής, τα αντικρουόμενα συμφέροντα, καθώς και τα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου στα νοτιοανατολικά του νησιού της Κύπρου στις αρχές του 2001.
Η οριοθέτηση των ηπειρωτικών υφαλοκρηπίδων του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, εξακολουθούν να είναι αβέβαιες, αν και συνδέονται στενά μεταξύ τους.
Η ύπαρξη σύνθετων προβλημάτων όπως η ύπαρξη βρετανικών βάσεων εντός των συνόρων της Κύπρου, τα προβλήματα της τουρκικής ναυτιλίας, τα σύνορα με τη Συρία, οι αρνητικές επιπτώσεις των δικαιοδοσιών που μπορούν να δοθούν στα νησιά της Κρήτης, της Ρόδου και Καστελορίζου, καθιστούν αναπόφευκτη τη λύση του προβλήματος οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας.
Ωστόσο, παρά όλα αυτά τα προβλήματα, η ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου είναι λιγότερο περίπλοκη από την Α.Μεσόγειο.
Επιπλέον, το γεγονός ότι η Ανατολική Μεσόγειος είναι μια ενεργειακή λεκάνη που περιέχει το πετρέλαιο της Κεντρικής Ασίας, με υπάρχουσα την ανάγκη ασφαλούς διανομής και μεταφοράς πετρελαίου προς άλαλες κατευθύνσεις (ΕΕ), αυξάνει περαιτέρω τη σημασία της”, καταλήγει μέρος του τουρκικού σχεδίου.
Το νέο σε όλο αυτό το απίστευτα προκλητικό σχέδιο είναι ότι οι Τούρκοι δεν θέλουν να ελέγξουν μόνο το Αιγαίο και μέρος της Α.Μεσογείου ( ελληνική ΑΟΖ), αλλά το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της Ανατολικής πλευράς της Μεσογείου, “ρυθμίζοντας” τα θαλάσσια σύνορα της Συρίας, της Παλαιστίνης, της Αιγύπτου, του Ισραήλ και της Κύπρου.
Σύμφωνα με ειδικούς, οι Τούρκοι προκαλούν πολλούς διεκδικώντας πολλά, με ανυπόστατα αιτήματα παραβιάζοντας ολόκληρη λίστα διεθνών νόμων, και αυτό σίγουρα δεν θα μείνει αναπάντητο από την Δύση συνολικά.
Δημοσίευση σχολίου